Kohtje

Toch zit het niet lekker kan ik me zo voorstellen. Met je internet er uit gefloept bedoel ik.

Knuffie, jij ook welterusten.

Truste Catootje. Ik hoop dat je uiteindelijk jezelf de hele dag in een warm bedje cq badje kunt gaan voelen.

Jij ook volhouden, Hout. Hopelijk tot later.

Vis, kun je je internet niet terugduwen dan?

Jos, kalm aan maar. Veel schrijven hier is in het begin misschien moordend voor je vingertoppen maar de vaardigheid komt vanzelf..

Joh, gaat henen dan. Dabehjudraf.

Zo leer ik hier toch weer wat bij: afkaken...' Hé Knuffie, wat ga jij er al vroeg vandoor. Of probeer je je dagritme weer op te pikken? Welterusten in elk geval alvast, Rosie en Knuffie.

Ja Knuf. Maar ik ga zo eerst weer even met 't hondje lopen. Tot strakkies..

Zo, da's lekker snel, Jos. Gefeliciteerd en veel succes.

Hoi Catootje, Je zit me dwars. Niet persoonlijk maar door wat je allemaal zei de laatste dagen. En waarom zit je me dwars? Tja, omdat ik het helemaal eens met je ben en ook helemaal niet eens. Ik zit al een tijdje te malen om je een compact en samenhangend antwoord te geven op je kritiek op het forum maar ik dwaal steeds alle kanten op, de ene keer in het voordeel van jou, de andere keer in het voordeel van de andere forumleden. En daar voel ik me een beetje schuldig over. Dat is weer oud gedrag wat velen hier ook wel zullen kennen. Niet kiezen voor iemand of tegen iemand en dan zelf maar weer de schuld op je nemen. Want wat doe ik hier nog als ik het met niemand echt eens ben? Nou ja, daarop is het antwoord heel simpel: ik ben hier graag. Waar gaat het nou eigenlijk om? Bij mij bedoel ik dan. Ik schrijf hier nu toch ook al weer een redelijke tijd mee. In het begin vond ik hier veel herkenning (dat overigens nog steeds) en kon ik mijn visie van het verhaal op dit forum plaatsen. Dit gaf een gevoel van wederzijdse ervaring delen met lotgenoten. Doordat de strijd tegen alcohol een eenzame strijd is die je in je uppie voert was het verwarmend om te zien en te lezen dat ik die eenzame strijd niet helemaal alleen voer. En ervan uit gaande dat anderen dat ook ongeveer zo beleefden vond ik het fijn om mijn strijd en de gevolgen daarvan mee te delen op dit forum. De medeschrijvers/sters werden een soort van goede vrienden want heel persoonlijke dingen worden hier gedeeld. Na verloop van tijd gingen enkele mensen die ik hier van het begin af had meegemaakt weg en er kwamen nieuwe bij. Dit gaf mij de energie om nog een keer dezelfde ervaringen mee te delen, zij het in andere bewoording. Maar aangezien het forum steeds in beweging is wat betreft de samenstelling van de groep mensen werd het wel steeds moeilijker om te onderscheiden wat nou al eens gezegd was en zelfs al meerdere keren en wat nog niet. Bovendien zag ik dat anderen vaak veel beter wisten te verwoorden wat ik ook wel had willen zeggen. Ik ging me langzaam maar zeker overbodig voelen. Dat maakte me ietwat verdrietig want dan zou ik dus het forum vaarwel moeten zeggen. Dacht ik. Doordat ik de mensen hier niet zomaar de rug kon toekeren ben ik eerst maar eens een paar dagen mee gaan lezen zonder te reageren. Toen viel me ook op dat de sfeer anders was dan toen ik nog maar pas op het forum was. Er werd meer gedold. Maar ik zag wel dat de serieuze zaken ook wel behandeld bleven worden. En daar ben ik het dus niet met je eens. Het serieuze is er nog wel degelijk zij het dat het wat verdund wordt door wat hier geiten genoemd wordt. En hier zag ik ineens de sterke overeenkomst met de groep waar ik deel van uitmaakte tijdens m'n behandeling. We konden ontzettend keten met elkaar, zelfs de therapeuten gingen hier in mee. Maar altijd was er wel iemand, hetzij een therapeut, hetzij een cliënt die dan weer de serieuze draad oppikte. Toen ik nieuw in die behandelgroep kwam waar iedereen elkaar al wat langer kende voelde ik me in eerste instantie helemaal niet thuis. Hoe kwam ik hier ooit tussen? Ze zullen me wel een rare vinden dat ik niets weet te zeggen dacht ik. Maar de combinatie ernst-lol haalde me al snel en makkelijk binnen. Dus ik denk niet dat mensen wegblijven als er wat gegeit wordt. Als ze een tijdje meelezen cq de kat uit de boom kijken zullen nieuwe mensen hier altijd wel een ingang kunnen vinden. Altijd maar zware discussies werkt ook niet op iedereen even aantrekkelijk. Zit ik nog een beetje met de vraag aan mezelf: moet ik hier nog wel blijven? Ik heb voor mezelf besloten dat ik wel blijf. Niet meer zo aanwezig als in het begin want het voelt niet lekker om steeds hetzelfde verhaal te vertellen. Maar ik lees graag nog mee en af en toe kan ik misschien toch iemand nog wat vertellen of ook wel vragen. Want ik vind het leuk om op deze virtuele manier mensen te leren kennen. Inclusief jou. En als het op geiten aankomt en ik ben er voor in de stemming, dan vind ik het heerlijk om mee te doen. Da's leuker dan een computerspelletje. Dus ik denk dat ik -tot het moment dat ik van het forum gegooid word- hier zal blijven, soms in de zaal, soms op het podium. Ik hoop dat jij in elk geval ook in het "gebouw" zult blijven en ook af en toe het podium betreedt. Liefs, Kohtje.

Nee hoor, Sabine. Ik lees rustig mee als ik af en toe in de buurt van de computer ben.

Sterkte Mieke, en voor wat betreft je knutselklup veel plezier. Kun je misschien toch even je zinnen verzetten.

Mieke, ik wens je een vruchtbaar gesprek bij Tactus. Knuffie, jij ook een vruchtbaar gesprek met je psych. Jos, jij veel sterkte met het omgaan met je verdriet en woede. En de rest ook veel sterkte. Ik ga de boel hier afsluiten en lekker slapen. Hoop dat ik vannacht niet door een dorstige Belg wakkergebeld word...

Mieke, ik weet wel dat je het niet gemeen bedoelt. Ik wil ook niet iedereen een behandeling aanpraten (hoewel ik het ook niet wil afraden) maar alleen zeggen dat twee kanten tegelijk aanpakken goed werkt. Verder wens ik je heel veel sterkte de komende dagen. En je dochter ook.

Tja, wat eerst, stoppen met drinken of eerst je andere problemen aanpakken. Tijdens m'n behandeling begonnen beide tegelijk. En doordat er in het begin nog wel eens terugvallen waren leek het alsof er geen vooruitgang geboekt werd. Maar wel degelijk werd ik me steeds meer bewust van de redenen waarom ik dronk. Hier begonnen heel kleine worteltjes te groeien maar bij het minste geringste briesje waaide ik weer om. Toch, door me steeds weer rechtop te zetten, konden deze worteltjes verder groeien en meer houvast vinden. Wel kon ik me pas stevig verankeren toen ik uiteindelijk een week of acht droog stond. Want met een heldere geest kun je jezelf gewoon beter onder ogen komen. Toch had ik die zelfconfrontatie wel nodig om de drank te kunnen laten staan. Dus samen op is geen verkeerde optie.

Knuf, als jij hier over drie uur aankomt lig ik al lang en breed in bed. En ik weet niet of ik de deurbel boven kan horen. En als ik hem wel hoor weet ik nog zonet niet of ik dan wel op wil staan. Opstaan is altijd een van de moeilijkste dingen die er zijn, vind ik. Vooral midden in de nacht.

Blijven proberen hoor. En je hoeft echt geen U tegen me te zeggen.

Goh Marieke, rook jij dan niet? Kun je nagaan hoe raar zo'n forum werkt wat betreft het je een voorstelling maken van iemand. Ik zag jou echt als een kettingrokende tante... Zit je notabene bij de AA heel zieligjes alleen omdat de anderen zo nodig moeten roken.. Ik krijg gewoon een beetje medelijden met je.

Knuffie, kom maar halen...

Jos, uit de ervaringen van anderen hier op het forum heb ik begrepen dat je zo'n beetje dagelijks moet proberen je aan te melden voor de Internetbehandeling. Er kan zo ineens plaats zijn en ik denk dat je er veel baat bij kunt hebben deze behandeling te volgen. Vooral op het gebied van naar jezelf kijken en leren begrijpen is de behandeling denk ik een heel handig instrument. Je praat dan misschien niet zo makkelijk maar schriftelijk heb je misschien de tijd en mogelijkheid om wel dichter bij jezelf te komen. Ik hoop dat je dat durft en wilt doen want er zit een heleboel opgekropt bij jou, heb ik het gevoel... En het is zo bevrijdend om daar eens met iemand, ook al is het virtueel, over te kunnen 'praten'. Blijf proberen en veel succes.

Wat een leuke caviaatjes!

Ja, sorry dat ik het zeg, maar jullie wennen ook nooit. Elke dag is een verrassing.

Hoi Knuf, welkom terug in de wereld der wakkeren..

dat over een uurtje mijn vrouw weer thuiskomt van haar werk en ik het eten mag klaarmaken.