quote:
Originally posted by:
Zuske Een afspraak met mezelf is nogal vaag. Want officieel hoef ik niet te stoppen. Okay, ik was m'n drankgebruik van de afgelopen tijd zat, maar daarvóór lukte het me redelijk om maat te houden (hoewel.... ). Als een arts nou zegt dat ik niet meer mag drinken en waarom niet, dan heb ik een réden om het te laten. Ik ben bang dat ik al snel denk: ach, laat ik er maar even 2 nemen, om de ergste spanning eraf te halen. Ik hóef toch niet te stoppen? En dat ik dan weer trek heb in méér.
Voor mij is het juist de afspraak met mezelf niet meer te willen drinken dat ik het volhoudt. Als ik het voor een ander deed was ik lang weer begonnen. Ik heb, met moeite hoor, geaccepteerd dat ik niet kan drinken. Ik dronk bijna altijd maar weer meer dan ik wilde. Zolang ik niet drink overkomt me dat niet meer. Die gedachte helpt me enorm, het geeft me lucht en ruimte. Trek is bij mij ook vaak een situatie of gedachte die ik associeer met alcohol. In het begin met stoppen bijvoorbeeld kreeg ik van een feestje of etentje enorm veel zin in alcohol. Juist door het zonder te doen en te merken dat dat ook leuk is heb ik er nu veel minder behoefte aan. De lichamelijke trek waar bb het over heeft die is bij mij zo goed als verdwenen. Die grens is trouwens helemaal niet zo duidelijk voor mij. Gedachten, emoties zijn processen die zich in je hersens afspelen. En je hersens zij gewoon een onderdeel van je lichaam. Daarin vinden zich vele complexe fysische processen af. Alcohol is een stof die die processen beïnvloed. Net als hormonen en medicijnen.