nuchter blijven

[Poppy]

Ach wat gaaf  dat zo van het een het ander komt. Heb nu net naar Savages gekeken, klinkt ook goed! Mooi hoe alles zo verbonden is dat, van Lou Reed wist ik ook niet. Ik weet sowieso heel weinig feitjes, dan is niet mijn forte, maar wel leuk om af en toe wat op te pikken. Ik ken niet veel van Lou Reed maar ik houd ook van zijn stemgeluid.

 

Wat lief dat je de 34ste seconde hebt opgezocht en ja ik heb dat geschilderd en dank je :blush: . Daar ben ik fijn mee bezig geweest vanaf vorige week en op de achtergrond de CD beluisterd.

Helaas ben ik geen tekentalent dus ik doe het met wat ik wel kan en dat is tegenwoordig een hartstikke leuk proces, heel leerzaam. Dingen als faalangst enzo. 

[Poppy]

Als ik toch eenmaal bezig ben met het delen van mijn hobby dan wil ik alleen nog mijn blauwborstje laten zien die ik ook als Avatar heb. Omdat ik er zoveel plezier in heb. Het is minus de kerstversiering uiteraard.

 

Ik denk dat ik dit ook deel omdat ik dit nooit had gedaan als ik nog had gedronken, dat weet ik eigenlijk wel zeker. De avonden zijn gevuld, ik hoef met niet te vervelen. Het betekend heus niet dat ik nooit meer eens met mijn ziel onder de arm loop, maar de mogelijkheid om me vol te laten lopen heb ik niet meer dus uiteindelijk ga ik dus zulke dingen doen net zoals ik (weer) lol heb in muziek maken.

20 januari 2016 bewerkt door Poppy

[lady jane]

ontroerend mooi Poppy

het riep een lieve herinnering

op aan mijn vader, die was zo dol

op vogeltjes, ik zag m weer even voor me thnx

[Poppy]

Dank je Lars en Jane,

Dat is mooi dat het een lieve herinnering opriep, weer even dichtbij, mooie herinneringen zijn altijd fijn en verdrietig.

Mijn moeder zegt altijd dat als ze staartmeesjes ziet dat mijn vader een groet komt brengen...

Ik ben zelf ook gek op vogels, ik ben geen vogelaar maar ik word heel erg gelukkig van vogels, de blauwborst heb ik denk ik nu 4 jaar geleden ontdekt, hij komt voor in het (gecultiveerde) rietland vlak bij mijn huis, ik kan daar ademloos van genieten.

En Lars ik ben ook heel blij en trots op mijn schilderijtje hoor, het was hard werken, veel kijken en nog eens kijken (op het plaatje dan hè, niet in het echt)

[Menja42]

Hoi Poppy,

 

Ik heb een nichtje dat zo heet :-) Drie jaren gestopt, mij is recentelijk 3 dagen gelukt, maar toen verloor ik het weer. Wel heel indrukwekkend en beangstigend dat je na 2 jaar en 3 maanden merkt dat je drankjank is verstomd. Ik merk dat ik daar ook last van heb. Het is vaak toch maar iets te drinken halen om daarvan af te zijn, van de strijd ook. Soms als ik terugkom van de super laat ik het zelfs staan en ga dan pas wat nuttigs doen, alleen omdat ik dan wat rust heb in mijn systeem. Ik hoef het dan niet eens op te drinken, want meestal smaakt het niet en echt trek heb ik er dan ook niet in. Ik besef door er aan toe te geven, dat de strijd dagelijks zal blijven oplaaien. Het idee dat dat jaren kan duren eer dat is gedoofd na stoppen... klinkt vermoeiend :-(

 

Mooie vogel!

[Poppy]

Ik hou van klaproosjes en toen ik 10 was van de Poppy's daar komt het bij mij vandaan. Leuk dat een nichtje echt zo heet.

 

Het is natuurlijk geenszins mijn bedoeling om een negatief/moedeloos beeld te scheppen van mijn stoppen met drinken. Dat trek er vaak en veel is hoeft  niet erg te zijn. De eerste weken waren wel zwaar maar daarna was de drankjank zoveel beter te verdragen. En de laatste, nou ik kan wel bijna zeggen 2 jaar kan ik het over me heen laten komen en er op vertrouwen dat het voorbij gaat. Het gevoelsurfen heeft me enorm geholpen. En ik werd me er ook van bewust dat zin in drank voor mij een signaal was voor eigenlijk totaal wat anders, n.l. een lege maag, moe, somberig de hormonen. En daar zijn andere oplossingen voor. Het is de behoefte aan verdoven die ik nu als signaal zie en niet meer iets waar drank voor nodig is. Maar eten, of een warme douche, gewoon even heel erg ongelukkig mogen zijn. Ik heb dit keer ook besloten dat ik toch weer een periode therapie wilde, het leek me zinnig om mijn diepere motieven om te willen drinken/verdoven bloot te leggen en ook dat is aardig gelukt. Het heeft met angsten te maken niet volwassen durven te zijn en daardoor geen ruimte durven in te nemen. Niet dat het nu geweldig gaat, maar wel beter en het gevoel erover is echt veranderd.

Zwaar was het wel maar vermoeiend helemaal niet ik zou juist zeggen integendeel. Weet je wat ik zwaar vond, het gevecht van elke dag, drink ik wel drink ik niet, toch weer drinken en weer de zelfhaat en de echte diepe moedeloosheid, daar ben ik vanaf. Ik begrijp je gevoelens heel goed, ik heb ze ook allemaal gehad. Dus ik durf zomaar te zeggen dat als ik het kan jij het ook kunt. Echt waar!

[Indigo]

Mooooi Poppy. Alcohol ingeruild voor creativiteit, wat een goeie ruil 

[Poppy]

Zeker een goeie ruil, hierdoor kan ik me ook meer op de toekomst verheugen, het gevoel dat ik nog van alles kan maken. Ik kan het af en toe voelen bruisen. En dat heet dan enthousiasme, inspiratie kortom levenslust.

Net weer even een stukje muziek geoefend terwijl ik hartstikke moe ben van 2 dagen achterelkaar werken en dan zo gezellig de finale van 'de Slimste Mens', met een koppie thee. Dat had ik een tijd geleden niet durven dromen.

Fijne avond

[Poppy]

Goedemorgen,

 

Eerst wil ik even zeggen dat ik wel heel weinig schrijf, dat vind ik jammer omdat ik het een fijn forum vind. Merk ook dat ik mijn kop wil drukken, het vermijdende gedrag denk ik omdat ik me dan een soort van schuldig voel maar dat riedeltje ken ik nu wel van mezelf. Het is zaak om wat evenwicht hierin te zoeken. Omdat ik vind dat ik op z'n minst mezelf tekort doe en ik mis de verbinding met anderen.

De behoefte aan verdoving is even wat op de achtergrond gebleven, maar is toch weer terug gekeerd, is niet erg en ik kan er heel goed mee leven. Het verteld me iets. Het verteld me dat ik moe ben, te veel schuldenlijstjes in mijn hoofd heb, dat ik andere zorgen heb die ik niet meer kan en wil verdrinken. Al schrijvende besef ik dat het ik het alleen maar als een signaal hoef te zien, de paden in mijn hersenen gaan nog steeds richting verdoving.

Het 'sociale' aspect van alcohol drinken speelt echt geen rol meer, dat gaat dus wel echt over. Uit eten gaan of etentjes bij mensen thuis, geen punt. Of dat het lekker zou zijn bij het eten, het zal wel. Ik geniet van mijn spa rood bij het eten, dat ik dat nog eens zou zeggen. Ik keek vroeger meewarig naar mensen die spa rood/fris bij hun eten dronken als ze uit eten waren. Saaie mensen daar moet wat mis mee zijn, het was een onmogelijkheid. Het was dus puur confronterend, dat weet ik nu. En nu ben ik dus ook zo'n 'saai' mens en wat ben ik daar blij mee want wat is mijn leven rijker geworden. Dat ik het leven makkelijk vind, nou nee eerlijkheidshalve vind ik het regelmatig rete moeilijk,  zwaar en maak ik het zo vaak nodeloos ingewikkeld door allerlei trauma's. Maar met alcohol was het voor mij meer een zwarte tunnel met zelfhaat. Ik ben nu aan het leren hoe met het leven om te gaan met alles wat daarbij hoort. Het thema wat nu speelt is, afbakening van grenzen in combinatie met verantwoordelijkheid nemen, hoe doe ik dat waar voel ik me goed bij. Het leren wat ik weer terug mag leggen op andermans bordje.

Zoals met de familieproblemen, ik merk dat het aan het verschuiven is. I.p.v. een diepe pijn te voelen omdat het niet goed zit tussen een familielid en mij en ik niet weet wat ik moet doen kan ik het ineens wat loslaten. Ik wil niet meer ten koste van mezelf de goedkeuring hebben van een ander, dat hij mij wél lief vind, want daar komt het op neer. Ik ben daar niet (meer)van afhankelijk. En dat voelt toch bevrijdend. Het zal heus nog wel lastig worden op het moment dat ik er toch direct mee geconfronteerd wordt, dat zie ik dan wel weer, deze omslag is er en dat kan ik op terugvallen. Heeft alles met bestaansrecht te maken en stukje bij stukje komt het.

 

Ik heb al merels en zelfs een zanglijster het voorjaarslied horen zingen, heb wel tegen ze gezegd dat het te vroeg dat het nog te vroeg is, maar het klonk wel heerlijk.

[lady jane]

Poppy je bent een aanwinst hier

dat zit m niet in de kwantiteit

maar kwaliteit van schrijven

en leven.

[Poppy]

Dat is lief van je om te zeggen L.Jane, dankjewel.  

Ik vind wel belangrijk om hier te vertellen hoe fijn en goed het is om geen alcohol meer te drinken en het als het ware van als zijn franjes te ontdoen en te zien wat het werkelijk voor me betekend en daar is niets romantisch of gezelligs aan, ik houd mezelf niet langer voor de gek.

[smart]

(met Bowie op de achtergrond " but i try, i try, .... modern love"  swingt! )   :musicnote:

 

Wat mooi hoe je dit beschrijft!

Retezwaar ja. En wat zou het fijn zijn om de balans te vinden, dat je aandacht en liefde kunt ervaren zonder die rottige schuldgevoelens!!

 

Ik wou nog meer schrijven maar kreeg telefoon tussendoor.

Nu ben ik moe en ga even om mezelf denken....

Zo gaan die dingen dan soms..pff.

 

Hier ook druk doende vogels in de tuin: geweldig!

Tot horens!

[Gast]

Mooi Poppy! Toch andere geluiden dan toen je hier voor het eerst kwam.

Dat trek, de behoefte aan verdoving schrijf je zelf, af en toe optreedt kun je inderdaad gebruiken om er van te leren.

Goed bezig. Succes verder.

[Poppy]

(ah ja nu hoor ik Modern love in mijn hoofd, vandaag mijn oude LP Heroes gedraaid, heel lang niet meer gedaan, zo terug gekatapulteerd naar mijn zolderkamer :musicnote: :musicnote:, Lets dance is toch heel wat lichter qua gehoor)

 

Smart en Gerrit bedankt voor jullie lieve berichten.

 

Het leven bestaat een en al uit keuzes, we kunnen gewoon niet alles wat we zouden willen. Goed voorbeeld bij jou Smart, zo moet het ook zijn. Je hebt maar zoveel energie. Als je het een doet betekend het meestal dat iets ander niet kan. Ik klinkt zo simpel als ik dat zo opschrijf....maar het is echt een ontdekkingstocht. 

 

Af en toe weet ik hoe het moetl Gerrit, maar evenzo goed kan ik weer heel erg in de war zijn als er wat naars gebeurt, maar het is waar dat ik deze gevoelens die ik nu heb nog nooit heb gehad m.b.t. mijn familie en dit familielid in het bijzonder. Iemand die  heel boos kan zijn, borderline-achtig boos, noem ik het nu maar. Ik kan daar niets mee, het is erg bedreigend voor mij, ook al is het niet tegen mij persoonlijk gericht, ik vind het veel te heftig en te naar. En ik mag dat vinden en ik mag me er voor afsluiten ongeacht wat een ander daar van vindt. En het lukt en dat is heul erg fijn en dat heb ik nu ervaren en neemt niemand me af.

 

Nu even muziek maken en dan misschien nog wat kliederen met verf.

[Meya]

...

ik vind het veel te heftig en te naar. En ik mag dat vinden

...

Hopsa, die staat !!!

[Poppy]

Wil wat schrijven over hoe moeilijk ik het vind om iemand te spreken die onder invloed is en dan heb ik het over een bekende.

Ik merk dat ik eigenlijk zeer kwaad wordt. Het kan zijn dat dit niet leuk is om te lezen maar het is iets van mij en het gaat over iemand die ik al heel lang ken dus dat speelt ook mee. Woedend word ik dus, van potdomme (maar dan anders), hou daar eens mee op met dat stomme gedrag. Die kwaadheid zit er 'm er ook in door mijn verleden, mijn ouders waren alcoholist en het hele gezin was/is er eigenlijk mee besmet, veel alcoholmisbruik dus. Dat maakt me denk ik nu denk ik zo onnoemelijk boos. Het voelt ook arrogant dat ik er zo ontzettend boos van wordt omdat ik zelf geen haar beter was. Nou eigenlijk vind ik mezelf wel een haar beter want ik ben het gevecht met alcohol wél aangegaan en dat al zo'n 17 jaar geleden. Wel met veel ups en downs gegaan, maar ik ben vanaf toen gevecht met het alcholmonster aangegaan. Mijn ouders zijn dat gevecht nooit echt aangegaan. Ze zopen zich door alle crisissen thuis heen en het interesseerde hun helemaal niets wat dat mijn zo'n jong meisje deed of met de andere kinderen. Ik denk dat daar mijn kwaadheid vandaan komt.

En ik vind het ook echt gênant dat je mensen durft te bellen als je onder invloed bent, vooral als je al wat ouder bent, het kan zijn dat mensen zich aangesproken voelen, dat is niet de reden dat ik dit opschrijf, ik heb het over mijn leven. Heb ik ook gedaan hoor, net zo gênant. Heb dat de laatste 17 jaar eigenlijk vermeden, maar ik heb nog wel mailtjes gestuurd met mijn aangeschoten kop, daar ben ik niet trots op. 

Het is denk ik ook de machteloosheid en ook mijn eigen lafheid dat ik op het moment dat ik diegene aan de lijn heb hem/haar er niet mee confronteer. Ik weet wel dat het naar alle waarschijnlijkheid niet in goede aarde valt en ik een flinke sneer krijg.

Zelf heb ik geen kinderen mocht iemand zich dat afvragen.

Moest het even van me af schrijven en heb dingen opgeschreven die ik eerder niet zou durven omdat ik altijd heel voorzichtig ben om anderen niet te kwetsten, maar dit is mijn waarheid/gevoel en dat mag er ook zijn.

 

Nu ga ik het loslaten en leuke dingen doen!

[Meya]

En ook die staat.

Natuurlijk mag je dat schrijven.

[Gast]

Het is jouw draadje Poppy, dus dit kun je rustig neerzetten. Geen onvertogen woord toch?

Ik vind mensen die onder invloed zijn ook niet  leuk. Maar vroeger ook al niet zo. De irritatie wordt wel minder, moet ik zeggen.

Maar in tegenstelling tot jouw situatie heb ik nooit aan de ontvangende kant gezeten, waarin ik last had van mensen onder invloed die mij belden of e-mailden of zo.

Dat zal een groot verschil maken, denk ik.

[Poppy]

Ik heb nu een aantal maal op de dagdraad gelezen en ik krijg er een knoop van in mijn maag. Ligt dat aan mij? Het roept bij mij het gevoel op dat ik me moet verdedigen en dat wil ik niet. Dus ik ga daar voorlopig niet meer kijken. Ik voel me ook steeds aangesproken door van alles en nog wat. Daarin heb ik nog veel te leren. Ook te leren om te zijn wie ik ben zonder de goedkeuring van een ander. Vind het nog ingewikkeld maar ik mag het stapje voor stapje doen.

[Gast]

Je kunt hier dat doen wat goed is voor jou op dit moment Poppy. De dagdraad hoeft niet en je bent daarin niet de enige (geweest).

[Menja42]

De meeste huidige verslavingszorginstellingen (mooi Scrabble woord) bieden de combi aan. Als je de dieperliggende oorzaken niet aanpakt, dan blijft bijv. een training of onlinecursus symptoombestrijding, afhankelijk van hoe groot de persoonlijkheidsproblemen zijn natuurlijk. Interessant is dat bij kinderen de prefrontale hersenkwabben nog niet goed zijn ontwikkeld bij gebrek aan fysieke waarschuwingssignalen (onprettig gaan voelen bij de afweging iets onverstandigs te gaan doen), waardoor de rem nog niet goed werkt. Ze zijn nog impulsiever dan volwassenen en kiezen voor korte termijn beloning. Daar hebben verslaafden (en psychopaten ;-)) ook last van.

 

En eerlijk gezegd voel ik mij vaak nog kinderlijk en gek genoeg als ik het een tijdje droog houd meer man, omdat ik dan volwassen gedrag laat zien. En je hebt gelijk, juist de strijd is zo vermoeiend.

Ik ben nu 45 jaar en heb zoveel behandelingen, medicatie en therapieën gevolgd, dat ik het predicaat uitbehandeld heb gekregen. Het onderliggende is dus stevig uitgeplozen, maar het was nooit de combi. Dus de strijd bleef...

Momenteel heb ik juist erg de behoefte om mijn probleem van mij af te praten, hoog tijd voor de eerste stap denk ik zo, de AA!

[smart]

Menja, als je meer wilt schrijven zou je je eigen draad kunnen gebruiken.

Ga je voor het eerst naar de AA? Ik doe dat ook sinds kort. Prettige steun in de rug!

[Poppy]

Bedankt Smart, dit is inderdaad meer iets voor je eigen draadje. Het is een goed stukje en fijn om voor je zelf te hebben!

Ik sluit me bij Smart aan goed dat je naar de AA gaat ik hoop dat daar de nodige steun kunt vinden.

Blijf praten en schrijven!

[Poppy]

Even weer een stukje schrijven, ik ben hier wel erg weinig terwijl ik de verbinding die ik hier voel wel mis, maar het kost ook tijd hier te zijn en ik merk dat ik de laatste tijd meer kies om te schilderen of te harpen. Dit heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat ik alweer 2 jaar en 4 maanden niet meer drink.

En dat de noodzaak tot delen op dit gebied niet meer zo heel dringend is. Maar in mijn leven zijn er nog genoeg momenten waar ik vroeger gedronken zou hebben. Vooral de nachten vind ik regelmatig lastig. Als ik wakker word ben ik eigenlijk altijd angstig en dat ben ik wel eens zat, verder slaap ik  heel redelijk maar de angst voor 'grote' dingen is akelig. Ben er de laatste tijd ook wat boos om omdat deze angst is ontstaan is in mijn onveilige jeugd en dus gezin en nog is de gezins- dynamiek naatje. Gelukkig krijg ik wel EMDR en daardoor zijn een aantal zaken wel wat verschoven. Ik ben aan het oefenen om me als volwassene op te stellen en niet het angstige kind laat regeren.

Mijn wens en doel is om heel lang niet meer te drinken (het liefst nooit maar dat vind ik een brug te ver om hardop te moeten zeggen). Het wordt steeds makkelijker, de lege momenten die ik voel waarin wil drinken daar kijk ik even naar en ga dan weer verder. Ik ben veel en veel te blij dat ik n iet meer hoef. En dat gevoel zit diep, alleen ik weet dat ik voor altijd alert moet blijven. De verhalen dat mensen na 5 jaar beginnen geven mij een reality check, dat kan mij ook heel goed overkomen. De drie jaar is voor mij ook zo'n moment, want toen ben ik een vorige keer weer begonnen, dat was mijn langste periode achter elkaar. Ik durf wel af te spreken om  een periode van 5 jaar niet te drinken, dat is een mooi doel en voelt voor mij haalbaar.

En dan werk ik naar dat volgende moment toe, hoe sta ik er in over ongeveer 2,5 jaar.....

Ik heb dus een plan , voelt goed

En ik ben ook heel blij en trots dat ik nu ruim 1 jaar van de nicotine kauwgom af ben en ook geen behoefte heb om weer te gaan roken of kauwgom te gaan eten. (dat laatste trekt nog wel eens eerlijkheidshalve).

Fijne dag allemaal deze stralende dag

[Tine]

Fijn dat t zo goed gaat Poppy!!

Ik zelf ben na bijna 2 jaar niet drinken toch n glaasje gaan drinken op de vakantie....

En vanaf, die periode is de alcohol weer belangrijk geworden.

Waar weken van niet drinken overging in dagen wel.

Geen grote hoeveelheden, maar wel te veel volgens de norm.

Dit weekend ben ik begonnen om de wijn weer los te laten.

Het blijft zo 'n gevecht.

Super om te lezen dat t zo goed gaat bij jou Poppy!

Fijne dag!