Kohtje

Yeaahh Luna, grappig dat je dat verband gelegd had...

Maar om nou misverstanden te voorkomen, ik zie mezelf niet als berg van licht, hoor. M'n nickname Koh is weer afgeleid van een afgeleide van Koh-I-Noor, namelijk Koh-I-Noir, een samenraapsel van oud-Perzisch en Frans. Ons zwarte franse bestelauto'tje van een tijdje terug heette Koh-I-Noir, Berg van Zwart. Dat auto'tje noemden we kortweg altijd Kohtje. En die naam vond ik wel leuk om hier te gebruiken. Als een soort postuum eerbetoon aan dat auto'tje waar we veel plezier van hebben gehad.

Visje, Koh-I-Noor is de grootste diamant van de Engelse kroonjuwelen. Koh-I-Noor betekent in de oud-Perzische taal Berg van Licht.

Luna, met je Koh-I-Noor, is dat zomaar een gokje of heb je een berichtje van indertijd gelezen? Want Kohtje is inderdaad min of meer afgeleid van Koh-I-Noor...

Stien, Anna, allemaal, Die soms maar heel kleine momentjes van trots zijn toch de pareltjes aan het parelsnoer van het nuchtere en verantwoordelijke bestaan. En dat snoer wordt steeds langer en kostbaarder..

Ik ga nu even het hondje uitlaten. Tot strakkies..

Mijn 300 dagen hebben daar niks mee te maken. Je hoeft echt niet om vergeving te vragen, we zitten hier niet bij de rechters van goed en kwaad. Jullie kunnen elk moment weer stoppen met drinken. Je kunt dat uitstellen tot weet ik wanneer maar je kunt ook nu stoppen en alles wat je nog in huis hebt wegmikken. Dan heb je misschien wel spijt van dat je wat gedronken hebt maar dan kun je je ook weer sterken met het feit dat je zelf weer de rem hebt aangetrokken. Denk even aan jullie verantwoordelijkheid naar je kind, dat maakt het besluit te stoppen misschien makkelijker. Sla een arm om elkaars schouder, huil even uit en lach er dan weer om. En als jullie kindje het toelaat kruip dan lekker vroeg in bed en morgen gezond weer op.

Vertel...

Wie gaat niet zo goed? Lucas of Maria?

Jos, hoop is er altijd en dat is mooi. Maar van hoop alleen kun je niet leven. Je zult wat moeten doen om je hoop, je wensen te kunnen vervullen. En dat is niet met drinken beginnen. Vanuit een gezonde, nuchtere geest kun je bouwen aan een beter leven. En ook een beter leven vergt investeringen. En dus positief denken. Dat dat gemakkelijk zou zijn heeft nog nooit iemand beweerd maar positief denken met positief resultaat -hoe klein ook- is weer voeding voor meer positief denken. Hoe langer je de winstpuntjes kunt zien en bij elkaar weet op te tellen, hoe makkelijker positief denken wordt. Dat proces kan langzaam gaan in het begin, maar geduld is een schone zaak, zeker in dit geval.

Mieke, pas je wel op dat je niet TE lief wordt. Hoewel het staat je wel goed hoor...

Och, lieve Marion, Door m'n berichtje aan Anna was jij alweer in de schemer van m'n geheugen terecht gekomen. Excuus daarvoor. Want ik vond jouw berichtje ook zo mooi. Ik had de tranen in m'n ogen staan toen ik het las. Wat een geweldige actie heb je ondernomen. Zo simpel qua handeling en zo rijk qua uitwerking. En wat een fijn gevoel zul je daaraan overgehouden hebben. En wat fijn dat je dit met ons wilde delen. Voor jou een dikke

Hoi Knuffie, Fijn dat je weer terug bent en je weer beter voelt. We zijn hier niet om elkaar de loef af te steken hoor. Alles wat recht uit het hart komt is mooi om te lezen en daar heb jij weer talent voor. De meesten hier trouwens. Ondanks nu en dan gekibbel is het hier toch een hartelijk forum..

Lieve Anna, Om dat wat Marion hierboven beschrijft niet te laten gebeuren blijf ik hier nog op het forum en ga ik elke week naar de zelfhulpgroep. Je weet dat het goed met me gaat en dat ik me sterk voel t.o.v. alcoholgebruik maar ik besef nog steeds terdege dat ik alcoholist ben. Ik hoef maar één keer terug te grijpen naar de fles en het hek is van de dam. Tenminste, dat weet ik niet zeker natuurlijk, maar de kans is groot. En dat risico wil ik gewoon niet lopen. Toen ik m'n behandeling er op had zitten bleef ik nog een tijdje in m'n dagboek schrijven over wat me zoal allemaal bezig hield en hoe ik met m'n alcoholloze leven omging. Maar ik schreef dat wel op en daar bleef het dan bij. Feedback, die tijdens de behandeling zo belangrijk voor me was, was er niet meer. Toen ontdekte ik dit forum en daar vond ik weer het klankbord dat ik in een paar weken tijd zo was gaan missen. De bijeenkomsten van de zelfhulpgroep hebben die functie ook wel, maar dat is maar één keer per week twee uurtjes. Hier kun je bij wijze van spreken elk uur van de dag terecht. Het is niet zozeer dat ik raad en hulp vraag maar het laten zien hoe zeer een alcoholloos (-arm) leven te prefereren valt boven een alcoholrijk leven is belangrijk voor mijzelf. Misschien ook voor anderen wel maar ik doe het echt voor mezelf. Als ik hier wegga gaat het forum gewoon door. Er zijn mensen genoeg die hetzelfde weten te vertellen als ik. Maar de ervaring van het nuchter zijn en blijven is zo overweldigend dat ik die ervaring wil delen. Die móet ik kwijt. Niet omdat ik complimentjes wil vangen maar om te voorkomen dat mijn blijdschap in een hermetisch afgesloten vat komt te zitten waardoor het door zuurstofgebrek uitdooft en waardoor ik weer in een soort apathie verval wat betreft het onderkennen van de gevaren van alcoholgebruik. Met als gevolg gevaar van.... Ik kan me voorstellen dat iemand dat na 19 jaar ook nog heeft. En je kunt aan Rudy en Ziza ook merken dat ze nog altijd vol vuur over hun ervaringen vertellen, ondanks dat ze al veel langer droog staan dan ik. Dus Anna, laat de angst voor 'm'n leven lang ermee bezig blijven' varen. Zo erg is het niet. Je hoeft het niet altijd van de daken te schreeuwen, maar je kunt er altijd wel zijn voor mensen die de stap van (te) alcoholrijk naar alcoholloos of -arm willen maken. En wat betreft je "putgevoel": zal dat nou echt nog door het stoppen met drinken komen? Nee toch? Daar liggen, zoals je zelf al zegt, andere dingen aan ten grondslag. Dus met drinken los je dat niet op. Gelukkig weet je dat wel. Je weet dat je daar andere oplossingen voor moet vinden. En met het zoeken naar die oplossingen ben je druk bezig. Het antwoord op je problemen ligt echter niet kant en klaar op een presenteerblaadje dus zul je moeten zoeken. Zoeken naar het juiste antwoord en daarvoor ook zoeken naar de juiste hulp. Gun jezelf wat tijd, Anna. En wees niet bang om je ervaringen te delen met anderen, ook als je op een gegeven moment denkt dat het nu wel welletjes is geweest. Laat je niet leiden door de gedachte dat je hier geen 10.000 berichten op het forum mag plaatsen. Liefs, Koh.

Anna en Marion, Jullie hebben grote honden. Die van ons weegt zo'n kilootje of 16. Je kunt er op Google wel wat over vinden. Gewoon Basset fauve de Bretagne intypen. Krijg je een idee. Onze Airedale had zo'n zak ook wel in een maandje leeg hoor. Die was ongeveer zo groot als een labrador. Maar dit ukkie eet niet zo veel. Hij heet niet voor niets Bihan. (is Bretons voor Klein).

Marieke, voor vanmiddag: Break a leg. Zo zeggen ze dat toch in de artiestenwereld als je iemand een succesvol optreden wenst? Omdat iemand succes wensen ongeluk brengt... Nou, hoe dan ook, ik ben benieuwd naar je bevindingen. Vergeet niet je accordeon mee te nemen, meis.

Goedevandaag allemaal, Ik zit hier met een enorme rooie kop alle felicitaties te lezen en dan moet ik dag 300 nog helemaal gaan waarmaken. Want hoe lief en goed bedoeld ook, jullie zijn een dag te vroeg. Maar ik heb er een goed gevoel bij en het zal allemaal wel goed komen. Dank jullie wel allemaal. We gaan er weer een lekkere zaterdag van maken. Eerst zometeen boodschappen doen bij een supermarkt die van de week geopend is na een interne verbouwing. Grote kans dus dat we de helft vergeten omdat de normale 'loop' wel veranderd zal zijn. En later hier niet ver vandaan bij een dierenspeciaalzaak weer een 20 kilo zak hondevoer ophalen. Heeft ons beessie weer voor maanden te eten in huis. Die grote zak is voordeliger dan kleinere en dat scheelt nogal want hij krijgt speciaal voer vanwege darmproblemen. En dan zitten we wel eens te mopperen dat die hond van ons zo duur is met z'n voer maar ach, hij rookt en drinkt niet dus een beetje extra voor z'n gezondheid mag dan wel. Okee, de koffie is op, we gaan er vandoor. Tot later allen.. O ja, die driehonderd dagen lijken als je nog niet zover bent heel wat, maar echt, het gaat helemaal vanzelf. Het enige wat je hoeft te doen is die beroemde en beruchte eerste niet nemen. En ademhalen.

Ja Mick. Gatver... Ik ga afsluiten. Tot morgen weer allemaal en welterusten alvast.

Is me nog nooit overkomen, Mick. Die rol vergeten, bedoel ik.

Tot morgen, Anna. En voorzichtig hè?

Ook een romantische vakantieervaring was een douche waar je muntjes in moest gooien. Maar de muntjesautomaat was zo'n dertig meter van de douche verwijderd. Stond je net lekker ingezeept was het muntje op. Kon je kiezen: of in je nixie volgende muntje in het apparaat gaan gooien of een wildvreemde vragen of ie dat wilde doen. De meesten namen een partner mee voor de muntjestoevoer.

Anna, dat weet ik niet. Ik heb geen tuinbroek. Ik heb ook geen tuin.

Je moet hem ook uitdoen op een hurktoilet. Op elk toilet.

Gut, wat een gezellig vakantiegebabbel..

Ik volg het ook allemaal niet meer zo. Ik ga nog even stilletjes in een hoekje zitten meekijken of ik weer ergens de draad kan oppakken......