dymph

Ik snap Borretje ook niet echt geloof ik. Nogal cryptisch....

Bor, die schoppen, bij wijze van spreken. Ik geloof dat ik naast het forum ook mensen in levende lijve nodig heb. De AA dus. Heb er destijds veel aan gehad. En Hannah, wat moet dat een afschuwelijk gevoel zijn geweest. Heel herkenbaar trouwens. Alle aandacht gaat naar die ene persoon terwijl jij ook hulp zoekt en die niet krijgt. Tsja, dat is toch niet de bedoeling wel?

Ik ben er wel. Vandaag weer dag 1. Schouders er weer onder, en vanavond naar AA na lange tijd. Ik heb meer schoppen onder mijn kont nodig. Dit forum is denk ik voor mij te vrijblijvend, dus op naar de groep. Wil nu eens niet vluchten in de drank nu ik Santje moet laten inslapen. Ik moet het maar eens voelen. Ook al vind ik dat doodeng.

Wimmelt, voor mij ook dag 1 maar weer. Samen op? Samen sterk? Ook weer teruggevallen dus. Ikke dan. Denk dat ik weer naar de AA moet, vanavond dan maar doen? Oefff, zie er tegenop, vooral omdat er een zwager van mijn zus bij zit. En die zus wil dus niks meer met me te maken hebben. Niet vanwege de alcohol godzijdank. Maar omdat hij wel contact heeft met haar vind ik dat niet echt fijn. Andere plaats misschien, heb ik ook al aan gedacht. De AA heeft mij toch twee jaar droog weten te houden. Je mag altijd bellen als het moeilijk wordt, en dat idee is geruststellend. Pfff.... as vrijdag wordt mijn Santje ingeslapen bij mij thuis. Haar pootje is helemaal dik van het lymfevocht wat niet meer weg kan. Ik huil van binnen. `Mijn mooie, lieve schat. Heb haar geboren zien worden. Ben nu dus weer helemaal van streek. Hoe ze me aankijkt en tegen me mauwt, oh, wat ga ik dit dropje missen. Goede test dit om het deze reis zonder alco te doen. Het moet.

Lieve Niwi, Aanvaarden, je sleutelwoord. Aanvaarden dat het leven zo loopt als het loopt? Je hebt helemaal gelijk hoor en je bent een kanjer dat je je leven zo weer op de rails hebt gekregen. Diep respect! Kun je me wat lessen geven in het 'aanvaarden'? Daar zou ik erg blij van worden. Ik zend je een emotion bloempje, krijg het niet voor elkaar, dat symbool, op dit forum. Weet niet wat ik moet doen. Technisch dan hé. Maar zonder dollen, nogmaals, wil je me les geven in het aanvaarden?

Teveel, wij twee rebellen in de strijd tegen de regelarij? Doe met hart en ziel met je mee! Beth, liefie, niks is te weinig of te kinderachtig. Wat jou pijn doet, doet jou pijn en daar mag een ander nooit een oordeel over vellen. Das zo persoonlijk. Ik ga onderuit door mijn katten en voel schroom dat te zeggen hier omdat er mensen zijn met veel zwaardere problemen. Maar ik voel het zo. Het zijn mijn kinderen, zeg maar. Het is mijn manier van overleven. En pijn uit het verleden? Ik kan je de hand geven. Zoveel misgegaan. Wil je er misschien in een pb-tje morgen met me over praten? Alleen als jij dat wilt natuurlijk. Ik begrijp dat je bellen en zo bedreigend vindt op dit moment. Gaat het nu een beetje meissie? Praat met me, dan help je mij ook. Wist je dat? heel veel sterkte kind.

Teveel, ik heb dat ook, die hekel aan regels en bevelen. En ik reageer dan precies het tegenovergestelde. Klinkt en is waarschijnlijk erg kinderachtig, maar het roept enorm verzet bij me op. Ik heb een tijdje mijn eetprobleem (vreten dus) kunnen oplossen door mezelf alles toe te staan wat ik wilde. En weg waren ze de eetbuien. Nu werkt dat niet meer helaas. Als ik iets niet mag, dan wil ik het. En dat is ook het probleem met die alcohol. Heb twee jaar bij de AA gelopen, was in den beginne totaal ongemotiveerd en alleen maar woest dat ik dit probleem heb. Dat heb ik nog steeds wel. Mijn hele jeugd verpest door een eetprobleem (anorexia en later de eetkant, dus dikker worden en de hele mikmak) en nu dit er nog bij. Zie het niet als een uiting van zelfmedelijden, zo bedoel ik dat niet. Gewoon alleen maar kwaad dat die dingen op mijn pad komen. Niwi zou zeggen 'aanvaarden', maar dat lukt mij nog niet echt. Neej, ik houd niet van onnodige regels, heb vanaf jeugd al in een keurslijf moeten lopen. Kan het niet meer. En als het over onbenulligheden gaat, zoals dat de hond niet los mag lopen op een plek waar ze niets mis kan doen (en ik ruim de poep keurig op, das wel goede regel) dan word ik helemaal beroerd van het ges*k. Zit me nu al weer op te winden. Ja, en dan achter je rug om de inspecteur bellen van de bekeuringen en zelf je hond altijd wel los laten. Ik flip erop. Zulke hypocrisie. Grrrrr...

Beth, goed zo meid, zet 'm op! Gekke Teveel, dank voor je lieve bericht. Moest erom lachen, ook van dat vreten, haha, ook voor mij geen onbekend fenomeen. Maar dat helpt idd. Rapilos en Niwi: hulp vragen, oei, dat kan ik ook maar ternauwernood. Heel lastig probleem, terwijl ik weet dat ik het echt niet alleen kan. En Jetset, schrijven helpt, das waar. Ga dat nu ook maar veel meer doen, de rondkolkende gevoelens eruitgooien. Nu even voor de tv, naar Henry VIII kijken, het stuk. Loop weer erg te rennen in het rond, dus heb ook maar een seresta genomen. Zoveel onrust in lijf en hoofd. Leg Santje naast me neer, haar laatste dagen. Snik, snik, snik!

Ach lieve Beth, Natuurlijk heb ik wat aan je, vind het allang lief dat je reageert. Ik denk dat ik weet waarover je het hebt. Dingen meemaken die veel oud zeer oproepen. Vreselijk is dat. Ik kan je daarin ook niet helpen meis, want ik weet zelf niet hoe daar mee om te gaan. Maar ik herken het maar al te goed. En ja, dat ellendige tellen, het frustreert mij mss wel meer dan het me motiveert. Maar dat kan ook een achterdeurtje voor mezelf zijn. Ga bellen, dat kan helpen. Dat is veel directer dan de mail. Ik vind het fijn dat mensen hier dat voorstellen. Als je er echt helemaal doorheen zit, dan is van je afpraten een manier om de trek uit te stellen. Heb je toch hopelijk niet op gedachten gebracht met mijn misstappen? Dat zou ik heel erg vinden. Heel veel sterkte, houd vol als je kunt. Liefsss

~Hallo allemaal, Kost me moeite om dit te schrijven, schaam me ervoor, maar het is de laatste tijd niet goed gegaan met de drank. Ik weet de oorzaken, die weet ik inmiddels wel, maar dit hielp mij deze reis niet de eerste te laten staan. Het was de afgelopen maand een nare, hectische tijd. Al mijn katten ziek, de een na de ander, alles achter elkaar. Misschien voor sommigen idioot, maar voor mij betekenen mijn katten erg veel. Zij zijn mijn zelf gecreerde gezinnetje, dat ik helaas nooit heb gehad. Ook vroeger eigenlijk niet. Als er dan iets met ze is, komen daar een hele sloot emoties bij mij naar boven: angst, onmacht, verdriet, schuld (weet ook niet waarom ik me schuldig voel, ben er hartstikke goed voor, maar voel het wel) en heel erg veel onrust. Nu ben ik so wie so al een gejaagd, zenuwachtig type, gauw van de leg, snel gespannen. En deze onrust maakt dat ik de hele dag rond ren, als een blind paard. Ik krijg mezelf niet aan het stpppen, blijf maar in beweging. Het is vluchtgedrag om niet te voelen denk ik. Maar goed, daarna, als ik eindelijk uitgeblust en zo strak als een veer op de bank neerplof, dan is mijn energie om te vechten tegen de drank, op. En daar gaat ie dan. Vermoeidheid is een enorme valkuil voor mij, maar het niet kunnen omgaan met gevoelens nog meer. Ik ben er bang voor: bang voor die rottige pijn. ik loop er hard voor weg letterlijk. Vaak voel ik me ook erg alleen, ondanks een paar goeie vriendinnen. Die eenzaamheid zit in mezelf. Ik kan het niet goed met mezelf vinden, veroordeel alles wat ik doe. Weet echt niet waarom. Loop la jaren bij een psychologe, maar die krijgt mijn zelfbeeld ook niet omhoog gekrikt. En het rare is dat ik - objectief bezien - helemaal geen reden heb om zo te denken. Maar het zit helemaal in mijn systeem. Fout geprogrammeerd. En voor wie stoppen? ben alleen ,dus moet het voor mezelf doen en dat vind ik erg moeilijk. Witte, had jij dat ook niet, zoiets? Ik vind het mezelf niet waard of zo. Bah! Nu ben ik erg verdrietig, want Santje, mijn poezekind met kanker, moet ik een dezer dagen laten inslapen. Haar pootje is nu ook opgezet, dus dat is foute boel. En kon ik dan maar eens heel hard huilen, maar dat lukt niet. Ik wil het wel, maar mijn keel en maag zitten potdicht. En dan kijk ik naar dat lieve koppie, en dan weet ik wat zij nog niet weet. Vreselijk! Zie er zo tegenop. Maar misschien voelt ze het ook wel, ze is veel bij me en kijkt me dan aan op een manier. Pffff. Ze oogt nog goed, dat maakt het nog lastiger die beslissing. Ze gaat in ieder geval thuis in mijn armen inslapen. Dat was het voor even. Ik zit helemaal dicht.

Hai Kim, Ik ben hier ook nog niet zolang, en ben vandaag ook weer voor de bijl gegaan, na drie dagen niks. Er is zoveel onrust in me dat ik het gewoon niet kan laten. Geen doorzakpartij of zo, maar toch. Dus ja meid, ik zit in hetzelfde schuitje. En ook al weet ik precies dat het geen klap helpt, toch is de verleiding te groot. Jij bent bang voor ruzies en word nerveus en dan wil je dat gevoel dempen, verzachten, zoiets? Teminste. zo vergaat het mij als ik voor mezelf spreek. Stoppen met allerlei spanningen en hobbels en vooral onrust, vind ik erg moeilijk. Dus meid, ik ga ook iedere keer de fout in. Verschil is toch wel dat ik veel sneller dan vroeger de draad weer oppak, toch ook wel dankzij dit forum. Nu begin ik morgen, net als jij, ook maar weer, terwijl ik daarvoor het tijden liet zakken. Dus voel je gesteund, je bent echt niet de enige meid.

slaap zacht top maatje. Ik ga ook onder de wol, met een paar katten in mijn armen.

Dank je wel lieve Bol, daar word ik echt een beetje gelukkiger van nu. Heel fijn dat je me wilt helpen. Ik word erg geroerd door je verhalen over de diertjes en vind je daarin helemaal te gek en afwijkend. HEERLIJK! En ik weet dat mijn katten nu teveel mijn leven beheersen, omdat ze ziek zijn. Dat betekent afscheid nemen, beslissingen maken, de hele rattenplan. Ik ben zo verschrikkelijk bang voor het verdriet. En jij snapt dat. Daarbij vind ik je altijd zo warm en zorgzaam en mild, daar krijg ik soms kippenvel van. Vind je het goed als ik via de pb je op de hoogte houd? Wil het heel graag met je delen. En jij ook omgekeerd Bol, jouw zorgen of wat dan ook, ook naar mij toe ventileren. Eenrichtingsverkeer vind ik niks. Nou maatje, je geeft me weer moed om mezelf aan te pakken.

Ik ben het helemaal met je eens Druppeltje, je zegt precies wat ik voel. Ik weet ook wel dat ik de eerste moet laten staan en anders de rest weg moet gooien. Tuurlijk! Geen nieuws onder de zon. Soms denk ik ook dat mijn problemen ondergeschikt zijn op dit moment. Ik heb geen relatietoestanden, geen kinderen, etc. dus kan daar dan ook geen moeilijkheden mee hebben. Ja, wel met het gemis ervan. Heb natuurlijk wel veel meegemaakt, ben niet voor de lol aan de drank gegaan. Zit erg te tobben met mijn zieke katten. maar voel schroom daarover t praten. Lijkt zo stom. Toch zijn die katten er momenteel de oorzaak van dat het de afgelopen tijd ook qua drank helemaal niet goed met me gaat. Ik probeer wel iedere keer, maar val terug. Ik denk dat een pactmaatje, maar dan ook een echte, mij erg zou helpen. Gewoon even elke dag melden of ik het droog heb weten te houden die dag. In een pb-tje of zo. Even mijn gevoel ventileren van angst, onmacht, schuld, de hele mikmak. Want door die katten komen er toch een partij emoties los, om helemaal beroerd van te worden. En ja, dan ga ik voor de bijl. Bol, zou jij mijn maatje willen worden? Ik lees je heel graag, en we hebben in ieder geval de dieren gemeen. Dan begrijp je me daarin. En ja, je hebt gelijk, in R.L. voel ik me soms ook niet altijd gehoord. Trek me ook nog wel een snel terug, doe ik zelf dus. Neem niet zo gauw tijd en plaats in beslag. Dat moet ik dan maar eens gaan leren hier. Das een goed idee, ipv weer af te haken. Dank voor jullie berichtjes allemaal.

Heel waardevol, dit initiatief Jet. Ik zal mijn ervaringen hier ook even neerschrijven. Let wel; MIJN ervaringen. Heb me een tijd geleden aangemeld, maar ben vanaf vorige week afgehaakt. Had best wel verwachtingen van dit forum, maar voor MIJ is het een regelrechte teleurstelling geworden. Als beginneling hier kom je er nauwelijks tussen. Op de dagdraad lijkt het wel alsof er een hechte clan bezig is, waar ik me erg buitengesloten voel en ook niet direct de drang heb om te reageren. Daarbij: als ik reageer of iets zeg, dan moet ik maar hopen op een antwoord. Vaak blijven mijn berichten zomaar ergens in de lucht hangen. Vind ik echt heel vervelend en demotiverend. Had gehoopt op advies, op steun in bange momenten, maar vind dat echt tegenvallen. Voor mij mag dit forum wat meer alcoholgerelateerd zijn. Daar kom ik hier voor. Het is soms ook erg fijn als iemand eens aan je vraagt of je het die dag droog hebt weten te houden, een beetje belangstelling voor een beginner in de strijd. Maar misschien ben ik de enige die moeite heeft met het niet-drinken, die alle zeilen bij moet zetten. Ik behoor helaas niet tot de uitverkorenen die de knop om kunnen zetten en vervolgens nergens meer last van lijken te hebben. Dus al met al, tsja....

Ik weet niet goed hoe ik moet aanvaarden, geloof ik. Hoe doe je dat? En ja Pietjeparel, ik ken mijn triggers inmiddels maar al te goed. Hebben vooral met mijn gevoel te maken. Kan daar niet al te best mee omgaan. Ook al niet omdat het nogal heen en weer stuitert op een dag. Vermoeiend .

Het is gister bij mij goed fout gegaan. Kreeg mezelf niet bij de kladden. Heb het dus voor die dag verloren van de drank. Weet nu dus weer precies waarom ik niet kan drinken. Wist ik natuurlijk al, maar ja, slapte he.... Ik denk dat ik even ophoud met tellen, daar word ik zo neurotisch van. Vandaag maar weer verder. Ik was heel erg moe en verder waren er drie aanleidingen die mij van het rechte pad af hebben gehouden. Ze vielen me zomaar pats boem op mijn dak en voor ik wist was ik aan de zuip. Pfff... Hbe even niks meer te zeggen.

Daar heb je gelijk in Mupke, ga het dan ook gewoon maar doen. Ik heb nogal moeite met de avonden, ben bang dat ik trek krijg en ja, dan krijg ik het ook, ik weet hoe het werkt. Maar dan komt de onrust opzetten en dan krijg ik net als Beth het welles nietes spelletje in mijn hoofd. Ga nu maar ff voor de tv hangen, de hele dag in de weer geweest. Tot later. En Beth, houd vol, moet ik ook. De day after is zoo naar. De gedachte daaraan helpt misschien ook. Dat lamlendige, miserabele gevoel over jezelf...

Beth, lopen wat Jet zegt, lopen met de hond in mijn geval. In de tijd dat ik twee jaar droog stond ging ik alcoholische boeken lezen, ik verslond ze. Heb ze helaas allemaal gehad geloof ik. Als ik dan al die verhalen las, dacht ik: 'Oh ja, zo was het ook al weer'. Dat hielp. Moet je wel van lezen houden natuurlijk.

Hallo mensen, mag ik ook zo nu en dan eens inbreken? Heb soms ook het gevoel dat ik dat doe. Dat iedereen iedereen kent, en dan durf ik me ik er niet zo in te mengen. Ook omdat ik niet van alles op de hoogt ben en ook omdat ik denk dat ik als newbie niet zoveel recht van spreken heb. Ik weet het, dat hoef ik niet te hebben, het zal MIJN gevoel wel zijn, maar toch. Dit issue is trouwens is waar ik in RL ook nogal eens tegenaan loop. Draai het gesprek vaak gauw naar de ander en zit dan daarna te balen dat er niet naar me geluisterd wordt. Erg he, (krijg het accent niet voor elkaar), ik doe het namelijk helemaal zelf. Word dan heel onzeker, zeker als ik mensen niet erg goed ken. Maar ja, dat heb ik hier dus ook een beetje. Terwijl ik jullie echt nodig heb. Vandaag dag 7. En Beth, zondag had ik een mega trek, zowat de hele middag en avond: een en al onrust, grrr, wat een k* gevoel. Toen ben ik veel gaan lezen op het forum en heb ik de zit maar uitgezeten. Niet gedronken. Maar weet je wat dan zo raar is bij mij. Voel ik geen enkel sprankje trots, terwijl ik toch bijna de mist in was gegaan. Stom niet. Toen ik heel veel tig jaren geleden mijn diploma kon ophalen, deed het me helemaal niets, terwijl ik daar jaren bloedig op gestudeerd had. Over laag zelfbeeld gesproken.....Pfff.

Ja Mupke, ik woon al lang alleen. Jij ook, geloof ik? Kon er vroeger beter tegen dan de laatste tijd. Altijd alles alleen doen, brrr, het begint me soms moeite te kosten. Maar ja, waar en hoe schaak ik een leuke vent op mijn leeftijd (56). Zou het niet eens meer durven denk ik, ben alles helemaal verleerd, haha.

Goed zo, Odilia, ik ging al na 2 weken de mist in en ben toen een weekje aan het jo-jo-en geslagen. Nu weer op dag 6. Met vallen en opstaan hé! Desi, hoe gaat tie? En Will, heb jij een betere dag gehad dan gister? Is het alleen thuiskomen je mee- of tegengevallen? Wat is het hier stil trouwens. Vind de avonduren het lastigste, het eenzaamst. Die leegte en de stilte. Pffff...

Dat vind ik hartstikke fijn Desi. Heb jouw hulp net zo hard nodig. Vandaag doen we het gewoon samen. En als we het moeilijk krijgen, grijpen we een kat in de kladden en knuffelen we hem bijna dood uit liefde. Goed? Nou, dan ben ik nog wel ff bezig. Hier een klerezooi in huis. Katten aan de spuug en mijn ex-zwerver Casanova trakteert me iedere ochtend op een fikse plas naast de bak. Tsja, hij is gewend het buiten t doen, kent het niet. Nou ja, het is hem vergeven, maar slik toch wel iedere keer. Grrrr. Ga nu modder ruimen.

Wat verschrikkelijk mooi gesproken BamBam. Steekt mij ook een riem onder het hart. Want zo is het maar net.

Desi, ik drink ook vandaag niet, doe heel graag met je mee? Samen? Ik kan het echt niet alleen. Als ik heel veel trek krijg dan snel ik meteen naar het forum. Veel lezen helpt en een berichtje dat ik zin heb ook. Houd mij in ieder geval bij de les, wat ik heel erg nodig heb in dit beginstadium. Ondanks niet drinken stond ik op met een katterig hoofd. Hoe kan dat nou? Haha. Jane, Bol, lieve dierengek, en alle anderen, van jullie hartverwarmende berichtjes word ik echt blij. Dank daarvoor. Ik ervaar het echt als steun. Toen ik pas op dit forum was, heb ik het 14 dagen droog weten te houden. Daarna zwakte mijn motivatie weer helemaal tot nul en heb ik in een week tijds drie keer wat gedronken. Geen doorzakpartijen deze reis, maar toch. Daarna maar weer begonnen met dag 1. Zonder dit forum had ik die hernieuwde stap zeker niet zo snel weten te maken, dan was ik wss weer maanden aan het jo-jo-en geslagen. Dussss. Ik ga ervoor!!! Als ik mijn moeilijke momenten mag melden en mijn triggers mag uiten, dan gaat mij dat zeker helpen. Nog ff wat anders, hoe plaatsen jullie die emotions toch? Geeen idee.