Sebastiaan

Hey hoi Borderliner, Ik herken me erg in jouw verhaal. Net als jij een week droogstaand. Ik moet alles op dit forum nog leren kennen, net als jij denk ik. Sterkte!!!

Hallo allen! Ik ben Sebastiaan en 41 jaar oud/jong. Ik kom er niet meer uit/kan er niet meer onderuit... In tien jaar is er zoveel kapot gegaan: relaties, werk, een vriendschap, zelfvertrouwen, ambitie... Ik ben een chronische alcoholist, dat besef ik mij sinds 2 jaar. Van mijn 19e-30e "gezellig veel gedronken". Iedereen om mij heen deed dat ook en ik had daar geen problemen mee, leverde ook geen gestoorde situaties op. Op mijn 30e ging het uit met mijn vriendin en tegelijkertijd grote problemen op mijn werk. Ik kan me nog herinneren dat ik toen het uitging dat ik een viervoudige whiskey heb geschonken aan mij en mijn ex om te verdoven. Sindsdien zo goed als elke dag gedronken. Fles wijn per dag en dat bouwde zich uit tot 3 flessen wijn per dag. Uiteindelijk ook 's ochtends al beginnen als ik een dag vrij had. Of zelfs 's ochtends beginnen, en zo goed mogelijk berekenen wanneer het niet meer te ruiken zou zijn als ik 's avonds/'s middags moest werken. Ik ben dus volledig in de macht van alcohol, kloten!!! Ik heb tot nu toe de ballen aardig in de lucht weten te houden. Maar ik merk sinds 2 jaar dat ik een stuk minder betrouwbaar ben...: qua werk (dingen afzeggen, me ziek melden), sociaal (ook zaken afzeggen met smoezen; levert aardig wat frustraties op bij vrienden. Toch weet ik het telkens weer goed te maken door daarna een tijd super attent en betrouwbaar te zijn. Maar hoelang houden mijn vrienden dat vol? Ze weten/voelen allen dat ik een alcoholprobleem heb. Enorme schaamte . Maken daar ook af en toe een opmerking/grap over. Godzijdank zijn zij zo enorm trouw. Ze weten ook waar mijn alcoholisme vandaan komt (extreme klotenjeugd en nog steeds tov mijn ouders die echt verschrikkelijk zijn). Ik besef me donders goed dat mijn leven in puin verandert als ik zo door ga... En dat is reëel. Ik weet dus dat ik alcoholist ben en weet ook stoppen de enige weg is. Ik gebruik alcohol als verdovend middel/als troost/feestje om veel te drinken als ik een overwinning voor mijzelf op werk/sociaal-gebied heb behaald. Ik ben wel vaker tijdelijk gestopt, een week, één maal een maand, en nu ook op de kop af een week droog. Eerste dagen trillen/onrust/koppijn etc. Dat is nu na een week een stuk beter gelukkig. Dus het kán wél. Elke keer gaat het tóch weer mis. Dat gebeurt telkens als "kleine beloning" en daarnaast nota bene wanneer ik trots ben dat ik een aantal weken gestopt was. 1x een beloning en ik schiet weer in het zuipen . ik drink als ik uitga, als ik mij eenzaam voel, als ik gedonder heb door alcohol (eerst verdoven, dan aanpakken dacht ik altijd). Ik ben bang voor mijzelf, ik heb geen controle over mezelf en mijn leven. Hoe verder te gaan, hoe te voorkomen dat ik telkens weer in de valkuil loop? Ik kom er niet meer uit, ben bang. Ik hoop hier steun te vinden en soort gelijke berichten te lezen en hoe anderen daar mee omgaan. Tijdelijk stoppen of definitief (ik ben bang voor dat laatste). Zo, de eerste stap is gezet. Groet, Sebastiaan