Anna

Goed gedicht Soothe!

Dat laatste geldt voor mij ook Ziza. Zodra ik een glas wijn gedronken heb, is er geen sprake meer van vrije wil. Daarom is alcoholisme óók een lichamelijke ziekte. Dat neemt niet weg dat ik ooit in mijn leven wel uit vrije wil dat eerste glas genomen heb, en besloten heb dat ik het effect lekker vond. Toen wist ik niet dat ik tot die kategorie mensen behoor die daar verslaafd aan raken, hoe moest ik dat weten? Dat ik, door regelmatig dat eerste glas te nemen, mijn vrije wil verloor. Dat is het lichamelijke deel. Ik doorzag toen ook nog niet, dat mijn opvoeding en mijn ervaringen tot op moment, er al voor gezorgd hadden dat ik graag weg wilde vluchten, of mezelf wilde verdoven, zodat ik datgene dat mij een vluchtweg en verdoving bood (naast valse moed en een idee van vrijheid) graag omarmde. Dat is het geestelijke deel. Nee, natuurlijk is dat geen vrije wil meer. Vrije wil is een illusie. We kunnen alleen maar proberen zo dicht mogelijk terug te komen bij die kern. Niettemin heb ik ook nog een lichaam, en mijn kinderen ook, en dat dient gevoed. Banaal, maar het is niet anders. Ik ga koken! (Foutje verbeterd!)

Ik hoop dat je de gremlins tijdens je wandeling de ruimte in geschopt hebt hoor Safi. Bedenk dat jij waardevol bent, wat een ander of jezelf daar ook van mag denken! (vrij naar Francesca's onderschrift). Niemand heeft de wijsheid in pacht, dus ook je zus niet! Overigens ben ik ook zo'n jongste kind dat altijd klein gebleven is en het niet goed kan doen. Pech dan! Soothe, was ook even met de woef weg. Ik denk dat onze ideeën in grote lijnen wel overeen komen. Leuk! Ziza, ik denk dat je wel ongeveer begrijpt wat ik bedoel, en het zelfs wel enigszins hetzelfde ziet, alleen zie ik iets wat in mezelf zit niet als een hogere macht, hoogstens als het beste in mij. Maar ook het beste in mij, is nog steeds niet meer dan ikzelf. Snap je wat ik bedoel? Ik kan alleen maar mijn best doen het beste wat in mij zit naar boven te halen. Meer kan ik niet doen. Ik ben het niet met je eens dat hersens (redenatie is iets anders) een aparte factor zijn naast opvoeding en ervaring die het kunnen verpesten. Mijn hersens zijn gewoon een deel van mij. Zij maken het mij mogelijk te redeneren, maar wát ik redeneer en denk is weer beïnvloed door wat ik al meegemaakt heb en wat ik geleerd heb. Denken is nooit objectief, het is altijd gekleurd door datgene wat onze hersenen en ons lichaam al eerder meegemaakt hebben. Zelfs een baby van een dag oud heeft al ervaringen opgedaan in de buik van zijn moeder, tijdens het geboren worden en die ene dag dat het leeft. Onthou die baby voedsel, warmte, aanraking en de stemmen die het al herkende in de moederbuik, en het leert dat het leven koud, hard en liefdeloos is. Die ervaring zal het meenemen, onbewust, tijdens de rest van zijn leven. Daarmee is de kiem voor eenzaamheid en egoïsme al gelegd.

Overigens ben ik het met je eens Soothe, dat het boeddhisme het meest acceptabel is. Geest, daar gaat het om, of het zoeken van het hogere in jezelf, en niet in iets buiten jezelf. Het zoeken van die goede, niet verpeste kern in jezelf.

Soothe, wat lastig zo'n kraan! Hoe doe je dat nu met de was en de vaat, en als je gewoon dorst hebt? Anderhalf jaar geleden was ik beslist acuut bij je op bezoek gekomen. Over religie: ik vind alles best, zolang men mij maar niets probeert op te dringen. Ik heb een persoonlijk probleem met geloof in een almachtige God of Hogere Macht, of hoe je het ook noemen wil. Ik probeer te leven volgens mijn normen en waarden, en die komen grotendeels overeen met die in de meeste geloven hoor. Dat hoeft mij niet van buitenaf opgelegd te worden. Ik geloof dat mensen in principe en in aanleg goed zijn, en sociale wezens. Helaas wordt die natuurlijke aanleg nogal eens verziekt door opvoeding, omgeving, ervaring. Ik vind dat ieder mens de kans moet krijgen zich in vrijheid te ontwikkelen en in zijn behoeften te voldoen, rekening houdend met andere levende wezens en zijn omgeving. En daaronder valt ook deze planeet. Ik ben me ervan bewust dat een heel groot van de mensheid daar helemaal de kans niet toe krijgt, en daardoor gefrustreerd, boos en egoïstisch wordt, om vervolgens zelf ook weer anderen die kansen te ontnemen. We zitten met zijn allen in een vicieuze cirkel wat dat betreft, helaas. En de oorzaak van heel veel egoïsme, haat, nijd en geweld ligt helaas in ook in fanatieke godsdienstige ideeën van mensen. Geloof in een hogere macht dient voor heel veel mensen als rechtvaardiging hun doelen te bereiken ten koste van anderen, omdat de eigen hogere macht als hoger, beter, superieur wordt gezien dan die van de ander. Dank je feestelijk!

Overigens, dat verhaal van water in wijn veranderen omdat er te weinig wijn was begrijp ik ook niet helemaal. Met andere woorden: zuip maar raak?

Soothe, ;) Mee eens!

Gewoon een prima voornemen Helena, vandaag niet drinken! Dat is te overzien.

Zeker waar Water, als je dat kunt! Als ik me niet sterk vergis zitten er hier wel een aantal mensen bij wie geloven in zichzelf nou juist een probleem is. Ondergetekende hoort daar ook bij. Ik begin pas nu, nu ik bijna een jaar niet drink, een beetje in mezelf te geloven, en een beetje zelfvertrouwen te krijgen. Als ik daarop had moeten terugvallen toen ik begon zat ik nu nog te zuipen. Wat voor mij werkt is stapje voor stapje. Niet te ver vooruit kijken, maar doen wat je NU kunt doen. Geen onbereikbare doelen stellen, dat frustreert alleen maar. Met kleine, bereikbare doelen, kom je er ook. En elk doel dat je bereikt hebt, hoe klein ook, is reden om je beter te voelen, om trots te zijn, en stukje bij beetje dat geloof in jezelf op te bouwen. En vooral ook niet vergeten even stil te staan bij datgene wat je bereikt hebt, te genieten van dat gevoel, en te genieten van alles wat goed is op dit moment. Hier komt op dit moment de zon aarzelend tevoorschijn. Een jaar geleden zou me dat niet eens opgevallen zijn. Maar nu kan ik gelukkig blij worden van die straal zonneschijn en de blauwe hemel achter de wolken. Ik heb namelijk een hele hoop was te drogen.

Ik heb net even vluchtig het draadje van gisteren en vandaag overgekeken. Het is werkelijk niet te doen alles te lezen, als je niet dagelijks uren op het forum kunt/wil zitten. Maakt ook niet uit, het is niet verplicht op iedereen te reageren, en aangezien me dat niet lukt probeer ik het ook niet. Het voornaamste is dat ik zie dat nieuwelingen, en niet-nieuwelingen hier weer de steun en het begrip vinden die ze hard nodig hebben, en die ik hier een jaar geleden ook vond. Klasse! Ik las de opmerking van Water gisteren, dat verhuizen niet iets is wat je te vaak moet doen. Mee eens! Hetzelfde geldt voor verbouwingen, vooral als dat slechts een deel van een wat ouder huis betreft! Gisteren is een enorm stuk stucadoorwerk in mijn pas geschilderde hal naar beneden komen donderen, precies onder de verbouwde badkamer. Mijn kinderen lagen nog op bed en schrokken wakker van de enorme klap. Ze dachten dat ik van de trap was gevallen, maar dat was gelukkig niet zo! Ik liep braaf mijn hondje uit te laten. Afijn, andermaal heb ik dus stof en puin (we hebben de loszittende delen er zoveel mogelijk afgehaald, maar af en toe valt er nog iets), en gelukkig liggen alle werkzaamheden in de wijk nu stil omdat de bouwvakvakantie net begonnen is. Het ziet er naar uit dat we voorlopig nog niet uit de rommel zijn. Deze week zei een vriendin (die ervan weet) tegen mij: "Anna, je realiseert je toch wel dat jij nooit meer 1 glas wijn kunt drinken." Pffffoeh, die opmerking kwam aan, iedere vezel in mijn lichaam kwam gelijk in opstand. Nu ben ik een nogal opstandig type. Iets niet mogen is voor mij meestal al voldoende reden om het juist wel te doen, net zoals moeten reden is om iets niet te doen. Dat geldt ook als ik me dat verbod zelf opgelegd heb. En dat heb ik dus ook niet gedaan. Ik heb op geen enkel moment mezelf voorgenomen nooit meer een glas wijn te drinken. Ik heb dus op ieder moment de vrije keuze, en vrije keuze is belangrijk voor mij. Ik heb de keuze vandaag wel of niet een glas wijn te drinken. Ik doe het maar niet! Allemaal een fijne dag!

@Mick Gem, er is ook geen garantie dat iets vergelijkbaars of volkomen anders waar ik nu zit niet ook kan gebeuren. Maar ik sta er nu anders in, ik ben nuchter, en ik denk dat ik me niet meer zo snel volkomen zal laten overdonderen door wat er gebeurt. En natuurlijk zijn er altijd mensen waarmee het klikt, en anderen waarmee je die klik niet hebt. Ik ben al blij als ik niet meteen frontaal bots. Het grappige is dat ik vroeger nooit bedacht zou hebben dat ik dit soort werk leuk zou vinden. Ik kan tegelijkertijd een enorme pietlut, maar ook een enorme chaoot zijn. En voor het eerst van mijn leven MAG ik dat zijn van mezelf. Allebei! Maar nu ga ik mijn hond uitlaten, en naar bed. Morgen nog een dag vroeg op, en dan lekker weekend! Welterusten allemaal. P.S. Dotske, welkom hier.

Gem, ik ben het met je eens dat een lastige collega in principe niet de reden moet zijn om ander werk te zoeken. Ze was ook niet de enige reden. Onze botsingen en haar geroddel speelden al toen ik nog dronk. Ik heb me vorig jaar eigenlijk - als ik terug kijk - het hele jaar heel rot gevoeld en die toestanden op mijn werk speelden daarin een grote rol. Uiteraard redenen voor mij om steeds meer te gaan drinken, het begon echt uit de hand te lopen. Toen ik eenmaal een aantal maanden droog stond bleek dat ik zwaar depressief was. Ik dacht eerst dat het een gevolg van stoppen met drinken was, maar dat was niet zo. De alcohol fungeerde bij mij als zelfmedicatie, het is een verdovend middel. Zonder demping nam de depressie die ik eigenlijk al jaren heb gigantische vormen aan. Er trad gewoon een cumulatief effect op. Ik was al jarenlang zonder dat te beseffen matig depressief, maar doordat ik in dezelfde periode stopte met drinken én de situatie op mijn werk een climax bereikte stortte ik in. In de tijd dat ik ziek was heb ik heel veel nagedacht, ik kon er stomweg niet mee stoppen. Mede door de medicatie en de begeleiding begon ik langzaam van alleen maar somber meer analyserend te denken. Ik ben toen tot de conclusie gekomen dat ik na 7 jaar in dezelfde baan eigenlijk al lang aan een nieuwe uitdaging toe was. Stel je voor, ik kreeg zelfs te horen dat ik mijn werk (nuchter) té goed deed, dat ik desnoods maar expres af en toe fouten moest maken, om meer op het niveau van mijn collega's te functioneren! Nou, dat gaat mij een beetje te ver. Dus toen er elders in de organisatie een vacature was heb geïnformeerd of ik er eventueel voor in aanmerking zou komen. Ik kende deze afdeling al van mijn vorige werk, en zij kenden mij. Ze belden dezelfde middag op of ik bij hun wilde komen werken. En nu zit ik dus op een afdeling waar men geen enkele moeite heeft met perfectionisme, waar ik net zo pietluttig en precies mag zijn als ik wil (graag zelfs!), waar ik mag puzzelen en zonodig net zo diep mag graven als ik wil, en ik krijg er nog complimentjes voor ook. Heerlijk gewoon! Wij worden in vrijwel elke organisatie als droogkl**en beschouwd, en het kan me helemaal niets schelen want ik voel me lekker op mijn plek tussen de droogkl**en. Ik ben er tenslotte zelf op het moment ook een. Wat voor mij het belangrijkste is: als ik niet gestopt was met drinken had ik nooit het initiatief genomen eens om me heen te kijken. Ik zag al mijn mogelijkheden gitzwart, was overal doodsbang voor, en durfde geen enkele stap te zetten. Dan was ik dus gewoon blijven zitten, en me ongelukkiger en ongelukkiger gaan voelen, tot ik uiteindelijk waarschijnlijk helemaal opgebrand zou zijn. Juist door die nieuwe baan ben ik gaan inzien dat ik volledig stil stond toen ik dronk, jarenlang. Ik gleed steeds verder af in pessimisme, toenemend drankgebruik, en toenemende lichamelijke en psychische klachten gerelateerd daaraan. Brrrrrrr, ik moet er niet aan denken waar dat uiteindelijk toe geleid zou hebben.

Frappant, dat er hier al drie mensen zitten met een collega, en Tapas met ex-collega, die hen op de kast weet te krijgen. In mijn vorige baan had ik ook zo'n collega. Zij is de voornaamste reden dat ik ben gaan rondkijken naar ander werk, al had ik niet verwacht dat ik dat zo snel zou vinden. Het gekke is dat ik prima met haar over koetjes en kalfjes kan praten, dat was dan ook het type onderwerp waar we het meestal bij hielden. Maar werkinhoudelijk stonden we loodrecht op elkaar, en zij is het type dat vindt dat iedereen eigenlijk op háár manier moet werken. Daarbij roddelde en klaagde ze achter mijn rug om over mijn werkhouding. Dat onze leidinggevenden niet meer de moeite namen ook mijn kant van het verhaal aan te horen kan ik haar niet verwijten, dat was een andere reden om weg te gaan. Maar toch, zelfs nu kan ik me nog opwinden over wat er gebeurde. Heel vaak heb ik me afgevraagd of zij zich nu bewust zo gedraagt, en waarom dan? Waarom doe je een collega zoiets aan? Uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat zij niet bewust met kwade bedoelingen bezig is geweest. Zij is gewoon iemand die haar hart op haar tong draagt, en absoluut niet de consequenties van haar gedrag kan overzien, daar zelfs geen seconde bij stil staat. Kan men iemand domheid en kortzichtigheid verwijten?

Goedemorgen, Gem, ik had al geen vakantiegevoel omdat ik meer een klusvakantie had dan een rustvakantie. Weer vol ertegen aan valt een beetje tegen, maar is ook wel weer lekker omdat het een vast weekritme geeft. Ik ben van mezelf niet zo'n structuurmens. Wel heb ik nog moeite op tijd naar bed te gaan, omdat mijn kinderen vakantie hebben en er veel later in liggen dan ik. Ik zit dus nu met een beetje kleine oogjes. Te laat in bed, om de anderhalf à twee uur wakker, dat schiet niet op. Niettemin, we gaan er weer voor. Het is fantastisch dat ik er in ieder geval geen kater bij heb! Maak er een mooie dag van allemaal, en neem vooral de eerste niet. Dan komt het allemaal goed.

Ik wilde gaan slapen, maar nog even Benthe antwoorden dan. Ik geloof dat sommigen van ons van plan waren gewoon onze nickname te gebruiken, maar toen het erop aan kwam hebben we gewoon onze eigen naam genoemd, en even de nickname erbij, omdat we anders niet zouden weten wie wie was. Mij zouden ze toch wel herkend hebben denk ik, want iedereen wist al dat ik het zowat in mijn broek deed, dus degene die spaansbenauwd was, dat was ik.

Die groep van mei 2006 heeft voorzover ik weet een emailgroepje, maar een van die mensen kennen jullie wel, dat is Houtje. De anderen schreven vorig jaar nog wel eens mee, maar de laatste maanden heb ik ze hier niet meer gezien. Er stond ook een soort verslag van dat weekend (ze zijn toen gaan fietsen) op een draadje, maar volgens mij is dat er nu niet meer omdat op een gegeven moment het hele archief geschoond is.

Hoi Lianne, leuk je hier weer te zien, al is de reden dan minder leuk. Om jullie vragen over die meeting te beantwoorden: ja, die heeft plaatsgevonden. Het idee kwam inderdaad oorspronkelijk van Lianne, is toen een paar maanden in de vergetelheid geraakt, en tenslotte weer naar boven gehaald. Jammer dat je er toen niet meer was Lianne, anders had je ook kunnen komen. We hebben op een zondag in februari in Utrecht op het Centraal Station afgesproken, en zijn vandaar naar een andere bestemming gegaan. Ik heb tot op de laatste dag getwijfeld of ik het wel zou durven, maar ik ben tenslotte toch gegaan, en het was een geweldige dag! Ik kan iedereen die erover denkt zo'n ontmoeting aanraden. Het is heel bijzonder om een groep mensen te ontmoeten die je alleen van dit forum kent. Je bent tegelijkertijd vreemden voor elkaar, maar ook heel close. De meesten van ons hadden er ook even een wat moeilijk gevoel bij, want het feit dat je daar bent betekent dat je dus écht een alcoholist bent, en eigenlijk wil je dat niet zijn. Het is moeilijk te omschrijven. Maar we hebben ook vreselijk gelachen. Je voelt een heel bijzondere band, en het werkt heel motiverend. Overigens waren wij niet de eersten die zo'n ontmoeting arrangeerden. In mei 2006 heeft een groep oudgedienden ook al zoiets gedaan, en die hebben nog steeds contact met elkaar.

Gefeliciteerd met je verjaardag Stien! Moet je er nu toch aan geloven, en word je nu eindelijk 27? Dat zal een hele overgang zijn, na jaren 26 te zijn gebleven. Een jaar ouder is niet zo erg, het is voor jou een welbesteed jaar geweest, waarin je ook een stukje wijzer bent geworden! Allemaal een fijne dag!

Hoi, Ik heb niet het hele draadje bijgelezen, want daarvoor is het teveel. Maar toevallig las ik iets over boosheid, in relatie tot drinken, en daar heb ik ook ervaring mee. Boosheid was voor mij ook een enorme valkuil. De een-na-laatste keer dat ik gedronken heb was boosheid het excuus. Hoe gaat het nu als ik boos ben? Een half uur geleden kwam ik na de hele dag werken zeiknat van de regen thuis. De rotzooi van gisteravond en vanmorgen stond nog gewoon op het aanrecht, mijn auto was nog niet weggebracht om er een nieuwe uitlaat onder te laten zetten, en ook enkele andere klusjes waren niet gebeurd. Wel was mijn jongste de hond aan het uitlaten. Vroeger zou dit voldoende reden zijn geweest om eerst maar eens een flink glas vol te schenken uit pure frustratie en kwaadheid. Nu was ik teleurgesteld. Ik bedacht dat de jongens waarschijnlijk eerst in hun duster uitgebreid computerspelletjes hebben gedaan, pas rond twee uur zijn gaan douchen, en daarna moest de een nog een klusje voor zichzelf doen, wat natuurlijk voorrang had. Dus al mijn klusjes zijn er niet van gekomen. Oké, dat vind ik niet leuk, en dat heb ik ze inmiddels ook al laten weten. Maar als ik nu uit mijn vel ga springen van woede heb ik daar niet die knullen mee, maar alleen mezelf. Als ik me nu vol ga gooien met wijn (heb ik trouwens niet in huis) krijg ik waarschijnlijk ook nog ruzie, en voel me nog rotter omdat ik wéét dat ze gelijk hebben dat dit geen reden is om te zuipen. Ik krijg op dit moment kritiek omdat ik 'alweer' op het forum zit, in plaats van eten te koken. En ik heb heel rustig gereageerd met de opmerking dat ik óók baal, omdat wat ik gevraagd heb niet gebeurd is. Dat ik even behoefte heb aan ontspanning, en dat ik dat hier kan vinden. En als hij daar problemen mee heeft dan is dat heel jammer, en zíjn probleem, niet het mijne. En dat het eten sneller klaar was geweest, als ze tenminste het aanrecht leeg hadden geruimd. Eigenlijk ben ik best wel trots op mezelf! Dat zou ik als ik nu aan de wijn zat niet zijn geweest.

Goedemorgen! De vakantie zit er voorlopig even weer op, zometeen weer aan het werk. Mijn laatste vakantiedag is een gedenkwaardige dag geworden. Gisteren in het zuiden van het land op bezoek geweest, vrolijk een stevige vaart erin, ondanks mijn idee dat mijn auto een vervaarlijk geluid maakte. Bij het wegrijden 's avonds kwamen we erachter dat de uitlaat doorgeroest was, en bijna op het wegdek hing. Dus wegenwacht gebeld, noodpijp ertussen gezet, uitlaat er weer onderuit gezakt, naar de centrale van de wegenwacht om het ding ook nog met ijzerdraad vast te laten zetten, en zo op een sukkeldrafje naar huis. We waren er pas na elven. Dat wordt dus een nieuwe uitlaat eronder laten zetten vandaag. Alsof ik nog geen kosten in huis heb en een kapotte wasdroger. De gremlins hadden zich met de ijzerdraad mee vast laten binden en zijn tot thuis meegereden, waarna ze verwoede pogingen hebben gedaan binnen te komen. Maar mijn hond heeft ze gelukkig allemaal te grazen gehad, dus nu zit ik ondanks een wat te korte slaap toch redelijk fris mijn relaas te typen. Als jullie een verschroeide gremlin tegenkomen (van die uitlaat), stuur hem dan maar naar QuickFit om terug te kruipen in mijn oude uitlaat. Laat ze vooral niet binnen, het zijn krengen en ze barsten van de dorst! Een fijne dag allemaal!

Thanks Safi. Ik ga even voor mijn hond zorgen trouwens.

Hoi, kan toch nog op de computer (ik dacht dat hij niet meer vrij zou zijn), dus daar ben ik weer. Tapas Ik snap precies wat je bedoelt, al zal ik waarschijnlijk anders reageren in een relatie dan jij. Gelukkig raak ik niet, zoals jij, ook nog in paniek als ik voor iemand moet zorgen, dat zou helemaal een drama zijn geweest, want ik heb kinderen. Maar toen we onze hond pas hadden werd ik ook regelmatig badend in het zweet wakker omdat ik dacht dat ik volledig vergeten was voor het dier te zorgen. Foutje!

Beste Safi, je bedoelt het heel goed, maar het is wel duidelijk dat jij niet weet wat sociale angst is. Het begint al met het gevoel niet voldoende de moeite waard te zijn voor andere mensen om te kennen. Ik heb absoluut niet het idee dat iemand iets mist als hij mij niet kent. En de angst is helemaal niet rationeel. Verstandelijk WEET ik wel dat ik leef, ook als iets misschien een keer tegen zit, maar dit soort angst werkt verlammend. Ach, het is moeilijk uit te leggen. Zie het maar als een vorm van wel willen, maar niet kunnen. Ik ga even voor taxichauffeur spelen, dat kan ik tegenwoordig altijd! Ik denk niet dat ik daarna nog achter de computer kan, dus allemaal nog een fijne avond, en voor straks slaap lekker!

Gaat wel lukken Stien, ik ben een enorme droogk***t inmiddels. Ik hoop dat je deze nacht een rustige dienst hebt.

Goh Rebos, dat moet een verbijsterende ervaring voor je zijn.