VM1

Dan doe ik em maar,

Fleur na die van die waiven en last moet je eigenlijk die van deze nacht in de straten verdwalen opzetten. Zo dat ze zien da antwerps ook heel mooi kan zijn!!!

Ja he rapi, heel vervelend is dat. Dan zeggen ze oh, ik ben 28 weken.. Ja hmm (en dan moet ik mijn hoofd gaan tellen). Oh leuk nog even dan he.....

Goede avond, das zoiets als zwanger zijn Lief, in Japan tellen ze in dagen, hier in weken en in Frankrijk in maanden. En steeds krijg je een andere uitkomst!!! Maar maakt nie uit he!! 12 weken, 3 maanden, 21 dagen, 504 uren...................... Geweldig hoe je het doe !!!

Inderdaad weer een "jonkie" erbij, en een Belse nog wel, cool, welkom!!!

Doen we toch zeker niet, dat jaap niet belangrijk is....

Goede avond, Er ik wilde je op FB gelukkige moederdag wensen maar dan doe ik het hier maar. Omdat ik weet dat je een fantastische vrouw en ook moeder bent! Ook voor Spike en Jopie leuk!!! En nu naar het skate park..

Goede namiddag, moederdag dingetjes waren leuk!! Nu zijn ze ff weg naar een grote garage sale. Bem benieuwd wat ze bij gaan hebben. Elk 5 euro mochten ze kopen. Change, zoals je zelf al in een van je eerste postings zei, dat je niet bepaald commentaar of respons zocht. Ook dat je op dit moment eigenlijk niet goed weet of alcohol wel zo slecht is voor je... Wat zou je zelf graag willen dan? Op een vingerknip jezelf rustig maken, in een soort van milde roes verkeren. Maar dan zonder de nadelige gevolgen van bv alc (of drugs). Tja ik denk dat iedereen dat wel graag zou willen. Er zijn natuurlijk methodes om in de buurt te komen. Meditatie enzo... Maar daar is geduld voor nodig. En laten we dat als junkie zijnde nu net niet hebben. Een hele zoektocht is het! Maar niet onmogelijk...

filet americain MET uitje en goed wat peper is een van mijn lievelings.

Muts haken van alle losse draadjes Igie???

Ja he Co Venetie, het heeft wel wat. Echt!!! En grappig maar waar, ik ben ook de foto's kwijt van een romantisch uitje met ex naar daar. Op Face book heb ik er gelukkig nog een twee tal bewaard de rest is weg. Oh 10 uur al, ik ga zo maar es slapen. Morgen mag ik lang slapen, wat wil zeggen tot een uur of 10 zelfs. Ze zijn ondertussen al wel zo groot dat ze op zondag zelf kunnen opstaan en een boterham namen. Dan kijken ze nog ff tv (viva dysney chanel :Disgust;) en dan om een uur of 10 is het toch wel weer mamaaaaaaaaaaaa... Maar dus nu in bed met boek. Slaap lekker allemaal!

Gwen, alcohol heeft bij mij altijd eerder een "afval" effect gehad. Dus wat ik soms zie bij vriendinnen, dat ze er dik van worden, nee dus. Het was in tegen deel. Vandaar (want ik ben niet echt een stopper, maar zeg maar een periodieke stopper) dat ik steeds tijdens mijn stop periodes moet "bijeten"

Deze is voor Co (de rest kan scrollen als het te lang is) Lucilla Een Venetiaans sprookje over een prinses die niet kan lachen Er was eens een koningsdochter die last had van zwaarmoedigheid. Haar vader hield heel veel van haar en liet niets onbeproefd om haar op te vrolijken. De poppenspelers, de goochelaars, de dansende honden, de ezel die een glas wijn leegdronk, ze hadden echter stuk voor stuk geen succes. De prinses was mistroostiger dan ooit. In zijn wanhoop kreeg de koning een merkwaardig idee. Hij gaf opdracht voor het paleis een fontein te bouwen, waaruit niet het gebruikelijke water stroomde, maar vloeibare olie. Daar zouden dan allerlei nieuwsgierigen op afkomen, zo dacht de koning. Ze zouden op de glibberige grond uitglijden en vallen en de treurige prinses zou eindelijk eens kunnen lachen. De fontein werd gebouwd en somber nam prinses Lucilla met haar gevolg plaats op het balkon. Als eerste kwam een oude vrouw voorbij. Ze bukte zich en begon de opspuitende olie met een spons op te nemen. Die kneep ze dan weer uit in een vaatje dat ze op haar rug droeg. Een van de soldaten van de wacht dacht een geintje met haar uit te kunnen halen. Hij richtte zijn boog en vuurde zo'n welgemikt schot af, dat de pijl het vaatje in duizend stukken sloeg. Een regen van scheldwoorden daalde op de grapjas neer, maar die was ook niet op z'n mondje gevallen. Ze maakten elkaar wederzijds uit voor rotte vis, raakten zelfs handgemeen en glibberden ten slotte al tierend en vechtend midden door de olieplas. De rok van de oude vrouw vloog daarbij omhoog, zodat haar blote achterwerk tevoorschijn kwam. Bij deze aanblik brak de prinses uit in een onbedaarlijk geschater en daarmee was de ban doorbroken. Het krasse wijfje schudde haar tegenstander echter van zich af en riep de prinses met boze stem toe: "Als straf voor je spot zul je je echtgenoot op het kerkhof moeten zoeken!" Direct werd ze door de soldaten ingerekend en het paleis binnengesleept, waar een verklaring van haar werd geëist. "Vergeef me, majesteit," begon ze. "Toen ik daarstraks werd uitgelachen, heb ik een voorspelling gedaan die volstrekt onmogelijk is. U moet namelijk weten dat ergens op een dodenakker de edele prins Taddeo ligt begraven. Een boze fee heeft hem de dood in gestuurd. Op zijn grafsteen staat geschreven dat alleen een vrouw die erin slaagt binnen drie dagen een hele emmer met haar tranen te vullen, hem van deze verschrikkelijke vloek kan verlossen. Dan zal hij uit de dood opstaan en haar tot zijn koningin maken. Wie kan er echter zo veel tranen vergieten?" Lucilla nam zich stilletjes voor het onmogelijke te proberen. Uit de schatkamer stal ze een buidel met goud en nog voor het aanbreken van de dag verliet ze het paleis. Ze liep en liep en ontmoette ten slotte een vriendelijke fee, die haar graag bij zich had gehouden. Toen Lucilla zich echter niet van haar voornemen liet afbrengen, wees ze haar de juiste richting en gaf haar drie geschenken mee: een noot, een kastanje en een spintol. Ze zei er de volgende woorden bij: "Deze drie dingen zullen je helpen als je in moeilijkheden komt. Gebruik ze echter nooit lichtvaardig." Zeven jaar lang trok de prinses de wereld door, tot ze uiteindelijk het graf van prins Taddeo vond. Daarnaast hing de emmer al klaar aan een boom. Lucilla pakte het ding en huilde en huilde, tot ze na twee dagen al zo veel tranen had vergoten, dat er nog slechts een klein randje ontbrak. Uitgeput als ze was, viel ze in een diepe slaap. Nu hield zich op dit kerkhof een boze heks verborgen. Deze sloop naderbij en liet snel nog eens vier dikke tranen in de emmer vallen. Daarmee was hij vol en was de betovering verbroken. Het graf opende zich en daar verscheen prins Taddeo in al zijn glorie. Hij voerde zijn vermeende redster in triomf naar zijn kasteel, waar nog dezelfde dag de bruiloft werd gevierd. Toen Lucilla wakker werd en zag wat er was gebeurd, brak haar hart van verdriet. Ze kreeg echter een idee en trok naar de stad, waar ze haar intrek nam in een herberg die in het zicht lag van het paleis. Vanaf dat moment vertoonde ze zich dagelijks op het balkon, zodat de jonge koning Taddeo haar wel moest opmerken. Dat gebeurde ook en hij werd tot over zijn oren verliefd op haar. Het kon niet uitblijven, of de kersverse koningin merkte al snel wat er aan de hand was. Ze verwachtte inmiddels een kind en zei dreigend tegen haar echtgenoot: "Als ik je nog één keer naar die meid zie loeren, dan sla ik zo hard met mijn vuisten op mijn buik, dat ons kind het niet overleeft." Taddeo was geschokt en waagde het niet meer nog een blik op de herberg te slaan. Aanvankelijk was Lucilla er heel bedroefd over dat ze haar aanbidder niet meer te zien kreeg. Toen schoten haar echter de geschenken van de goede fee te binnen en ze brak om te beginnen de noot open. Er fladderde een kleurrijke papegaai uit, die naar het raam vloog en de prachtigste melodieën begon te fluiten. In een mum van tijd sprak de hele stad over het wonderbaarlijke dier. De koningin liet haar man roepen en zei: "Die vogel wil ik hebben. Als ik hem niet krijg, dan timmer ik op mijn buik." Taddeo stuurde spoorslags een bediende om de papegaai te kopen van de vreemdelinge. Die zei echter slechts: "Zeg maar tegen de koning dat ik de vogel niet wil verkopen, maar dat ik hem het dier graag ten geschenke wil geven." Zo gezegd, zo gedaan. Vier dagen later brak Lucilla de kastanje open. Daarin bevonden zich een hen en twaalf kuikentjes, stuk voor stuk van zuiver goud. Het meisje zette het hele stel goed zichtbaar voor haar raam, waar ze al snel het gewenste effect hadden. De dreigementen van de hebberige koningin logen er niet om en ook de boodschapper van koning Taddeo liet niet lang op zich wachten. Met dezelfde edelmoedigheid werd het gevraagde hem geschonken. Er verliepen enkele dagen en toen brak Lucilla haar spintol open. Daaruit kwam een snoezige pop tevoorschijn, gekleed in kostbare gewaden, die een gouden draad spon. Het was zo'n prachtige pop, dat iedereen in de stad haar wilde zien. Natuurlijk had de boze koningin nu geen rust meer. Ze achtervolgde haar man ermee en uit angst om het leven van zijn kind, stuurde hij opnieuw een dienaar naar Lucilla. Voordat deze echter van de pop scheidde, gaf ze haar een geheime opdracht mee. Nauwelijks bevond de pop zich in het paleis, of de koningin werd overvallen door een onbedwingbaar verlangen om verhalen en steeds meer verhalen te horen. Taddeo moest uit zijn hele rijk vrouwen die mooie verhalen kenden naar het paleis ontbieden. Op lange rijen houten banken zaten ze met z'n allen te kwebbelen op de binnenplaats van het kasteel. Het was zo'n gesnater en geklets, dat horen en zien je verging. Tenslotte hield de koning het kabaal niet langer uit. De vrouwen kregen wat proviand mee voor onderweg en werden weer naar huis gestuurd. Slechts drie van hen mochten aan het hof blijven, waaronder de mooie Lucilla. Zij werden naar de tuin gebracht om de koningin met hun verhalen te vermaken. Lucilla was het eerst aan de beurt en het laat zich raden welke geschiedenis zij te vertellen had.

Ja he, zal k er voor jou ook ene zoeken? Of is het te lang nu om te lezen.

Voor Bollie: De scharlaken vis Een oude Egyptische fabel over het gevaar van tevreden zijn In het midden van de tuin was een mooie grote vijver. De wanden waren bedekt met glinsterende blauwgroene tegels en steeds stroomde het heldere water er in door een ronde stenen pijp om aan de andere kant, tussen de tralies van een donker rooster, weer weg te vloeien. In die vijver leefde een aantal vissen die, dik en vet, tevreden rondzwommen en één klein vuurrood visje. De grote vissen aten alle wormen en vliegen die er te vinden waren en zodra ze zich voldaan voelden, vulden ze alle schaduwrijke koele plekjes onder de lotusbladeren aan de oever. Zo had die arme kleine vis bijna niets te eten en geen enkel plekje buiten de hete zon waar het rustig kon slapen. Daar het zijn tijd dus niet kon doorbrengen met lekker eten of lui wegdoezelen in de schaduw, verzon het visje allerlei bezigheden om niet al te verdrietig te worden. Het onderzocht ieder stukje van de vijver, totdat het precies wist hoeveel tegels er gebruikt waren voor de reusachtige wand die uit het water oprees. En het wist altijd welke lotusknop nu weer het eerst zou openspringen. De grote vissen werden dikker en dikker en het rode visje werd steeds dunner. Zó dun dat het op een goede dag, toen het toevallig langs het tralierooster zwom, merkte dat het best door zo'n vierkant gat zou kunnen. Toen het halverwege was bleek het wel een beetje moeilijk en het verloor een paar van zijn rode schubbetjes, maar opeens was het vrij! De vis zwom door een smalle geul die uitliep in een brede rivier. En hij zwom en zwom... de hele rivier af, totdat hij in de zee terecht kwam. En daar vond hij veel dingen die hij prachtig vond, maar ook dingen die hem heel bang maakten. Eerst zag hij een enorme vis. "Die zou onze hele vijver leeg kunnen drinken en dan nóg dorst hebben," dacht het rode visje benauwd. De grote vis zwom rond met een wijd open bek en verzamelde zijn ontbijt, zoals de visser zijn net langs de bodem van de zee sleept. En daar schoot het arme kleintje, hup, door de wijde keel in de schrikwekkende duisternis van de woelige vissenbuik! In zijn wanhoop begon de rode vis hardop te bidden tot de god van alle vissen. En gelukkig, hoewel hij verborgen was in die donkere buik, hoorde de god hem tóch. En de god zorgde dat de grote vis de hik kreeg, zo hevig, dat het rode visje vanzelf weer in de zee terechtkwam. Toen vond hij in de heldergroene diepte van de zee een schitterend paleis van rood koraal. Een menigte vissen met blauwe en gouden spikkels wachtte hem op en bracht hem heerlijke vette wormen op parelmoeren bordjes. Ons visje had het zo naar zijn zin dat hij daar best had willen blijven. Maar opeens dacht hij aan de dikke vissen in de vijver. Moest hij niet teruggaan om ze te vertellen over al de opwindende belevenissen die zij moesten missen, gewoon doordat zij te dik waren en niet door de tralies van het rooster konden zwemmen? Daarom verliet hij de zee en zwom door de lange brede rivier en beleefde nog meer avonturen. Sommige waren net zo mooi als het koralen paleis, andere zo gevaarlijk als het verblijf in de donkere, warme vissenbuik. Hij zwom en zwom... de hele rivier af, daarna door de smalle watergeul tot aan zijn eigen rooster. En door alle opwinding en de vermoeiende tocht was hij zo dun geworden, dat hij nu gemakkelijk tussen de tralies door gleed. Hij verwachtte dat alle vissen erg verrast zouden zijn hem terug te zien, maar ze hadden niet eens gemerkt dat hij weggeweest was. Het rode visje zwom nu vlug naar de koning van alle vissen in de vijver en riep: "U moet niet zoveel eten en steeds maar belletjes blazen, dikke vis! Ik kan jullie vertellen over alle wonderlijke dingen die mij overkomen zijn aan de andere kant van het rooster. En ik zal jullie leren hoe je dun kunt worden, zodat jullie dezelfde heerlijke vakantie kunnen beleven en net zo verstandig worden als ik." Op zijn dooie gemak zwom de dikke vis naar het rooster. En toen hij zag dat de openingen tussen de tralies zo smal waren dat hij er nauwelijks een van zijn vinnen tussen kon steken, blies hij twee grote luchtbellen naar de oppervlakte van het blauwe water en mompelde: "Onnozele kleine, rode vis! Ben ik, koning van alle vissen in de vijver, niet veel verstandiger dan jij? Verstoor mijn zoete rust niet met je domme gebabbel. Hoe zou jij tussen die tralies door kunnen zwemmen, als ik er maar één vin in kan steken?" En de dikke vis zwom terug naar zijn schaduwrijke holletje onder de lotusbladeren. Kort daarna heerste er een langdurige droogte. In de buis vloeide geen water meer en de visvijver zakte lager en lager. De dikke, vette vissen werden banger en banger. Totdat zij, snakkend naar adem, in de modder op de bodem lagen. Daar gingen ze dood, de een na de ander. Maar de kleine scharlaken vis had een heerlijk leventje in het koralen paleis op de bodem van de zee en voelde zich heel gelukkig.

Goede avond, oh ja Cochi, sprookjes kunnen heel wreed zijn. Ook heel leerzaam! Moet je Grimm nog es terug lezen. Of nog anderen, er zijn er zoveel. Zo cool!!!!

Ik heb hier es rond gekeken voor die chia zaden maar voorlopig zonder veel resultaat. Wel lijnzaad. Ook koolzaad wat je kan laten malen zelfs nog hier vlak bij. Heb je ook de olie (ook van de lijnzaad trouwens). (lekker met meerval) En dus mijn havermoutpap met volle melk elke avond he. Maar ik wil echt graag tips om op een gezonde manier kilo's te kweken! (bij vermelden dat ik niet hou van chocola of zoetigheid. Als ik al snoep dan eerder chips of zure beren ofzo)

Dag, hoewel ie weer zeer herfsterig was, kan toch weer worden afgesloten als zijnde nuttig.

Originally posted by: Coco ik (me myself and I) heb het veranderd, aangevuld, aangepast zeg maar voor hier voor jullie quote> Coco!! Kate, telkens ik lees over je Ma, denk ik aan mijn Ma die ook al oud is enzo. Hoe boos ik er ook op ben soms..... Ik ga ze toch een grote bos bloemen geven nu met moederdag!!! En deze is voor jou

School of orde kan ook een seculiere broederschap, zoals de Orde van Vrijmetselaars zijn.

Lief!! Bollie, ik vind dat ook altijd wel wat hebben dat natuur geweld. Maar wat vind de Puck daarvan? Mijn Spaanse woefster vind het ma niks iag!!

Ja laf idd Jen!! En hier (De Kempen) is het net begonnen.

Neeltje normaal kan je die bij elke drogist vinden denk ik. Anders hier es kijken? http://www.jouwonlinedrogist.n...ess-moments-spray.html

Neeltje, vroeger schreef hier iemand, Woman, en zei had het daar wel es over. Misschien dat je op naam kan terug zoeken?

Hometown Glory blijkt de eerste hitsingle van jazz-soul zangeres Adele te zijn en daar helemaal buiten zit ik alweer te wachten op een kid die eigenlijk al thuis had moeten zijn.