knakker

@Bob, mag ik na mijn laatste strapats weer terug op het jaarpact? Startdatum 4-10-2023. Dierendag als verjaardag

Nee, daarvan ben ik overtuigd. In de bijna vier jaar hiervoor is zelfs niet één keer het verlangen hiertoe opgekomen. Simpelweg het idee dat het weer binnen mijn mogelijkheden lag ineens. Geen noodzaak om te vluchten of te verdoven, want ik vind mijn leven nog steeds zeer aangenaam. Ik ben er wel van geschrokken hoe razendsnel ik ineens bleek te kunnen terugvallen in 'oud gedrag'. Ik dacht dat op basis van de positieve veranderingen in mijn leven van de laatste jaren dit risico klein zou zijn. De jenever was toevallig. Die wilde ik om andere redenen al in huis halen. Ik was me er ook bewust van dat het riskant was, want het effect moeilijker te doseren. Maar het was geen doelbewust verlangen naar een snelle knock out, integendeel. Hooguit een meer algemeen verlangen naar roes, een onbezorgde passiviteit, die staat van niet-zijn. En dat beest bleek veel sneller wakker gekust dan ik voor mogelijk had gehouden.

Natuurlijk zie ik ook de vele overeenkomsten in de worstelingen met drank. Maar tegelijkertijd ben ik ook overtuigd dat ieder zijn eigen pad bewandelt, en dat daartussen ook belangrijke verschillen bestaan. Daarom vond ik het ook de moeite om te onderzoeken. Dan maar wijs door schade en schande.

Tja, ziekte of zwakte, de oude discussie. Ik heb de term ziekte altijd wat te zwaar gevonden, want het blijft uiteindelijk een keus die je zelf maakt om de fles open te schroeven, en dus je eigen verantwoordelijkheid. Maar de medische wetenschap ziet het inmiddels als een hersenziekte meen ik. Wel een ziekte waarbij je kerngezond blijft en waarmee je stokoud kunt worden. Tenminste, zolang je er in slaagt de drank buiten de deur te houden. En de vraag hoe dat voor elkaar te krijgen vind ik uiteindelijk ook een stuk relevanter dan de vraag ziekte of zwakte.

Het gaat weer goed hoor. De uitglijder was eenmalig. Een tijd op de grond gelegen, versuft om me heen gekeken en weer opgekrabbeld. Constructieve gesprekken gevoerd en nu weer vol goede moed. Koers weer terug op nul. Hort sik.

Intussen ben ik bijna drie maand onderweg. Het gaat best aardig. Af en toe drink ik een trappist, geniet ik van een glas rode wijn of drink ik weer eens een borreltje. Ik kan daar erg van genieten. Zucht naar meer heeft het niet opgeleverd. Zonder mijzelf overdreven regels op te leggen reguleert het drankgebruik zichzelf op natuurlijke wijze. Na één of twee glazen vind ik het meestal wel mooi geweest. Tot gisteren. Toen kwam even plotseling als onverklaarbaar het idee in mijn hoofd om het nog één keer op een zuipen te zetten. Ik hoorde alarmbellen rinkelen, maar het voornemen had zich al stellig vastgezet. De fles jenever was snel gehaald en twee uur later ook al bijna leeg. Het einde weet ik niet meer. Wel dat ik met geschaafde knieën en een flinke bult op mijn kop ontwaakte in een geur van braaksel. Mijn jongste zoon had huilend het huis verlaten om op zoek te gaan naar zijn moeder. Mijn vrouw even later wanhopig en laaiend aan mijn bed. De liefhebbende vader als treurig alcoholisch middelpunt van zijn gezin. God nog aan toe. Zo snel kan het dus gaan. Alle geleerde lessen en vingers aan de pols ten spijt tuimel je toch weer in de kuil die je zelf groef. Gewoon weer hetzelfde gelazer en getob. De kraan zal dus weer dichtgaan. En nu voorgoed.

Ik wens je een mooie tocht Artemis. Een bakje hasselbramen voor jou. Daar kun je bijvoorbeeld ook lekkere jam van maken.

Ik zal er niet bij zijn, want moet werken die dag. Kan nog proberen te ruilen, maar de kans dat dat lukt is niet groot. Wel wens ik jullie alvast veel plezier. Ook ik denk nog vaak met plezier terug aan de laatste meeting van 2019. Erg bijzonder om mensen die je alleen van tekst kent en daarmee toch best goed hebt leren kennen eens in het echt te zien.

Mogge Het is ook herfst intussen, hoewel ze voor volgende week weer doodleuk 25 graden voorspellen. Nu motregen en wind. Ook mooi. Goed weer om te peinzen. Tot zover het weerbericht.

Mogge. Er worden ook bij gewone ruzies steeds vaker explosieven gebruikt lees ik net op nos.nl Ik kijk daar van op want ik gebruik bijna nooit explosieven tijdens gewone ruzies. Er komen wel meteen allerlei ideeën bij mij op. Maar hey. Rustig aan. Ik wens iedereen een mooie dag. Zonder regen en zonder drank.

Ik mis @Reacher en @Quinn

En die muziek vind ik ook geweldig. En Mads Mikkelsen natuurlijk.

Ik vond die film, Druk, juist waanzinnig goed. En bepaald geen lofzang op de alcohol. Het indrukwekkende vond ik dat het zowel de aantrekkingskracht als de schaduwzijde van het drankgebruik haarscherp in beeld bracht. Juist door dat ambigue te belichten is het voor mij een overtuigende waarschuwing tegen de gevaren van de drank.

Ja het leven is kut. Als je zuipt is het niks en als je ermee stopt zie je wat een puinhoop je leven is. Dat was tenslotte ook de reden om het op een zuipen te zetten. Dan merkte het tenminste even niet. Toch is er altijd hoop. Die rotzooi eerst maar eens nuchter in kaart brengen en gaan kijken wat eraan schort. En daar dan, eerst ietwat mismoedig, maar gaandeweg met steeds meer vertrouwen mee aan de slag. Je komt er wel, maar het duurt soms wel even. En als je gewend bent geraakt aan de korte kick en de snelle fix is dat lastig. Moed houden.

Ha Jaantje! Zeevonk heb ik ook al moeten opzoeken. Ik dacht dat het een ziekte was. Maar dat levert inderdaad prachtige plaatjes op. En dat voor een organisme met maar één cel!

Dat liegen en bedriegen van je geliefden, en dat hele dubbelleven dat je er op na gaat houden vind ik ook het meest beschamende en akelige van het drinkende leven. Het open en eerlijk kunnen leven daarna is echt een bevrijding. In dat kader ook een mooie stap om naar die Buitenveldertgroep te gaan. Delen is helen tenslotte. Tips? Gewoon over je heen laten komen. Meer niet. Gaan zitten en lullen. Of gaan zitten en luisteren. Alles is prima. Geef het ook de tijd om te wennen. Het risico is vaak ook aanwezig dat men gaat denken: tussen wat voor gekkies ben ik nu weer terecht gekomen? Of: zo erg is het bij mij niet, ik hoor hier niet. Gewoon het een tijdje een kans geven en dan kijken of het voor jou toegevoegde waarde heeft. Als het niks blijkt kun je altijd weer weg tenslotte.

Weer een nieuw woord geleerd: zeevlam. Er komen dan meteen de meest schitterende beelden bij mij boven. Maar toen ik het opzocht op google was het gewoon mist.

Goeie stap @Freekie. Ja, je schaamt je rot met zo'n coming out als alcoholist, dat snap ik wel. Toch hoort zo'n huisarts wel gekkere verhalen in zijn praktijk, die zal hier niet echt van opkijken. Je moet ook geen wonderen verwachten van die arts. Toen ik de mijne ooit om refusal vroeg, moest hij eerst op zijn computer gaan opzoeken wat dat nu weer was. Maar het is belangrijk om iets in gang te zetten, een eerste officiële erkenning van je probleem. Dat is wel wat mij verder heeft gebracht. 'Het werkt als je eraan werkt' is één van de clichés hier, en daar ben ik het wel heel erg mee eens. Dat gemodder steeds van een tijdje drinken, en dan weer een een paar dagen niet omdat de kinderen er zijn, en dan weer toch omdat het gezellig is of vakantie: dat is slopend op den duur denk ik. Gefeliciteerd dus met deze belangrijke eerste zet. That's one small step for man, but a giant leap for Freek.

Ook hier zindert de hitte. Ondank dat een eind door de Biesbosch gefietst. Wat ik mooi vind: de aanblik van een groep koeien die tot hun knieën het water in zijn gelopen en daar vervolgens loom en traag voor zich uit staan te kijken. Schijnbaar volkomen in harmonie met hun omgeving of in elk geval zich erbij neergelegd hebbend dat ze er meer dan dit niet aan kunnen doen.

Van harte gefeliciteerd Emmy! Een goede reden voor taart. Zelf word ik wakker met een sterfgeval op mijn werk. Door het werk in een verpleeghuis begin ik intussen aardig vertrouwd te raken met de Dood. Waar ik eerst dacht dat het afstomping was, vind ik het nu juist mooi: het hoort er tenslotte gewoon bij. Het eindpunt van elk leven. Een soort trieste berusting. Maar goedemorgen ook. Ik begin uw dag wel erg zwaar. Croissant en eieren nu.

Ik wilde eerst zeggen dat het ook als gisteren voelt. Maar dat doet het niet meer. Eerder een vorig leven. Maar soms haal ik bewust een oude koe uit de sloot en zet hem op de wal om naar te kijken. Als een vermaning. Als je alle tijd optelt denk ik dat ik jaren in die bunker heb doorgebracht. Onbereikbaar voor alles. Ook voor hulp. Eerder doelbewust koersend naar de ondergang. Waar je eerst dacht een krankzinnige zonderling te zijn kom je hier vaak exact hetzelfde gedrag bij anderen tegen. Ik dacht vroeger ook dat ik de enige was die een halfje bruin naast de flessen drank op de lopende band van de supermarkt legde. Het excuusbroodje. ‘Ik kom heus niet alleen voor de drank naar de winkel hoor mevrouw’.

Ja bizar is dat. Dat wegkruipgedrag als het rot gaat. Gordijnen dicht, telefoon uit, deur op het nachtslot. Als je dat weet te doorbreken komt het goed. Beetje vrolijk lullen als het goed gaat met de strijd is mooi. Maar ook makkelijk. Maar hier - of waar dan ook - aankloppen als de moed in de schoenen en de drank in de pokkel zit. Poeh. Andere koek.

Herkenbaar wel @billy1981. Het grootste deel van de mensen die zich hier voorstelt op "Wie is wie' verdwijnt binnen enkele dagen of weken spoorloos. Dat is al zo lang als ik hier kom zo geweest. Maar ik betwijfel of je veel extra had kunnen betekenen als je iemands nummer zou hebben. Voor effectieve hulp aan een verslaafde moet de hulp eerst gevraagd en dan geboden worden. Ik raak er steeds meer van overtuigd dat die volgorde noodzakelijk is. Maar triest is het wel dat zovelen (waarschijnlijk) weer terugvallen. Of mensen die je al veel langer kent die ineens weg zijn. Zoef. Hallo Noorderzon. Dat blijft wel lastig aan de virtuele wereld. Dat je niet even langs kunt fietsen dan. Maar soms komen ze ook ineens weer terug. Er zijn altijd wel periodes van luwte geweest, maar zo lang als nu ken ik ze nog niet. De echte oudgedienden zeggen altijd dat ze vroeger elke dag wel 10 miljoen bladzijden vulden op de dagdraad. Nu is het al ruim een half jaar meestal één blaadje. En vooral losse mededelingen, weinig interactie. Dat is wel jammer.

@Rudy: heel veel sterkte

Een vrolijk filmpje met dansende kinderen. Toch is het leven niet altijd een pretje. De eerste mot krijg je Als je op de wereld komt In een plas met bloed En een bad vol stront