JamesM

Mij heeft het werken aan de 12 stappen heel ver gebracht. Maar ik zag duidelijke verslavingspatronen en onderliggende oorzaken. Het lijkt mij in ieder geval handig om een soort 'terugvalpreventieplan' te maken. Wat als je weer zo'n moment van ongeremdheid voelt aankomen, wat doe je dan? Want of je de onderliggende oorzaken nu kent of niet, je zult toch iets moeten verzinnen om jezelf tot de orde te roepen.

Ik sprak gisteren iemand die ook aangaf 'nergens' last van te hebben, behalve dan dat mateloze gedrag. En is dat niet de kern van alle verslavingen? Dat de rem eraf is, het obsessieve. Misschien geldt dat voor jou ook @knakker, dat je 'gewoon' last hebt van een of ander verslavingsgen, zonder dat er onderliggende problematieken zijn. Of een soort opstandige karaktertrek. De bewijsdrang om zelf je eigen beslissingen te kunnen maken en uitvoeren, hoe stompzinnig ze ook mogen zijn. Nou ja, ik filosofeer ook maar wat. De oorzaak is uiteindelijk minder belangrijk, zeker als je die zou moeten opgraven. Belangrijker is hoe je ongeremdheid herkent, en op een gezonde manier ermee kunt dealen.

Precies de kern van verslaving @renaldo61

Welkom hier! Moedig besluit. Natuurlijk herken ik je onzekerheid. Bedenk dat je er dertig jaar over hebt gedaan om te komen waar je nu bent. Het gaat je ook tijd kosten om antwoorden te vinden op je vragen en een nieuwe zingeving te ontwikkelen. Bij mij is dat een proces van inmiddels bijna twee jaar en ik sta nog maar aan het begin. Mijn advies is: neem het dag voor dag. En accepteer dat het proces tijd kost. Oja, je vraag of Jellinek nog relevant is straks. Juist dan zou ik zeggen. Stoppen met alcohol is relatief makkelijk, gestopt blijven dat is de grote uitdaging. Het helpt dan enorm als je weet wat jou heeft getriggert om te drinken. En daar een gezonde vorm tegenaan te gooien. Of dat nu therapie is, sporten, lezen, met je kids dingen ondernemen, met de hond wandelen, naar de film etc etc. Succes!

Wat is mijn bouwjaar en waar staat mijn woning... Mormel: 1982, nabij Leuven Claudius: 1961, nabij Tienen woman: 1968, nabij Leeuwarden zbb: 1977, op het water (Haringvliet) Maja: 1968, nabij Wassenaar/Den Haag Yvonne: 1955, nabij Duitse grens, Oost Groningen Smaragdie: 1973. Haarlem Mariposa: 1966, nabij Terneuzen (provincie Zeeland) Spirit: 1961 nabij Rotterdam Bob: 1951, nabij Utrecht Niks: 1985, Overijssel JamesM: 1979, nabij Harderwijk

De combinatie met het tweede deel werkt voor mij heel goed: Om slechts een dag tegelijk te leven van een moment tegelijk te genieten en moeilijke tijden te accepteren als pad naar vrede.

Inderdaad, bij ons was de woonkamer mijn kroeg En precies zo, ik ben bij het uitzoeken van een nieuwe keuken vrij lang bezig geweest met het uitzoeken van een wijnkoelkast. Dat paste niet, ik heb nog een tijd de bijkeuken als optie gehouden maar het is er (gelukkig) nooit van gekomen.

Volgens de eerste stap AA/NA/CA: als je machteloos staat tegenover je middel en je leven hierdoor onhanteerbaar is geworden. Dat heeft (dus) in principe niets te maken met hoeveelheid of tijdstip van gebruiken. In mijn geval heb ik een verleden met drugs, en dat heeft destijds wel degelijk mijn werk en relaties met vrienden beïnvloedt. Mijn alcoholgebruik begon einde middag, maar wel elke dag en in behoorlijk tempo. Ik had het (on)geluk dat mijn vrouw ook meedronk, waardoor ik zeker niet het gevoel had dat ik verslaafd was. Achteraf gezien weet ik wel beter.

Ik dronk vrijwel altijd met mijn vrouw. Alleen achteraf gezien wel meer dan zij, door stiekem extra glazen te nemen bv. En ik denk dat ik haar ook heb gebruikt om te drinken. Anyway, zij drinkt nog steeds (veel minder dan toen we samen dronken). Ik heb hierin de knop voor mijzelf omgezet. Ik ben alleen verantwoordelijk voor mijn eigen drankprobleem en ben ook de enige die het kan oplossen. Wij hebben nog steeds drank thuis staan. Dat vind ik geen probleem. Als ik namelijk wil drinken, dan zijn er zat plekken waar ik heel snel alcohol kan verkrijgen, bv de supermarkt die praktisch naast ons ligt.

Vooropgesteld dat ik niet meer drink. Het kwam praktisch neer op elke dag twee flessen wijn. Met feestjes, feestdagen, of in het weekend regelmatig wat meer. Ik begon rond een uur of vijf, half vijf als het mooi weer was, ik een moeilijke of juist succesvolle dag op het werk had, ik me zorgen maakte etc. En dan soms ook rond de lunch. Rond het avondeten en het moment van kids naar bed brengen even rust en daarna weer vol gas door tot een uur of half elf. Ik kan me herinneren dat het ook wel voorkwam dat ik later thuiskwam, door bv werk, en dat ik dan die twee flessen er in twee uurtjes doorheen joeg. Dus bij nader inzien was de hoeveelheid misschien wel leidend. Daarnaast gebeurde het natuurlijk 'vanzelf', als een soort onzichtbare macht die mij elke dag weer naar de supermarkt dreef.

Klinkt goed! En iedereen is welkom bij de NA en CA groepen, dus ook als je nooit drugs hebt gebruikt (anders dan alcohol). Bij de CA gebruiken ze zelfs het Bigbook van de AA als leidraad. Anyway, je hebt een fijne groep gevonden lees ik.

Je kunt ook meetings proberen in andere plaatsen. Daar kan nog wel eens verschil in zitten. En kijk ook eens breder naar NA of CA meetings. Daar kan je zeker ook terecht als alcoholverslaafde, maar de opzet verschilt enigszins van de meetings AA. Zelf had ik inderdaad ook mijn twijfels. Inmiddels is het werken aan de 12 stappen (via het werkboek van de NA) een belangrijke pijler onder mijn herstel geworden. En wat betreft de Hogere Macht: veel fellows nemen de kracht vanuit de groep in gedachten. Het is voor mij nog steeds een zoektocht; ik geloof meer in een universele energie die ons allemaal 'drijft' en de kracht van de natuur.

Wat goed dat je naar de meeting bent geweest. Luisteren is een vaardigheid die verslaafden over het algemeen minder goed beheersen. En dat is volgens mij de kracht van meetings, niet alleen je eigen verhaal kunnen sharen maar ook echt luisteren naar de shares van anderen. En de echte verbinding kunnen voelen.

Dat zeg je goed Lady Jane! Het blijft me elke keer weer verbazen wat een grote rol drank in m’n leven speelde. Bewust en dus ook vooral onbewust. Gelukkig genoeg andere gezondere zaken om me op te richten. Aan de krekels te horen zijn ze het met me eens

We zijn op vakantie in Italië, vorige week in Umbrië en deze week Toscane. Tot nu toe weinig zucht gehad. Wel merk ik dat ik niet meer zo enthousiast ben over de wijngaarden, waar ik een paar jaar geleden met verrukking naar kon kijken. Was dat toen omdat ik wist wat voor genot het me gaf? Of is het nu een vorm van irritatie (niet meer kunnen drinken), waardoor ik de wijngaarden niet meer kan zien zoals eerst? Wat ik ineens wel lastig vind is om door mensen aangesproken te worden over drank, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. En ik daar vanzelfsprekend onderdeel van uitmaak. Nou ja, genoeg andere dingen om mijn aandacht te geven. De rust en stilte, de natuur, heuvellandschap en de zwaluwen, die elke avond zich komen melden in hun nestje precies naast onze voordeur. En niet te vergeten mijn prachtige meiden, die zo helemaal zichzelf zijn deze vakantie.