jowan

Ben bezig geweest een nieuwe tv te installeren. Goede ego training, dat ding denkt dattie "smarter" is dan ik..... Ik heb in nederigheid aanvaard dat het laat genoeg is en dat ik morgen wel verder ga. Ook naar een fijne NA bijeenkomst geweest met een fellow die vooraf bleef eten, gezellig! Succesvolle afmelding voor de dagpact. Welterusten en wellicht tot morgen.

Goeiemorgen. Dagpact: jowan

Ik weet niet wat je met MF en superfocus bedoelt. En met je erdoor heen slaan. Daar herken ik niets van. Ik heb geen strijd meer. Ik heb me overgegeven. En wat ik schreef geldt voor mezelf, dat stond er inderdaad niet duidelijk bij.

Ik meld me schoon af voor de dagpact. Naar een NA bijeenkomst geweest waar ik al een poos niet geweest was. Elke groep heeft toch zo zijn eigen speciale sfeer, mooi. Welterusten en wellicht tot morgen.

Zonder drank gaat alles veel gemakkelijker en beter. Het zou echt pas een wonder zijn als ze er zó mee om ging mét drank op......

Ik heb ook menig issue met mijn familie en ook met mijn kind. Ik ben daarin niet schuldvrij, ik heb mijn aandeel. Wat ik tot dusver geleerd heb is dat er voor mij nu maar één criterium geldt: alles in het teken van liefde. Ik probeer over wrok, ego, schuldvraag, boosheid en wat nog meer negatiefs heen te stappen en het te doen vanuit liefde. Een handleiding zou kunnen zijn: wat ge niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Ik ben me er ook van bewust dat je het in de ogen van een ander ook nooit goed kunt doen als die het vanuit een negatief standpunt blijft bekijken. "Die ander tevreden stellen." is voor mij dan ook geen goed beginsel. Mijn eigen geweten is een veel betere basis, maar dat kost wel even wat meer werk. Af te checken wat ik er nou werkelijk van vind kost me een hoop meditatie en bidden, maar dan heb ik ook wat.

Goeiemorgen. Dagpact: Agnieta jowan

Ik meld me schoon, droog en nuchter af voor de dagpact. Mooie bijeenkomst gehad vanavond. Mijlpalen: 30 dagen, 3 maanden, 1,5 jaar en 3 jaar cleantijd. De moeite waard om mee te maken. Welterusten en wellicht tot morgen.

Ik ga zometeen te voet voor een flinke wandeling onderweg naar een NA bijeenkomst. Naar verluidt viert er iemand zijn driejarige nuchterheid, altijd een mooie gebeurtenis. Heb het goed hier en maak geen ruzie als ik er niet ben. Tot later.

Iets te lezen: http://lef-magazine.n​l

Goeiemorgen. Dagpact: jowan

Ik meld me succesvol af voor de dagpact. Welterusten en wellicht tot morgen. (vandaag?)

Wat een ontstellend bekrompen uitspraak! Ik wens je veel openheid van geest toe en veel succes met je herstel.

Ik heb bij de NA geleerd en ook in de kliniek waar ik was, dat bij mij verslaving een ziekte in mijn hoofd is, iets met moeilijke dingen als receptoren en beloningscentrum. Verslaving is voor mij dus niet het middel wat ik gebruik. Als ik de C2H5OH laat staan, worden het suikerwafels of dure fotospullen of andere onnutte dingen. Of seks en relaties, of gokken, of eten. Op die manier is het logisch dat de ziekte verslaving in een ander middel een uitweg zoekt als je met het ene stopt. Overigens ken(de) ik iemand waarbij de cannabis echt wel helemaal op moest, desnoods in dubbele porties, die gemakkelijk weg te spoelen waren met de sloten bier die hij erbij nam. Hij laat een vrouw en twee kinderen onverzorgd achter. Ik ben het dan ook niet eens met een stelling die ik eerder vandaag hier ergens las. In tegenstelling daarmee ben ik wel voor mijn leven verslaafd. Ik probeer alleen een manier te vinden om geen middelen te gebruiken. Tegen mijn ziekte verslaving bestaat (nog) geen remedie, er is wel wat aan te doen door de eerste niet te nemen en mijn leven zo in te richten dat ik geen middelen meer nodig heb om mijn leven aan te kunnen.

Ik denk dat ik mijn bericht over diagnoses en "stickertjes" wat moet bijstellen qua toon. In mijn jonge tijd wist men het gewoon niet, een hoop medische evolutie vond tijdens en daarna pas plaats. Mensen die "niet normaal" waren werden al of niet liefdevol "ter behandeling" in instellingen verzorgd, soms zelfs met een goed resultaat. Degenen die op het randje zaten werd een economische activiteit in de maag gesplitst om mee te kunnen doen in de maatschappij. Direct na de oorlog was dat er een van opbouw en vooruit! Hard aanpoten en werken. Ik herinner me een doofstomme schoenmaker in mijn dorp. Daar kwam het halve dorp om zijn diensten. Schoenen, tassen, riemen, alles van leer. Ik was aanvankelijk bang van hem, later leerde ik met hem "praten". Daar was hij erg blij mee. Hij deed wat hij doen moest, maar was daarmee niet gelukkig; hij telde zijn zeegeningen: bij zijn familie onderdak en in de kost en een ruimte voor zijn bedrijfje. Dat was heel achteraf op het eind van een boerenweg. Men deed het er gewoon mee. Tegenwoordig is men snel geneigd te denken dat de wereld en de mens maakbaar is, althans reparabel. Het stellen van een geschikte diagnose en het uitdragen daarvan is een begin. Of alle medicatie en behandeling ook succes heeft is nog maar de vraag, of je zou het succes moeten definiëren in het domein van de farmaceutische industrie, misschien. Zou het dan toch iets met ego te maken hebben? Ik kom ze wel eens tegen: Ik kan dat niet, ik heb Autisme, ik heb ADHD. Het komt op mij over alsof daarmee de verantwoordelijkheid voor de aandoening bij de ander gelegd wordt, in plaats dat men allereerst bij zichzelf te rade gaat hoe er mee om te gaan en wat wel nog de mogelijkheden zijn. Ik weet het niet, ik ben blij nog redelijk gezond te zijn, afgezien van mijn ziekte verslaving. Waar ik redelijk mee om kan gaan, zolang ik het bij en in mezelf zoek.

Toen was jij nog een eitje, plof....;-)

1964: mijn eerste schaatsen gekocht......en geoefend op Maöskes Vén...

Goeiemorgen. Dagpact: Lila jowan

Ik meld me droog en schoon af voor de dagpact. Welterusten en wellicht tot morgen.

Ik geloof dat ik mijn "slechte jeugd" wel ooit eens als argument heb ingezet om duidelijk te maken waarom ik wel moést drinken. Dat was ook een uiting van zelfmedelijden. Ik ging het bijna nog zelf geloven ook. Natuurlijk, elke verslaafde die nog gebruikt zoekt een vergoelijking voor zijn gedrag. Maar dat heeft maar één doel: argumenten vinden om te blijven gebruiken. Sommigen noemen daarvoor een andere reden. ADHD en Autisme hoor ik in mijn omgeving vaak. Nu ik eenmaal in herstel ben en gestopt ben met gebruiken, zie ik in dat dat ik geen enkele reden heb (gehad) om ooit te gebruiken. In de kliniek was een psychologe die me diagnosticeerde met "Autisme". Dat was een zware dobber voor mij. Ik heb al helemaal niets met "stickers". Er zijn mensen die lijken ze te verzamelen: zoveel mogelijk diagnoses en de bijbehorende plakplaatjes. Later, bij de NA en de AA ben ik gaan zien dat gedrag met autistische kenmerken nagenoeg voor iedere verslaafde in gebruik gelden. Zeker voor mannen. Ik heb het rapport verscheurd en ik hoef er niets mee te doen. In ieder geval ga ik die diagnose nooit meer inzetten om situaties naar mijn hand te zetten. Ik denk dat het mij wel meevalt. En met die jeugd? Ik doe het ermee. Probeer te zien wat mijn aandeel was en is. probeer er mee om te gaan in positieve zin. Ontkennen heeft geen zin, blijven hangen ook niet.

Ik zie voor mezelf een verschil tussen twijfelen en onzekerheid. Bij twijfel ga ik wel een keuze maken maar weet nog niet welke. Het is een afweging waar ikzelf helemaal bij ben, met gevoel en verstand. Bij onzekerheid zit het dieper in mezelf, mijn eigen zijn. Ernstiger.

Goeiemorgen. Dagpact: Lila jowan

Ik meld me succesvol af voor de dagpact. Welterusten en wellicht tot morgen.

Mijn motivatie was eenzaamheid, Agnieta. Zelfbezopen eenzaamheid. Iedereen weggejaagd, en me zielig gevoeld in de beginjaren. Zelfmedelijden. Dat is iets wat de ziekte verslaving heel erg leuk vindt. Daarmee houdt die je aan de zuip. Later had ik ook dat gevoel weggezopen. Het enige wat ik niet kon verdoven was die verwoestende eenzaamheid. Dat was het begin van een keerpunt. Dat ik moest toegeven die eenzaamheid niet de baas te kunnen. Ik wil nooit meer terug waar ik vandaan kom. Dat doe ik door die eerste niet te nemen en mijn leven onder ogen te zien en te aanvaarden.

@Agnieta: iemand daagde me uit om de draad te vullen, vandaar de eenregelige berichtjes. Ik stopte ermee vanwege serieuzere berichten. Daar fiets ik niet doorheen. Mijn dag was goed genoeg gisteren. Onder en tussen de mensen. Dat is vele malen beter dan ik lange tijd mezelf aandeed.