dymph

Ga zo maar ff wat eten maken, moet ook gebeuren. Net hond uitgelaten dus die heeft het leuk gehad.

Bah, wat vervelend Bol als die stagiares niet mee willen werken. Daar zijn ze toch voor? Zou ik ook niet goed kunnen hebben. Voor mij een rot dag, erg depri en onrustig en de hele rattenplan weer bij elkaar. Bethje, je klinkt wat onsamenhangend. Van het ene gevoel in het andere? Mag ik je vragen hoe die adhd zich bij jou uit? Ik zie nogal wat overeenkomsten tussen ons. Mss heb ik daar ook wel last van en dan wel van de hyperdepiepe variant, altijd maar aan de wandel, etc. Aandachtsstoornissen dat valt wel mee, maar die onrust en dat eeuwige bewegen, dat is er in overvloed.

Ga er ff tussen uit lieve melevende mensen. Kattenbakken nog steeds vies. Dadelijk een uurtje of wat met de hond lopen. we hebben een soort clubje. Meld me daarna weer, oké? Voel me al ietsjes beter dan daarstraks. Lucht wel op hoor, er even over praten en mijn hart luchten. Ga ook maar eens googlen op adhd, wie weet val ik van de ene verbazing in de andere.

Ja Bor, ik kan mijn grenzen niet goed aangeven. Laat over me heen lopen, en zit dan later met die knoop in mijn maag en richt de woede dan op mezelf. Zoiets moet het zijn. Ben bang om anderen te kwetsen, Maar het is heel frustrerend en onbevredigend. Ik weet echt niet of ik adhd heb, geen idee, maar ik ben wel altijd erg over the top. Staat de buurvrouw aan de deur om iets te vragen en zegt ze; wat is er, wat ben je wild. Zegt toch ook wel wat. Ik ga maandag maar eens wat stappen ondernemen. Ik heb altijd het idee gehad dat ik zo aan het rennen was om te vluchten voor de werkelijkheid en mijn rot gevoel. Maar mss zit er wel wat anders achter. Een defectje of zo, haha. Ze hebben zich wel eens afgevraagd of ik manisch-depressief ben, maar dat is niet zo, want euforie en dergelijke, neej, dat heb ik nooit. Niet de toppen, wel de dalen en hoe... En wat je zegt Bor, over dat overprikkeld raken door mijn omgeving, das ook waar. Kan niet zoveel hebben, raak snel van streek en ben ook nog eens en herkauwer, krijg het niet uit mijn systeem. Doe daar zo lang over en dan nog.

Ben er wel hoor lieve Witte. Maar doe ondertussen ook nog even de kattenbakken. Geen rust om te wachten achter de pc, in de benen altijd. Ikke ten voeten uit. Ik haal mezelf altijd naar beneden, weet ook niet waarom. Doe het nooit goed in mijn eigen ogen, ben een slappeling, etc. Te hoge eisen stellen, heel herkenbaar, en waarom dan? Accepteren vind ik nog steeds lastig, maar probeer minder hard naar mezelf te zijn. En tuurlijk Jet, drank verdooft en dat is dus precies wat ik beoog. Hetzelfde geldt voor eten, ook al hele leven een issue. Je wordt er dan wel niet zo raar van als met drank (ja, hooguit dik), maar het houdt me wel af van de dingen die echt spelen. Dan kan ik me weer de hele dag er druk om maken dat ik teveel gegeten of gedronken heb en dan blijft wat echt telt lekker onder de oppervlakte. Snappen jullie het nog?

Jaha, ik ben er nog Witte. had telefoon van vriendin. Dank voor je mooie verhaal Jet, daar ga ik eens heel goed over nadenken dadelijk. Intuitie, gevoel, scherp aanwezig bij mij. Vandaar het er voor willen weglopen. Verleden, tsja,,, ook al een heel gedoe, maar daar hang ik niet meer zo in. In ieder geval gebruik ik dat niet meer als excuus. Boos worden in mezelf kan ik wel, niet het uiten naar anderen. Idem dito met pijn en verdriet. Krop het allemaal op en dan plof, dan ontplof ik inwendig in mijn eentje. Ik zie idd veel gelijkeis met Beth. Mss moet ik voor de afwisseling maar eens naar een psychiater ivm medicatie. Ik zou ook maar zo adhd kunnen hebben, zo druk altijd, zo wild en vooral zo onrustig. Altijd al gehad, dat gejaagde gevoel alsof de duivel me op de hielen zit. Heel naar. Ik lijk heel extravert daardoor, ik zeg dus 'lijk'. Als het er op aan komt, dan blokkeer ik in mijn gevoel. Gaat het op slot zeg maar. Heb gelukkig geen moeite met contacten met mensen. Dat gaat eigenlijk best goed. En nu heb ik maag- en buikpijn van de spanning. Lief, dat jullie zo naar me luisteren en met me meedenken. Dat helpt echt wel.

Heb ik moeite mee Bor, met die gevoelens toe laten. Houd vaak de schijn op. Niet goed, ik weet het. Ben soms bang dat mensen denken; daar komt zij ook weer aan met dat gezeur.... En dan trek ik me in mezelf terug. Zo gaat dat.

En Betj, als ik niet slaap en uren wakker lig, gaat het soms ok fout met de drank. Dan ben ik te moe of lamlendig om het gevcht weer eens aan te gaan. Geen excuus, maar wel de waarheid.

Bethje, juist fijn dat je over jezelf vertelt, dat helpt mij ook hoor. En ach die AD pillen, helpt geen klap. Prozac tijden gehad, niet echt een verschil, van heel veel andere AD's word ik helemaal hyper, helemaal ontremd, doodeng, dat wil ik nooit meer. Kon niet meer eten, slapen of wat dan ook. Compleet wild. Misschien moet ik wel aan de ritalin, hihi. Ben altijd heel druk en onrustig, en kan niet stil zitten. Dus je, die pillen, waarom nemen als het niets voor me doet. En de psych, das waar. Maar weet je, heb mijn hele leven al hulpverleners gehad, in eerste instantie voor mijn eetproblemen. Ben het gedoe wel eens zat, ik weet alles nu wel inmiddels, maar krijg mijn gevoel niet op de rails.

Wil van mezelf niet altijd depri zijn Bor, maar ja, dat ben ik dus wel helaas. En ja loop bij een psycholoog Witte, al jaharen. Aardige vrouw, niks mis mee, maar het verandert niets aan mijn stemming. Heb soms ook het idee dat ik de enige ben die zoveel moeite heeft met het niet drinken en terugvallen heeft. Weet wel dat dat niet zo is, maar zo beleef ik dat. Ik ga elke avond een paar benauwde uren door, in gevecht met de trek, wat ik soms verlies als het weer eens niet-slapen wordt. Hbe ook veel verdriet van mijn zus, ze weet niet half wat ze me daar mee aan heeft gedaan en nog. Dit speelt ook al jaren en heeft zich alleen maar verhard gedurende de tijd. Ze is verhuisd, maar ik mag haar nieuwe adres niet weten. Toen ze in het ziekenhuis lag (hoorde ik via via) en ik met bloemen en kaart haar wilde opzoeken, werd ik zonder pardon weggestuurd. Opzouten! Nou, dan ga je wel door de grond hoor, dat wil ik je vertellen. I

Oh, ik voel me zo slecht jongens. Zo depri en angstig ook. Dat heb ik gelukkig niet zo vaak, maar nu is het net alsof ik er zelf niet meer bij ben, ik drijf een beetje weg. Ik ben het vechten tegen alles zo moe, houd me maar groot, maar zit nog steeds heel erg met mijn overleden poesjes te worstelen. Dit heeft zoveel angst opgeroepen. En dan komt mijn zus in mijn hoofd ook weer voorbijzoefen. Mijn enig familielid dat mij net meer wil zien terwijl ze hartstikke kanker heeft. En dan moet ik van alles nog doen in huis, en dan interesseert me alles geen malle moer meer. Dit is toch enkel overleven soms. 'k Heb ff de moed niet meer om er tegen aan te gaan. Sorry dat ik zo ben nu.

Ik ga zo ook een poging wagen: slapen, haha. Iedereen dank voor jullie adviezen: Mupke, Jet, Woman, Bethje. We zullen het vannacht beleven. Het is de innerlijke onrust, die me al mijn leven lang kwelt. Ik denk dat dat het probleem is. Trusten allemaal.

Witte, wat is dat precies, mindfullness? En Bol, dat niet=slapen, dat is de onrust. Altijd al gehad. Ik kan mijn gedachten niet stopzetten. En de nachten vind ik naar, ben altijd wat op mijn hoede, onbewust hoor. Een psychiater heeft mij eens verteld dat dat komt doordat mijn vader 's nachts heel plots is overleden aan een hartaanval toen ik 5 was. Het zou kunnen. En nu de afgelopen tijd met de twee poezekinderen, ook al midden in de nacht. Als je alleen bent, is de nacht zo donker en eenzaam. Maar, ik ga weer mijn best doen hoor, laat de boel niet hangen, dit vind ik zo ook niks.

Gister een uitglijer gemaakt. Oorzaak: niet slapen. Het is altijd hetzelfde liedje en altijd hetzelfde patroon. Nooit trek overdag, begint pas laat in de avond. En dan krijg ik het gesodehannes. In bed liggen met de ogen wijd open, niet slapen dus en dat vrijwel iedere nacht. Ik word er zo langzamerhand horensdol van. Als ik zou slapen, zou ik die trek wel twee uren kunnen doorstaan, maar als ik zo wakker lig, gaat het dus soms fout. Dan ben ik moe, en wil dus gewoon 'weg' zijn. Ik krijg dat malen in mijn hoofd niet weg, het gaat maar door. En oeps, dan ga ik dus midden in de nacht aan de drank of aan de eet. Eetbuien, ook altijd en alleen maar 's nachts. Ben dit zo beu allemaal. hele dag gaat goed, niks aan de hand en dan ga ik weer. Overigens, in mijn twee jaar droogstand sliep ik ook helemaal niet. Met of zonder drank, het maakt eigenlijk geen verschil. Tuurlijk al van alles geprobeerd. Ik vind het zo jammer dat dit steeds mijn goede voornemens doorkruist.

Teveel, dat is teveel eer hoor, ik moet het nog maar waarmaken, maar ben wel gemotiveerd. Er is iets veranderd na de dood van mijn geliefde diertjes, in emotioneel opzicht. En natuurlijk zal ik nooit meer dronken kunnen worden. Stel je voor dat er weer iets zou gebeuren, net als met mijn kater, en ik kan dan niet rijden vanwege de drank..... Dat zou ik mezelf NOOIT vergeven, dus dat is ook een hele goeie drijfveer. Ik ga ervoor, ga het nu maar als een sport zien om zo min mogelijk te drinken. Elke dag is er ééntje.

Oh ja, dat aanpassen heb ik gevonden, staat alleen er bij mij bij. Opgelost! Enne, ik houd de kop erbij hoor, dit is absoluut geen vrijbrief. Wil nu eens uitproberen hoe ht gaat als ik niet alles wegdruk. Heb het gevoel en de hoop dat er een soort kentering heeft plaatsgevonden. Misschien houd ik mezelf voor de gek, dat zou kunnen. We zullen het beleven.

Jongens, Ik kan het totaal niet drinken niet volhouden. Na 13 dagen droog heb ik zondag twee glazen gedronken. Ik werd op het laatst zo geobsedeerd door het niet-drinken, dat het de trek alleen maar aanwakkerde. Ik ben nogal een rare, als iets MOET, dan wil ik het. Dan wordt de verleiding des te groter. Het werkt bij mij averechts. Laat het voor nu ff los, die enorme dwang. Ben ooit in een grijs verleden van mijn vreetbuien afgekomen door mezelf alles toe te staan wat ik wilde eten. Nooit geen vreetbui mee gehad daarna. Raar hé! Vroeger stond mijn hele leven in het teken van 'moeten' en alles doen wat ik eigenlijk niet wilde: nogal een overheersende, hysterische moeder, Bol, dat herken jij toch? Bij mij ligt de oorzaak van het drinken en teveel snoepen is het niet willen/durven voelen van mijn emoties. Ben de hele dag daarvoor op de vlucht volgens mij, vandaar die enorme onrust en opgejaagdheid. Door de plotse en rauwe dood van mijn kater heb ik voor het eerst in tijden goed kunnen huilen. Het was zo verschrikkelijk dat mijn afweer het af liet weten. Eindelijk dan toch een keer. Ik heb de pijn heel bewust gevoeld, ook al haat ik dat gevoel en vind ik het doodeng. Maar toch gedaan. En ja, dat geeft rust. Dus ik weet wat me te doen staat. Dat wist ik natuurlijk altijd al, maar nu is er door zijn dood toch een begin gemaakt en dat wil ik graag vasthouden. Omdat dat voor mij de sleutel is. Verder slaap ik ook heel slecht, Bor. Soms pas om half vier even weg en dan om half vijf weer wakker. Heel vervelend. Het is mijn onrust die mij parten speelt, dat weet ik zeker. Slaap soms beter op een seresta dan op een slaappil. Maar wil niet echt aan de pillen. Gelukkig ben ik daar niet gevoelig voor, zal ze alleen in uiterste nood nemen. Nog wat praktisch, kreeg van de moderator te horen dat ik maar gooi met namen en gedoe, en dat dat niet slim is. Stom van mij, naief als ik ben. Moet het weghalen, maar vind het kopje 'aanpassen'; nergens. Waar zit dat? Kan het niet vinden.

Ga ff eten nu. Tot strakjes. Alhoewel, ik moet wel even naar die knapperd kijken van The Tudors.

Glen, ja, je rooie kater. Ik heb ook twee rooien: een meidje en een kereltje. Het meidje heeft soms haar petje op, dat betekent dat ze haar oren naar achteren gooit en niet aangehaald wil worden. Maar als ze dat niet heeft, dan kan ze me helemaal verliefd aankijken. Het is een poesje, dat alles klein en kort heeft: heel klein staartje, korte pootjes en een mollig lichaampje ertussen. Mmmmm. Is die van jou ook zo'n lieverd?

Ik had al eerder gepost hier. Bol. Heb je lieve pb-tje ook gekregen. Gister was er dus geen dienst, verkeerd gezien, het is een mis of op zaterdag of op zondag. Nou, we stonden voor een dichte kerkedeur en das raar. Vanochtend gegaan. Mooie mis, mannenkoor, Latijns gezongen. Oei, wat moest ik weer huilen. Daarna kaarsjes aangestoken voor de diertjes. Ik moet ze loslaten, hoe moeilijk voor mij ook. Nu dus in de zorgen voor ander peosje. het houdt niet op. Zoo mager, en braken zo nu en dan, mss wel maagkanker, dat vermoed ik eerlijk gezegd. Helaas heb ik een scherpe intuïtie, maar hoop echt dat ie me nu ff in de steek laat en goed ook. Niet alles tegelijk alsjeblieft. Woman, proficiat, wat een prachtige prestatie, Jij ook naar de kerk? Goed zoeken op internet en anders er zelf heen om te kijken wat er op de bordjes staat. Glen, goed zeg..... Dit is het begin van een nieuw leven. Dit is al hartstikke knap. Ik sta ook nog maar in het begin dus ik weet wel een beetje wat je doormaakt. Dat lichamelijke, dat stelde bij mij niet echt veel voor: 1 of 2 dagen beroerd of zo, maar de geestelijke afhankelijkheid, tsja, das voor mij wel een heel ander verhaal...En dat duurt ook nog wel even, gezien de vorige ervaring van twee jaar droog. Dag voor dag, dat is het devies, dat helpt echt, ook voor jou Glen. Veel sterkte ermee.

Even er tussen door? Hoe verwijder ik in vredesnaam mijn pb-tjes. Dan zijn ze voor een deel weg en dan staan ze er weer. Wat doe ik verkeerd? Ik ga op 'select all' staan en daarna op 'verwijder', maar krijg ze iedere keer weer terug. Ook als ik de datum intyp, in dit geval voor 23-10 etc. geen resultaat. Wat RAAAARRR en irritant zeg. Bol, mooie dag gehad meid? Niet teveel zielige dieren hopelijk?

Hai jongens, Ff een berichtje van mij. Gister wilde ik naar de kerk ivm de dood van twee poesjes achter elkaar. Maar dacht je dat ik een kerk met dienst kon vinden? Jeetje, het blijkt dat ze of op zaterdag of op zondag vieringen doen. Ja, dat komt ervan als je ruim derig jaar geen kerk meer ooit hebt gezien. Dus onverrichterzake terug gisteren. Vanochtend was er gelukkig wel een dienst. Met (hartsvriendin) ernaar toe. Ik zat al te huilen voordat ik in de bank zat. Het was een gezongen mis, Latijns, met gelukkig een mannenkoor. Heb een bloedhekel aan schelle vrouwenstemmen, zet mijn vingers in mijn oren, zo erg vind ik dat. Dat zingen, oei, ik moest zo huilen. De mis, het was goed, ik heb het gedaan om de peosjes te herdenken. Ik moest iets doen, een ritueel om de plotse en rauw dood van mijn kerel te kunnen verwerken. Ben totaal niet kerks, maar ga het toch wat vaker doen, De rust, het meditatieve, het zingen (huil, huil) en het even heel erg stilstaan bij alles, wie weet, is dat wel een steun in de rug voor mij. Niet meer vluchten, maar voelen. Tsja.... niet echt mijn hobby! De mis was bedoeld als een soort afsluiting/afscheid, een manier om mijn diertjes te kunnen laten gaan. Daarna kaarsjes voor ze opgestoken. Met heel mijn hart en ziel erbij. Heeft best indruk op me gemaakt, allemaal. Ben nog steeds geëmotioneerd.

Ik ga ook naar bed meissie. Slaap zacht., Dikke knuf ook voor jou.

Ja, naar een kerkdienst met Karin, mijn hartsvriendin. Even bidden of zo, Heb behoefte aan een ritueel omdat het me zo vreselijk rauw op mijn dak is gevallen en ik nog nauwelijks kan geloven dat ie er neit meer is. Morgenochtend half 11 is er een dienst, dan ga ik samen met Karin. Is bedoeld als een stukje afsluiting. En ja, de chrysant staat er nog. Tuurlijk. Voor Banjer en Santje. Blij dat het een beetje met je gaat. Nog moeite met de dranK? Nou, ikke wel de laatste dagen. Oeff, hard werken om het niet te doen. Grrrrr.

Een soort ritueel voor mezelf om het te verwerken enigszins. Net zoals de chrysant die boven op de grond staat, op de plek waar hij zo moest lijden. Snik en nog een snik, bah! Ga zo even lezen in bed, wil me afleiden van Banjer. Gaat het verder goed met je Bethje? Vertel je me dat nog even?