Madeleine

Hoi, Ik ben al een tijdje terug, maar heb even een rustmomentje ingelast. Geen internet, tv zachtjes en even nadenken en suffen. Opa zag er redelijk uit. Hij was wat versuft, maar niet zo de weg kwijt als werd beschreven. Of misschien wilde hij zijn beste beentje voorzetten. Ruim tien jaar geleden lag hij ook in het ziekenhuis en werd ik opgenomen in een kliniek i.v.m. eetstoornis en toen wilde hij de vissoep waar de staart rechtop in stond (zijn grapje) niet opeten. Toen zei ik, en dat was kinds en ziekte eigen, 'Ik mag niet eten, maar daar word ik voor opgenomen. U wilt niet eten, zonder reden?' En toen heeft hij zijn soep opgegeten haha. Misschien dat hij nu ook zo dacht. Het was wel 'fijn' om er even te zijn. Ik twijfel nu of ik met de tabtelevisie op bed wil (tablet waar ik live televisie op kan kijken) of toch nog even blijf zitten. Ben stiekem wel een beetje kapot.

Agnieta, ik denk dat ik een potje ga janken. Want ik ben nu al spanning aan het opbouwen. Het zien van mijn opa vind ik niet alleen eng, want ik weet niet hoe ik hem ga aantreffen, maar ben helemaal allergisch (bang) voor ziekenhuizen. Drinken gaat het in ieder geval niet worden. Het lost niets op. Het loste gisteravond niets op, vanochtend niet en vanavond ook niet. Ik zal eens aan het huishouden beginnen. Want het wordt helaas niet schoon uit zichzelf. Had graag wat kaboutertjes gehad.

Dat weet ik niet. Nog nooit van mijn leven bij de hand gehad. Ik weet dat hij op de longafdeling ligt en daar is bezoekuur vanaf 15.30u. Dus ik loop vanmiddag naar het ziekenhuis toe.

Hannah1, ik kan pas vanaf 15.30u terecht bij opa. Had gedacht dat er ook bezoekuur in de ochtend was, maar dat is alleen voor andere afdelingen. Dus vanmiddag...

Goedemorgen! Ik ben al vanaf zes uur wakker, maar nog niet het lef gehad om te reageren. Zat dan ook weer in een wolk van zelfmedelijden. Mijn excuses. Vanochtend al naar de winkel geweest om Cola Light te halen, naar de budgetknaller voor wijn voor vriendin met kerst en oud en nieuw (tja, heel vreemd haha), wijnglas gehaald bij de winkel beginnende met een X. en nu ga ik eens aan de koffie. Vanmiddag huis uitmesten. Tja, opstaan, knietjes afvegen en weer verdergaan. Ietjefietje! Gefeliciteerd met jouw maand! (Zo'n slinger maken is nog moeilijk... ) Fijne dag!

Dank je wel, Yvonne! Ik ga morgen naar opa. Weet je wat ik angstaanjagend van mezelf vind? Mijn stiefmoeder vertelde vandaag dat opa ook nog maar één long heeft. Nadat ik jullie heb verteld hoe en wat, dikke tranen, besluit ik op te zoeken op welke afdeling hij ligt (want dat heb ik onthouden). Ik kom een woord tegen dat ik niet ken en dus google en dus longafdeling. En dan herinner ik me opeens weer wat stiefmams vertelde. Sjees, heb weken, zo niet maanden niet gedronken, en dan komt dit? Interesseert het me dan echt niet? Of heb ik een schildje om? Opa heeft één long, stoma, tien tia's... Sorry, ben nu echt weg.

Hè ik kan weer niet quoten. WillemW, mijn vader en ik kunnen het laatste jaar goed met elkaar. Ik weet niet wat hem doet besluiten om me buiten te sluiten. Ja, daar was ooit een ruzie tussen mijn broertje en mijn opa en daarbij heb ik de kant van mijn broertje gekozen, maar ik stond al binnen no time weer bij opa en oma op de stoep, omdat ik gewoon zin had om met ze te praten. Ik kom alleen niet wekelijks langs, misschien dat dat een afstand schept? Of misschien dat mijn vader denkt dat ik mijn opa en oma gedoog en niet echt van ze houd. Maar het zijn gewoon mijn opa en oma en het zijn mensen en mensen maken fouten, dat kan ik ze hun hele leven niet aanrekenen. Mijn broertje doet dat trouwens wel. Mijn broertje wil vanaf zijn 15e niets met opa en oma te maken hebben en zal het ook aan de kont roesten als ze ooit komen te overlijden. Dat heb ik niet.

Mijn ouders hebben in dat opzicht altijd ingegrepen. Ik weet nog als de dag van gisteren dat mijn oma in het ziekenhuis kwam met een zware hartaanval, maar het was niet erg en binnenkort kregen we weer hapjes bij oma. Toen oma dood ging mocht ik mee naar haar kist en haar mijn laatste dienst bewijzen. Ze zeiden dat het leek alsof ze sliep, maar ik zie haar nog liggen. Ze sliep niet, ze was dood. Dat hebben ze nooit kunnen uitleggen. Niet erg, maar ik weet nog niet hoe ik ermee om moet gaan. Ik loop weg, terwijl ik eigenlijk dichterbij moet komen. Ik ga slapen en hoop dat jullie een betere avond hebben.

Lady Jane, stomen is toch goed om het los te krijgen? Dus gezondheid en genieten voor jou!

Dat is dus wel iets wat ik mis in mijn leven. Mensen die zeggen dat ik bepaalde dingen wel kan, als ik denk dat ik dat niet kan. Ik heb mijn vader gevraagd mij mee te nemen, maar daar kreeg ik geen enkele antwoord op. Waarom weet ik niet hoor. Misschien is dat een vadergevoel? Je kind niet willen blootstellen aan zoveel leed, ook al is het kind geen kind meer? Ik heb gedronken, dus een dagpact zal ik al niet meer halen. Ik ga zo maar naar bed. Zat ik zo lekker in mijn vel, waarschijnlijk grote schijn, en dan krijg ik dit. En ik was in de supermarkt om een kerstpakket samen te stellen. Ik was nog helemaal niet in het bierschap geweest, ook niet het doel en toch stond ik er ineens....

Het is zo jammer dat ik me besef dat het niet om mij draait. Niet om Pietje, Klaasje, Jantje etc. Maar om hem. En ik die als kleindochter volwaardig afscheid van hem neemt. Maar waarom kan ik het dan niet? Als ik het allemaal wel besef, waarom kom ik er dan niet toe?

Ik denk dat ik morgen mezelf van de bank moet slepen en naar het ziekenhuis moet lopen. Ik weet de afdeling, ik weet de kamer. En dan maar hopen dat mijn andere familie er niet is. Maar als ik mijn stiefmoeder mag geloven, dan komen de anderen niet bij opa. Hoe honds. Maar goed, weet bij mijn grote god niet waar de ruzie over gaat, behalve dan dat ik het ook heb gedaan. En ik wil bij zijn bed geen discussie, maar dat fatsoen heeft die tak niet. Nou ja...

Ik heb nu al spijt, maar de tijd gaat zo lekker snel. Ik grien en ik snotter en voor ik het weet is het tijd om naar bed te gaan. Slecht hè? Het komt heel kinderlijk over, maar na mijn oma is er niemand meer in mijn familie overleden. En toen oma overleed, de moeder van mijn moeder, was ik goed aan elf jaar oud. Ik heb dus al twintig jaar het geluk niemand te verliezen die mij dierbaar is. En ik weet gewoon niet hoe ik hier mee om moet gaan. Opa en oma waren de enige stabiele factor in mijn leven.. En als opa wegvalt dan is hun liefde zo groot dat oma er snel achteraan gaat. Dat weet ik zeker. Hoe moet ik dat toch in hemelsnaam verwerken?

Eigenlijk wel, Lady Jane. Mijn opa gaat dood. Opa is al tien jaar niet meer zichzelf. Nog wel altijd vol humor, maar niet meer de man die ik elke zondag pestte als ik zondag bij ze at. Vorige week zondag hadden we de verjaardag bij mijn vader en opa en oma waren snotterig. Ik zag opa en ik dacht:"Dit is het einde" Hij was grauw, ogen waterig en ondanks dat hij na zijn eerste herseninfarct nooit meer hetzelfde is geweest geheel afwezig. Hij merkte mij zelf pas na een kwartier op. Glimlach op het gezicht en hand omhoog. Ik zag hem en dacht, dit is het einde. Donderdagmorgen kreeg ik een bericht van mijn vader en ik las:"Opa is overleden". Ik dacht nog, wat honds om me dat zo te melden en toen bedacht ik me ook opeens dat mijn vader zoiets nooit zou doen. Dus ik las het bericht opnieuw... En er stond opa heeft een longontsteking en 40 graden koorts. Hoe ik dan las wat ik las? Geen idee. Door ruzie in de familie kan ik niet altijd bij opa terecht. Hele domme ruzie waar ik nog part nog deel aan heb, maar waar ik wel in word meegezogen omdat ik partij pap ben, wat normaal is toch? Nou ja, hoe dan ook. Kon hem nog niet bezoeken. Maar zaterdag appte pap al dat opa beter was en dinsdag naar huis mocht. Vandaag was ik even bij pap om een verlaat verjaardagcadeau te brengen en toen vertelde zijn vrouw dat opa nog steeds in het ziekenhuis ligt. Hij is al aan het ijlen en dat ken ik van mijn overgrootoma en dus weet ik zeker dat het einde is. En weet je wat ik doe? I.p.v. dat ik vanavond naar het ziekenhuis ga zet ik het op het zuipen. Ik vind dit zo eng....

Wat eng, Lidia! Is het iets dat eenmalig is of iets dat je nu vaker gaat krijgen? Edit: Ik lees opeens tijdens het terugscrollen dat de kans op herhaling 5% is.

Hoi, Zou ik misschien even mogen storen?

Geen idee hoe je beddengoed wast over de keuken, maar boven de kastjes is er ruimte. Lijkt me niet handig, maar goed dan droogt het wel. Ik weet niet wat ik heb. Hele dag al een hele goede bui. Zit net met mijn moeder te praten en opeens chagrijnig. En ze deed helemaal niets verkeerd, nog geen verkeerd woord. Heb maar snel gezegd dat ik naar bed ging, want het voelde even niet gezellig. Ik ben gewoon moe, denk dat het daar aan ligt. Dus zal ik maar eens op bed gaan? Droog, welterusten!

Haha, Jaap. Dan kan ik hem net zo goed over de keuken hangen, want ik kwam er laatst weer achter dat ik daar dus ook nooit kom met een stofdoek. Lady Jane, ja ik zag het. De beste jongen heeft er nog net geen patent op aangevraagd. Ach, wie zou er nu dan ook een trui met gat willen kopen? Ik niet. Ik creëer ze alleen.

Jaap, daar heb je zeer zeker gelijk in. Maar waar moet ik het kwijt? Als ik mijn beddengoed wil drogen aan de kant waar mensen langslopen, dan kunnen ze er niet meer langslopen. Op het balkon lukt niet i.v.m. de duiven. Maar beddengoed is droog, dus droog slapen vanavond.

Haha, ik maak wat los met mijn pakkie. Als het maar geen nieuwe trend wordt. Want zo charmant ziet het er niet uit. En ik mocht de toekomst niet voorspellen, maar mijn droger doet het niet. Nu ligt het gelukkig aan een onderdeel in de deur, makkelijk te vervangen of te verlijmen, maar ik zit nu wel met natte beddengoed. Ga straks even een half uur de deur dichtdrukken en hopen dat het dan alsnog goed droogt.

Goedenavond! Het is fijn dat het forum nu goed werkt. Krijg er zowaar plezier in. Jen, fijn dat je een goede eerste werkdag hebt gehad! Ik merk dat ik echt heel goed in mijn vel zit. Want wilde ik voorheen wel aan het werk, echt aan het werk wilde ik niet. Was ik voorheen eenzaam, dan was dat omdat ik ook eigenlijk geen zin had om iets te ondernemen. Ik ben zo druk bezig en als ik me verveel dan denk ik: "Wat zou het toch heerlijk zijn om weer vol aan de bak te moeten". Zoals ik al op mijn eigen draadje schreef is er veel veranderd. Nog wel angsten, maar die verdruk ik. Want ze zijn irreëel, dragen niets bij aan het leven en ik kan twee dingen doen: Bij de pakken neer zitten of gewoon verder gaan. Ik ga gewoon verder, wil geen spijt hebben van dingen die ik niet heb gedaan. En het is na 21.00u dus het gevaar is geweken. Ik zat al om 17.00u in mijn huispakje incl. trui met gat zonder gat.

Ietje, gefeliciteerd met jouw vier weken! Over twee dagen krijg je een langere slinger.

Had je er een reden toe om te willen drinken, Agnieta? Top dat je het niet hebt gedaan en hulp in hebt geroepen! Goed gedaan!

Tja, hoe is die uitspraak ook alweer? Yesterday is history. Today is a gift. Tomorrow a mystery. Laten we het daar maar bij houden dan.

Hoi, Vannacht heb ik voor het eerst in een dik jaar mijn hele draad teruggelezen. Ik durfde voorheen niet zo goed, maar vannacht had ik er opeens zin in. Ik wist helemaal niet dat ik zoveel heb gedeeld op het forum. Niet dat ik iets verteld had over mijn vader, mijn moeder en vrienden. Niet door alcohol hoor, maar ik was er werkelijk van overtuigd dat ik een gesloten boek was. Dat valt toch wel mee als ik het zo teruglees. In een jaar is er erg veel veranderd. Na de laatste aanvaring met mijn vader hebben we geen problemen meer gehad. Het is ook meestal mijn schuld niet meer als er iets mis gaat. Ik was dan het oud zeer ook alweer helemaal vergeten. Puur om het feit dat het nu zo ongelofelijk goed tussen ons gaat. Met zijn vrouw heb ik het zo nu en dan nog wel moeilijk. Voorbeeld: Ze hoort me binnenkomen maar blijft een paar minuten met haar rug naar me toe bij de tafel staan. En als ze zich dan omdraait en ik goedendag zeg, zegt ze dat ik dat ook had kunnen doen toen ik binnenkwam. Tja, dat kan. Maar ik hou er niet zo van om tegen een rug te praten. Maar als het niet erger is dan dat, dan is het volgens mij wel goed. Ik schreef over mijn moeder en dat ik geen contact met haar had. Ik was zo boos op haar, maar dat is inmiddels ook weggespoeld. We spreken elkaar inmiddels weer regelmatig. De afspraak is dat ik niets met haar man te maken hoef te hebben, hem zelfs geen goedendag hoef te zeggen in de supermarkt, als ik haar maar wel begroet en wel met haar wil praten. Het contact komt van mij uit, omdat zij zich niet wil opdringen. We hebben laatst uren met elkaar gepraat op whatsapp en vervolgens tijdens de koffie en dan gaat het gewoon goed. Ik vind het fijn dat ik haar iets kan vertellen, zonder dat er vraagtekens komen. Ze weet natuurlijk van de afgelopen twee/drie jaar weinig, maar ze kent mijn vrienden wel en een half woord is genoeg voor haar om te weten hoe ik me wel of niet voel. Inmiddels heb ik een goede vriendin. In het begin vond ik dat ze me teveel in de weg zat en ik weet nog dat ik nadat ze was vertrokken naar de supermarkt ben gegaan voor een portie mij-tijd (alcohol), daar heb ik inmiddels geen last meer van. Kan oprecht zeggen heel veel lol met haar te hebben en ze is goed voor me. Ik vertrouw haar ook en ik denk dat daar een issue lag. Ik geef alles en zij verlaat me weer. Maar tot nu toe is dat niet het geval. Het drinken is niet altijd goed gegaan. Dan dronk ik langere periode niet en dan opeens haalde ik het in. Maar ik wil gewoon niet meer drinken, omdat ik mijn leven dan zo doelloos vind. Drinken, slapen, kateren, halve dag weg, niets gedaan, schuldgevoel, met wazige hoofd naar de supermarkt voor de volgende portie. Nee, dat wil ik gewoon echt niet. Nu alleen nog hopen op de baan waarop ik heb gesolliciteerd en dan kan ik echt verder. Ik zal het wel nooit achter me laten, maar dat hoort ook bij mij. Ik ben verslaafd aan verslavingen. Van eetstoornis tot alcoholisme of in ieder geval alcoholmisbruik. Dat moet ik niet ontkennen, ik moet het omarmen dat ik het herken. En zoals dr. Phil altijd zegt:"Je kunt niet veranderen wat je niet erkent". Zo weer een heel stuk. Ach, hoort er bij bij een dagboekje.