wimmelt

Hopsa, weer erin!

Hoi Syertse, Het lijkt er niet op dat iemand hier ervaring heeft met dit middel. Misschien wel omdat het een middel is waarbij je gecontroleerd zou kunnen drinken en maar weinig effect zou voelen van de alcohol. Dat eerste is wat iedere alcoholist graag zou willen maar niet kan. En waarom zou je hier op drinken als het toch weinig effect heeft, wat iedere alcoholist wel zou willen? Het lijkt mij een tover middel wat de hunkering gewoon in stand houdt. Hoe kan ik drinken zonder te drinken eigenlijk. Een mooie kans voor zowel de farmaceutische als wel de bierbrouwer om toch aan ons te blijven verdienen. Succes met stoppen!

Zit er weer in!

Hatesekideee, erin!

Hier ook weer binnen.

Blondie, ik had ook last van bijwerkingen aan het begin. Na een tijdje een hele per dag was ik daar in 1 1/2 maand aan gewend en daarna ben ik overgestapt naar 1/2 om de dag, nergens last meer van. Hier is die weer binnen.

Zit er weer in.

Gedverdakke, hier ook zo'n schrijver! Op de middelbare school leverde ik al opstellen in van tientallen pagina's waar de hele goegemeente dubbel lach van de lagstuipen. Maar van pa moest ik wiskunde studeren dus verder dan het hobbystadium is het nooit gekomen. Ook weer zo'n smoes om dan maar de fles aan de mond te zetten. Dan zet je natuurlijk helemaal geen letter meer op papier, en met wiskunde ben ik nooit verder gekomen dan de wetenschap van het bestaan ervan. Een dagboek heb ik wel 30 jaar bijgehouden maar pas de laatste jaren zit daar enige samenhang in. De pagina's de jaren daarvoor vol zitten met kringen van het glas en omgevallen flatsen bier. Daartussen door een fikse portie bijna niet te lezen genoteerde drankjank gelardeerd met flarden beschuldigingen aan het adres van anderen daar ik mijn eigen verantwoordelijkheid niet wenste te nemen.Schrijven was eigenlijk niet nodig, de vlekken zeiden genoeg. De diameters van de kringen heb ik regelmatig getracht op te meten en dat was ook tevens het enige wat er van de wiskunde ooit terecht is gekomen. De afgelopen tijd schrijf ik er helemaal niet meer in omdat het niet meer nodig is. De dingen die ik mee maak kan ik nu zo ook wel onthouden omdat ik niet mijn gulzigheid maar mijn geest weet open te stellen voor wat er met mij gebeurd. Het dagboek zit nu weer in mijn kop en ik kan weer schrijven voor de lol en voor het nut van het algemeen. Dank Loen dat je het onderwerp hebt aangeroerd, ik ga weer schijven! Terwijl ik dit schrijf kwam er een "zendeling" aan die deur die mij het kruis aan wilde smeren. Aangezien ik dat al heb is de man onverrichterzake een deur verder gegaan. Ieder huisje heeft zijn kruisje! En ik een rotsvast geloof in een verslavingsvrij bestaan, waaraan ik werk maar nog niet klaar mee ben.

Opperdepop.

Hier een hele tegenstrijdige methode om de slaap te vatten. Ga rustig liggen tot je de goede slaaphouding hebt gevonden. Blijf een tijdje zo liggen en hou de ogen gesloten.. Bedenk dan dat je kost wat het kost niet in slaap wilt vallen. Tien tegen één dat je snel vertrokken bent! Methode van een concentratiekampgevangene die in het dagelijks leven psychiater was en het kamp heeft overleefd. Bij mij werkt het!

Beter laat dan niet, hij zit er weer in. (of is het een zij?)

Zit er weer helemaal half in.

Bedankt voor je bijdrages Kastanje, En nou willen we je ook nooit meer zien hoor !

smoezenboek weer dichtgeklapt!

Had ik ook aan het begin, het gaat op den duur wel over, na een maand of twee waren bij mij alle (lichte) bijwerkingen verdwenen NWB tje.

half pilletje gepeuzeld!

Inderdaad Lotus, dat is al een reden genoeg, ik noemde het voor het gemak maar mijn omgeving, ik ben dan wel alleenstaand maar heb nog wel een broer waarmee ik altijd veel moeilijkheden had. Oorzaak: je raad het al! Sinds ik refu slik en gestopt ben met drinken is dat contact ontzettend veel verbeterd. Ik voelde me altijd door hem geminacht en drank was altijd een makkelijke voor hem om in te koppen. Nu is dat heel anders en heb weer een gelijkwaardig volwassen contact met hem. Met trouwens mijn hele sociale omgeving gaat het nu ontzettend goed. Dankzij mn proces, maar zeker dankzij de refu. Het vertrouwen is inderdaad wederzijds weer gegroeid! Ik ben er ook trots op!

Fijn Loen!! Dat was nou net de bedoeling!

Ik voel me daardoor niet zo geraakt maar schrijf het t ook voor alle meelezers om in overweging te geven. Het is helemaal niet zo persoonlijk voor mij maar gun het iedereen om niet zo'n lange weg te hoeven gaan als ik.

Hier maar even hetzelfde verhaal als op het refu-draadje van vandaag. Per ongeluk weer geslikt, had pas morgen gemoeten maar beter een half teveel dan een half te weinig. Ik kan me er over opwinden dat mensen die refusal slikken laf zouden zijn en eigenlijk niet gestopt zijn met drinken, wat is dat voor een calvinistisch oordeel? Ben je laf als je pijnstillers slikt als je je poot breekt omdat je de pijn zelf niet kunt overwinnen. Ben je laf als je om euthanasie vraagt omdat je ondragelijk lijdt en het niet meer volhoudt? Ben je laf als je suikerziekte hebt en daar medicatie tegen neemt? Verslaving is een ziekte, een hersenziekte wel te verstaan, mag je dat niet met een pil bestrijden? Hoe veel moet je lijden om hier toe over te gaan, 40 jaar in mijn geval? Had ik maar dood moeten gaan aan de drank zodat mijn nabestaanden kunnen zeggen: Opgeruimd staat netjes, hij heeft ons leven en het zijne zelf verpest? Moet ik mijn diepe depressie waarbij ik in een zwarte schaduw leef zelf overwinnen en in geen geval medicatie nemen omdat lafheid anders mijn schande is? Ben ik liever een totale ramp voor heel mijn omgeving dan dat ik tenminste probeer om een pil te slikken waardoor ik en mijn omgeving een dragelijk leven hebben? En dan de bijwerkingen van e.e.a.: Het valt mij op dat verslaafden vaak angstig zijn voor de bijwerkingen van medicatie en zich ternauwernood afvragen wat de bijwerkingen zijn van het middel waar ze verslaafd aan zijn. Liever iedere ochtend een mega-kater, met koppijn, kotsen en de uiteindelijk leverkwalen en de dood, dan 3 weken lichte slapeloosheid, wat verminderd libido of duizeligheid. Dit niet te willen is naar mijn idee een verkapte onbewuste mega-smoes om toch weer te willen gebruiken. Natuurlijk weet ik best dat de farmaceutische industrie ons graag ziekt maakt om eraan te verdienen maar we zijn zelf toch wel in staat om uiteindelijk de juiste afwegingen te maken, samen met degenen die de medicatie voorschrijven? Had men mijn ADD maar herkend toen ik in de 20 was, had ik mezelf maar 20 jaar eerder toegestaan om refusal te gaan slikken , dan had mijn leven er heel anders uitgezien. Pas sinds een paar jaar slik ik een antidepressivum om dit onder controle te houden, precies het stofje wat mijn hersenen het evenwicht geeft om wat rustiger te worden. Had ik dat met mn toch al zo drukke kop er zelf nog bij moeten doen, of was het beter door te zuipen om die broodnodige rust te creëren. Ik slik nu 10 maanden een halve refu om de dag, dat houdt mij van de drank af en geeft mij ruimte om mijzelf verder te ontwikkelen in plaats altijd maar bezig te zijn met hoe kom ik van die drank af! Had ik daarnaast met mijn drukke hoofd ook nog de taak erbij gehad om het gevecht tegen de drank zelf te winnen? Dankzij de medicatie heb ik nu een leven waarvan ik in het verleden nog niet eens durfde te dromen. Eindelijk na 45 jaar vechten ben ik dankbaar dat ik in een tijd leef waarin dit mogelijk is en niet middeleeuws eindig als een nietsnut en een zatlap. Natuurlijk is het proces voor iedere verslaafde anders, dat begrijp ik natuurlijk ook wel, maar vanuit mijn ervaring weet ik nu dat er sommigen zijn die het allemaal zelf kunnen, maar ik weet ook dat het merendeel van de verslaafden uiteindelijk weer terugvalt , getuige de massa's die zich hier aanmelden en uiteindelijk, na korte of langere tijd in het niets verdwijnen. Natuurlijk is dit geen pleidooi om maar meteen bij de eerste tekenen van ziekte een pil te slikken. Het gevecht tegen verslaving levert ook iets op. Het is ook gevecht tegen hebzucht in het algemeen en, als het werkt, je ook een zekere mate van spiritualiteit oplevert, alle hebzucht is vaak de oorzaak van ellende. Maar bij de meesten van ons is de kracht die ervoor nodig is om zonder hulp of medicatie te overwinnen, juist door het gebruik, niet voldoende. Dat is geen schande, niet iedereen is een heilige, de meesten van ons niet. Ik schaam mij er niet voor dat ik mijn verslavin(gen) niet helemaal zelf overwonnen heb en uiteindelijk ervoor gekozen heb om dit met enige chemie op te lossen. Ik erken dat ik het zelf, ook met professionele hulp niet kan. Is mij daarom een normaal leven mij misgunt? Ik ben er van overtuigd dat medicatie zin heeft, ook al is het om tijdelijk rust te krijgen waardoor je aan het probleem kunt werken zonder verstoring. Dit zal vast een hoop reactie oproepen, maar dat is dan ook precies de bedoeling. Ik hoop dat anderen geen gevecht van 45 jaar nodig hebben om tot dezelfde conclusie te komen en op tijd tot de ontdekking komen dat na vele terugvallen het gevecht hopeloos genoemd mag worden en medicatie de goede optie is. Pff, dat moest er even uit!

Per ongeluk weer geslikt, had pas morgen gemoeten maar beter een half teveel dan een half te weinig. Ik kan me er over opwinden dat mensen die refusal slikken laf zouden zijn en eigenlijk niet gestopt zijn met drinken, wat is dat voor een calvinistisch oordeel? Ben je laf als je pijnstillers slikt als je je poot breekt omdat je de pijn zelf niet kunt overwinnen. Ben je laf als je om euthanasie vraagt omdat je ondragelijk lijdt en het niet meer volhoudt? Ben je laf als je suikerziekte hebt en daar medicatie tegen neemt? Verslaving is een ziekte, een hersenziekte wel te verstaan, mag je dat niet met een pil bestrijden? Hoe veel moet je lijden om hier toe over te gaan, 40 jaar in mijn geval? Had ik maar dood moeten gaan aan de drank zodat mijn nabestaanden kunnen zeggen: Opgeruimd staat netjes, hij heeft ons leven en het zijne zelf verpest? Moet ik mijn diepe depressie waarbij ik in een zwarte schaduw leef zelf overwinnen en in geen geval medicatie nemen omdat lafheid anders mijn schande is? Ben ik liever een totale ramp voor heel mijn omgeving dan dat ik tenminste probeer om een pil te slikken waardoor ik en mijn omgeving een dragelijk leven hebben? En dan de bijwerkingen van e.e.a.: Het valt mij op dat verslaafden vaak angstig zijn voor de bijwerkingen van medicatie en zich ternauwernood afvragen wat de bijwerkingen zijn van het middel waar ze verslaafd aan zijn. Liever iedere ochtend een mega-kater, met koppijn, kotsen en de uiteindelijk leverkwalen en de dood, dan 3 weken lichte slapeloosheid, wat verminderd libido of duizeligheid. Dit niet te willen is naar mijn idee een verkapte onbewuste mega-smoes om toch weer te willen gebruiken. Natuurlijk weet ik best dat de farmaceutische industrie ons graag ziekt maakt om eraan te verdienen maar we zijn zelf toch wel in staat om uiteindelijk de juiste afwegingen te maken, samen met degenen die de medicatie voorschrijven? Had men mijn ADD maar herkend toen ik in de 20 was, had ik mezelf maar 20 jaar eerder toegestaan om refusal te gaan slikken , dan had mijn leven er heel anders uitgezien. Pas sinds een paar jaar slik ik een antidepressivum om dit onder controle te houden, precies het stofje wat mijn hersenen het evenwicht geeft om wat rustiger te worden. Had ik dat met mn toch al zo drukke kop er zelf nog bij moeten doen, of was het beter door te zuipen om die broodnodige rust te creëren. Ik slik nu 10 maanden een halve refu om de dag, dat houdt mij van de drank af en geeft mij ruimte om mijzelf verder te ontwikkelen in plaats altijd maar bezig te zijn met hoe kom ik van die drank af! Had ik daarnaast met mijn drukke hoofd ook nog de taak erbij gehad om het gevecht tegen de drank zelf te winnen? Dankzij de medicatie heb ik nu een leven waarvan ik in het verleden nog niet eens durfde te dromen. Eindelijk na 45 jaar vechten ben ik dankbaar dat ik in een tijd leef waarin dit mogelijk is en niet middeleeuws eindig als een nietsnut en een zatlap. Natuurlijk is het proces voor iedere verslaafde anders, dat begrijp ik natuurlijk ook wel, maar vanuit mijn ervaring weet ik nu dat er sommigen zijn die het allemaal zelf kunnen, maar ik weet ook dat het merendeel van de verslaafden uiteindelijk weer terugvalt , getuige de massa's die zich hier aanmelden en uiteindelijk, na korte of langere tijd in het niets verdwijnen. Natuurlijk is dit geen pleidooi om maar meteen bij de eerste tekenen van ziekte een pil te slikken. Het gevecht tegen verslaving levert ook iets op. Het is ook gevecht tegen hebzucht in het algemeen en, als het werkt, je ook een zekere mate van spiritualiteit oplevert, alle hebzucht is vaak de oorzaak van ellende. Maar bij de meesten van ons is de kracht die ervoor nodig is om zonder hulp of medicatie te overwinnen, juist door het gebruik, niet voldoende. Dat is geen schande, niet iedereen is een heilige, de meesten van ons niet. Ik schaam mij er niet voor dat ik mijn verslavin(gen) niet helemaal zelf overwonnen heb en uiteindelijk ervoor gekozen heb om dit met enige chemie op te lossen. Ik erken dat ik het zelf, ook met professionele hulp niet kan. Is mij daarom een normaal leven mij misgunt? Ik ben er van overtuigd dat medicatie zin heeft, ook al is het om tijdelijk rust te krijgen waardoor je aan het probleem kunt werken zonder verstoring. Dit zal vast een hoop reactie oproepen, maar dat is dan ook precies de bedoeling. Ik hoop dat anderen geen gevecht van 45 jaar nodig hebben om tot dezelfde conclusie te komen en op tijd tot de ontdekking komen dat na vele terugvallen het gevecht hopeloos genoemd mag worden en medicatie de goede optie is. Pff, dat moest er even uit!

Ook weer geslikt!

Weer geslikt.

Zit er weer in!

beste frummers, Hartelijk dank voor jullie felicitaties. Ik heb me vanochtend op een extra halfje refusal getrakteerd zodat ik 150% zeker van mezelf ben en mijn verjaardag geen enkele aanleiding kan worden om te gaan drinken, en dat is wel eens anders geweest en weer het begin van een drankperiode. Nu niet en ik sta er helemaal achter, geen centje pijn! Vol en Kate ook :present: :rose: :rose: