PatrickB

Gelukt om gisteren te stoppen met doordrinken en op thee over te gaan en was daar wel trots op, het nul punt komt steeds dichter bij en ik ben uit mijn diepe dal van de afgelopen weken. Vandaag weer een mooie, warme en vooral droge dag met warme en droge vooruitzichten voor de komende dagen en Pasen Naar de bios dadelijk. Popcorn en cola, yeah.

Bah, het klinkt als een slecht zelfhulpboek wat ik schreef.

Lot : het voelt als een nieuw leven moeten uitvinden. Maar op zich is dat ook wel weer leuk en interessant! De uitdaging om nooit meer te drinken biedt ook mogelijkheden. Wat ik zo mooi vind aan het leven zijn de nuances en de details. Droog, helder en nuchter kun je pas echt gaan genieten daar van Jane : je hebt helemaal gelijk en ik ben nu wakker aan het worden. Ik gaf namelijk niet zo veel meer om mijn lichaam. Zelfdestructieve neigingen zijn moeilijk uit te leggen. Maar ik leef in mijn hoofd. Ik besef me dat dit alleen kan voortbestaan met een gezond lichaam. Ik ben nog ziek maar aan de beterende hand. Ik hoop dan ook te gaan voelen (niet alleen rationeel beseffen). Overigens, ter verduidelijking en daar wil ik eerlijk over zijn: ik ben nog niet 100% droog maar afbouwend naar 0. Want 0 is mijn doel. Ik leef van dag tot dag en iedere dag niet gedronken zie ik als winst. Ik drink minder en minder frequent maar blijf kwakkelen. De knop gaat definitief om op het moment dat mijn behandeling start. Dat is the point of no return. Helaas heb ik die stok achter de deur nodig. Anders was het me al lang alleen gelukt. Die dag is heel kort bij (één telefoontje van mijn behandelaar dat we gaan beginnen en dat verwacht ik ieder moment) Dan veroorloof ik me geen uitstel of half werk meer, hoe hard en moeilijk het ook zal zijn. Afbouwschema zal heel kort zijn met maar één datum. Zo werkt dat voor mij, dat punt heb ik nodig om naar toe te werken en dan de volle lading te krijgen en verwerken zodat ik het nooit zal vergeten.

Erbij horen lijkt zonder drank nog moeilijker. Maar ik heb nu pas in de gaten dat ik bij de verkeerde mensen wilde horen.

Dank jullie wel, ik heb weer 3 dag er op zitten zónder. Ondanks het weekend met mijn oude drinkmaatje. Drie dagen is nu het breekpunt (ipv 2). Op weg naar 4. Hoe zal het vanavond gaan? Gisteravond voelde ik me super ellendig maar toch niet toegegeven. Vannacht ontzettend onrustig geslapen (zweten, spierpijn toen ik wakker werd en doodmoe). Sinds ik bezig ben met stoppen heb ik in ieder geval al drastisch geminderd. Mijn terugvallen lijken minder erg. Er zit meer tijd tussen en de laatste terugval was 8 blikjes bier i.p.v. 14. Alcohol is ook niet meer leuk of lekker (ja, de 1e.... maar dan is het al te laat) het is een smerige verslaving die alleen nog maar pijn doet. Ik ben het meest bang voor als ik weer fit ben, straks. Als alles weer lijkt alsof het wel mee valt en ik enorm zin heb om weer eens "ouderwets te gaan tanken" op een terrasje/bbq/concert. Daarom ga ik in behandeling. Die knop moet voorgoed om.

Goedemorgen iedereen. Het is heerlijk weer buiten en alleen daarom al ben ik blij dat ik zonder kater ben opgestaan. Snoepje, sinds ik mijn verslaving heb erkend (zo'n 4 weken geleden) heb ik het zwaarder dan ooit en het komt vooral op doorzetten, vooral nu er geen "vluchtweg" meer is. Alcohol was altijd een medicijn voor alle tegenslagen (ja ook de teleurstelling dat ik niet kon stoppen). Ik wist dat dit heel zwaar zou worden, zeker nu ik nog in afwachting ben van een behandeling en ik het op eigen kracht moet doen. Sommige dagen denk ik "verrek ik wil me nu gewoon goed voelen". Het is nu de 4e dag op een rij dat ik daar NIET aan toegeef en ik voel me met de dag slechter. In plaats van beter. Vooral fysiek. Ik lijk wel een zombie. Er is maar 1 fix die ik me kan bedenken. Maar toch doe ik het niet. Hele hele kleine dingen voelen namelijk wel anders... mijn kortetermijngeheugen is beter en mijn reactievermogen is weer aan het herstellen. Men heeft het over afbouwschema's en over "gaan stoppen met drinken" . Dat had voor mij iets onvoorwaardelijks als in : ja nu mag je nog even. In ieder geval uitstel van executie. Ik dronk nog maar 2-3 van de 7 dagen in plaats van 6/7 maar gaf na 2-3 dagen weer toe. Ik weet dat het moeilijkste stuk nog moet komen. Maar ik zet door want "do or do not , there is no try". Ik snap heel goed hoe jij je voelt, snoepje. Drank gaf/geeft je de instant fix. Stoppen, daarentegen, is vaak (in mijn geval zeker) een langzaame, pijnlijke weg en het doel (je goed voelen) lijkt soms heeel ver weg. Volhouden. Probeer de hele kleine dingen die wel al goed zijn uit te vergroten.Terugval? Opkrabbelen en doorgaan, laat je niet terugzuigen in de poel des verderfs.

Het valt mij ook veel meer op dan eerst hoe de media/de maatschappij doordrenkt is van alcohol. Het maakt het soms niet makkelijk. Ik vind het aan de andere kant wel een extra motivatie om niet te drinken. Het valt me op als ik nuchter en helder ben, dat ik alcoholgebruik namelijk helemaal niet zo "gezellig" of "classy" meer vind en ik stoor me sowieso altijd al aan het beeld dat de media van mensen maakt. Ik keek gisteren de film Ninteen Eighty Four (naar het boek van Orwell). Daarin viel het me op dat iedereen de hele tijd door drinkt. Als je de film of het boek kent dan snap je wat ik bedoel... het was confronterend. Ik zag een stukje van mijzelf : zelfdestructie in een maatschappelijke context.

Als ik wil janken zet ik meestal iets op van Erik Satie. Er is bijna geen muziek die dat met me kan. Kan me wel ontzettend rot voelen door een plaat. Soms zijn het niet eens tearjerkers. En soms ook platen waarvan ik me niet kan voorstellen dat ik er ooit bij huilde want normaal huil ik er nooit bij maar dat raakt dan net een snaar. Zoals Type O Negative of Dead Can Dance. Daar krijg ik normaal juist een goed gevoel van.

Die laatste zin, daar doen we het voor he snoepje!

Drinken zal ik voor de rest van mijn leven niet meer kunnen en dat afscheid doet pijn (maar moet)

Leegte en het gevoel dat er dadelijk om 17:00 uur "niets" is. Ontwenningsverschijnselen. Saaiheid en frustratie over baan en collega's. Nergens zin in en niets voelt alsof het zin heeft of me kan laten voelen dat het leven waard is. Ik besta nu alleen maar. Zo voelt het. Daarom heb ik ontzettend veel zin om te drinken vanavond. Ook omdat het de laatste keer zal zijn... morgen begint mijn behandeling. Pff. wat een rotgevoel.

Welkom Erik, Hoe gaat het vandaag met je? Ik vind een aantal overeenkomsten in je introductie. Persoonlijkheidsproblematiek, de vicieuze circkel, eigenwaarde. Ik sluit me ook af van de buitenwereld. Deels uit schaamte, deels zodat ik dan kan drinken en me daar in kan verliezen. Niet met mijn frustraties en pijn hoef te dealen. Eenzaam voelen daardoor en schuldig / waardeloos. Als ik begin met drinken gaat die knop om en wordt het bijna manisch. Zeker nu ik probeer te stoppen. Als ik dan drink slaat het helemáál door, word ik manisch en moet ik pijn voelen als straf en verlossing en ga ik snijden. Dat was voor mij de letterlijke en figuurlijke druppel.... NU is het genoeg en ga ik hulp zoeken. Het is goed dat je hier komt. Dat betekent dat je je probleem erkent en er iets aan probeert te doen. Ik geloof dat dit al een heel goed begin is. Vooral nu niet té hard voor jezelf zijn. Iedere kleine stap voorwaarts belonen. En praat van je af, dat helpt mee. Succes en sterkte!

Iedereen bedankt voor de antwoorden, het helpt mij wel om door te zetten. De afgelopen week was voor mij nogal heftig maar er komt nu hulp en morgen ga ik aan de slag bij Novadic Kentron, gaan we bespreken wat een geschikte behandelmethode kan zijn. Ik heb de laatste 7 dagen "maar" 3 dagen alcohol gedronken (maar dan wel enorme hoeveelheden). Ik overweeg ook opname of in ieder geval intensieve behandeling met medicatie (?). Het is nu alweer bijna 3 dagen geleden dat ik dronk (14 blikjes bier) en het begint weer onrustig te worden maar ik zet door.

Trusten en bedankt.

Rae, wil je mij ajb uitleggen , desnoods via PM, hoe dit werkt? Ik heb laatst de politie gebeld dat ik een gevaar was voor mijzelf. Dit was op een vrijdagavond, vrij vroeg. Ik wilde mezelf dood drinken of in ieder geval dat IEMAND me vasthield of zo. Zij gaven me een "praatlijn" en vervolgens was ik na 3 uur praten / heen en weer bellen zo moe en lam dat ik in slaap viel met de ergste kater ooit die wel een week duurde. Ik was -en dat is echt eerlijk- misschien te helder/welbespraakt voor ze om mij serieus te nemen. Maar ik kon het nummer haast niet intikken op mijn telefoon. Ik smeekte bijna om hulp maar ze zeiden : bel de huisarts maar. Toen was ik inmiddels zo moe / dronken , dat ik maar ben gaan slapen. De dag erna was het schaamte/lamheid en maandag toch weer op kantoor verschijnen en de ellende proberen te vergeten...

Dat helpt niet echt he. Heeeel warm bad of douche. Thee en een heel fijn boek helpt bij mij toch meestal wel. En toch proberen ontspanningsoefeningen te doen. Geur is een onderschat zintuig. Zorg voor een fijne geur, al is het frisse lucht. Maak het jezelf zo comfortabel mogelijk. Muziek erbij. Probeer het. Welterusten.

Wat Jane zegt spreekt me heel erg aan! Gaby: over Diazepam/Valium : de halfwaardetijd is iets anders dan de effectieve werking. Maar het probleem met de halfwaardetijd is het cumulatieve effect. D.w.z. als je binnen de 20 uur weer een neemt , stapelt de werkzame stof zich op. Je krijgt hetzelfde plafondeffect als met alcohol, je hebt meer nodig om het effect te voelen, alleen veel sneller. Afkicken van benzo's is echt een hel dus probeer het een beetje te reguleren.... ik spreek uit ervaring. Twee weken in meestal een periode waarna je ze wilt afbouwen. Mijn ervaring met alle pammetjes was altijd dat het net mentaal en psychisch net zo erg was als na een avond flink zuipen. Probeer ze echt niet als "redmiddel" voor drank te zien. Ik weet hoe fijn ze zijn. Maar ze zijn nog meer nachtmerrie dan drank als je de aanleg hebt. Volg de raad van Jane op. Of lig liever 3 nachten wakker.

Gaby : Youtube werkt ook heel goed (serieus). Melige filmpjes kijken totdat je oogleden zwaar worden.

Doe ik. Morgen ga ik opnieuw beginnen en het is een geruststelling om hier te zijn.

Diazepam werkt redelijk langzaam en heeft een lange halfwaarde (duurt 20 uur voordat het uit je lichaam is). Niet echt ideaal voor deze momenten. Oxazepam werkt korter en sneller. Maar alle benzodiazepines zijn "oppassen" als je verslavingsgevoelig bent. Sorry.. ik ken je achtergrond niet maar heb er ervaring mee en wil je behoeden voor het volgende probleem.

Ja, Jane4, dan begin ik eindelijk mijn eigen bedrijf: een liefdevol creatief proces. Jouw woorden moet ik blijven lezen, de komende dagen, weken, maanden. Ik ken je niet maar het betekent veel. Het is dat zetje, in combinatie met wat mensen om mij heen ook hebben gezegd (en ik in een negatieve/zelfmedelijdende bui niet heb vermeld) ook zeggen. Dat ze in me geloven. En nu ik zelf nog. Maar als mensen hier het zeggen... bekend met mijn probleem: geeft extra kracht. Kan wel janken nu. Centrum van mijn eigen drama, ja. Maar ik lach wel door de (bier)tranen.

Hi Shahire, bedankt voor de bemoedigende woorden. Er zullen dagen zijn dat ik veel kan geven en daar doe ik het voor. Vandaag is meer een dag van nemen. Soms word ik filosofisch over alcohol en vraag mij af waarom het intrinsiek slecht is om aan alcohol toe te geven. Want een moment van bewustzijn/mijn leven is in het grote geheel natuurlijk nietig, net zoals mijn leven. Dan denk ik weer : nihilisme komt uit de fles!! Het is mooi om het allemaal te verschuilen achter de existentialistische vraag : wat doen wij hier? We willen leven, ik voel dat toch dagelijks als ik wakker word met een kater!? Waarom voel ik mij dan alleen levend met drank? Zelfs in de meest zelfdestructieve bui wil ik leven. Voelen dat ik leef of de dag er na weten waarvoor ik leef. Het vinden in kleine dingen is mijn opgave voor het leven. Kiezen voor het leven is moeilijker dan kiezen voor het zwarte gat. Maar er is iets dat me nu heel erg plaagt, pijnigt : leef, leef LEEF.

Jaap, het is fijn om te lezen, een herkenning. En ik "voel" een bepaalde nuchterheid in je schrijven. Dat voelt bijna als een boei. Snap je dat? Als ik drink is het een stormachtige zee waarin ik figuurlijk verdrink. Jouw woorden zijn een soort boei. Alle woorden die jij schrijft zijn zoals ik denk als ik nuchter ben. Het geeft me houvast voor de dag van morgen en een haven voor de "introverten" onder ons

Verwachtingen, zo hoog, bijstellen en leren genieten van de kleine dingen is het geheim

Dank je , bolletje. Wat ik voel als ik drink is een soort manische drive. Ik blijf dan door drinken in een hels tempo. Mijn gedachten gaan dan heel snel, voel me dan opstijgen, alsof ik alle problemen in de wereld begrijp (om de mijne maar vooral niet te voelen). De dag erna of als ik niet drink is het stroperig en moeilijk. Ik heb soms zelfs moeite om spontaan mensen te groeten in de lift. Ik besef me dat dit een zeer gevaarlijk stadium van alcoholisme is. Maar het is die instante voldoening die ik nergens anders uit kan halen. Ik ga dan door tot het punt waarop ik "weg" ben van al die onrust. Al die gedachten. Toch vind ik de helderheid zo fijn al lijkt dat nu ver weg (dagen/weken). Soort autopiloot waarop ik nu fungeer en niemand die het merkt. Soms drink ik dan door tot het breekpunt zodat ik tenminste kan huilen en weer iets echts voel.