
Francesca
Forumdeelnemers-
Aantal bijdragen
4.201 -
Geregistreerd
-
Laatst bezocht
Nooit
Soort bijdrage
Profielen
Forums
Kalender
Alles door Francesca geplaatst
-
Fijn voor je, Bammetje, dat je iets minder aan het dipperdedippen bent!
-
Nou ja, BB, slechts 2 keer hetzelfde posten is echt heel matig, hoor...
-
Leuk compliment, Soothe! Thanks!
-
Stekelbaarsje Ik had tot vandaag nog nooit een stekelbaarsje gezien. Ik ging als kind wel 'vissen' in de beek, maar daar zaten alleen kikkervisjes in, geen stekelbaarsjes. Nu zitten er stekelbaarsjes in de vijver van die schoolvriendin. Dus wilde ik die per se graag zien. Gaat haar man een regenworm uit de composthoop halen, bindt het arme ding vast aan een draadje en laat het spartelende beestje in het water zakken. Schieten daar dus meteen een hoop stekelbaarsjes op af. Die gingen echt tekeer als piranha's! Haalt haar man het draadje uit het water, met zo'n stekelbaarsje dat zich vastgebeten heeft in de arme worm er nog aan. En niet loslaten, hoor! Neenee, gewoon blijven bijten in die worm en zo het water uit! En ik dacht nog wel dat het lieftallige, onschuldige visjes waren! Zit ik te denken van: zo ben ik ook wel soms. Ik kan me vastbijten in iets of iemand en niet meer loslaten. Of ik laat los en laat een spoor van bijtgaatjes achter... Of ik laat los en bijt me later weer vast. Vaak bijt ik ook helemaal niet, hoor. En soms bijt ik ook uit liefde. Nu ja, uit het soort liefde dat ik het beste ken en meegekregen heb van vroeger. Ik vind het moeilijk om evenwicht te vinden in dingen. Grenzenloos. Mateloos. Soms ook bodemloos. Ik kan alle kanten opstuiteren. En zoals voor de meesten hier, is matigen erg moeilijk voor mij. Wat drank betreft is matigen geen oplossing voor mij. Dat kan ik niet. Loslaten is dus de boodschap. Die tandjes uit dat blikje halen en bij voorkeur nooit meer in een blikje bijten. Andere dingen zijn dan weer veel te belangrijk om zomaar los te laten. Daarin is het dus wel belangrijk om te leren matigen. Niet te hard bijten. Maar liefdevol knauwen. Zonde dat er een regenworm moest sneuvelen voor dit stukje. Fran
-
Hé, Koh, wat jammer voor je! Ik wens je veel sterkte toe! Jij ook, Appeltje! Mijn dag was wel oké. Op bezoek geweest bij een oude schoolvriendin. Lekker gegeten en gekletst. Nou ja, ik kreeg er zelf niet veel spelden tussen, maar dat is geen drama. Het heeft wel de hele tijd geregend, en dus hebben we maar een halfuurtje gewandeld met de paraplu. Het belangrijkste is dat ik er eens uit geweest ben. Fran
-
Corinne, dat is nu net de oefening die ik beschreef. En geloof me vrij, ik kan daaaaaaaaaaaagen op een stoel zitten niksen, hoor.
-
Ik had je ff verkeerd gelezen, denk ik, BB. Voor mijn oefening volstaan ook een paar minuutjes per dag. Soms sluit ik ook aan mijn bureau gewoon ff de ogen om mijn lijf te voelen. Dat duurt zelfs maar een paar seconden. Ik denk niet dat de duur ertoe doet. Tibetaanse monniken doen er ook jaren over om te leren mediteren, dus wat zouden wij dat zomaar ineens gaan kunnen? Dat is ook wat Ziza schrijft. Maar ik herken het natuurlijk helemaal, dat ongeduld. Ik wil ook altijd meteen alles kunnen, en liefst nog zo groots mogelijk ook. Het verwondert me nog altijd dat ik meer dan 25 jaar gedanst heb. Het heeft jaren en jaren geduurd voor ik ook maar iets kon. Week na week, jaar na jaar dezelfde oefeningen, maar dan steeds iets ingewikkelder. God, wat mis ik het! En wat houdt me eigenlijk tegen om weer te herbeginnen?! Ook met kapotte knieën kan ik nog dansen, als ik maar kan aanvaarden dat sommige dingen gewoon niet meer kunnen. Hmm, stof om over na te denken. In september herbegint het schooljaar. Nog dik 2 maanden om een paar kilo's kwijt te spelen en wat conditie aan te kweken. En al de rest zijn inderdaad lulsmoezen.
-
Beetje lief zijn voor jezelf, BB'tje! Zelf heb ik weer de oefening opgepakt die mijn therapeute me opgaf. Het is een aanzet tot autogene training, en het gaat erom dat je de ogen sluit, naar de binnenkant van je oogleden kijkt (klinkt raar, maar het kan), tegen jezelf zegt dat je rustig bent met een rustgevend beeld erbij (ik zie mezelf dan in een hangmat), en vervolgens je lichaam 'scant'. Omdat ik er ook zo eentje ben met een vreselijk springerige geest, gebruik ik een trucje. Ik stel me voor dat er een knikker in mijn lijf zit en die laat ik dan door mijn lijf cirkelen. Vaak ben ik na 5 seconden alweer met mijn gedachten bij iets anders, maar dat geeft niet. Gewoon proberen de draad weer op te pakken. Hoeft ook helemaal niet lang te duren. Ik doe het gewoon in bed, meestal 's ochtends. In het begin vroeg ik altijd maar wat nou de bedoeling was en wat het resultaat zou zijn, maar blijkbaar werkt het zo helemaal niet. Hihi, als prestatiegericht westers mens vind ik dat natuurlijk bijzonder moeilijk, zomaar iets doen. Ik doe het dus maar gewoon. Mijn therapeute zei ook van: 'Jezelf niet veroordelen als het niet lukt, gewoon doen zonder er verder ook maar enige bijgedachte bij te hebben of zonder er iets van te verwachten.' Hihi, en nu ging ik alweer schrijven: 'Ben benieuwd wat het resultaat zal zijn na een paar weken.' Fran
-
BB, ik heb ooit een paar maanden yoga gedaan, en daar werd ik vreselijk zenuwachtig van. Ik denk dat ballet voor mij het dichtst bij mediteren kwam. De wereld kon vergaan en ik zou het niet geweten hebben...
-
Bammie, ben je wezen mediteren vandaag? Of was dat eenmalig?
-
Reinout Wiers Slaaf van het onbewuste Bert Bakker Hoorde ik net met een half oor op de radio. Weet niet of de naam goed geschreven is, maar gaat over verslavingen, het verslavingsgen en ook het verband tussen ADHD en verslavingen. Ik zoek het nog een keer op. GEKOPIEERD Waarom gebruiken mensen verslavende middelen terwijl ze weten dat het slecht voor ze is? Tot voor kort gingen veel psychologische theorieën ervan uit dat mensen ook bij verslavingsgedrag voor- en nadelen afwegen en dat verslavingsgedrag dus een rationele beslissing is. Maar verslaving is juist beter te begrijpen als irrationeel gedrag. Een nieuwe visie op verslaving stelt dat bij het ontstaan van verslaving niet alleen rationele processen een rol spelen, maar dat automatische en soms zelfs onbewuste processen minstens zo belangrijk zijn. Hoewel het idee dat verslaving te maken heeft met onbewuste processen al oude wortels heeft, kunnen deze processen sinds kort ook daadwerkelijk gemeten worden. In Slaaf van het onbewuste geeft Reinout Wiers een nieuwe, samenhangende visie op het ontstaan van verslavingsgedrag. Moderne theorieën over emotie en bewustzijn koppelt hij aan recente inzichten uit het verslavingsonderzoek, zowel uit de psychologie als uit neurobiologische benaderingen. Deze visie op verslaving biedt nieuwe mogelijkheden voor de preventie en behandeling. Wiers maakt op heldere wijze duidelijk hoe de bewuste controle over ons gedrag, die we normaal gesproken ervaren, verloren kan gaan bij het ontstaan van verslaving en wat we daaraan kunnen doen. 328 pag. | Bert Bakker, Amsterdam Net gehoord op de radio. Lijkt me interessant.
-
Hoi Mieke! Fijn dat het zo goed met je gaat! Ik zat me al een tijdje af te vragen hoe het nou zou gaan met jou en Mr. Right. Leuk om te lezen! Dat geeft de burger moed! Liefs, Fran
-
Lieve Rudy, Ik was op secreet gezet, maar heb speciaal voor jou mijn Vlaamse trots ingeslikt, en dat wil wel wat zeggen... Je hebt weer zulke mooie dingen geschreven dat ik er helemaal week van werd vanbinnen. Navragen is graag zien. Zo is het ook. Omdat ik anders ga invullen, en meestal op een negatieve manier. En dan gaan mijn gedachten en gevoelens met me op de loop, meestal met een niet al te fraai resultaat tot gevolg. Als ik in het duister tast, gaat alles een eigen leven leiden en schiet ik als vanzelf in de verdediging. De stekels gaan overeind en als het lang genoeg duurt ga ik wild om me heen schoppen om mezelf op een of andere manier te bevrijden. Alleen zink ik dan alleen maar dieper weg in het drijfzand of raak ik volledig verstrikt in het net waarin ik toch al gevangen zat. Daarom is het altijd goed om te vragen vóór alles een eigen leven gaat leiden. Alleen krijgt een mens niet altijd een antwoord op zijn vragen. Vragen kunnen ook op een of andere manier bedreigend zijn, omdat ze misschien te diep graven of omdat de ander er misschien zelf niet uit raakt wat de antwoorden kunnen zijn. Je kunt natuurlijk zo onzeker zijn of met jezelf in de knoop zitten dat je heel, heel veel vragen gaat stellen. Ik weet het zelf ook vaak niet helemaal, en zelfbedrog is me zeker niet vreemd. Het is moeilijk om eerlijk te zijn met jezelf. Je wilt soms zelfs liever niet eerlijk zijn met jezelf, omdat je eigen vragen aan jezelf ook best heel bedreigend kunnen zijn. Wie ben ik? Wat voel ik? Wat kan ik geven? Wat wil ik graag terugkrijgen? Kan die ander dat wel geven? Wil die ander het mijne wel krijgen? En omgekeerd: Wat voelt de ander? Wat wil de ander van mij? Kan of wil ik dat ook geven? Ideaal is natuurlijk om samen tot een antwoord te komen. Alleen lukt dat niet altijd, om welke reden dan ook. Misschien omdat je elk een ander pad bewandelt. Niet dat het ene pad dan slechter is dan het andere. Liefde kan ook loslaten zijn. Aanvaarden dat de ander niet kan geven wat jij nodig hebt, of dat jij niet kunt geven wat de ander nodig heeft, of allebei. Niet méér vragen dan iemand kan geven kan ook betekenen 'niets meer vragen'. De ander volledig aanvaarden kan ook betekenen die ander loslaten, en dus niet meer proberen om antwoorden te krijgen op je vragen en vervolgens verstrikt geraken in de antwoorden die je zelf invult. Ik heb mijn eigen stekels nog niet onder controle. Ik weet wel ongeveer waarom ze overeind komen, maar ik kan ze niet tegenhouden. Ze komen ook wel overeind om een reden, en dat vraagt ook om bezinning. Ik noem mezelf wel eens een egeltje als het om relaties gaat, maar eigenlijk ben ik meer een stekelvarken. Die zetten hun stekels op. Egels rollen zichzelf op als er gevaar dreigt. Daarom worden ze ook zo vaak platgereden door auto's. Stekelvarkens intimideren 'de vijand' met hun stekels en leggen ze weer plat als het gevaar geweken is. Oké, ik verlies mezelf weer in beeldspraak, maar daar heb ik wel vaker last van... Wat ik wilde zeggen: weggaan kan inderdaad sterker zijn dan blijven (BB), en liefde kan ook loslaten zijn. Liever loslaten dan de ander voortdurend prikken met je stekels en daarmee ook jezelf pijn doen, omdat je dan ook niet van jezelf kunt houden, waardoor het hele proces nog versterkt wordt en je steeds maar in hetzelfde cirkeltje rond blijft.draaien en de ander steeds meer onder druk gaat zetten. Ik denk dat het ook goed is om jezelf op dat gebied te aanvaarden en verder je pad te bewandelen. Op dat pad krijg je ook telkens weer nieuwe kansen. Hoop ik althans. Bedankt voor je berichten, Francesca Leesteken aangepast
-
@Stien:
-
Ja, met twee fantastische breinen komt het altijd goed!
-
Vierde druk: Mistig en moerassig Manneke, wat ben je toch ontzettend fijn. Ik blijf altijd jouw Franneke, en jij mijn favoriete forumzwijn.
-
Hoewel het ook 'mistig en moerassig' zou kunnen zijn. Hmmmmmmmm...
-
Dankjewel, mijn mis en moerassig manneke! Je bent inderdaad mijn favoriete forumzwijn(tje).
-
Bedankt voor je toestemming, Corinne.
-
Waar is de dichterlijke vrijheid dan? Ik dacht dat je van dichters hield? O wat stel je me teleur, met je taalgezeur...
-
Twis en twaarachtig, Twannetje, is allitereren bijzonder fijn. Hoewel eindrijm ook leuk kan zijn, mijn allerfavorietste forumzwijn. Alweer tweede druk. :$
-
Jij je zin, Twannetjen. Hoe heet dat blauwe boekje van jou trouwens? Woordenlijst der Twanse Taal?
-
Blij dat ik niet in de koelkast woon, Twannetje. Hoewel het hier vaak een vrieskist lijkt.
-
Twan, lieverd, het zijn kippeNvleugeltjes. Geloof het Groene Boekje nou maar.
-
Ik vind jou anders heel slim, hoor, Twan! Het lijkt me natuurlijk wel logisch dat je dommer wordt als je je verstand moet delen met een ander. Daarom heb ik ook geen relatie.