Monster

Spud ik begrijp niets van wat je schrijft. Ik heb niet zómaar een dubbele verslaving, ik ben VERSLAAFD. Aan werken, bepaalde sporten, alcohol, het zou zomaar kopen of eten kunnen zijn. Het is niet zo dat , hoe méér verslavingen ik heb hoe zwaarder ik het heb als verslaafde , denk ik. Hoe meer ik vast houd, hoe zwaarder ik het heb. De leugens waar je over spreekt, dat herken ik niet. Ik bestrijd je niet, misschien let ik niet goed op. Je toon is verbitterd en dat vind ik wel heel naar voor jou. Hopelijk vind jij een plek waar je eerlijk kunt zijn zonder bedrogen uit te komen.

spud wat je hier schrijft moet ik tegenspreken, de klinieken verwelkomen óók deze mensen en de meetings doen dat ook. tactus doet dit ook...............

super, LightVein! Vorige week hoorde ik van buurman een anekdote ............toen iemand er wél wat van zei: Buurman gaat voor vis-weekend met 50 mannen bier inslaan. Met 6 tray halve liters bier staat hij bij de kassa. Zijn dochter van 6 is erbij. Vreemde:"Zo zo jouw papa heeft dorst." Buurmeisje:"Ja, maar het is wel voor een héél weekend he?"

Ook ik begon met AA toen ik eindelijk gestopt was ipv minderen. Ik voelde me welkom en geaccepteerd. Ik wilde 5 meetings per week, totdat ik dat af durfde te bouwen, dus ging ik ook naar NA en CA. Hetzelfde welkom, dezelfde acceptatie. De ene groep puilt uit; 40 tot 60 man en de eerste vrouwenmeeting die ik bijwoonde waren we met zijn drieën. Wat iedere meeting weer brengt, naast persoonlijke lering en steun of juist een spiegel, is de kracht van de groep. Net als het forum. Ik hoef het niet alleen te doen. Ik ben niet de enige piekeraar, worstelaar, twijfelaar of zeikerd. Ik ben niet gek, zelfs geen geniale gek. We zijn allemaal even ingewikkeld en even mooi.

net als Gerrit, met koffie doe ik mee als we gaan op een tijdstip dat ik niet hoef te werken en die beurs is fijn voor jullie

trusten allemaal

ik verwacht geen strenge winter meer maar als de elfstedentocht dit jaar niet plaats vind dan zal ik tóch teleurgesteld zijn

Kappie hoe gaat het nou met jouzelf?

Kipje, stoer van je! We volgen je, we lezen je. Het wordt jouw feestje maar ook jouw klus en je bent niet de enige. En je bent niet alleen.

sorry Yo, ik doe je onrecht. " Als ik zo slecht met een beetje frustratie kan omgaan, hoe zal het dan gaan als er écht iets is? " Dit wás echt iets. Je voelde veel dus het was niet niks. "Ik moet dat maar kunnen." ........ is een gevaarlijke houding. Het refereert volgens mij aan het werken aan ego en dat heb jij vast niet nodig, en voor wie moet jij wat kunnen? (volgens mij heb ik wedstrijdje invullen wel gewonnen nu) Hoe het zal gaan als er méér frustratie is...........dat is ook wel mijn angst. Voor mijzelf heb ik geen ander antwoord dan: vertrouwen. Vertrouwen in mijzelf en mijn hulptroepen in mijn gsm. Dat weet jij ook. Je doet het goed en de volgende keer doe je het wéér goed.

Yo, je hebt de situatie ondergaan en er zijn geen dooien gevallen! Morgen geen schuldgevoelens, fijn toch? Ik heb winterbanden op mijn fiets. Een zégen. Mijn man vertelt dagelijks hoeveel auto's van de dijk zijn gegleden, hoe langzaam hij maar kon rijden enz. en elke dag denk ik : Ow ja joh? Was het glad dan? Ik voel het oprecht niet en houd er ook geen rekening mee. Ik kan me nog heugen dat ik er 's nachts wakker van lag: Hoe kom ik morgen nou toch weer op mijn werk want ze geven gladheid op. Ik las iets van harder oppompen enzo........... ik weet niet wanneer je die banden dan welke spanning moet geven. Ik behandel de winterbanden net als iedere fietser, nl gewoon. Oppompen en gaan.

Spud, je noemt het goed OMDAT je bevestiging krijgt. Dat bedoel ik nou. Dat doe ik ook steeds. Pff je was al goed vóórdat anderen...............nou weet je het wel. Als jij door hebt hoe het werkt, wil je dat mij dan ook uitleggen? Scheelt mij weer..........

Spud ik mis jouw gestuiter over het forum. Jammer dat je ergernis ervaart, maar wel stoer dat je het benoemt. Hopelijk kun je er morgen weer om lachen.

Spud, als jij je bevestiging buiten jezelf moet krijgen...........................welkom aan boord dat heb ik ook nog steeds. Ik ben daar niet trots op want het zit me in de weg. Hopelijk heb ik op een dag genoeg aan mijn eigen mening waarin ik vind dat ik goed ben zoals ik ben WAT ANDEREN DAAR OOK VAN VINDEN. Welkom terug en kappen met onzin verkopen.

doet ie ut of doet ie het niet?

Blekje, toen ik nog stoppogingen deed toen was het een gevecht. Toen ik had besloten om niet meer te drinken toen is de trek er zelden meer geweest. Nu moet ik wel benadrukken dat ik die eerste weken die zo moeilijk schijnen te zijn in een kliniek zat. Veilig en ver weg van iedere verleiding. Dus dat was niet op eigen kracht. Momenteel ben ik , net als vele anderen, dagelijks met verslaving bezig. Het forum, een boek, een meeting, iets op tv, een telefoontje met een andere verslaafde................. en daar kies ik voor omdat ik nog steeds mijn buitensporige gedrag heb. Ik heb zelden trek maar heb regelmatig dat ik Rust wil, of Ontspanning of een Vlucht. Daar kan van alles voor ingezet worden, ook alcohol of misschien wel juist alcohol. De trek waar jij nu nog zo bang voor bent wordt echt hanteerbaar. Je verslaving is een ander verhaal, jouw eigen verhaal.

Wendy, welkom hier. Heel knap van je dat je met baclofen al bijna 3 weken niet meer drinkt. Zweetaanvallen heb ikzelf niet gehad, maar ik ken velen die dat wél hadden. Enorm, kleding verwisselen meerdere keren per dag enz. Ik weet niet hoe lang dit gaat duren, wat ik om me heen zag is dat het binnen 6 weken helemaal weg is. Houden we het hele verhaal nog te goed? Of baal je dat het verhaal weg is............ Hier valt veel te lezen, veel te halen aan herkenning en steun. Laat je niet uit het veld slaan!

Luna, jij kan gewoon sneller typen waarschijnlijk zeggen we hetzelfde.............

Wat fijn Kaboutertje, dat de operatie goed gegaan is. Sterkte met de periode op de IC. Dank je wel dat je even een berichtje schrijft. Fruit, dank je wel dat je je gedachtespinsels niet voor jezelf hebt gehouden. Het is naar dat het je zo geraakt heeft, ik vind het knap hoe je het op papier krijgt. Plof, je klinkt alsof je je persoonlijk aangevallen voelt. Ik hoop dat ik dat verkeerd gelezen heb. Het mag je niet verbazen dat het onderwerp hier lééft. Dat heeft niets met jou te maken. Je deed iets wat ik eng vind. Jij bent ok, ik ben ok.

Boosheid. Een maand geleden heb ik me gewaagd aan een uitspraak; de boosheid zou nodig zijn voor mijn proces. Inmiddels wil ik toch wat nuanceren. Ik weet nog steeds niet of EMDR werkt. Ik weet niet of ik mede dankzij EMDR vooruitgang boek, of ondanks EMDR. Ik weet alleen dat niet alleen boosheid, maar ook verdriet en angst meer voelbaar is. Maar daar kunnen óók andere feiten debet aan zijn: 1. Stoppen met een middel maakt dat gevoelens meer binnenkomen. En ongeremd. (of zeg ik nou 2 keer hetzelfde?) 2. Het verleden bespreken, serieus nemen, rakelt gevoelens op. Als ze er dan mógen zijn, mwoah dan zijn ze er ook. 3. Pandora. Eenmaal begonnen met alles wat geheim was..............dan houdt het niet meer op. Het is te veel en het is overweldigend. 4. Na het stoppen leerde ik mezelf erkennen en daar horen gevoelens bij. Het boos zijn op iemand buiten mijzelf heeft maar kort geduurd. Misschien zit ik nog of weer in de ontkenning, dat weet ik niet. Ik weet alleen dat ik het slachtofferige gedrag afkeur. Het boos zijn om hoe ik geworden ben, dat is er intens geweest en ebt maar langzaam weg. De angst waar ik over schreef kan met misvorming van mijn karakter te maken hebben. Door traumata enz. Maar angst en boosheid zijn óók een onderdeel van de ziekte verslaving leerde ik in de kliniek. 'Wrok om wat was, woede om wat is en angst om wat komen gaat...............dat is in één zin het brein van een verslaafde.' Met die zin in het achterhoofd kan ik dus maar moeilijk een persoon buiten mijzelf alle schuld van alle tranen in de schoenen schuiven. Ik ben daar niet van in de war, ik ben afwachtend om te labelen wat goed is of wat slecht werkt. Momenteel overheerst verdriet. Deel van het proces? Slachtofferrol? Verwerking? Weet ik veel. Het is verdriet om alles wat kapot is gegaan en dan heb ik het niet over alcoholgerelateerde schade. boos bang bedroefd blij Bij de laatste, blij, dán zal ik me weer melden. Tegen die tijd heb ik vast méér tekst.

Luna, je gaat heel verstandig om met het fenomeen Verslaving. Nu je rustig aan moet doen kan je lekker bijlezen, wat nadenken en van je af schrijven . Sterkte met deze blessure en sterkte met tobben. Wanneer je óók in je hoofd rondjes gaat lopen, ga dan even zitten .

hoi Hortensia, De erkenning en het direct actie ondernemen vind ik heel stoer van je. Hier op het forum ben je anoniem en dat voelt vast heel veilig. Maar wij kunnen niet doorverwijzen, niet doorpakken. Je huisarts lijkt een brug te ver, maar je huisarts is toch een belangrijke schakel in het begin. Je wilt daar niet heen vanwege schaamte; welkom in de groep......slechts 98 % van ons herkent de weerstand om het probleem bespreekbaar te maken. Laat je niet van de wijs brengen.................welkom hier.

LV, je vraagt of iemand iets herkent van spanningen 1,5 maand na het stoppen. Ik moet een beetje lachen. Niet uitlachen maar toelachen; Lightvein de verdoving is uitgewerkt en nu ga je voelen. Voor de één komt de verveling terug, voor de ander spanning en een derde is het een andere emotie die nu nog ongewenst is. Symptoombestrijding is klaar, nu begint een klus een laag dieper. Maar dat vroeg je niet. Je vroeg: is het herkenbaar? Ja LV, het is héél herkenbaar. Je vroeg tips om daar van af te komen. Die heb ik niet. Ik daag je uit om te kijken wát voor spanningen je onderdrukt hebt. Als je de spanningen niet aanpakt, hoe zul je dan je rust gaan vinden zonder verdoving? Misschien zie ik het fout hoor, ik kom zelf net kijken.

In de kliniek mocht ik bij binnenkomst mijn gsm inleveren. Eenmaal uit de kliniek vernam ik dat sporten en kopen voor mij nét zo gevaarlijk was als snoepen; het moest met mate maar ik kan geen maat houden. Helemaal kappen dan? Nee, maar wél eerlijk en open zijn....

Geen koffie! Dat is nieuw voor me. (hoewel wij als bewoners dachten dat de koffie tamelijk cafeïne-arm was) Ik weet alleen dat ze in de kliniek zéér terughoudend waren met pijnstillers, die kon je alleen krijgen als zowel de arts als de counselor groen licht gaven. Alle spierverslappers, kalmeringstabletten waren uit den boze vanwege medicijnverslaving. Tv mocht een uur per dag, internet een kwartier per dag onder begeleiding. Alles kan een verslaving worden zodra het een vlucht betekent; werken, sporten, kopen of eten. Dus moet ik niet bestraffend met mijn vinger wijzen als iemand pammetjes achter de hand wil hebben. Ik zie voor mijzelf een gevaar in die tabletten maar een ander is mij niet. Ik ben verslaafd. Punt.