Mormel

Helpt natuurlijk niet als de tegenpartij ook stevig gezopen heeft, denk dat we allemaal wel genoeg tijd in de kroeg hebben versleten om dat te herkennen. @Sanity: excuses voor gisteren, slechte dronk. Hoop dat je vanavond wel iets goed hebt gegeten.

@Sanity: ga jij mijn einde betekenen?

Pff, dat tijdje off-line heeft niet lang geduurd. Ik zit in een duistere plek op dit moment. Donderdag ben ik nog eens buiten geweest voor een afspraak, moest daarbij door de stad gaan en nadien ook terug door de stad dwalen onderweg naar een bus. Op die ene dag zag ik zoveel ellende, mensen die lijden, mensen die proberen er het beste van te maken, ... zoveel mensen opgesloten in een bubbel niet beseffend dat anderen evenzeer in een bubbel leven en proberen er het beste van te maken. Laat dit niet klinken alsof ik pluimen in mijn gat steek, maar terwijl ik daar was: heb ik een rolstoelpatiënt verder geholpen terwijl niemand ernaar omkeek, praatjes gemaakt met enkele oudere stamgasten die alleen zaten, een broodje gaan halen voor iemand die zat te bedelen, ... en nu ben ik weer leeg. Ik lees ook op een ander forum en daar zijn ze momenteel geobsedeerd door het gegeven dat er geen automatische index zou zijn van lonen boven de 4000 euro; en ik kan niet anders dan mij afvragen of zij nog wel enige voeling hebben met de lagere sociale klasse. Ik denk er nu frequent aan om iemand te doden. Eigenlijk ken ik deze persoon niet echt, maar het is wel de persoon die zal oordelen of ik nog een uitkering krijg. Hem doden zou niets persoonlijk zijn, maar echt als een signaal naar onze regering waartoe men ons drijft. En tegelijkertijd wil ik het niet. Ik mag dan mijn agressieproblemen hebben, ik wil niet iemand pijn doen laat staan doden. Goed hij gaat richting de 70 dus veel levensjaren neem ik niet, maar toch, het druist in tegenover al wat ik sta. Tegelijkertijd: is het niet de tijd dat er een offer gebracht moet worden, deze persoon een snelle dood en ik in de cel? Begrijpt iemand deze gedachten? Mocht ik puur aan mezelf denken, is het natuurlijk een absurde actie, maar ik denk niet alleen aan mezelf, ik denk aan de vele duizenden die in deze situatie zitten. Een offer voor zij die het niet kunnen? Ik word gespleten door dit denken.

@Sanity: ik denk niet dat je rouwprocessen kunt vergelijken. Mijn moeder zit in palliatieve, dus ze ligt er nog niet onder en toch zet het nu al bepaalde processen in beweging. Hou er zeker rekening mee dat dit op onderbewust niveau een effect gaat hebben. Ik kan heel goed begrijpen dat iemand niets meer met zijn ouders te maken wilt hebben, tegelijkertijd weet ik dat de bloedband de stevigste connectie is die je ooit zult hebben. Ik ben niet gelovig, ook niet bijgelovig maar van dat laatste ben ik echt overtuigd. Determinisme mag dan niet meer populair zijn, maar als observator zie ik enorm veel kenmerken die doorgegeven worden van ouder op kind. Ik bedoel dit niet aanvallend Sanity, maar eenmaal je rouw voorbij is, misschien moet je dan eens kijken naar de persoon die je vader echt was en waar hij zelf mee worstelde. Heel persoonlijk: ik zie de problemen waarmee mijn vader worstelde, ik zie de demonen waarmee mijn moeder nog kampt en ik weet dat ik ze beide geërfd heb. Heel lang was ik kwaad op hen en op wat ze allemaal deden, maar ik heb al een tijdje beseft dat zij ook gewoon maar worstelden en hun best deden. Eigenlijk kan ik niet langer kwaad zijn op hen, ik ben gewoon blij dat ik de keuze heb gemaakt om nooit kinderen te krijgen waardoor het na mij echt stopt. Je schrijft dat je zelf een kind hebt. Hopelijk slaag je erin om met hem of haar later nog contact te leggen, want wat je ex ook zegt, dit kind heeft jouw bloed en zal dezelfde demonen op zijn weg zien die jij en je vader hebben gezien. Jij zou deze persoon echt kunnen helpen wanneer je in staat bent om eerlijk naar jezelf te kijken. Ik wens je het allerbeste tijdens deze dagen.

Prachtige film trouwens. Straks een kijken of deze niet in mijn collectie zit en anders een zien waar ik hem kan streamen.

119

Natuurlijk maak ik gebruik van de technologie en deze man.

En weer bleiten natuurlijk omdat ik zie in welke idiote matrix we zitten waarin iedereen voor zichzelf zorgt en we de groepsdynamiek verloren hebben. We worden aangeleerd om bij te dragen aan de economie, krijgen daarvoor een beloning en zij die niet kunnen bijdragen worden weggezet als concurrenten of parasieten. We staan in de nacht van een aankomende revolutie. Het is momenteel nog niet erg genoeg, maar wacht, en het is niet de eerste keer dat we in Europa de rijken slachten.

Laat bij het volgende duidelijk zijn dat ik niet ex-soldaat ben, maar ik heb wel enorme verwantschap met zij die strijden en elke dag worstelen. En het is elke keer janken hierna, want wat zijn we toch geworden? Waarom vinden we het normaal dat er mensen op straat slapen terwijl de CEO's hun lonen enorm zien stijgen ( https://www.nieuwsblad.be/economie/bedrijven/bijna-de-helft-van-de-ceos-in-ons-land-zag-verloning-met-meer-dan-tien-procent-stijgen/109873749.html) ?

Ach de tijd waarin je kon denken dat het zeggen van Fuck provocerend was. Ik voel me hier op de muziekdraad soms als een puber in de bejaardenclub. Echt, Michael Jackson een van de grootste artiesten in onze recente tijd, net zoals Queen een van de beste groepen was uit de jaren '80 en '90; maar daar zo aan vastklampen alsof dit de beste muziek ooit was? Echt, we spreken hier niet over Beethoven, Tsjaikovski of godbeterd een -Rachmaninov. Het is POP en eigenlijk ligt het al in de naam vervat, tijdelijk. Al regelmatig discussie gehad omdat ik de Beatles het eerste boysbandje ooit vond, redelijke heftige discussies soms; maar wie luistert er nog naar de Beatles? Wat zit je te zeiken over je drugsduikbootje terwijl je ondertussen dit hebt: Uit 1966 al, of ondertussen veel recenter: Of deze, maar die is uit de jaren '90 en verwissel gewoon die zon eens met de smartphone: Waarschijnlijk ga ik hiermee mensen voor het hoofd stoten maar elke feelgood song mogen ze van mij terug in de reet sturen van de maker met een dildo gegraveerd met de akkoorden.

Heb het helemaal uitgekeken, en ik heb een zwak voor dieren. Vaak lijkt het alsof dieren mij beter begrijpen dan mensen. Maar dan toch voor de mensen:

Echt je dwingt me wel om online te komen. Voor een ordinaire stamppot doe je eerst de aardappels in het water, laat je een tijdje koken en voeg je vervolgens je groente naar gelang hun kooktijd (wortelsstoemp -> wortels dadelijk toevoegen, preistoemp -> even laten koken en dan je prei toevoegen etc.), daarna afgieten, boter toevoegen en kruiden. Maar als je echt lekkere stamppot wilt maken dan bereid je de aardappels en de andere groenten apart. Voor wortelstoemp: aardappels koken en ondertussen je wortels stoven in veel boter, afgieten, samenvoegen, kruiden en prakken. En als je echt nog een stapje hoger wilt gaan dan kook je de aardappels niet, maar gaar je deze in een oven (maar dat is echt iets voor restaurants, niet voor huishoudens). Begrijp niet goed wat prakken met hutspot te maken heeft, want het laatste dat je met hutsepot wilt doen is prakken. In hutsepot wil je een combinatie van de smaken creëren maar toch de groenten/vlees afzonderlijk kunnen eten. Vlees marineren is een kunst waar je de tijd voor moet nemen. Eigenlijk werd dit vooral gedaan om mindere stukken vlees op te waarderen, dus als je een verse biefstuk hebt gekocht zou dit eigenlijk zonde zijn van de smaak. Je bent hoger opgeleid dan mij, dus ik snap niet goed waarom koken zo moeilijk is voor jou. Ik weet niet eens wat Ketjap is, is het een of andere saus en indien ja, wat is de samenstelling?

@Sanity: maak je geen zorgen over mij. Ik kom uiteindelijk wel ergens terecht. Jij hebt ook al op straat geleefd, dus je weet wat een overlevingsmachien ons lichaam is. Wens je het beste maar ga me nu wel hier uitloggen.

Voordat iemand zich zorgen maakt: ga een tijdje off-line. Meld me wel weer als alles rustiger is. (Nu wel aan de koffie.)

Bedankt, komt wel goed. Rustig hier, duidelijk geen spelfanaten.