anjo

Hoi vie, Is het goed gegaan? heb je veel pijn of valt dat wel mee? Lekker luxe, laptopje op je bed.

Grrr terug, Marjo:huh: Tapas, veel succes vanmiddag. Lijkt mij lastig maar volgens mij ben jij prima in staat om zo'n lastig gesprek te voeren. Alleen die akelige zenuwen. Houtje, dank je wel. Je bent een lieverd.

romualdus, Helaas gebeurd dat vaak niet. Mijn huisarts gaf het mij jaren geleden en later bleek dat ik het in veel te hoge dosis kreeg. Ik slikte het bij de huisarts dus logisch gewijs had dat veel eerder gezien moeten zijn. In die tijd werd het echt gezien als HET middel. Nu zijn ze er veel voorzichtiger mee. Het kan echt een prima stok achter de deur zijn. Ik gebruik het zelf als ik in wat roerige tijden zit. Het stop het wellus/nietus dialoog in je bovenkamer.

Ik weet dat ik gisteren vooral heel boos was, Roos. Er zijn geen grenzen met een middel als Refusal. Wat ik niet snap is dat je het uberhaupt nog krijgt. Enfin, het is gebeurd. Ik zou zeer zeker bespreken wat er gebeurd is. Je kunt alleen hulp krijgen als mensen weten wat er speelt. Ik wens je graag toe dat je die hulp krijgt.

Pippi, Raakt mij wel je verhaal over je vader. Mooi en lief.

Pippi, ik heb wel terug gelezen en kan het niet zo plaatsen. Ik denk dat het meer een reactie was op drinken door de Refusal. Als ik jullie ongerust gemaakt heb dan spijt mij dat oprecht. Wel zit ik een beetje vreemd in elkaar op het moment. Na al het gedoe met zoon kreeg ik een lief emailtje van dochter 1 en dat hakte er flink in. Gek dat iets liefs meer pijn kan doen dan alles wat zoonlief naar mijn hoofd gooit. Enfin, ik verwacht dat ik gewoon een beetje oververmoeid ben. Fijn voor je, je eigen dingen zelf uitgezocht. Echt een nieuw begin.

Dank je wel, Carolien. Ik begrijp het ook niet, wij hadden altijd een hele speciale band maar sinds zijn vader is overleden en zijn vriendin hier is komen wonen gebeuren er hele extreme dingen. De meiden en ik hebben sinds hun puberteit al een gespannen relatie maar die kan ik plaatsen. Zij zijn hun oude moeder kwijtgeraakt nadat zoon is geboren en er van alles gebeurde en ik totaal overbelast raakte en ben gaan drinken. Ik neem geheel de verantwoording voor die idiote beslissing. Nu geloof ik dat er bij hem op dit moment ook misbruik van middelen in het spel is. Echter ik kan hem niet bereiken. Hij heeft mij zelfs beschuldigt dat ik hem als kind sloeg. Daar hoef ik geen seconde over na te denken. Dat is niet gebeurd. Ik heb mijn meiden nooit geslagen en zoon was mijn prinsje. Plus dat mijn ouders de roede niet spaarde en ik in bijna alles dus geheel tegenovergesteld gehandeld heb als mijn ouders. Te vergevend, te veel mijzelf in de kinderen de positie verplaatsend. Mijn ouders waren ook gek op het ventje en als zij ook maar zelfs de verdenking hadden dat hij geslagen zou worden dan hadden ze ingegrepen. Ik ben een tijd lang heel bitter geweest. Dat X zijn werk voor alles liet gaan en mij met twee pubers en een baby alleen liet. Prive zocht hij zijn zaakjes niet uit dus dat betekende belastingbeslag zodat ik naast de kinderen en het oplossen van de problemen ook moest gaan werken. Ik heb wat baantjes gedaan, schoonmaken, koffiejuffrouw, uien pellen en snachts in een hotel. Dat mijn ouders mij niet gesteund hebben toen ik zo ziek was nadat zoonlief bijna was gestorven en ik PTTS had die zich uiten in paniekaanvallen. Ik moest mij niet aanstellen en eens volwassen worden. IK heb dat gezin gedragen zonder hulp en meestal niet in goede geestelijke gezondheid. Het gekke is dat ze nu zeggen dat ik nooit voor iets hen heb gedaan en zoon vroeg mij of ik ooit wel eens huur had betaald. Vergeet niet, ik dronk niet elke dag ook niet elke week of maand. Toen werken en studeren en toen heb ik uiteindelijk mijzelf aangemeld bij een kliniek. Dat deed ik voornamelijk voor zoon en toen ik daar uitkwam was ik zoon kwijt. X heeft zijn best gedaan maar het was niet echt een gezin. Misschien dat veel dat nu gebeurd een reactie is op die periode. Niemand van de familie wilde geloven dat ik de ziekte van Pfeiffer had en gelijk daarna mijn schildklierproblemen en toch, 5 uur reisde per dag en full time werkte. Volgens hen ben ik een watje. Zoals ik terwijl ik al uitgeput was de zorg ben gaan dragen voor X omdat zij daar niet bereid voor waren. Ik heb toen mijn leven op hold gezet om er voor hem te zijn. Dat zullen ze me nooit vergeven. Zoonlief had "geleent" van mij, hij weet dat ik pas na de 16de iets ontvang. Hij had gisteren zijn salaris gehad. Ik vroeg hem om een gedeelte van dat "geleende" geld aan mij kon geven. Nee, ik geef niets aan jou jij moet lijden. Vandaag kreeg ik twee mailtjes, een ik kan morgen opgenomen worden. Ik denk dat ik dat ga doen. Dit maal sta ik op een behandelplan en peut wil nog wat testen doen. Ik wil geheel tot rust komen en eens uit ga zoeken hoe en wat in de toekomst. En ik heb nog heel wat rouwverwerking te doen. Meer dan iets anders wil rust, mijn gedachten op een rij, niet zorgen over te hoeven maken honderd en tien dingen. Waar ik ben blij meer was was dat ik toch een moederdag mail kreeg van dochter1 !

Dank je marjo en Sandra, Dit is natuurlijk al een tijdje aan de gang en dit was hoop ik het laatste bommetje. Ja, het doet ontzettend veel pijn maar ik heb hier lang en hard overnagedacht en ik wil dit overleven en niet vluchten of mijzelf gaan vernietigen. Waarom, daar word niemand beter van. Dus probeer ik dat stukje te negeren en mij te richten op positieve dingen. Geholpen door het feit dat ik het gewoon ook echt niet meer begrijp.

Sandra, Dacht ik ook altijd, legde het altijd buiten mijzelf. Maar feitelijk is het mijn onkunde om met spanningen of emoties om te gaan. Het gaat goed voor een tijdje of tijd maar uiteindelijk gaat het snelkookpannetje toch overkoken omdat ik niet adeqaat met emoties of gevoelens omga. Uiteindelijk vlucht ik dan in alcohol. Voor mij is het dus zaak dat ik op zoek ga naar manieren om daar effectief en gezond mee om te gaan. En dat is moeilijk. Maar de moeite waard. Het is voor anderen soms moeilijk te begrijpen. Dat bedoelde ik gisteren met dat wij allemaal anders drinken. Geef de moed niet op, hoor!

Suusje gefeliciteerd met je nieuwe baan. En nu ga ik ook wat doen. Over het weekeinde is hier de bom gevallen en is zoon naar een vriend gegaan. Gisteren kwam hij hier nog een paar keer binnen vallen voornamelijk om alle gemene dingen die hij kon bedenken tegen mij te zeggen. Hij wilt dat ik lijd, zei hij. Met de meeste dingen die hij tegen mij zei kan ik niets. Slaan kant nog wal. Dus probeer ik nu alles van mij af te laten vallen en mij te richten op andere zaken. Puur om te overleven. Ik kan het niet meer volgen en dan is het beter om die dingen te laten rusten. Aan de slag met puinruimen en nee alcohol is nu niet in mijn gedachten. Ik doe dus met jullie mee vandaag.

Geert, was ik jou vergeten. Harstikke goed!!

Hoi Sandra, Fijn je weer te lezen. Al blijft de verwarring, restantje alcoholverleden. Huh, had ik al geschreven:D Het klinkt of je een bingedrinker bent. Ben ik ook, weken of maanden niets en dan boem. Ik geloof inderdaad dat het te maken heeft met niet voldoende om kunnen gaan met spanningen. Albertina, fijn dat je eerste dagdeel erop zit. Ach Joh, trek je van de barbaren niets aan. Je geeft zelf al aan dat je het eigenlijk al verwacht had. Richt je lekker op de mensen waar je wel wat mee hebt. Storm? Hier is er niets aan de hand. Stilte voor de storm wel licht? Houtje, succes meid!

Kirky, Ik sluit mij volledig bij al het bovengeschreven aan. Huisarts kan geen kwaad maar een beetje rust zou nog beter zijn. Je wordt er echt stapeldol van. Marieke, Goed idee om je man te laten gaan. Houd je rustig he, meid!

Trees en Tina, wat lekker! Soms moet jezelf gewoon eens kietelen. Soothe, die emotie herken ik. Het is reeel natuurlijk maar ik probeer het toch wat weg te duwen. Niet dat dat altijd lukt. Alles van waarde is weerloos zei Lucebert maar volgens mij is het niet gezond om daar te bewust mee bezig te zijn. Ik kan dan te snel verlamd raken door angst. Ik heb een afschuwelijke week achter de rug. Probeer in alle macht wat rust in de chaos te vinden en te accepteren dat het is wat het is. Wat kan ik er aan doen? Hoe moet ik reageren? En als ik reageer hoe zuiver is die reactie dan? Wat ik weet is dat ik zo niet meer door kan. Ik moet de cirkel doorbreken. Gelukkig heb ik nu nog niet de neiging om te vluchten. Iemand zei mij eens dat hij dacht dat zelfdestructief gedrag een schreeuw uit wanhoop was. Is dat het geval dan zou ik nu een roepende in de woestijn zijn. Niemand kan mij hier uit redden, dit moet ik zelf doen. Het is moeilijk om als je gewend bent je leven te leiden rond andere mensen je te richten op jezelf. Om te gaan zorgen en te knokken voor jezelf zoals je gewend was om voor anderen te zorgen en te knokken. Hoe richt je een leeg leven in? Hoe beslis je wat je nu moet doen? Ik weet maar een ding en dat is dat ik niet verbitterd wil worden. Enfin, ik moet nog een brief schrijven en die even afleveren. Corinne, beterschap!

Hoi Har, Dapper van je om dat neer te pennen. mijn ervaring is dat na verloop van tijd het lichaam zich aan gaat passen en dat je geen last meer zult hebben van je zere teen. Verder zijn er natuurlijk nog een heleboel oorzaken waarom tenen pijnlijk kunnen worden. Soms lees ik dingen en dan denk ik wat is hier de meerwaarde van? Ik vond Rudy's opmerking getuigen niet overtuigen een hele goede opmerking. Knokken tegen een verslaving is al moeilijk genoeg. Ieder is verschillend in zijn of haar verslavingsgedrag. Sommige van ons dronken dagelijks, andere niet. Sommige dronken dagelijks een klein beetje te veel en dan bedoel ik in hoeveelheid alcohol, te veel blijft natuurlijk altijd te veel, sommige drinken eens in de zoveel tijd een heleboel te veel. Er leiden verschillende wegen naar Rome en zolang we maar aankomen waar we willen zijn daar gaat het om. Niet welke route we nemen. Ja als iemand niet wilt drinken en het gaat dan fout dan voel je je schuldig naar jezelf en naar anderen. Is er iemand die er ook maar aan twijfelt of dat terecht is of niet? De vraag is is het zinvol? Ik denk dat daar de misverstanden ontstaan. Schuldgevoelens zijn heel even handig om te onderstrepen dat we niet blij zijn met onze acties. Het is een alarmbelletje die afgaat. Blijft dat alarmbelletje afgaan dan wordt het een stoorzender. Ik zal ten alle tijde erkennen dat het op zijn zachtgezegd jammer is als iemand zijn doelstelling niet haalt maar blijven hangen in schuldgevoel kan gevaarlijk zijn en heeft geen meerwaarde. Gevechten zullen verloren worden maar de doelstelling is om de oorlog te winnen. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden, zeggen sommige. Waar maar als de heelmeesters behalve kennis geen compassie of nederigheid kennen zal niemand ooit naar de dokter gaan. Het forum draait om herkenning en erkenning. Je kunt net zoveel leren van nederlagen dan als van overwinningen. Dit zijn gewoon mijn gedachten, iets dat ik wilde delen, niet om iets of iemand aan te vallen.

Tas, van harte gefeliciteerd meid! Rudy, fijn om van je te horen. Wijze man van het forum, je legde de vinger op de zere plek. Ik neem aan dat je nog pijn hebt. Hopelijk is dat snel verleden tijd. Albertina, jeetje dat zat erin als je logisch nadenkt maar wat een ellende. Ik zal blij voor je zijn als dit achter de rug is. Poly, ik hoop dat je gerust gesteld bent en je hier thuis gaat voelen.

Hoi Poly, Je zal wel; denken wat zwamt ze maar ik denk dat de pammetjes wel eens het meeste venijn in de staart kunnen hebben. Ik hoop dat je op een wachtlijst voor een kliniek? En ik kan Soothe's logica niet zo goed volgen. Waarom drank eerst? Misbruik maken van iets blijft iets misbruiken. Poly, ik hoop niet dat je dit in je eentje gaat doen want het is een beetje veel, toch? Gelukkig hoef je tegenwoordig niet meer cold turkey af te kicken. Ik neem aan dat je begeleiding hebt voor je methadon?

Pip, Het kaartje ligt er al. Ik was vast van plan te gaan deze keer. En ik had jou daar zeker verwacht dus stel mij aub niet teleur.

Hoi Mona, Antabus en Refusal zijn middelen waarbij je niet mag drinken omdat je daar dan ziek van wordt.

Albertina waar is nu die mooie quote van virginia Woolf? Heb je wel goed geslapen?

Ik heb net de dagdraad van gisterenavond gelezen. Lijkt mij verstandig weer even terug naar bed te gaan:wacko:

Marjo, je ziet spoken. je hebt een experiment gedaan, ik vond dat niet bijster slim maar de conclusie was toch dat je liever niet drinkt. Ik las het meer als mensen die sociaal kunnen drinken en dat en dat hier ook nog komen vertellen horen hier niet thuis. Verkeerde forum. Mensen die weten dat ze alcoholist zijn moeten zeer zeker hier niet gaan melden dat een glaasje geen kwaad kan.

Gut nu voel ik mij helemaal schuldig en dat was niet de bedoeling. Een beetje verslaafd is als een beetje zwanger. Voor een alcoholist is niet drinken altijd de beste optie. Ik barst al maanden van de rugpijn, nu even niet. Het was beter om dat niet te benoemen misschien. Maar het voelde even fijn. Ik mag valium slikken voor de rug maar heb zelf de beslissing genomen omdat niet te doen. Twee verslavingen zijn genoeg ( ik rook ook nog). Dus ga ik ook geen drank kopen om de pijn te verminderen. Men boosheid was gericht op geen eten WEL drank mag verduidelijken waar mijn pioriteiten liggen. De opname is geen crisisopname. Het is gericht in de eerste plaats om mij wat rust te geven en wat onderzoeken te doen. Laat niemand denken dat ik een terugval luchtig opneem. Het hardleerse was gericht dat de beste optie was geweest om de fles gelijk leeg te laten lopen in de gootsteen. Wel ben ik wat milder over een glas zo nu en dan. Waar ik niet milder over ben, zijn kreten van het kan dus wel. Als je de juiste omstandigheden hebt, wat ik soms gedaan heb met een vriendin in het verleden is het volgende. iets wat ik nu nooit zou doen omdat ik niet sterk ben op het moment. Was de afspraak een glaasje wijn als we een filmpje pakte. Zij wist alles en is een pittige tante, de afspraak was een glas, nooit twee. Dit gaat altijd goed maar dat ligt aan het feit dat ik gewoon bang van haar ben. Ik zou niet durven. En wij gaan misschien 3 keer per jaar naar de film. En gebruik ik Refusal voor een tijdje nadien. Haar man is overleden, X is ook weg, het was ons tripje down memory lane, even een uurtje ons in het verleden wenen. Volgende keer drink ik een koffieverkeerd. Het begint bij een glas, dat ging goed, misschien een tweede en binnen de korst mogelijke tijd zit je verder in de shit sdan je ooit gezetten hebt.

Soothe, Ik ben het ook met je eens. Dat is ook mijn streven. Wat ik heb gedaan was niet slim maar blijkbaar ben ik hardleers. Voor mij is het vanzelfsprekend dat ik blijf proberen, de aanhouder wint.

Kaia, Blijkbaar over niets. Gelukkig. Ik was bang dat het fout begrepen zou worden. Het benoemen van een voordeel kan vele mensen tegen de haren aanstrijken. Dat ze boos worden en niet zien dat ik nog steeds tig meer nadelen zie. In de komende weken zal ik opgenomen gaan worden en ik zal er op aan dringen dat in het behandelplan wordt opgenomen dat ik naar een manier ga zoeken om met spanningen om te gaan zodat ze mij niet lichamelijk gaan belasten. Vriendin van zoon is nu in haar nieuwe huisje bezig, zoon is ook op zoek naar woonruimte dus binnen niet al te lange tijd zal ik hier weer alleen wonen. Dat zal vreemd zijn na de laatste twee jaar maar ook een opluchting. Toen X ziek was lag ik altijd met een oor open en ging ik hem zeker 3 maal per nacht controleren, dan moest zoonlief er ook nog om 5 uur uit. Nu zit ik bij elk geluidje rechtop in bed, hebben ze ruzie? Wordt er weer wat vernield? Komt hij zijn woede bij mij uiten? Ik ben laks met mijn administratie maar niet met geld. Het steekt mij dan dat zoonlief van mij steelt en wij dus nu zo in de moeilijkheden zitten. Dat is nu niet meer mogelijk. Het gedrag van mijn kinderen heeft mij heel veel pijn gedaan. Dat moet slijten. Het is goed om de situatie van een afstand te bekijken dat probeer ik maar ik snap het niet. Ze hadden liever hun vader in een verpleegtehuis gezien dan bij zijn familie. Dat was niet mogelijk omdat niemand bereid was om zijn leventje te onderbreken. Nu haten ze mij omdat ik daartoe wel bereid was. Ik snap het niet. Ontkenning speelt een rol, iemand de schuld te kunnen geven ook. Hopelijk krijg ik straks de rust om dat te verwerken. Al ben ik mij ervan bewust dat het altijd pijn zal blijven doen.