Hoe begin ik?

[Lisette]

Hai, 

 

Ik ben ook nieuw hier en eigenlijk geen idee of mijn berichtje hier wel hoort. Het lijkt me fijn om een keer alles op tafel te gooien aangezien ik al een paar jaar leef met mijn "geheim" en dit met niemand deel. 

 

Ik ben nog vrij jong, 25, en ik kom er steeds meer achter dat ik enorm verslavingsgevoelig ben. Toen ik 18/19 was had ik een moeilijke relatie met eten, ik was verslaafd aan eten kan je zeggen. 

Vervolgens, tijdens mijn studie, in aanraking gekomen met allerlei soorten drugs en in die periode ben ik ook meer gaan drinken. Ik heb het idee dat vrij veel jongeren tegenwoordig veel te veel drugs gebruiken, nu het bijna net zo makkelijk is als een pizza bestellen, maar ik ging vaak nog wel een stapje verder. Door persoonlijke omstandigheden raakte ik in de put en ik sloot mezelf op in huis. Ik deed nog wel een studie maar daarvoor hoefde ik maar af en toe richting school en hbo was nooit een probleem voor me dus dat kon in principe ook wel met een kater of zelfs onder invloed. Snachts ging ik veel de stad in en combineerde allerlei soorten drugs met halve liters sterke drank op een dag wat zorgde voor black outs en gevaarlijke situaties. 

Dat is allemaal behoorlijk uit de hand gelopen tot een punt waarop ik drie jaar geleden in het ziekenhuis ben beland met ernstig hartfalen. Nogmaals, nog steeds niemand in mijn omgeving weet dat dit waarschijnlijk te danken is aan dagelijks gebruik van hard-drugs. 

Sinds mijn hartfalen heb ik nooit meer drugs gebruikt. Dit is natuurlijk fijn en goed voor mijn hart maar ik ben wel weer meer gaan drinken. 

Ik drink gemiddeld wel twee flessen wijn op een dag en het erge is dat ik er s' ochtends al mee begin. Liever drink ik sterke likeuren of whisky, maarja, dat is natuurlijk niet elke dag te betalen. 

 

Ik schrijf dit bericht omdat ik bang ben voor mijn gezondheid maar ook weet dat verslavingen je ongevoelig maken. Ik wil de mensen om me heen niet kwijtraken en het feit dat niemand weet waar ik mee zit zorgt voor zoveel afstand. Toch heb ik het gevoel dat ik het niemand kan vertellen. Schaamte omdat het al zo lang aan de gang is, omdat ik mijn eigen gezondheid op het spel zet, omdat het ook voor mezelf zo moeilijk te begrijpen is. Ik weet dat het slecht voor me is, ik weet dat ik teleurgesteld ben in mezelf als ik bij de mitra toch weer de zoveelste fles limoncello koop, ik weet dat ik mijn studie op het spel zet, waarom doe ik het dan toch?

 

Ik kwam van de week op youtube een filmpje tegen waar mensen het hadden over hun problemen met alcohol en het voelde goed om te horen dat ik niet de enige ben die hier mee zit. Vandaar dat ik een forum heb opgezocht. 

 

Dit bericht is een hele wirwar van gedachtes in mn hoofd en niet zo goed geschreven maar oke, het is de eerste stap in het omgaan met en accepteren van mijn probleem denk ik. 

 

Bedankt voor het lezen in ieder geval. 

 

Groeten, 

 

Lisette

[Meya]

Heya,

Dit forum heeft mij enorm geholpen. Er zitten veel mensen met ervaring. Lees lekker me en leer, zou ik denken. Als ik je verhaal zo lees dan is het eerste dat in me opkomt: meid, maak snel een afspraak bij de huisarts en speel open kaart.

En verder hier veel lezen en schrijven. Onder 'Ditjes, datjes & dagdraad' vind je een topic met de naam 'Dinsdag 1 maart'. Dat is onze dagdraad. Een soort huiskamer waar we kletsen over van alles. Soms lachen, soms ruzie maken, altijd wat te lezen en voor mij persoonlijk altijd wat te leren. Te veel drinken is naar.

In elk geval van harte welkom hier op het forum.

[smart]

Nog vrij jong schrijf je: joh: het begin van je leven!!!

 

Goed dat je je hier aanmeld!

Schaamte is een instandhouder van gebruik.... neem om te beginnen 1 iemand in vertrouwen.. de huisarts idd of een heel goede vriendin!

Het is echt zorgelijk vandaag de dag, dat ben ik met je eens; maar nu gaat het om jou en jouw leven!

 

Wat Meya ook al zegt: lees veel op dit forum, er is ZOVEEL steun en info te vinden. Doen! Het is het begin...

 

En wie schrijft die blijft...

 

Ongevoelig.... ja drank bedekt alle nare dingen. Op termijn ook alle mooie dingen.

Jezelf zijn en worden kan nooit als je er dagelijks alcohol of drugs instopt.

 

Heel veel succes! En onthoud dat elk en een hier ook ergens is begonnen!

[Moppie]

Hoi Lisette,

 

 

Welkom. Een heel verhaal voor een jong iemand. Het is duidelijk dat je slim genoeg bent om te weten dat wat je doet funest is, maar je luistert niet naar dat slimme stemmetje. Is er een reden dat je naar drank grijpt? ( bij mij was en is dat bijvoorbeeld vermoeidheid en pijn) ik kan me voorstellen dat je ook geestelijke pijn kunt hebben waardoor je gaat drinken.

Ik lees een bericht van een hele bijdehante meid, en vraag me af waarom het fout is gegaan en waarom je niet kunt stoppen. Verder raad ik je de online training aan. Doe dit nu zelf ook en heb veel meer inzicht gekregen in mijn eigen ikke en waarom die fles er steeds aan te pas moet komen, maar ook geleerd om met mijn gezin te bespreken dat ik drink en graag wil stoppen.

 

Je mag me altijd een prive bericht sturen, maar stop alsjeblieft met je lichaam kapot te maken.

 

Groet

 

Moppie

[Gast]

Hoi Lisette,

 

Wat goed dat je je hebt aangemeld om je geheim niet langer alleen te hoeven dragen. Gezien je leeftijd kun je nog heel wat schade voorkomen, ik mijn ervaring (ik ben 48 en ben 15 jaar van mijn leven kwijt aan het zoeken van verdoving voor gevoelens die ik niet kon handelen - doe dat jezelf niet aan!).

 

Je aanmelding is een eerste stap. Ik raad je aan je aan te melden bij verslavingszorg en niet bij een reguliere ggz. Het zou kunnen dat er bij jou sprake is van een dubbele diagnose - verslaving én psychiatrische stoornis - ik herken een en ander in jouw verhaal. Had ik bijvoorbeeld eerder geweten dat ik borderline mankeer dan had ik eerder bij kunnen sturen, ipv in een suïcidaal en slopend zuipgat te springen.

 

Het leren hanteren en reguleren van je emoties is een eerste vereiste volgens mij. Dan is de verdoving minder nodig. Een verdoving waarvan je terecht zegt dat die je van je omgeving vervreemd. Geloof me, leven in een isolement is killing - behoed je daarvoor.
Ik heb enorm veel baat gehad bij een Linehan-training, aangeboden door Jellinek Amsterdam.

 

Gezien de hoeveelheden die je nu consumeert, en het vroeg al beginnen (wat ik ook deed), is een stap naar verslavingszorg volgens mij je beste zet.

 

Ik wens je wijsheid, succes en vooral doorzettingsvermogen: het zit allemaal in jezelf, het is aan jou om het moois er uit te halen!

[Lisette]

Bedankt voor de lieve reacties en tips!

 

Ik moet alles ook even op me in laten werken. Het klinkt gek omdat het al zo lang de spuigaten uitloopt maar ik heb me nog maar heel kort geleden gerealiseerd dat dit écht een probleem is. Ik ben een lang iemand die nog prima functioneert na 1,5 liter wijn en het gekke is ook, ik heb juist niet het idee dat negatieve emoties bij mij zorgen voor drinken. Ik ben iemand waarbij het glas eerder half vol is dan half leeg (dit is misschien niet de beste vergelijking voor iemand met een drankprobleem haha) Maar als ik er over na denk drink ik liever als ik me blij voel dan als ik verdrietig ben. 

Het is echt een soort van beloning voor mezelf. Lekker een avondje op de bank series kijken en ondertussen een halve fles licor43 opdrinken is iets waar ik zo van kan genieten. Voorheen dacht ik gewoon, het is fijn, het is lekker en ooit op een dag minder ik wel. Maar ineens is er een knop omgegaan ofzo, of noem het een helder moment dat ik dacht: als ik dit nu niet onder controle krijg, weet ik niet hoe dit gaat aflopen.... 

 

Echt hulp zoeken bij de huisarts of iets dergelijks vind ik eng, misschien moet ik het even op me laten inwerken. Ik ken de beste man al mijn hele leven en dan voelt het toch spannend.. 

 

Het idee van hier beginnen is natuurlijk lekker veilig vanachter mijn eigen laptop maar geeft me nu al veel kracht. Ik heb zin om niet te drinken en voor mezelf te bewijzen dat ik dat kan. Het is ook voor het eerst in een jaar denk ik dat ik om 4u smiddags nog steeds geen druppel heb gehad en ik hoop die lijn vandaag vol te houden. Van dag tot dag leven. 

 

Ik snap dat het beste misschien is om wel direct professionele hulp in te schakelen maar herkennen jullie je in de angst daarvoor? Of in ieder geval het gevoel dat je (eigenwijs natuurlijk) het eerst zelf wil proberen? En hoe kijken jullie daar tegenaan?

[kruidenthee67]

Schaamte is funest...

Je huisarts is wellicht een goeie stap.

Hij/zij heeft ook geheimhoudingsplicht.

Of een goede vriend/vriendin in vertrouwen nemen.

Iets ondernemen om die cirkel te doorbreken.

En hier rondsnuffelen is natuurlijk al een hele goeie eerste stap.

De erkenning van het probleem...

 

En verder kan ik je alleen maar heel veel succes wensen.

Je neemt jezelf serieus als je er wat aan gaat doen!

 

Succes.

[huttula]

Hoi Lisette en welkom hier

Zelf ben ik naar huisarts gegaan...ik kon niet stoppen hoe graag ik dat wou.

Ik was verslaafd en kon niet zonder.

Dat naar de huisarts was de beste stap ,

De stap was eng maar misschien wel enger omdat ik toen moest zien overleven zonder drank.

Echt zo goed opgevangen en van de huisarts zijn alle balletjes gaan rollen

Medicatie..verslavingszorg..training.

En nu bijna 5 jaar droog

Niet makkelijk maar tis het waard

Succes jij

1 maart 2016 bewerkt door huttula

[lady jane]

welkom hier ook Lisette,

er is al veel geschreven,

dus ik houd het bij de tip, om net als in je stuk bovenin

ook bij de (verslavings)arts vooral die eetprobleemjaren te melden.

Ik denk dat dat heel belangrijk is en dat als je kunt stoppen met drinken

er hier wel iets over naar boven komt, waarmee je kunt werken aan

een echt helen en niet alleen het stoppen. Want na het stoppen begint het echt.

Heerlijk (klinkt gek misschien) dat je nu al zoveel zelfinzicht hebt en aan de bel trekt.

Wat had ik dat ook graag 30 jaar eerder gedaan

[Skip]

Hoi Lisette welkom

[Lisette]

Het eten is een beetje een gek verhaal..... 

Ik was verslaafd aan eten maar ook de controle hebben over eten. 

Ik at niet teveel maar eerder te weinig. Het was iets in mijn leven wat ik zelf in de hand had. 
Ik ben in die periode ontzettend veel afgevallen, zoveel dat ik bijna opgenomen moest worden maar na veel psychische hulp is ook vastgesteld dat het geen anorexia was maar meer te maken had met een soort dwangneurose bijna. Ik vond mezelf absoluut niet te dik en vond dat hele dunne echt wel lelijk maar ik raakte in paniek bij het idee dat ik die controle los moest laten.

Nu ik er later op terug kijk is het ook altijd zo gegaan. Ik heb altijd iets in mn leven gezocht waar ik "mee bezig kon". 

In het begin was het eten, toen was het speed of coke en nu dat waarschijnlijk vrij snel mn dood betekent omdat de pompkracht van mijn hart nog maar 30% is, is het drank geworden.

Soms verbaas ik me erover dat niemand wat merkt. Ik heb een enkele keer van iemand gehoord dat ik naar drank rook maar dat altijd met het smoesje "oja die jas had ik laatst aan op een feestje in de stad" weggewuift. 

 

Het enige wat me wel hoopvol naar de situatie laat kijken is dat ik mezelf goed ken en weet dat ik vastberaden ben en kan doorzetten. Wat met het eten hielp om weer aan te komen en een gezond eetpatroon op te bouwen was 1x in de week met iemand praten en daar doelen mee opstellen. Het slaat nergens op maar ik vond niks mooiers dan elke week komen vertellen dat het gelukt was en soms een beetje extra. Alleen lukt het me niet maar misschien helpt het om met jullie in gesprek te gaan.

Ik ga nu in ieder geval naar wat vrienden van me.... Ik heb vandaag nog niks gedronken en ben van plan dat dus vol te houden vanavond. Als het me lukt is het de eerste dag sinds afgelopen juli dat ik een hele dag nuchter ben geweest.

 

In ieder geval al bedankt voor de support, dat voelt erg fijn!

[mikki]

Hoi Lisette,

 

Ik herken wel het een en ander in jou verhaal. Ik drink/dronk ook altijd zo graag op de bank. Word niet agressief, niet emotioneel, doe de dingen die ik moet doen, ga op tijd naar bed en sta regelmatig op zonder kater.

Vrienden in mijn omgeving die weten dat ik dagelijks drinken zeggen dat zelfs. Vinden dat ik totaal niet anders wordt als ik drink.

Helaas maakt dat het probleem niet minder. De tijd dat ik drink is tijd die ik vergooi. Het is altijd hetzelfde cirkeltje. Het is ook de drank die je dat influistert : ach, je wordt er geen minder leuk persoon van, het valt wel mee, ik kan altijd nog stoppen.

Ik ben ook naar mijn huisarts gegaan en vond dat heel erg moeilijk, maar na veel pogingen die soms even lukte, besef ik dat er meer aan de hand is dan alleen het drinken van wijn.

Ik probeer het nu stapje voor stapje: eerst de huisarts, wat mensen in vertrouwen nemen, pas op de plaatst en naar de verslavingshulp.

Je bent no zo jong. Drank neemt veel van deze tijd af. Voor je het weet ben je 30, 40 en zit je elke avond op die bank met die wijn.

Goed dat jehet probeerd te keren en onder ogen te zien. Zet m op!

[Lisette]

Yessss, ik ga voor mijn derde droge dag achter elkaar vandaag! En ik kan je wel vertellen dat ik me niet kan herinneren wanneer ik voor het laatst drie dagen niks gedronken heb. Dit is ook mn derde dag op t forum hier, ik zie een verband

 

Ik begin wel te snoepen als een malle maargoed dat moet ik dan maar op de koop toenemen. 

 

Ondanks dat ik de hele nacht heb wakker gelegen en het voelt alsof ik constant opvliegers heb, voel ik me vrolijk en vastberaden vandaag.

[Skip]

Goed zo Lisette!

Dat nachtzweten gaat over

Die slapeloosheid ook ( al duurt dat soms wat langer)

Snoep ... Geeft niks !

Je drinkt niet

Hou vol.

Elke dag is er een.

[HappyDays]

Hoi Lisette,

 

Welkom hier.

Mooi zo al 3 dagen zonder.

Zet hem op je kan het!

Volhouden is de boodschap, je zal er zoveel voor in de plaats krijgen.

   

[smart]

_FIJN!!!    

[Lisette]

Bedankt allemaal. Jullie lieve berichten en steun helpen echt enorm!!

[lady jane]

Lisette, alcohol wordt verkregen

uit omgezette suikers

dus als je niet meer drinkt

vraagt je lichaam nog wel om suikers,

ik ben meer een zoetekauw geworden

dan ik ooit was. Jammer, maar ik drink niet,

en probeer toch geregeld om weer op hartig

gefocussed te worden, want suikers zitten

al meer dan genoeg in het eten.

Maar ja, zo lekker he, en troostend, verwarmend, emotie dempend;

net dat wat we vaak in drinken zochten ook.

[Gast]

Heel mooi vandaag al een 3e dag alcoholvrij Lisette. Je klinkt euforisch, dat is begrijpelijk. Wees er wel voorzichtig mee, probeer te koersen op een normaal dagpatroon, een ritme waarin je je traint om nuchter te leven met alle ups en downs.

 

Ik kamp al sinds mijn 13e met eetproblemen. Nu zie ik het als voorloper van mij alcoholverslaving, voortkomend uit mijn onvermogen mijn emoties te reguleren (wat ik weer van een moeder heb die voor mij nooit een moeder heeft kunnen zijn). Nooit te laat, ik ben pas recentelijk met een behandeling begonnen (via Novarum, onderdeel van Arkin in Amsterdam). Nu ik nuchter leef probeer ik mijn gehele gedrag meer in grip te krijgen en juist voeding kan werken als een medicijn.

 

Wat interessant is om te weten is dat de Industrie als sinds de jaren '50 voeding produceert waarbij een zorgvuldige balans wordt gehanteerd waar het om glucose-fructose (gewonnen uit maïs) gaat. Dat zit overal in en werkt verslavend op het brein omdat het leptine (een vitaalhormoon) onderdrukt dat zonder onderdrukking een verzadigingsgevoel regelt. Je wilt er alleen maar meer van eten.

 

Wens je rust toe in jezelf en hoop dat je de positieve stimulans door gaat trekken richting het leven dat je je wenst. Succes!

[Meya]

(...)

Echt hulp zoeken bij de huisarts of iets dergelijks vind ik eng, misschien moet ik het even op me laten inwerken. Ik ken de beste man al mijn hele leven en dan voelt het toch spannend..

(...)

Ik snap dat het beste misschien is om wel direct professionele hulp in te schakelen maar herkennen jullie je in de angst daarvoor? Of in ieder geval het gevoel dat je (eigenwijs natuurlijk) het eerst zelf wil proberen? En hoe kijken jullie daar tegenaan?

Nee hoor, helemaal niet stom om het eerst zelf te proberen. Maar het een sluit het ander niet uit. Je huisarts zal je niet richting professionele hulp dwingen. Dikke kans dat hij iets mompelt als 'goed zo meid, zet m op. Enne, kom je weer ff langs als het niet lukt?'.

Dat hij je lang en goed kent is volgens mij een voordeel.

[lady jane]

en wees alert

op of hij echt iets weet van verslaving

want een huisarts heeft vaak niet veel tijd per patient

enb kan niet op alles alert zijn.

Voor jou is het wel belangrijk zo eerlijk mogelijk te zijn

anders neem je jezelf niet serieus

en dan kun je dat van iemand anders

natuurlijk ook niet verwachten

dat die ergens doorheen prikt.

succes!

[klontje]

Hoi Lisette, knap van je! Dat je nog niet naar de huisarts durft snap ik heel goed. Ik ben ook nog maar kort lid van dit forum, en als je leest hoeveel mensen er met het zelfde probleem zitten wordt de drempel misschien wel lager om naar de huisarts te stappen. Ik heb maandag as een afspraak voor een lichamelijk onderzoek op advies van Tactus. Zie er dan ook wel tegenop, maar dan heb ik het maar gehad. Heel veel succes nog!

4 maart 2016 bewerkt door Moppie1967

[smart]

Hoe gaat het met dat lieve zieke konijntje?

[Vol]

wat naar lijkt me dat om te zien
we hebben hier 3 konijntjes, moet er niet aan denken !

[klontje]

He Lisette, ben je er nog. Laat ff wat van je horen, ook als het niet goed gaat!