Bor, ik weet niet goed op je te reageren. Ik snap dat het heel zwaar is dat je zoon volgende week uit huis moet. Waar je, lijkt het, geen invloed op hebt. Dan sta je machteloos. Ik heb geen kinderen dus echt weten hoe het voelt kan ik niet. Maar ja de machteloosheid blijft nu ook. Het raakt me wel, je zo te zien worstelen. De ene dag sterk, helder, vastbesloten niet te drinken, en zo ineens kan het omslaan en geef je toe aan je drankzucht. Tenminste zo lijkt het als ik je lees. Een en voor jouw.