
Francesca
Forumdeelnemers-
Aantal bijdragen
4.201 -
Geregistreerd
-
Laatst bezocht
Nooit
Soort bijdrage
Profielen
Forums
Kalender
Alles door Francesca geplaatst
-
Donderdag 28 juni 2007
discussie antwoordde op een BamBam van Francesca in Ditjes, datjes & dagdraad
Hier nog zo'n ongeduldige chaoot die haar hoofd niet stil kan krijgen. Stuiterdestuiter, dipperdedip. Gisteren wakker geworden met het gevoel dat ik bergen kon verzetten, vandaag wakker geworden met het gevoel dat elke molshoop een Mount Everest is. Heeft iemand soms een roze bril in de aanbieding? Pfffffffffff. Fran -
Charlie, heel veel mensen hier zijn net gaan drinken om de pijn van oude littekens te verdoven. En natuurlijk komen er veel nieuwe bij van het drinken zelf. Maar een litteken dat liefdevol verzorgd wordt, kan een mens mooi maken. Ook dat lees je hier bijna elke dag.
-
Kiezen tussen twee paden Mijn balletleraar zei ooit tegen me: 'Weet je, Francesca, je kunt kiezen voor het platgetreden pad, of voor het pad met de doornen, maar het beste is nog om zo rakelings mogelijk langs het pad met de doornen te lopen.' Hij had het over risico's nemen in het leven en over je eigen weg vinden, hoe moeilijk dat ook kan zijn en hoe raar de buitenwereld daar ook op kan reageren. Ik bewandel vaak het pad met de doornen. Soms uit vrije keuze, soms omdat ik verdwaald ben. Het pad met de doornen is moeilijk, maar ook interessant. Je loopt heel wat schrammen op, maar die houden je ook wel alert en kunnen je zelfs heel wat wijsheid opleveren. Soms verlang ik hevig naar het veilige, platgetreden pad. Soms bewandel ik het ook. Ik weet dat het platgetreden pad ook goed kan zijn, en dat mijn keuze voor de doornen soms ingegeven is door rebellie tegen een verleden dat allang voorbij is, maar vaak nog heel erg aanwezig kan zijn. Of dat ik erop verdwaal omdat ik een niet al te best kompas meegekregen heb. Wat drank betreft, kun je de redenering gewoon omkeren, en is het pad van de alcohol het 'veilige', platgetreden pad. En het nuchtere pad het pad met de doornen. Je komt er niet zonder schrammen uit, maar het is wel de moeite waard. En als ik sommige verhalen lees, weet ik ook dat het naar mooie plekken leidt als je het maar lang genoeg blijft bewandelen. Ook de diepste schrammen genezen wel, en uiteindelijk is een mens met littekens ook vaak een mooi mens. Francesca Geplaatst, weggehaald en weer teruggezet om geheel persoonlijke redenen.
-
Ik hoorde vanochtend de Cubaanse versie van 'Rozanne' van Wim De Craene, een van mijn favoriete songs. Ik herinnerde me ineens een stukje eruit: 'dat alcohol de pijn laait maar niet blust'. Ik kopieer de tekst maar even omdat ik hem zo prachtig vind. Wim De Craene - "Rozane" Weet je nog die nacht, Rozane Dat we samen op de stoep Dat we lachten omdat huilen Zoveel meer pijn doet dan geroep Dat we de jenever proefden Bij die oude, gekke Gust Al wisten we dat alcohol De pijn laait maar niet blust Ik had best iets willen schrijven Op de voering van je jas Waar je me steeds kan vinden Als je zin hebt in een glas Hoe je langs het muurtje Zo binnenkomt in huis De achterdeur staat open Alleen de poes is thuis Weet je nog hoe ik vertelde Hoe pijnlijk het afscheid is Hoe traag een schip de kaai afvaart Hoe lang het wuiven is Voordat het schip een stip wordt Dat helemaal verdwijnt En hoe lang je nog zal blijven In de havenkroeg 'Westeind' En toen we afscheid namen Was ik rotsentimenteel Ik wou voor het laatst met jou naar bed En God, het scheelde echt niet veel Niemand was die nacht, Rozane Zo gek als wij ons twee Hoe raar het ook mag lijken 't Viel allemaal wel mee Toen zag ik pas dat Prinsenhof De naam was van de straat De straat waarin je woonde De straat met jouw gelaat 'k Herinner mij de stoepen En het schoongeveegd trottoir De bakker met vakantie Met ervoor de voddenkar Van wat er toen gebeurde Zal niemand iets vernemen Het was er koud, Rozane En wij, wij zouden afscheid nemen Er waren geen geraniums Geen straatmus was erbij Ik had zachtjes willen huilen Maar ook dat ging voorbij Padidaidedade Padidaidedade Padidaidedade Rozane, oh Rozane Oh, Rozane Oh, Rozane Oh, Rozane Oh, Rozane Oooooh ooooh, Rozane Oh oh oh oh oh oh oh © Copyright De Craene
-
Hihi, Bammie, heb ik wel vaker, dat ik schrik van mezelf. Mijn icoontje deed Koh aan Wiske denken (die van Suske)...
-
Hihi, en ik heb het mijne gekozen omdat ik een zandloperfiguur heb.
-
Aha, je was me al voor, Soothe.
-
Hihi, Soothe. Mannen en mode... Luciene draagt een zijden sjaaltje, waarschijnlijk van een peperduur merk.
-
Een wit-blauwe grafiek.
-
Zelf ben ik begonnen met de boeken, dan later overgeschakeld op het computerscherm, en nu heb ik dit icoontje. Alleen kun je niet zien wat voor icoontje iemand vroeger had, omdat het overal meteen aangepast wordt, net als het onderschrift.
-
Ik weet niet of je gek bent, Luciene. Nee, BB had altijd al het icoontje dat ze nu weer heeft. Dus is ze nu weer gewoon zichzelf.
-
Nee, hoor, Soothe en Luciene. Da's BB's oude icoontje.
-
Vandaag mijn buurman uitgewuifd die naar het ziekenhuis moet. Ik zorg voor de kat, en hij wilde me alles nog een keer tonen, hoewel het niet de eerste keer is dat ik kattenmoeder speel. Twee jaar geleden was hij op sterven na dood van de drank. Eenzaamheid. Hij at niet meer, maar dronk alleen nog. Tot hij op een avond het gevoel kreeg dat hij zou doodgaan omdat hij geen adem meer kreeg. Hij had zo'n dikke buik vol water, en dat begon op zijn longen te drukken. Toen heeft hij een ander buurmeisje gebeld, die hem meteen naar het ziekenhuis gebracht heeft. Daarna is hij gestopt, al had ik onlangs zwaar de indruk dat hij toch weer aan de fles gezeten had. Ik hoop voor hem van niet. Vandaag moet hij dus naar het ziekenhuis: rokersbeen. Ze gaan iets doen met ballonnetjes of zo om de aders weer open te krijgen. Valt nog mee, geloof ik. Ik heb ook al gehoord dat ze iemands been moesten afzetten daardoor. Gek hoe zelfdestructief een mens kan zijn, maar uiteindelijk toch niet dood wil als het erop aankomt. Fran
-
Snurk ze, allemaal!
-
Nee, Corinne, heb ik ook nooit gekend. Jij ook truste, Anna!
-
SSSSSSSSSSSSSSTTTTTTTTTTTTTTTT, Slaap BB slaap, daar buiten loopt een schaap, een schaap met witte voetjes..... ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ
-
Hihi, en een kruiske zou Knuf zeggen.
-
Heintje, kan ik je nu definitief truste wensen? op je voorhoofd.
-
Nou, Rachmaninov hoeft voor mij niet meer. De Mount Everest evenmin. Ben al blij als ik het heuveltje naar mijn huis op raak in 2de versnelling.
-
BB, liefste, ik heb bereidheid tot ALLES! Ik wil ook best de Mount Everest beklimmen en Rachmaninov leren spelen. Hihi.
-
Geduld is een schone zaak. Alleen moet het niet te lang duren.
-
Heeft je kat in het bad geplast, Corinne?
-
Nou, in het mijne ook niet echt, hoor.
-
Ja, BB, geduld is niet je sterkste kant, hé... Dus lekker 2 keer op de antwoordknop klikken. Hihi. Grumbel grombel grrrrrrrrrr.
-