dymph

Goede morgen lieve mensen, Ik praat zo verder, nu ff van alles te doen. Hebben we nu een viervrouwsschao; Eks, Yala, Beate en ik? Zu echt mooi zijn als we ons aan elkaar zouden kunnen optrekken. speciaal voor Yala omdat zij het zo moeilijk heeft (gehad) en ik dat natuurlijk als geen ander begrijp: een dikke:sun: tot zoooo

Ach Beate, kind toch, wat moet ik daar nu op zeggen. Soms kan je zo moe worden van alles, van alles wat tegenzit. Pfff, ik wens je heel veel sterkte met alles.

Jaha, Yala, Eks, maatjes met zijn 3-en? Krijg er kippenvel van. Als dat geen steun is. En goed zo Yala, dat je de trek nog hebt doorstaan, maarre van die sigaretten, pfff, ook dat al niet vandaag? Ik heb overdag nergens last van, maar 's avonds wel, dus ik moet er nog tegen aan. Mss dat ik nog wel even kom piepen als het lastig wordt. En Glenn, hoe moeilijk ook, hoe erg ook, ik denk dat het je heel veel kan opleveren. Complimenten dat je er aan gaat werken, dat is echt hartstikke knap. Alles alleen doen is ook erg moeilijk, vind ik ook. En als je zoveel verdriet hebt, dan moet je dat ook kunnen delen, anders word je toch helemaal gek daarvan? Zie het als een nieuwe start van een veel beter leven. Zo, nu ff tv kijken, Bol, jij veel dank voor je lieve pb-tjes. Het moet toch een keer lukken allemaal. Wil ook geen eendagsvlieg zijn zoals Mupke terecht opmerkte over sommigen. Daarom blijf ik ook eerlijk als het fout gaat. Tot laterrrr

Oh ja, zal ook proberen wat zachte lichtstralen die kant uit te sturen.

Eks, Yala, helemaal goed. Met zijn drieeen maar weer beginnen. Dat voelt in ieder geval niet zo alleen toch? Ik doe graag met jullie mee.

Dank Bor, lief van je.... Oh ja Drup, je hebt gelijk, maar ik laat mijn katten nooit lijden hoor, heb er al drie beroofd van hun kiezen. Dit met deze kat heeft geen urgentie, dus is het een beetje zelfbescherming. Niet alles tegelijk nu alsjeblieft, dat trek ik gewoon niet. De angst moet slijten, maar is nu nog erg actueel. Ook het verdriet trouwens Bethje, ben je er weer? Ziek geweest en/of nog? Lekker alles warm houden dan maar.

Ach Ekstertje, dan zijn we nu alweer met zijn drieen. Yaja begint ook vandaag weer. Alles of niets, hetzelfde geldt voor mij. Ik heb dat ook nog eens met eten en katten geloof ik. Geen maat kunnen houden, bah, ik verafschuw het. Maar 4 maanden is wel erg goed hoor, tot nu toe bij mij maar steeds 2 weken en dan na 1 misstap de draad meteen weer oppakken, dat is een liefdevol compliment waard. Moedig!!!!

Ikke ook maar weer aan de bak vandaag Yala. De afgelopen week zo nu en dan gedronken, maar het voelt helemaal niet goed. Soms word ik zo moe van het strijden dat ik, om er van af te zijn, er maar eentje (nou ja... bij wijze van spreken dan) pak. Die onrust, dat vind ik het ergste van al. En natuurlijk het niet slapen. Het gehakketak van wel/niet, hoeveel dan en wanneer en vooral... kan ik het er bij twee laten. Oh, das ook iets om gek van te worden. De verleiding is nu des te groter omdat ik nu in een permanente staat van angst leef wb mijn katjes. Kan er niets aan doen. De plotse dood van mijn kater was ronduit shocking. Kan er helemaal niet mee dealen, kan het ook nog haast niet geloven. Moet morgen eigenlijk een ander poes voor tandsteen wegbrengen, Onder narcose. Ik geloof dat ik het afzeg, ben te bang. Als ze in de narcose blijft dan is het nummer drie. Ja, het gaat met me op de loop, ik weet het. Maar ik ben gewoon verschrikkelijk bang, en nog eens bang. slechte raadgever. Wb het drinken, ik moet patronen veranderen. Jaren terug ben ik gaan fitnessen en dat deed lijf en geest erg goed. Ondanks de tegenzin in het begin. Daar moet je doorheen en duurt wel maanden trouwens, net als met drank hihi. Ga dat deze week maar eens oppakken. helpt ook tegen het depri zijn. Nou meid, je staat niet alleen. Het moet maar weer gebeuren:)

Dank je Vie. De twijfel en het welles nietes is moordend, dat is helemaal waar. Knap hoor dat je ondanks moeite het zover hebt weten te brengen en dat de trek verdwenen is.

Daar heb je helemaal gelijk in Mupke. Ik ben nogal en negativeling helaas. En... een harde veroordelaar van mezelf. Dat werkt natuurlijk ook niet bevorderend voor het niet-drinken. Ja, mijn zegeningen dan maar tellen Mupke:-)? Pfff.... Maar, er wordt wel aan gewerkt, das echt waar. Zij het met vallen en opstaan. Sinds dit forum duren de valpartijen echter stukken minder lang en krabbel ik veel sneller dan voorheen weer op. Daar moet ik ook aan denken, dank je Mupke!

Mooie beeldspraak Alf. Ik heb trouwens hetzelfde gevoel als jij, al die succesverhalen. Het lijkt soms wel alsof de meesten zingend en wel stoppen. Nou helaas geldt dat allerminst voor mij. Ik moet er echt heel erg mijn best voor doen en dan nog.... Voel me daar vaak minderwaardig onder. Waarom lukt het de anderen wel en bij mj niet. Of waarom loopt het zo moeizaam bij mij??? Dus kerel, daarom zo fantastisch dat je het een jaar hebt volgehouden. Helemaal te gek hoor. En Yala, heel veel herkenning in je verhaal. Soms snap ik er geen barst van: Wat drijft ons toch iedere keer naar de drank terwijl we de gevolgen weten. De vlucht uit de werkelijkheid? Lastige, pijnlijke zaken willen vermijden? En dan nog eentje: Waarom gaat het de een zo goed af en de ander niet, waar zit dat in. Is de terugvaller dan een slapjanus? Ik weet het nit hoor. zit daar soms wel mee sinds ik op dit forum ben.

Zo, en nu ga ik echt. Rustig aan Beth. En alle anderen, lekker slapen. Moet ik zeggen, haha

Neej Jane, ik wilde mijn moeder vergeven, gewoon om haar. En dat het mes aan twee kanten snijdt en ik daardoor opgelucht ben, dat is een mooie bijkomstigheid. Je kunt het niet afdwingen, dan is het niet echt, het moet wel uit je hart komen, zeg maar.

Hihi bethje, ik ga afsluiten anders doe ik helemaal geen oog dicht. Rakelt toch weer veel dingen op. Zit alweer met maagpijn achter de pc. Lukt het je een beetje voor vannacht? We hebben het er nog over. Vergeven is echt een heel mooi gevoel, ook al kost het je mss jaren en jaren. Soms weten mensen niet beter. Wat Bol ook zegt over haar moeder, dat geldt ook voor de mijne. Zij was ook verkeerd geprogrammeerd en toen ik dat eenmaal inzag, kon ik compassie met haar hebben. Dat het ook allemaal uit haar jeugd voortkwam en dat ze geen andere tools tot haar bschikking had.

Ja, ik denk dat vergeven moet. Je komt daardoor ook met jezelf in het reine. Het ruimt op. toen mijn moeder aan het doodgaan was, wilde ik haar graag helpen met haar overgang. Om dat te kunnen moest ik haar vergeven. (Relatie met moeder, oeef, volgende keer maar weer, maar wel een heel dubieuze en overheersende). En dat heb ik op haar sterfbed gedaan. Het ging vanzelf en ik was daarna vederlicht eventjes. Vergeven om verder te kunnen. Volgens mij is het belangrijk anders blijf je steken in wrok en bozigheid en dat is ook zo naar voor jezelf.

Trusten lieverds, slaap allemaal zacht!

Dank Jetje, Beth, Teveel, ik kwam op het idee van mijn vader door Bol. Het is al zo lang geleden. Maar idd, afscheid nemen, ook relaties die stuklopen, daar ben ik maanden kapot van en dan niet zo'n beetje, neej, compleet gekelderd. Heb dat altijd erg oversized gevonden mijn reactie, maar zo onlogisch is het niet. Vandaar dat ik nu ook zo bang ben met mijn katjes. Geloof dat ik altijd bang ben als ik zo terugkijk. Jeetje, er wordt me ineens een hoop duidelijk. En Bethje, praten ver jezelf kan mij ook helpen hoor. Ik voel wel een verbinding met jou, ook qua wisselende stemmingen en dan zit jij nog niet eens te emmeren met de overgang. Ook al zoiets leuks. Pff. krijg het er nu al weer bloedheet van.

Bol, arm kind, ja, je schuldig voelen over je vaders dood. Vreselijk. Dus ook totaal geen begeleiding van moeders.

Oef Bol, lees net je berichtje over jouw vader. Wat ontzettend herkenbaar. Hoe ben je daar dan van afgekomen? Hoe heb je dat uiteindelijk verwerkt? Want dit is zo een gelijkenis. Erg hoor meissie.

Lieve, gekke Bol, ik ben dan wel gevoelig, maar ook weer niet zo gevoelig hoor. Je mag me alles vragen en ik zal eerlijk antwoorden. Heb niet zoveel schroom daarin. Ja, we hebben het er over gehad aan de telefoon: dood vader niet verwerkt. Hij was zo flop dood, en er is thuis nooit meer over gepraat (ik bleef over met een moeder en een zus die 10 jaar ouder was). Ik was toen 5. Als ik vervelend was, dan dreigde mijn moeder dat ze weg zou gaan en nooit meer terug zou komen. Soms ging ze ook echt. Dan trok ze haar handschoentjes aan en verliet de flat, mij krijsend en gillend achter de deur achterlatend. Over opvoeden gesproken. Dan krijg je de angst er wel goed in. Elke nacht ging ik aan haar bed luisteren of ze nog wel ademde, zo bang was ik. En als mijn kat dan zomaar plots dood gaat, ja, dan heeft dat mss wel een extra sterk effect. Verlatingsangst, praat me er niet van. Al mijn relaties met mannen zijn er o.a. op stukgelopen. Zoo bang dat ze weg zouden gaan, dat ik ging claimen (fout, fout, fout, maar ik kon destijds niet anders en heb dat pas later begrepen) en dan gingen ze uiteindelijk wel. Oefff. Veel angsten dus hé, terwijl ik mezelf altijd als een stoere meid bestempel. Ja, misschien toch eens aan de slag met dat item. Bij de huidige psych gaat het over het hier en nu. Heb niet het gevoel dat ik er veel mee opschiet. En pillen, idd weer onderdrukking, das ook weer niet de bedoeling. Wat moeilijk zeg. Ik wil heus wel met de billen bloot,als ik er maar van afkom. Psych is nu ziek al tijdje, maar ga er toch wat mee doen. Mss EMDR, schijnt te werken voor ttrauma's. maar weet je Bol, ik heb nooit het gevoel gehad dat ik getraumatiseerd ben. OOk weer onderdrukt? Pfff, een mens zou er toch ook gek van worden, toch?

Bolleke, kijk maar van dat lezen, alleen als je echt zin hebt hoor en niet te moe bent. PFFF, loop al bijna heel mijn leven bij psychologen maar zij kunnen mijn depressies niet wegnemen. Wel inzicht geven en zo, maar handvaten e.d. bitter weinig. Als ik aan mijn psych vraag hoe ik met mijn onbereikbare zus moet omgaan, hoe ik dat moet verwerken, dan weet zij dat niet. Tsjaa..... Ik wil aan de pil, gewoon maar eens proberen of ik daarmee beter slaap en minder hyper ben. En dat moet dan toch echt een psych voorschrijven, die weet er meer van dan mijn HA. Jongens, ga ff hangen op de bank. Kom dadelijk nog wel even kijken hier, Beth, jij ook? Bol, hoe is het met de poezekinderen op het asiel. Nog ziek? neej toch....

Jet bedoelt het hartstikke goed Beth. Even de zinnen verzetten in de hoop dat het helpt. Maar als je dat niet wilt, dan gewoon niet doen toch. Het is aan jou. Niemand wil je toch wegsturen meidje.

Slechte dag Bol, zo depri en vooral onrust. Lees mij maar ff terug als je wilt rond 12 uur. Denk eraan me door te laten doorverwijzen naar een psychiater, ivm medicatie. Mijn HA is een brok onverschil en zij weet er natuurlijk niet zoveel van af als een psych. Die onrust is echt killing en wordt alleen maar erger. Had weer veel last van de overleden poezen. Pil ingenomen, en ja, dan word ik wel kalmer, en slaperiger, haha.

Mmm, valt wel bij denk ik, maar weet het ook niet zeker. We hebben het er over als jij dat een keer wil.

Tuurlijk meissie, mag ook in pb als je er aan toe bent. Doe je een beetje rustig aan. OOk een hapje eten nu???