Ik ontwijk altijd blikken van bedelaars. Tenzij ze een mooie hond hebben, dan krijgen ze wat.
Woensdag keek ik geheel per ongeluk in de ogen van de dagelijkse bedelaarster aan Brussel Centraal. Bonjour madame, bonjour monsieur, bonjour...
Toen mijn blik haar ontmoette keek ze verrast en zei niks.
Klein moment.
En ik dacht, vrijdag geef ik je iets, als geluksbrenger voor mezelf.
Ze was er niet vandaag.
Tien minuten na die vaststelling stap ik ochtendhumeurig uit de lift,en totaal zonder aankondiging ontsnapt een scheet me, terwijl ik zie dat die ene vroege collega die steeds net na mij arriveert al vrolijk op zijn plaats zit.
Ik draai me om, kijk uit gebrek aan potentiele daders verontwaardigd naar de appels in de fruitmand, en dan maar weer terug.
"Goeiemorgen!" hoor ik uit een breed grijnzend gezicht dat er voor het eerst sinds lang niet slaperig uitziet.
Nee. Het wordt niks vandaag.