jart

Wat een herkenbaar verhaal. Vooral die controle en de schaamte. En natuurlijk al van huis uit drank gewend zijn..... Toen ik (in maart pas) aan mijn moeder vertelde dat ik weer gestopt was met alcohol, reageerde ze bijzonder negatief, terwijl ze zelf ook weet welke gevolgen het kan hebben. Volgens haar ben ik geen alcoholist en moet ik rustig af en toe kunnen drinken net als zij. Jammer dat het zo weinig begrepen wordt......

Ik moet wel bekennen dat ik een andere verslaving heb ontwikkelt. Spelletjes op facebook. Vooral Candy Crush! Het is maar goed dat je steeds 5 levens krijgt anders zou ik nergens anders meer aan toekomen. Als ik een vroege dienst heb sta ik er zelfs eerder voor op om nog even voor werktijd dit spelletje te kunnen spelen. Ik geef er geen geld aan uit, want dan zie ik het als een gokverslaving, maar het is wel een verslaving, want ik verheug me erop en kijk er wel naar uit, net zo als dat ik dat vroeger naar de borrel deed......

Nee, ik spaar door tot dit jaar om is en een mooie stevige witgouden ketting kost wel boven de 300......

Hallo allemaal Ik wilde zomaar even laten weten dat ik nog leef en (soms) meelees. Ik ben 1 januari gestopt met drinken en houd dit nog steeds vol. Voor mij is een grote stok achter de deur dat ik iedere dag een euro in mijn spaarpot doe. Inmiddels 180 euro. Met mezelf heb ik afgesproken dat zodra ik alcohol neem ik de pot moet legen en opnieuw moet beginnen. Net zo als dat ik dit jaar opnieuw moest beginnen, na al eerder van de drank "af" geweest te zijn. Ik weet niet op welke dag we van dit jaar zitten, maar de euro's hadden meer kunnen zijn, want ondanks deze afspraak heb ik tussendoor een "gelegenheidsafspraak" met mezelf gemaakt. Dat was tijdens mijn vakantie in mei. We zaten in een All In Hotel in Turkije en toen had ik het toch wel erg moeilijk. Daarom mocht ik van mezelf 's avonds whisky drinken. Ik deed dan natuurlijk geen geld in de pot, maar hoefde er ook niets uit te halen. Omdat dat op de 8e dag fout ging en ik niet meer wist hoe ik 's avonds in bed ben gekomen(nou ja met hulp van mijn man natuurlijk), heb ik de laatste dagen van mijn vakantie niet meer gedronken. En nu nog steeds niet. Mijn man drinkt wel weer helaas, maar ik probeer me daar niet aan te storen en te veel te zeuren. Iedereen heel veel succes en sterkte met het niet drinken!

Hallo allen Zoals jullie misschien in de gaten hebben, ben ik toch vooral een lezer. Vind het toch vaak wat slap geouwehoer (sorry hoor) dus net als in het "echte leven". Kan aan mij liggen, maar na dat ik gereageerd had over het onvriendelijke gedoe hier op het forum, vind ik de toon een stuk vriendelijker na elkaar toe. Dank iedereen, het leest een stuk prettiger. Wat mij vooral opvalt bij mijzelf dat ik nu heel bewust ben van waar ik mee bezig ben. Door de dingen die ik hier lees ga ik nadenken; Hoe is dat bij mij, hoe ervaar ik dat, wie ben ik, wat doe ik en wat wil ik? Ik lees vaak mijn eigen (lange) verhaal terug in 'Wie is wie' en zelfs dat helpt mij al om alles op een rijtje te zetten. Ik heb dus echt wel iets aan dit forum. Dit wilde ik jullie toch even laten weten. Iedereen sterkte en succes vandaag.

Hallo Paddy Wat stom hè, dat je er al eens "af" was en toch weer begonnen bent. Bij mij nl net zo. Goed dat je het weer probeert, je weet dat je het kunt. Nu volhouden!

Hoi Jippie Ik herken het wel. In gezelschap heb je de sociale controle en de controle jezelf in de hand te houden. Thuis ziet niemand het, dus het is er ook niet (struisvogel) Maar je bent het toch echt zelf die dat vergif naar binnen giet. Je moet toch echt afspraken met je zelf gaan maken. Je hebt maar 1 lijf en juist als je alleen woont is het toch wel handig gezond te blijven en niet afhankelijk van anderen te worden. Ik wens je veel sterkte en succes!

Welkom hier. Jouw probleem is helemaal nieuw voor me, ik had er zelfs nog nooit van gehoord. Maar gelukkig voor jou lees ik hier dat het voor anderen niet vreemd is. Hopelijk kunnen ze jou helpen er nu echt vanaf te komen, want dat je dat echt wilt is wel duidelijk in jouw verhaal. Heel veel succes en sterkte!

Waar ik gisteren dus op had willen reageren, was dat ik gisteren ook zo'n moment had, dat ik de drank zo miste. Ik had de hele dag gewerkt met gistermiddag een bespreking die ik voor moest zitten (geen hobby van me) De bespreking liep erg uit (niet mijn schuld, al ben ik wel degene die de tijd moest bewaken) en op de fiets op weg naar huis overviel me dat gevoel. Thuis eerst een borrel! Voor ons normaal. Manlief had ook de hele dag gewerkt en dan is niets fijner dan thuis aan de keukentafel met een paar glazen elkaar te vertellen hoe de dag is verlopen. Ook manlief had een stressvolle dag achter de rug. Hij is boventallig en er wordt nog al op hem ingepraat dat hij meer moet solliciteren. Iets wat hij wel doet, maar als je bijna 56 bent en chronisch ziek (reuma) dan staan ze niet voor je in de rij. En het werk wat hij nu doet bevalt hem prima, dus hij wil blijven (wat dus weer niet kan omdat daar geen uren voor zijn) Maar toen ik thuiskwam was hij al begonnen met koken en hebben we een cup a soup genomen. Eigenlijk was ik nog trotser op hem dan op mezelf. Want door iets anders te nemen, verdween die trek in een borrel naar de achtergrond. Waar ik het wel heel moeilijk mee heb is dat ik zo slecht in slaap kan komen en dat ik door de frisdrank 's avonds er verschillende keren uit moet. Maar goed dat zal ook wel wennen. Het is heel fijn dat we het samen doen (zijn ook ooit samen gestopt met roken, wat wel bijna een echtscheiding tot gevolg had) Voorlopig lukt het allemaal nog.

Hallo allemaal Ik wil toch nog even terugkomen op mijn reactie van gisteren. Het gaat mij niet om "het erbij horen" Meer dat ik dan een reactie op iets wil geven en het dan al over iets heel anders gaat of dat mensen elkaar "aanvallen" om iets wat ze geschreven hebben of hoe daar weer op gereageerd werd. Ik heb dan het gevoel dat daar een geschiedenis aan vooraf gaat, waar ik geen weet van heb en ook niet tussen wil gaan zitten. Maar inmiddels heb ik de reacties op mijn geschrevene gelezen en kijk er al wat anders tegenaan. Ook vind ik het "prettig" dat meer mensen het herkennen en het dus niet puur een persoonlijk gevoel is. Dus ik blijf voorlopig nog wel even

Ik voel me nog steeds een buitenstaander en door de sfeer die hier hangt, kies ik er maar voor dat te blijven. Misschien komt het dat ik hier niet "thuis" ben, maar ik vind dat er over en weer erg vervelend op elkaar gereageerd wordt. Hopelijk hebben jullie geen idee waar ik het over heb en is het alleen mijn gevoel, maar ik wilde het toch even mededelen.

Gecondoleerd Madeleine. Wat een nare tijd moet je nu door. Heel veel sterkte!

Goedemorgen allemaal! Ik heb een heerlijk vrij weekend voor de boeg (Hardleers volgens mij doen wij hetzelfde werk) Maar ook moeilijk w. b. niet drinken. Normaal zakken we meestal op vrijdagavond al flink door, want: Hoera het is weekend, we hebben het verdiend, we mogen relaxen, we....... (vul zelf maar in) Maar nee hoor, niet gedaan, hoewel er 's avonds nu wel meer chips en nootjes doorgaan, maar die nemen we ook wel als we er wel een borrel bij hebben. Ik merk de laatste dagen dat ik minder opvliegers heb, wat heerlijk. Of het komt omdat ik geen alcohol meer neem, of omdat de medicijnen beter werken, omdat ik geen alcohol meer neem, weet ik niet, maar het komt dus omdat ik geen alcohol meer neem Ook heb ik de laatste dagen minder last van maag en darmen. Nogmaals geen idee of het er mee te maken heeft, maar ik reken daarop, want nog weer eens een extra motivatie om het vol te houden. Ben al erg vroeg op vandaag, want manlief had een afspraak om 8.30 uur en dus moest ik met de honden op pad. Komt die persoon dus om 9.45 uur! Oei, daar kan ik zo link van worden! Ik merk wel dat ik sneller 'op de kast zit' en emotioneler ben. Hoort er vast allemaal bij. Mensen ik wens jullie allemaal een hele fijne dag! Geloof in jezelf en houd voor ogen dat alles beter is dan drank. Je kan het!

Wat leuk om de dierenverhalen tegen te komen en ja, wat gebeuren er toch ongelooflijk nare dingen met dieren. Met Oud&Nieuw nog, met katten en vuurwerk en vorig jaar een hond een rotje in zijn bek, de boel dichtplakken en hahaha, wat leuk! Ik word nog misselijk als ik aan dat soort dingen denk..... Zelf heb ik 2 rottweilers. een teefje van 5 en een reu van nog geen 2. Geweldige honden, al denkt niet iedereen daar zo over. Voor ons is het voor het eerst dat we 2 honden hebben. Onze teef bleef zo speels en druk dat we een maatje wel leuk vonden. Onze kinderen zijn volwassen en we hebben nog geen kleinkinderen, dus onze honden nemen toch wel een heel belangrijke plaats in. Onze reu is een schat maar wel 1 met een gebruiksaanwijzing. Hij is erg afwachtend en angstig, maar ook erg waaks en aanwezig. Ik werk zelf met autistische mensen en volgens mij is hij ook autistisch. Ik heb het opgezocht op internet of dat bestond, maar daar zijn de meningen nog al over verdeeld. Onze teef is gewoon een lieverd, maar wel erg dominant. Iedere dag ga ik met ze naar de hei waar een losloopgebied is. Zo kunnen ze hun energie kwijt en kom ik ook weer aan mijn beweging.....

Wat voel ik me slecht en waardeloos als ik weer een borrel neem. Na een paar borrels is dat gevoel wel over, om de volgende ochtend in alle hevigheid terug te keren. 'Wat ben je toch een stomme trut, als je het niet wilt waarom doe je het dan?' Nu een week niet gedronken en ik ben trots en steek mezelf een heleboel veren in de kont. 'Zie je nu wel? Je kan het! Doorzetten nu! Je bent een kanjer!' Het zal best voor iedereen verschillend zijn, maar mij helpt dit gevoel om door te gaan, want is veel prettiger wakker worden met een big smile en een trots gevoel, dan met een kater en jezelf niet eens aan durven kijken in de spiegel.

De dag van het plan..... Laat ik nou een gloeiende hekel aan plannen hebben. Maar het plan 'ik drink niet tot ik een beter plan heb' vind ik een prima plan hoor. En als ik lees wat sommigen hier voor plannen hebben, dan lijkt me dat ook niet verkeerd. Ik werk in de zorg en tegenwoordig moet alles met plannen: Wat is het probleem? Wat is het doel? Hoe ga je dat oplossen? Met wie ga je dat doen? En wanneer is het klaar? Als je iemand de kont moet wassen heb je al zo'n plan bij wijze van spreken. Ik snap best dat men moet kunnen lezen waar je mee bezig bent, maar tegenwoordig is dat belangrijker dan de zorg zelf en zit ik op mijn werk meer achter de pc dan dat ik met mijn cliënten bezig ben. Maar met deze frustratie zal ik jullie niet lastig vallen.... Als nieuwkomer voel ik me nog een beetje een vreemde eend in de bijt, maar ik doe maar gewoon mee, want volgens mij is dit best een leuk kluppie Fijne dag allemaal!

Wat die gezelligheid betreft.... Ik denk dat net als rokers, ik een excuus zoek om te blijven drinken. Het is zo lekker, we hebben het verdiend. Het is veel gezelliger dan met een glaasje water..... Allemaal onzin natuurlijk. Als ik nu de rokende mensen op bijv. Schiphol zie, dan lach ik in mijn vuistje, die arme verslaafde zielenpieten! En dan ben ik zo blij dat ik van het roken af ben! Zou ik dat met drank ook ooit zo kunnen ervaren? Ik heb 2 jaar niet gedronken, maar heb nooit het idee gehad dat het makkelijker werd.

Ztiertje, je opent me nu al de ogen. Weet je dat ik mijn vader altijd een slappe zak vond, maar ook wist dat hij er niets aan kon doen, omdat hij ziek was? Voor mezelf heb ik dat nooit zo bekeken. Ik ben gewoon stom en waardeloos en ruïneer mijzelf en mijn lichaam, maar heb nog nooit bedacht dat ik ook ziek ben..... Dank je wel dus. En ook voor de link, ik heb het net helemaal gelezen.

Hallo allemaal Ik heb net mijn verhaal geschreven bij wie is wie. Lang verhaal hoor, maar het lukte niet met minder woorden. Vanaf 2 januari heb ik nu geen alcohol meer gehad. Ik doe iedere dag 1 euro in de pot als beloning voor mezelf en ook afgesproken dat als het een dag niet lukt, de pot weer leeg gaat en ik opnieuw moet beginnen met sparen. Hopelijk een extra stok achter de deur, want ik wil al heel lang een witgouden ketting en die zijn erg duur. Iedereen veel succes vandaag!

Hoi Fraps We schreven ws gelijktijdig ons drankverhaal. Weer heel anders en toch zo herkenbaar. Vind je het ook niet vreselijk dat ons geluk afhangt van dat vergif? Ik mis je vrouw in dit verhaal. Die 2 blikken ziet ze en de rest gaat stiekem? En ze zal toch merken dat jij het 1 en ander gehad hebt? En nu? Heb je haar verteld van je probleem en dat je stoppen wilt? Je moet in ieder geval bij jezelf te rade gaan waarom je leven zonder drank leeg, saai en doelloos is, want eigenlijk kan dat de reden niet zijn. Ik wens je sterkte!

Nu dan mijn verhaal. Het zal wel lang worden....... Ik ben met alcohol begonnen rond mijn 18de. Soms veel, soms weinig. Het werd veel meer toen ik gestopt ben met roken op mijn 30ste. Stond je eerst met een peuk in je handen, nu met een glas en die is dan snel leeg. Als we op visite gingen werd de wijnfles meestal bij mij neergezet, dan kon ik zelf bijschenken, dat zegt ws genoeg. Bij een etentje met collega's dronk ik 4x zoveel als de rest en de zondagen bracht ik vaak laveloos door, omdat we eerst 's morgens naar mijn schoonouders gingen en daar een stel borrels(jenever) dronken en dan thuis ging ik verder met de wijn en 's avonds weer aan de jenever........ En dat terwijl we jonge kinderen hadden...... Mijn vader was verslaafd aan alcohol en medicijnen. Hij is overleden toen zijn lever niet meer werkte, daarom overal mee stoppen moest, en toen zware toevallen kreeg. Mijn broer was ook alcoholist. Hij is gestopt nadat hij zichzelf dagen in de schuur opgesloten had, omdat er monsters in zijn huis zaten. Hij wist dat hij een keuze had: stoppen of dood gaan. Hij heeft hulp gezocht, is opgenomen geweest, is verhuisd en is een heel nieuw leven begonnen....... Dit heeft 7 jaar geduurd, toen vonden we hem dood in zijn bed, overleden in zijn slaap na een hartstilstand. Een prachtige dood, maar niet als je 43 bent...... Na zijn dood ben ik gestopt met drinken, omdat ik niet zo wilde eindigen als hem of mijn vader. Ook al stond mijn broer al 7 jaar droog, toch gaf ik de alcohol de schuld van zijn dood. Ik heb geen ontwenningsverschijnselen gehad en al waren sommige mensen verbaasd, ze begrepen dat ik het "uit respect voor mijn broer" deed. Ik werd slank. Dat was een geweldig cadeau, want ik lijnde al mijn hele leven. Ik ging van maat 46 naar maat 38. Niet alleen door het stoppen met drinken hoor, want door het grote verdriet om mijn broer kreeg ik geen hap door mijn keel. Jullie begrijpen dat ik het niet volgehouden heb, want anders was ik hier niet. Het niet drinken had namelijk ook een keerzijde: ik was niet langer gezellig! Ik weet niet of mijn man dat ook tegen me zei of dat ik dat alleen zelf vond, maar het was echt zo. Als hij een drankje nam bleef ik achter de computer(in een andere kamer) zitten of ging naar bed. Als we zomers buiten op het terras vroeger met een glas zaten te mijmeren over onze dromen hadden we geweldige gesprekken, nu zat hij alleen buiten, ik bleef binnen. Hoe trots ik ook op mezelf was, het nekte me. Dus toen mijn man zei dat ik toch echt niet dunner moest worden en hij getroost moest worden na de dood van zijn vader, zei ik: Schenk mij er ook maar 1 in! In het begin dronk ik af en toe. Vooral in de weekenden en vakanties. Maar het werd natuurlijk steeds meer. En nu ben ik dikker dan ooit en baal elke dag dat ik het niet volgehouden heb. Mijn drinkgedrag is wel heel erg veranderd. De meeste mensen weten nl niet dat ik weer ben gaan drinken. Ik drink dus alleen thuis en op vakanties. Ergens op visite drink ik fris en ook tijdens een etentje. Om dan thuis helemaal los te gaan (nou ja, ik ben nooit meer dronken geweest sinds ik weer begonnen ben) Mijn man is inmiddels ook van gezelligheidsdrinker een probleemdrinker geworden, hoewel hij makkelijker de fles op kan bergen dan ik. Ik slaap 1 a 2x per week op mijn werk en dan taal ik niet naar alcohol. Ik drink geen wijn meer, alleen nog sterke drank. En dat ik niet drink waar anderen bij zijn, doe ik niet alleen uit schaamte (ja, mijn broer is nog steeds dood, maar ik heb blijkbaar geen respect meer voor hem) maar ook de angst om het niet meer in de hand te kunnen houden. Ik kan nu eenmaal makkelijker niet drinken dan weinig. Drank associeer ik dus met gezelligheid en dat is de reden dat ik (we) er niet af kunnen blijven. We blijven liever thuis dan dat we ergens heen gaan. "Ik kan niet rijden want ik moet nog drinken" Als we er echt niet onderuit kunnen, zoals pas een bruiloft, dan houden we het vol tot we met goed fatsoen weg kunnen om dan thuis gelukzalig een borrel te nemen (mijn man drinkt ook niet als we ergens heen moeten, want ik rij niet in het donker). 's Middags voor het eten drinken we meestal 3 en 's avonds 4 of 5. We weten dat het zo niet langer kan en daarom probeer ik nu weer te stoppen en nooit meer te beginnen. Maar dat heb ik al zo vaak gedaan, een dag, een week, een maand..... Om dan weer te beginnen, want liever gezellig en dik, dan ongezellig en dun. Dat is dus de reden dat ik me hier aangemeld heb. Dat drank gezellig is zit dus tussen mijn oren en graag hoor/ lees ik hier hoe jullie dat ervaren en hoe jullie het vol houden. Ik weet dat je eerlijk moet zijn, maar ik durf echt niet aan mijn collega's en kennissen (naaste familie weet het wel) te bekennen dat ik alweer 10 jaar drink.

Hallo Pinguin Ik lees hier sinds een week mee en zit steeds te dubben om mijn verhaal hier te doen. Jij hebt die stap net gezet en nu ik hier op reageer is dat toch ook al een stapje die kant op. Hoewel jouw verhaal heel anders is dan de mijne herken ik er ook heel veel in. Het grootste verschil is dat jij lekker dronken wil worden en ik dat juist verschrikkelijk vind. Maar de schaamte en je schuldig voelen zijn denk ik voor de meeste probleemdrinkers (of alcoholist, wat jij wil) hetzelfde. Het ligt er natuurlijk aan hoe jouw relatie met je vriend is, maar hem er buiten te houden lijkt me erg moeilijk, tenminste als je heel serieus bent nu en er echt voor gaat. Ik wens je heel veel sterkte en succes bij het stoppen.