Hèhè, eindelijk op de bank met beentjes omhoog.
Op weg naar huis om half 4 een SMS van mijn zoon dat ie over zijn fiets is geklapt.
In de ochtend al.
Gezicht, armen, knieën allemaal flink gehavend met schaafwonden.
Moeder dus effe in de piepzak, maar het lijkt al met al mee te vallen.
Enige wat wat zorgen baart is zijn blauwe grote teen, die nu ook aardig dik gaat worden.
Even in de gaten houden dus.
Afijn, lekker einde van de dag.
Rust nu!