Maia

Weekpact 24 november Claudius Fonny Maia

Bedankt Maja, wat attent van je! Duidelijk dat ik nieuw ben hier, ik moest even Googlen op Adb. Ik had het kunnen weten achteraf gezien haha 🙂 Fijne dag!

Dank je wel! Enerzijds ben ik fijn dat die herkenning er is, maar ik vind het eigenlijk ook voor jou heel verdrietig dat je daar ook al met openingstijd daar staat.. De meeste mensen komen voor de extra afgeprijsde producten of even vlug voor school of werk, en wij (ik iig) loop dan daartussen met enkel wat flessen wijn in mijn mandje. Schaam me soms echt kapot. Bah. En dank je wel dat je me welkom heet 🙂

Oh hou op zeg! Je kunt mij doorgaans opvegen als ik David Bowie live in concert hoor op bvb. YouTube. En verder zijn het allerlei nummers uit alle hoeken, gaten en genres, maar met 1 overeenkomst: Er zit een herinnering aan die me enorm dierbaar is. En dat kan zowel positief als verdrietig zijn. Beide horen erbij. Muziek = emotie. Soms qua tekst, soms qua muziek.

Hallo allen, Ik plaats mijn berichten hier onder de naam Maia. Het is een Māori-naam die qua betekenis (dapper en zelfverzekerd) totaal niet bij me past momenteel.. Ik heb de leeftijd bereikt waarop iedereen me aanspreekt met mevrouw en U. De eerste echte rimpels beginnen te komen, evenals de grijze haren zo hier en daar. U mag zelf raden. Ik drink in periodes. Ik begon in de 3e helft na een sportwedstrijd met een meter bier halverwege de tienerjaren, en daarna op en af jaren wel, en maanden niet gedronken. Droge, witte wijn geniet absoluut mijn voorkeur. 2 flessen per dag, beginnend bij het opstaan, en anders om 8.10 's ochtends, wanneer ik terug ben van de supermarkt om de 2 flessen wijn voor de dag te kopen. De laatste 3 a 4 jaar merkte ik de gewenning, en zo kwam fles 3 ook in mijn dagelijkse boodschappenmandje te liggen. Bijijijna het begin van het einde.. En dat alles omdat ik zo enorm snakte naar die zalige roes. Ongeveer 1,5 jaar geleden onderging ik succesvol een bariatrische ingreep, oftewel een maagverkleining. Mijn maag werd teruggebracht tot de grootte van een kiwi en er werd een omleiding aanbracht bij/tussen mijn kiwi-maagje en de darmen. En ik hoor het je vragen: is dat relevant? JA! Sinds de maagverkleining ben ik na 1.5 volgeschonken grote maat koffiemok (er gaan 3 volgeschonken mokken uit een fles van 0.75 liter) al behoorlijk aangeschoten. Maar. Ik. Ken. Hierin. Geen. Grenzen. Alles moet op. Tot ik in de loop van de ochtend, soms ergens in de loop van de middag (hoog drinktempo, en ik drink overigens altijd in mijn eentje) zo zat ben dat ik letterlijk van geen elke dag weet hoe ik überhaupt mijn bed nog in bed gekomen.. en elke ochtend weer een verrassing hoe ik de keuken zal aantreffen. Wat heb ik geprobeerd om klaar te maken qua eten? Vaak staan de noedels wel in het kommetje, maar zonder water en met een boterham-mes erin. Hallo, lepel was handiger geweest, of een vork misschien? En direct gaan mijn gedachten weer naar mijn eerste mok wijn. Ik tel de uren, kwartieren etc af. Echt. Ik zit nu in een stabielere, rustigere periode. Dag 20 abstinent van alcohol. Stiekem elke dag weer een beetje trots als ik met een nuchter hoofd terugkijk op mijn dag en deze kan afsluiten met een voldoende. Nuchter worden is niet zo moeilijk, nuchter blijven is dat wél. De lichamelijke ontwenning heb ik geloof ik wel achter de rug na doe 20 dagen. In mijn hoofd is het daarentegen knap lastig om eerlijk te zijn. Overal zie, hoor en merk ik alcohol. Tegenover de frisdrank in de supermarkt, in GTST en menig andere serie/film, reclames, men kookt ermee enz. enz. De zucht. Trek. Craving. Geef het monster maar een naam. Schijnt max 20 minuten te duren. Maar menig keer per dag. Maakt me o.a. onzeker en onrustig. Ik slik via ambulante zorg 3 keer per week -maandag, woensdag en vrijdag- onder toezicht Antabus in. Enorme stok achter de deur. Onder toezicht innemen is op mijn eigen verzoek. Extra stok achter de deur, want ik kan hier nu niet mee smokkelen en dan alsnog gaan drinken. In die zelfgecreeerde valkuil ben ik helaas al veel te vaak gevallen. En ik wil zógraag nuchter door het leven, want door de alcohol word ik écht geen leuker en aangenamer mens. Ik zal jullie (misschien dat het ooit in een draad ter sprake zal komen, wie weet) niet met de hele nare, gemene, bittere en egoïstische kant van mij kennis laten maken nu. Nu ik sinds die 20 dagen nuchter ben komen mijn ouders, 1 vriendin en 1 kennis weer met mij in contact. Voorzichtig aan. Het vertrouwen is weg na de zoveelste belofte van mij dat ik nu ééécht nuchter zou blijven. 3 maand en 10 dagen volgehouden.. en ja hoor, ik kreeg versoepeling, hoefde de antabus niet meer onder toezicht in te nemen, maar enkel nog via videobellen. En dan is het voor mij veel te makkelijk en riskant. En ja, ik heb gesmokkeld. En ging stiekem drinken. Heb gefaald, gelogen, gemanipuleerd en mensen teleurgesteld. Vertrouwen weer kapot gemaakt. En echt, kapotmaken gaat in enkele seconden, maar het vertrouwen weer opbouwen duurt bijzonder lang, en ik vrees dat er altijd wel enige twijfel zal blijven bestaan, en dat begrijp ik volkomen. Ik heb na zo'n 3 maand "evil" en dronken te zijn geweest aan de bel getrokken. Mijn ouders dreigen om het contact definitief te verbreken, de weinige mensen in mijn sociale kringetje ook, en ik zorgde nergens meer voor. Alleen nog voor mijn 2 katten. Alleen nog voor die 2. Ik schakelde mijn hulpverleners in, gooide de hele situatie open en bloot op tafel en ik werd met spoed doorverwezen naar de verslavingszorg alwaar ik al 2 keer eerder een korte detox heb gehad jaren geleden. Ik kon na een korte wachtlijst beginnen aan een individuele cursus "Verslaving de baas".. 2 weken geleden had ik een kennismaking met mevrouw de therapeute, en afgelopen donderdag de eerste sessie gehad. Was goed te doen. Het huiswerk, waar ik vanochtend aan begonnen ben was lastiger dan ik dacht en ook behoorlijk confronterend. Alleen al het praten of nadenken over alcohol zorgt voor trek. Niet elke keer in enorm hoge mate, maar het is er wel. Ik blijf afleiding zoeken etc, maar zit af en toe wel even met mijn handen in mijn haar. Met het huiswerk ga ik morgen verder. Ik wil niet iedereen om me heen verliezen. Ik wil me niet meer kapot hoeven schamen omdat ik bij openingstijd al bij de supermarkt naar binnenloop om mijn wijn te scoren. En ja, ik ben trots dat ik nu al op dag 20 zit, maar hoe ga ik dit volhouden? Hoe ga ik niet weer buigen voor die rotverleiding die de roes van de alcohol me geeft? Me even niet eenzaam hoeven voelen. De overige negatieve gevoelens weg. De tijd gaat sneller. De lijst met nadelen van de alcohol is zoveel groter, ik weet het. Ik heb het allemaal overdacht en uitgeschreven. Ligt op het tafeltje naast me en ik kijk er regelmatig naar om er kracht uit te halen. Pffffrt ik heb nog nooit zo'n lang introductieverhaal geschreven, maar ik wil open, eerlijk en duidelijk zijn. Chapeau als je (inmiddels vermoeide?) ogen tot hier zijn gekomen. Ik hoop dat het bericht een beetje logisch klinkt en op volgorde staat. Er raasde bij aanvang van het typen zoveel door mijn hoofd dat ik niet goed wist waar te beginnen. Ik hoop op reacties, en wellicht op welk vlak dan ook uit mijn tips, een advies of wat handvatten om hoe ik met alles en überhaupt al met mijzelf om moet gaan momenteel.. En wat betreft een reactie op dit schrijvrn: zowel positieve als negatieve reacties worden gewaardeerd. Dat laatste is niet altijd even leuk misschien, maar daar kan ik ook weer van leren en het is immers ook niet bepaald een heel positief verhaal. Realistische / zinvolle reacties. Dát zocht ik. Ik kwam er even niet op. Alvast bedankt en ik kijk ernaar uit om jullie, jullie verhaal en ervaringen ook te leren kennen. Lieve groet, Maia