Francesca

Niks idioot, Stien. Is waarschijnlijk gewoon oud verdriet dat naar boven komt. Gewoon laten komen, hoor!

Omdat je het zo lief vraagt, wil ik wel even blijven.

Niet alleen, Stien.

Corinne, het is bijna half drie. Ik ga gewoon weer slapen.

Dat iedereen maar vooral doet waar hij of zij zin in heeft. Ik ga slapen.

Zelfs midden in de nacht een nieuw draadje openen loopt verkeerd af... Nou ja.

Veel te laat, veel te vroeg. Kan niet slapen en ben naar muziek aan het luisteren. Daarom deze songtekst. U2 en Mary J. Blige Is it getting better Or do you feel the same Will it make it easier on you now You got someone to blame You say... One love One life When it's one need In the night One love We get to share it Leaves you baby if you Don't care for it Did I disappoint you Or leave a bad taste in your mouth You act like you never had love And you want me to go without Well it's... Too late Tonight To drag the past out into the light We're one, but we're not the same We get to Carry each other Carry each other One... Have you come here for forgiveness Have you come to raise the dead Have you come here to play Jesus To the lepers in your head Did I ask too much More than a lot You gave me nothing Now it's all I got We're one But we're not the same Well we Hurt each other Then we do it again You say Love is a temple Love a higher law Love is a temple Love the higher law You ask me to enter But then you make me crawl And I can't be holding on To what you got When all you got is hurt One love One blood One life You got to do what you should One life With each other Sisters Brothers One life But we're not the same We get to Carry each other Carry each other One...life One

quote: Originally posted by: tapas ik gebruik dat gedrag vooral om te gaan drinken.. 'het-niemand-bepaald-voor-mij-wat-ik- moet-doen-want-het-is-toevallig-wel-mijn-leven-en-ik-maak-het-lekker-zelf-wel-uit' principe.... qua drinken geen handig gedrag! Heeeeeeeeeeeeeeel herkenbaar. Tapas, ik herinner me trouwens niks anders dan dat je je huis aan het opknappen was. Hihi, of dat je stoelen meenam die op straat stonden om die dan op te knappen. Waarna je er niks mee kon en ze dan maar doorverkocht via het internet. Heb ik toen vreselijk om moeten lachen, om dat verhaal. Ik wou dat ik zo handig was als jij, want wachten op schrijnwerkers, loodgieters en elektriciens is ook niet alles.

Hoi Tapas! Ik kan je niet helpen, maar vond dat nulletje bij 'antwoorden' zo zielig. Ik vind het fijn dat je er weer bent, want ik lees je graag. Doei! Fran

Dag Annapanna! Stiekem aan het inloggen vanaf het werk?

Appeltje, gefeliciteerd met je 2 weken! Ik ontdekte vanochtend dat mijn bomvolle regenton omver gevallen is. Mijn prachtige hosta naar de vaantjes. Plus dat ik niet goed weet hoe ik dat ding weer op zijn sokkel ga krijgen alleen. Ik zal een van de buurmannen moeten inschakelen, denk ik. Moet ik wel eerst mijn huis opruimen. Iedereen een goeie dag! Fran

Anjo: Sterkte ermee! Ik zag net een reportage over binge eating (overeten), en dat is blijkbaar net hetzelfde als drinken. Eten om je gevoelens te verdoven. Vind ik zelf wat raar, hoewel ik me ook wel eens vergrijp aan taart of chocolade als ik droog sta. Die vrouw kreeg therapie en leerde zo haar eetgedrag onder controle te krijgen. Dacht ik ineens: Potverdorie, een mens MOET wel eten. Dus zo iemand moet verplicht leren matigen. Lijkt me ook wel heel moeilijk.

Ziezo, de aangifte is ingevuld. Ging eigenlijk nog vlot. Waarom ik dat nou altijd zit uit te stellen tot het laatste moment weet ik ook niet. Morgen kopiëren en opsturen. En hopen dat de post normaal werkt... Fran

Ja, zo is het helemaal, Tapas. De dag dat ik naar zo'n groep ga, wordt het menens. Maar misschien is het gaan zelf nog de grootste stap van al. :light: Tja, die stomme belastingaangifte. Het is weer een pak ingewikkelder geworden. Eigenlijk zou ik een boekhouder moeten hebben, maar ja, die zijn vreselijk duur. Dus modder ik zelf maar wat aan. Dat is dus wel een patroon in mijn leven... Liefs, Fran

Hoi Gem, Dat begint ook tot me door te dringen, van 'had ik het alleen gekund, dan stond ik allang droog.' Ik zei onlangs nog tegen een vriendin van me: 'Je moet ook niet proberen om stoerder te zijn dan je echt bent.' Nou, dat was dus een fraai gevalletje van de pot verwijt de ketel. Heb ik wel vaker last van. Ik heb het nooit eng gevonden om in therapie te gaan, gek genoeg. Ik voelde dat ik het nodig had, en dus heb ik een therapeute gezocht en gevonden. Ik heb me daar ook geen moment voor geschaamd. Maar zo'n groep vind ik griezelig... En daar zit ook de drankduivel voor iets tussen. Die weert zich als een in een wijwatervat. Grrrrrr, nu zit ik hier weer op het forum! Moet dringend andere dingen doen! Stom hunkerbrein van mij. Fran

Hoi Gem, Het probleem is niet dat ik niet kan toegeven dat ik verslaafd ben, want dat ben ik dus, maar dat ik alles altijd alleen wil doen. Te koppig om hulp te vragen. Nu ja, er zit ook (en misschien wel vooral) een groot stuk angst in natuurlijk. Dat heeft Rudy onlangs ook nog geschreven in een van zijn stukken. En nu ga ik me nuttig maken. Fran

Hoi Gem, Ik ben er voor mezelf achter dat dit gevoel de verslaving is, de gremlins dus. Het drankduiveltje dat maar in je oor zit te fluisteren van 'Neem een biertje, dan voel je je wel beter!' Trap ik telkens weer in, dus ik denk dat er ook iets aan de hand is met mijn motivatie. Feit is ook dat ik te weinig sociaal contact heb, en dat maakt het ook moeilijk. Ik woon alleen, werk alleen thuis, heb op dit moment geen hobby... Dat is niet goed. Ik zoek nu wel meer contact, kom ook meer buiten, maar niet iedereen weet van mijn probleem. Hier in mijn buurt komt drie keer in de week een groep samen van SOS Nuchterheid. Ik ken de uren en de dagen, weet waar het is, maar kan mezelf er maar niet toe brengen om erheen te gaan. Volgens mij omdat dat zou betekenen dat het echt wel menens is, en dat jaagt me weer angst aan. Maar ja, het is ook wat velen hier vaak zeggen: niet verder kijken dan 24 uur. Dat is te behapstukken. Fran

Hoi Gem, Ik herken je stemming helemaal! Zelf heb ik hetzelfde aan de hand na een week of 3, en op dergelijke momenten ga ik ook de mist in. Zo ging het de laatste keer ook, met een hoop gekwakkel tot gevolg. Ik begin steeds meer te beseffen dat ik toch hulp ga moeten zoeken om dat soort hobbels te nemen. Een soort van veiligheidsnet zeg maar. Ik doe het vreselijk in mijn broek bij de gedachte alleen al, maar ja, ik ben het gekwakkel vreselijk zat. Bijt dus op je tanden en neem deze hobbel! Je wilt NIET hervallen, hoor! Sterkte, Fran

voor Soothe! Ik 'mag' vandaag mijn belastingaangifte invullen. Daar zou een mens pas trek van krijgen, hihi. Ware het niet dat ik dan vast alles verkeerd ga invullen, dus dat doe ik beter niet. Iedereen een fijne dag! Fran

Ik ben er weer een beetje door vandaag. Heb gisteren flink gehuild, en dat was heel lang geleden. Heeft me eigenlijk wel goed gedaan. Vandaag begint hier de zomervakantie. Mijn ene zus vertrekt vandaag op reis, de andere volgende week, en over twee weken vertrekt ook mijn hartsvriendin voor drie weken. Misschien ga ik Nederland onveilig maken voor 1 of 2 dagen. Wil dringend een keer proeven van Rivella, Dubbelfrisss en andere drankjes die hier dagelijks ter sprake komen maar bij ons niet te krijgen zijn. Jullie zijn gewaarschuwd. Fran

Tapasje, hoe gaat het met je hondje?

Ik heb je gemist, tapas!

PS: Ik zit ook maar wat van me af te schrijven en verwacht dus ook geen 'advies'.

Ongeduld Dat komt hier nog wel eens ter sprake, en daar heb ik zelf ook vreselijk veel last van. Ik wil 'instant gratification' of 'onmiddellijke bevrediging', maar dan meestal alleen als het om emotionele zaken gaat, en dan vooral om bevestiging. Of om troost. Of om liefde. Ik ben verder echt heel geduldig aan de kassa van de supermarkt of zo. Zal ik niet om zeuren. Ik heb het hier ook al met mijn therapeute over gehad, en heb er ook over gelezen bij Alice Miller en anderen. Alles gaat altijd terug naar die eerste weken en maanden, toen je als baby lag te huilen omdat je honger of pijn had of gewoon getroost wilde worden. Heel vroeger zei men dat je een baby maar lekker moest laten huilen. Je moest een baby vooral niet 'verwennen'. Lig je daar dus als hulpeloze baby te krijsen en niemand komt naar je toe. Kun je nagaan wat voor paniek er in dat kleine lijfje omgaat! Als baby ben je helemaal afhankelijk van anderen. Je leven hangt gewoon van af! Want als je geen eten krijgt, ga je dood. En als je geen troost of een gevoel van liefde en veiligheid krijgt, ga je geestelijk dood. Dat is gewoon bewezen door allerlei -- bijzonder wrede -- proeven met zowel mensenbaby's als aapjes. Kom ik terug bij dat ongeduld van mij als het om emotionele zaken gaan. Ik ben de voorbije jaren ook een aantal dingen te weten gekomen over mijn babytijd. Het verklaart veel. Eerst geloofde ik er niet zo in, maar als je nagaat dat een baby in de buik de stem van zijn moeder herkent, en dat diezelfde baby nadat hij geboren is die stem niet hoort, maar allerlei verschillende stemmen, dan gaat er wel een belletje rinkelen. En de stem die ik me wel kan herinneren, klonk meestal overstuur en boos en zelden lief of zacht. Ik was al 25 toen ik voor het eerst de effecten van alcohol leerde kennen. Ik kan me nog griezelig goed de dag herinneren dat ik begon met zuipen. Niet de datum, wel dat het een maandag was en het gevoel dat ik erbij had. Ik had net een blauwtje opgelopen en wist op een of ander manier heel zeker dat ik altijd alleen zou zijn. (Nee, dat was geen drankjank, want toen was ik nog nuchter.) Datzelfde gevoel had ik 10 jaar eerder ook een keer gehad. Toen heb ik hartverscheurend gehuild bij de plaat 'Ommadawn' van Mike Oldfield. Mijn toenmalige hartsvriendinnetje was bij me. Zij had net een vriendje, en ik wist toen al dat dat voor mij niet weggelegd was. Ik was maar aan het huilen en huilen en zij veegde de tranen van mijn wangen en ik vroeg haar toen om weg te gaan. Niet boos, gewoon omdat ik op dat moment alleen wilde zijn. Het was te overweldigend. Nu ben ik alweer 41 en datzelfde gevoel overvalt me weer de laatste tijd. Dat ik altijd alleen ga zijn. Niet dat ik echt helemaal alleen ben, hoor. Ik heb al 19 jaar een hartsvriendin en ik er zijn ook andere mensen in mijn leven aan wie ik veel steun heb en die me ook begrijpen. En daarvoor ben ik ook echt dankbaar. Maar dat gevoel van complete verlatenheid overvalt me nog geregeld. Dat gevoel gaat zo ontzettend diep en is zo ontredderend dat ik het nauwelijks kan (ver)dragen. Op dergelijke momenten zoek ik vergetelheid, ook al vergeet ik helemaal niks. Dat is pure verdoving, die eigenlijk ook nauwelijks helpt. Nu ja, heel tijdelijk dan. Als je eigen moeder niet eens van je kon houden, wie gaat het dan wel doen? Die ene mens die nu net wel van je had moeten houden, kon het niet. Natuurlijk weet ik ook wel dat mijn moeder haar eigen verleden had. Maar ik moet het hier dus wel mee doen. En dat is met geen duizend pillen te genezen. En ook niet met een miljoen biertjes. Dat weet ik ook wel. Ik doe m'n best, echt wel. De ene dag gaat het goed, de volgende dag niet. Ik heb ook hele perioden dat het wel beter gaat. Ik ben ook best wel trots op wat ik wel bereikt heb in mijn leven, want dat is ook niet niks. En ik weet ook best wel dat goed zorgen voor mezelf de beste manier is om dat gevoel van verlatenheid te bestrijden. Maar soms is het verdriet echt groot, en kan ik het ook echt niet allemaal alleen dragen. En net op die momenten zorg ik dus niet voor mezelf. Tegelijk kun je ook niet elk verdriet delen met anderen om er half verdriet van te maken. Ik heb best wel wat voor de kiezen gekregen, en ik weet uit ervaring dat mensen zich niet overal in kunnen inleven. Kon en kan ik zelf trouwens ook niet. Dus dat is geen verwijt. Ik ben zelf een 'nabestaande' van zelfmoord, maar toch kan ik me ook niet helemaal inleven in het verhaal van andere nabestaanden. Het is vaak heel moeilijk om iemands verdriet mee te helpen dragen als je verzuipt in je eigen verdriet. Ach ja, ik kan ook alleen maar proberen. Proberen is goed. Francesca

voor jou, Houtje!