Jen

De helaasheid der dingen? Brusselmans? Ik ook zenne. Maar Ameisen is natuurlijk ietwat anders bedoeld.

Hoewel, of misschien tja, ik vond fear and loathing in Las Vegas grappig. Dat zegt ook wat over mij misschien.

Als een boek over een alcoholistenleven je vrolijk zou maken, dan zou je met een probleem zitten.

Goeiemorgen, zelfs hier weinig geslapen - jaja, ik hoor jullie lachen - Een lang gesprek met het lief gehad over zijn werk. Kennelijk durfde hij me er de vorige week niet over aanspreken omdat ik erg snel gestresseerd raak de laatste tijd. Enfin, we hebben beslist dat het niet onterecht is als hij zich voor de twee resterende dagen overspannen meldt - details geef ik uiteraard niet - en we gaan hier dus een lang weekend tegemoet - gezien ook ik mijn afspraken heb afgezegd. Hoe we dat gaan invullen weet ik nog niet, vermoedelijk zal ik weer vooral slapen.

Hi Madeleine, de "moet" in de zin "ik moet NU leven" is angstaanjagend. Wat moet je dan wel gaan doen, volgens jou? Leven doe je gewoon al, dat staat buiten kijf. En tenzij je drastische beslissingen neemt, zal dat hoogstwaarschijnlijk nog lang zo blijven. Het hangt samen met je angst voor verval, vermoed ik. Ik kreeg daar later mee te maken dan jij, en weet ook nog niet hoe ik ermee moet omgaan. Toen ik 35 was, gingen mijn man en ik uit elkaar. Al zeg ik het zelf, op mijn 16de - toen ik hem leerde kennen - nou, ik mocht er heus wezen. Tussen mijn 16de en 35 ste keek ik amper in de spiegel - zo effe rap om voor een feestje een lijntje onder mijn ogen aan te brengen, ge weet wel. Op mijn 35ste begon ik dat dus weer wel te doen, omdat ik een andere vent wilde - ik kan érg slecht tegen eenzaamheid. Awel, ik zal daar niet over liegen, dat viel érg tegen. Inmiddels ben ik nóg 5 jaar ouder geworden, en - vermoedelijk omwille van medicatie - 20 kilo bijgekomen (op 2 jaar tijd). Ik ben niet meer slanke Jen in strakke jeans, nee, ik ben mollige Jen die nog steeds niet voor de juiste outfit gezorgd heeft. Omdat ze eigenlijk nog steeds niet goed weet wat voor kleren je moet kopen als mollige vrouw. Geen opbeurend verhaal he? En een happy end komt er ook niet. Hoogstens dit: kort geleden was ik langdurig aan het zwanzen met een internetvriend die ik graag dacht te mogen. We hebben elkaar al jaren niet meer gezien. Toen we elkaar de eerste keer zagen - hij als vijftiger - begonnen we te zoenen en was ik zo gevleid omdat hij me vertelde dat ik zóveel mooier was dan zijn vrouw - ja, dit verhaal spreekt niet echt in mijn voordeel, maar ach, als ik al mijn lelijke kanten verberg dan kom ik ook geen stap verder. Ineens vroeg hij me "maar zeg, hoeveel weeg je nu eigenlijk?" Ik heb teleurgesteld het gesprek afgesloten, maar vermoedelijk heb ik iets gewonnen: verbazing over mensen die op uiterlijk afgaan, en mildheid voor de Jen in de spiegel. Liefs.

't is al gedaan VM, sorry. Ik neem dat soms op, op 8. Gij ook een kijker?

Oh, in treatment op tv. Dat zien ik graag.

I love you all

Nou had is er en ik mag weer opdonderen! Mooi is dat

VM? Wat wil je vragen?

Slaap lekker lidia. (het weigeren van een erfenis, dat dat zo ingewikkeld is dan, verbaast me. Maar misschien ligt dat in België allemaal anders, zou zomaar kunnen). Ik ben hier nog even met het lief aan een sollicitatiebrief aan het bricoleren.

Dank je wijfie! Lidia, het zit je echt niet mee he... Goed dat je hier even je hart kan luchten. Veel kan ik niet zeggen om je te helpen, maar toch één ding: je weet dat je een erfenis kan weigeren?

Originally posted by: bb Jen dit begrijp ik niet en vraagt om uileg. ---------------------------------- Ik ben de fat lady, en jij, en bb ---------------------------------- Hoezo en waarom ?quote> Hi bb. In het boek van Salinger - Franny en Zooey - moeten twee kinderen elke week iets tegen hun zin doen. Ze hebben de neiging om daar de kantjes vanaf te lopen. Oudere broer Seymour zegt hun dat ze het voor "The fat lady" moeten doen. De kinderen stellen zich bij die fat lady een oude dikke vrouw voor die met kanker op de zetel ligt, en elke week dóen ze het, voor haar. Tot ze ouder worden. Dan beginnen ze zich aan allerlei mensen te ergeren, en maken er een potje van. En dan uiteindelijk komt dus het besef "Everybody is Seymour's fat lady". Mijn transcriptie klinkt al te erg als een flauw moralistisch sprookje, 'k weet het. Natuurlijk komt er veel meer in voor - als hoofdthema de zelfdoding van de oudste broer - waardoor het mij om persoonlijke redenen erg aansprak.

Herkenbaar Jaap...

Net een zeer moeilijke mail gestuurd die ik de hele dag had uitgesteld - om een afspraak voor mijn vrijwilligerswerk af te zeggen. Ik was van plan om naderhand uit de lucht te vallen - "oei, helemaal vergeten" - maar mijn lief raadde me aan om even een heel eerlijke mail te sturen - vond ie net iets beleefder. En nu ben ik ietwat rustiger.

Had, zet die verwarming nu eens niet aan zo midden in de nacht! Koukleum.

beleving hangt er nauw mee samen dat ik dat boek van mijn moeder kreeg

En nu ga ik proberen te slapen, want ik merk aan mijn vorige posting van alles dat me niet aanstaat. Doei!

He, bedankt voor de steunbetuigingen en vragen, maar zoals ik aangaf: ik had een troostadres waar ik vertoefde. En 'k denk dat ik daar een prioriteit van ga maken. Waarom dan mijn hulpkreet? Omdat dit langetermijngedoe gaat worden. En omdat ik dat allemaal niet zie zitten. En verschrikkelijk bang ben.

Ja mensen, nu ben ik dus zo wakker als een doorgedraaide tierelier he. Ik weet het niet meer. Ik snap dat het allemaal belachelijk klinkt, maar ik word er wanhopig van. Affijn, efkes gaan kalmeren in armen. Desnoods met clozan. Tot later.

Hi Lytse, ik was slecht gezind op bordengooi-wijze. Nee, er werd niet gereageerd, maar wat dan nog? 't Was alleszins goedkoper voor mij en comfortabeler voor mijn servies om hier even te keer te gaan.

Nou ik probeer wel om Snoep te begrijpen hoor. We zien wel waar we geraken he

En Tactive, bovenstaande is niet bedoeld als persoonlijke aanval op een medeforummer, maar als mijn mening over de manier van debatteren alhier.

Gij hebt helemaal gelijk, miranda. Ik ben de fat lady, en jij, en bb, en wellicht koos ik dit onderschrift omdat ik ernaar wíl leven terwijl het nog altijd te hoog gegrepen is. Wat ik had móeten zeggen, i.p.v. wat terecht verwijderd is door de moderators en afgekeurd door bb: ik vind het jammer dat er op deze draad zelden een volwassen gesprek gevoerd kan worden. En naar mijn gevoel gedraag jij je in dat hele gebeuren een beetje als de sidekick van bb die voor hem supportert en hem aanmoedigt om vooral niet te reageren op mensen die iets zeggen waar bb het niet mee eens is. Ik zie je daar een beetje staan als cheerleader met roze pompons, en dat ergert me.

Oeps, een pb die begint met "beste Jen" in mijn postbus. Da's wellicht slecht nieuws.