Klassement

Dank jullie wel!!!! Jeetje, een jaar!!!!! En wat is het feitelijk omgevlogen. Wel ben ik mezelf behoorlijk tegengekomen, stoppen was 1 ding, toen kwam er nig een vervolg. Met name het aanwennen van andere gewoonten, het leren omgaan met emoties en moeilijke situaties, en zo kan ik nog wel even doorgaan... Ik ben er nog niet, ben nog dagelijks met alcohol in mijn hoofd bezig, maar de basis is nu weer stevig. Ik ga voor weer een jaar aloholvrij, droog zijn en blijven is het mooiste wat er is.

Nancy, woehoe, 1 jaar, gefeliciteerd!

Welkom terug Fruit! En drie maanden al weer! De tijd vliegt voor een fruitvlieg!

BIB-trio, van harte!

gisteren was ik Jan kwijt....................stond ie achter een lantaarnpaal

Nu even iets anders. Vader komt thuis vandaag na operatie waar ze een tumor weggehaald hebben en 3 weken ZH. Onverwacht gaat het nu heel snel en de manier waarop is typisch ons gezin weer. Vader werd op de hoogte gehouden door ZH en hij neemt zelf de regie en deelt niet met mijn moeder. Moeder heeft fragmenten aan info en laat dingen gebeuren. Ik zie het al weken en denk enerzijds van loslaten ik ben niet met ze getrouwd en anderzijds praat ik met mijn moeder van jij bent degene die het straks thuis moet regelen en je laat het gebeuren dat de verpleging niet met jou praat en nu te beperkt info hebt en het buiten je om gaat. Vader kan zich helemaal niet overgeven, zelfs mijn moeder mag niet mede de regie bepalen, hij wil alles zelf in de hand hebben en vertrouwd mijn moeder daar zelfs niet in. Laat zich niet helpen door verpleging, zelf meteen wassen, zelf oefenen en laten zien dat hij helemaal naar beneden kan lopen (ook al is dat te zwaar) neemt een rol aan dat hij alles perfect zelf kan, geen ondersteuning nodig heeft. Ja dan ontslaat een ZH je heel snel en dit terwijl mijn moeder nog nooit een arts of verpleging gesproken heeft. En ik heb al mijn info via mijn moeder en ik kan geen chocolade bakken van die losse fragmenten. Nu ook in de transfer, spreekt hij met de aankomende wondverleegkundige in de thuissituatie en zij heeft plannen over douchen en wond uit douchen.....nee niet nodig dat kan ik allemaal zelf. En ik weet hoe ze bezuinigen in de zorg. Ik ken de hulpverleners kant, als je iets laat blijken dat hulp overbodig is en je in verhalen alleen vertelt over je top dag dat alles lukt en nooit over de dag met pijn dat het minder gaat.....ben bang dat hij de aangeboden hulp zo kwijt is en dan komt het op mijn moeder. En mijn rol is en is altijd geweest om in de driehoek vader, moeder zoon, beschermend te zijn naar mijn moeder. Mijn stem te gebruiken waar zij niet durft. Maar dat helpt niet want als mijn vader het van iemand niet kan hebben is het van mij wel. Collega zei gisteren van wil je niet ruilen zodat je morgen vrij kan zijn en kan ondersteunen thuis. Aanvankelijk dacht ik JA maar nu zag ik wel meteen mijn valkuil. Daar ben ik best trots op, dat ik niet dom elke keer in dezelfde patronen schiet maar anders kan reageren. Ik ga nu zo wel helpen maar in de middag heb ik avonddienst en ga ik niks ruilen. Heb mijn moeder mijn visie gegeven en dat moeten ze maar even samen oppakken. Het is beter als ik nu loslaat ook al jeuken mijn handen.......echt loslaten dus ook als het verkeerd loopt met hulp dat dit zo is en niet toch probeer om te interveniëren. Zo ervaar ik het de laatste maanden dat ik van de ene naar de andere erg belangrijke les schiet. Alles tegelijk en nooit even rust. Waarom niet 1 levensles tegelijk, waarom nu de afgelopen maanden zoveel......maar ja leer er wel snel veel van.

Je hebt van die berichtjes die instaat zijn tot het toveren van een glimlach als je opstaat. Dank je Anette, die van jou had dat effect. Wat dat betreft zeker hetzelfde pad. Bij jou huge step forward stel ik mezelf de vraag van zou ik dat ook kunnen? Dat merk ik pas in de ervaring maar ik hoop het wel. Vertrouwen in onszelf, we zijn al 100% oke en hoeven de betere ik niet uit te vinden. Tevreden en vertrouwen in de ik die we zijn....ja dat.

En voor Mirjam een mooi bosje.

Myriam, de stille kracht op de achtergrond en Indigo zomaar over het hoofd gezien met je eerste half jaar (foei ikke)

Woensdag..... Wat gaan de dagen ineens weer langzaam. En hoe lastig om de draad weer op te pakken en weer positief verder te gaan. De wil is er wel maar het knopje wil nog niet goed om. Na een dag werken en groothouden komen dan toch de tranen zogauw ik in de auto zit naar huis. Verdriet wat er uit moet en dat mag ook. Dat iemand in zon korte tijd zoveel bij je los kan maken Moedig voorwaarts, ik weet dat ik t kan, dat heb ik inmiddels geleerd. Vertrouwen op mezelf ......

Fruit 3 maanden!! en oma Nancy een mooi jaar weer

Lieve Erik, hoe dat quoten werkt weet ik niet dus ik doe t maar even zo:: Gelukkig worden met mezelf, niet te obsessief dingen overhaast willen, oog hebben voor wat er wel is en niet maken wat er niet is en vooral het besef dat je jezelf direct kan geven waar ik behoeften en verlangen naar heb. Het klinkt heel basaal en voor de hand liggend en dat is het ook. Dus toch hetzelfde pad

ik moest pinnen na de sauna en kreeg: geen saldo op de pin te zien. geen smartphone, te weinig contanten en de €4,= die ik te kort kwam mocht ik niet vanavond thuis overmaken, ik mocht niet mijn ID achterlaten en volgende week betalen en ze mochten me niet laten gaan met schuld. sjonge, ik heb me in jaren niet zo opgelaten gevoeld; van schrik zweette ik harder dan in de sauna zelf. Uiteindelijk mocht ik op de pc van het kantoor mijn saldo aanvullen en kon ik mijn schuld voldoen. En eenmaal op de fiets kwamen herinneringen aan klanten van NS die geld tekort kwamen, of die hun portemonnaie waren vergeten en toch op reis wilden. Ik was de lokettiste die nog wel eens geld leende aan hen, tot groot leedvermaak van mijn pessimistische kollega's. Nooit ben ik niet terugbetaald, en soms zat er een bos bloemen of reep chocolade extra bij, altijd dankbaarheid. En nu ik er zelf mee verlegen was, durfde ik dat niet te vragen van de mensen achter de balie. Ik kom er pas 15 jaar immers

Ronja, geef niet op. Misschien wil je rust. Rust in je hoofd. Herstel heeft tijd nodig. Het komt goed. Gun jezelf de tijd. Je bent nu nuchter nodig. Jij hebt zelf de energie ook nodig. Heel veel sterkte. Schrijf maar hier als de gedachten teveel worden. We lezen mee en samen staan we sterker!

Blondie, Indigo en Fruitvlieg, gefeliciteerd. Wat een mooi clubje zo...... allemaal één armlengte ver. Wat zou het leuk om elkaar es te OW DAT GAAT BINNENKORT WEER ECHT GEBEUREN IN NUNSPEET............LEUK

Blondie en Indigo gefeliciteerd met de mijlpalen! Lieve mensen, Hartelijk dank voor de felicitaties!

En doorrrrrrr