Een nieuw begin

[erik]

Wat die groepstherapie betreft, Erik,

Ik kan me inleven in het verhaal van anderen zonder er van wakker te liggen. Ik kan het niet laten proberen te helpen,maar verder kan ik het wel redelijk los laten. Daar zie ik dus niet dadelijk moeilijkheden. Misschien, en ik denk dat dit niet goed klinkt, omdat ik zelf toch wel een van de straffer verhalen bij heb.

 

 

Gelukkig, dat lijkt mij namelijk zo lastig aan groepstherapie. Wat zou er niet goed klinken aan wat je schrijft? Het is toch juist goed om aandacht te vragen voor je eigen verhaal en jezelf centraal te stellen. Wel heel naar dat het zo is dat er bij jou onder de oppervlakte zoveel verhaal zit. Dat dat zo is klinkt niet goed en rot voor je.

[erik]

21 jaar geleden was dat dat verhaal van de ingreep bij je knieschijf? Dat de info kwijt is wat er toen precies waarom gedaan is? Duimen maar dat ze ergens nog een papieren archief hebben van je. Zou in elk geval onthouden vanaf nu na elke ingreep te vragen om foto's en uitslagen. Dat doe ik standaard en dat recht heb je vaak. Ziekenhuis is het niet gewend maar ik kreeg van mijn arm operatie en peesscheur gewoon de rontgenfoto mee en bloeduitslagen.

 

Tja jammer hoor dat je nu binnen moet verblijven. Dan maar veel lezen....Fijne dag. Doe rustig aan...

7 november 2015 bewerkt door erik

[Akkordeon]

Gerrit: je bent de tweede die me spreekt over die glucosamine. Maar denk dat ik toch beter even met de specialist praat voor ik zelf aan pillen begin. Donderdag.

Erik: tegenwoordig wordt alles automatisch doorgestuurd naar HA. Kan dus nu niet meer verloren gaan. Er is iets gebeurd met de knieschijf en de patella ( een pees in de knie). Maar wat juist, weten we dus niet. Nu zit er terug een ontsteking op. Dat voel ik aan het gloeien. Blijven zitten dus met de pootjes omhoog. Lastig om niet te weten voor hoe lang. Met geluk is het binnen een paar dagen weer beter en kan ik er weer om lachen. Om de angst van nu.

Had me morgen opgegeven voor vrijwilligerswerk. Heb moeten bellen omdat dat dus niet kan. Heb in de plaats werk gekregen aan de inkom. Zit ik toch tussen de mensen. En heb ik gratis een concertje.

Zal me nu maar wat aan het breien zetten. De spanning om te ontdekken of ik een handschoenen kan maken is er nu wel af. Maar met 1 handschoen kan ik niks natuurlijk...

[hummer]

Fijn dat er verbetering in zit Akk. lekker op de bank met een goed boek??

[hummer]

Ik zie dat je al aan het breien wil Hoewel handschoenen hebben we nog niet nodig hier. Er waren mensen voor Kaya, maar die hadden blijkbaar niet goed gelezen dat Kaya geen katten gewend is, kwamen dus helemaal vanuit Limburg.....Kaya is dus nog bij ons.

[huttula]

Beterschap Akk

[Meya]

He verdorie, dat kon je er nu net bij hebben... .

 

Als de knie gloeit dan is koelen met ijs bij mijn weten altijd goed. Ijs niet direct op de huid en niet te lang. Het verlicht de pijn en remt de ontsteking.

 

Hou je haaks meid

[Akkordeon]

Heb gisteren de dag verder doorgebracht met Star Trek. Kende ik alleen van naam. Die oude films zijn best leuk! En inderdaad met een ijspak.

Straks toch maar aan de inkom gaan zitten. Elke dag een hele dag op de bank trek ik niet. De autorit zal lastig zijn, maar ik ga gewoon mijn wagen laten parkeren door een ander en als een filmster bij de deur uitstappen :-)

Maandag heb ik therapie. Maar dat is in een autovrije zone. Geen idee hoe ik daar moet geraken. Terwijl ik het echt wel kan gebruiken! Misschien toch maar een voorschrift halen voor krukken. Lastige keuzes: therapie is goed voor mij, maar er heen gaan is slecht. Wat doe je dan?

Nu ja,

Vanmiddag wordt leuk!

Ik hoop voor jullie ook!

Dank voor alle reacties!

[hummer]

Tjonge, is toch wel heel vervelend! Sterkte!

[Poppy]

Van mij ook beterschap en sterkte, naar voor je allemaal.

[Meya]

Sterkte Akkordeon, ik hoop dat het je lukt om bij de therapie te komen.

 

Iets dat ik keer op keer vergeet aan je te zeggen: mijn vrouw heeft emdr therapie gedaan. Dat heeft enorm geholpen.

[Akkordeon]

Hoi Iedereen,

Probleem van de therapie heeft zichzelf opgelost: therapeut heeft afgebeld wegens ziek. Al heb ik dus nu wel krukken. En weinig pijn zo lang ik niks doe. Momenteel durf ik dus niets te doen om het niet erger te maken.

Vechter als ik ben, ben ik niet bang van wat pijn. Maar dus wel heel bang om het gebruik van die knieën te verliezen.

Ik hou me op de bank.

Grappig Meya,

Ik schreef net iets op jouw draadje over EMDR. Had zelf donderdag een eerste afspraak gemaakt, maar die heb ik moeten afzeggen voor de orthopedist. First things first, denk ik dan.

De drank trekt wel nu. Het wordt met de dag moeilijker om die refusal toch te nemen. Tot hier toe wel gelukt. Ik weet dat drinken op termijn niets oplost. Maar niet drinken heeft me behalve dit forum nog niet veel goeds gebracht. In tegendeel. Zelfs het heldere hoofd waar ik zo blij mee was voelt wazig door de paniek die er in rond spookt.

Als ik dit allemaal vooraf had geweten, was ik niet gestopt. Behalve misschien als ik vooraf wist waar blijven drinken me zou gebracht hebben. Of als ik wist welke mooie dingen er ooit misschien nog komen. Maar dat zijn warrige niet helpende gedachten.

Zal me dus nu maar even komen focussen op jullie verhalen.

Misschien kan dit warrige brein nog iets betekenen.

[Meya]

Klinkt alsof je op een lastig moment zit in je adb. Ik heb nu de tijd niet om terug te lezen maar misschien heb je wel zin om het hier op te schrijven:

- je bent wel eens teruggevallen na een periode alcohol vrij toch?

- hoe ging dat toen?

- heb je achteraf spijt dat je toen teruggevallen bent?

- hoe heb je de draad weer opgepikt?

- was dat lastig?

 

En ook wil ik graag weten hoe dat zit met die refusal en trek/craving. Vooral: heb je craving op het moment dat je die refusal slikken moet? En zo niet hoe werkt dat dan? Is met refusal de zin 'ik neem de eerste niet' nog nuttig, of is het juist ik neem die pil wel...

 

Nou ja, vragen vragen. Voel je beslist niet verplicht te antwoorden. Ik hoop superduper dat je volhoud. De problemen die je nu hebt kunnen worden opgelost. Maar niet met een drankhoofd.

 

Houd moed.

[Jeanne]

 ... Maar niet drinken heeft me behalve dit forum nog niet veel goeds gebracht. In tegendeel. Zelfs het heldere hoofd waar ik zo blij mee was voelt wazig door de paniek die er in rond spookt.

 

Ik zit in hetzelfde schuitje. Behalve de fase van het heldere hoofd: die heb ik overgeslagen.

En voor mij is drinken geen optie. Het mag niet van de kinderen: klaar! Dat is ergens wel 'makkelijk'.

Ik slik nu braaf mijn anti-trek pillen voor de zekerheid. In jouw plaats zou ik ook de refusal blijven slikken. We zijn ongeveer tegelijkertijd gestopt: je gaat me toch hier niet alleen laten zitten, zeker?

10 november 2015 bewerkt door Jeanne

[Akkordeon]

Hoi Meya,

Een antwoord op!je vragen:

Ik ben toen hervallen nadat de pijn van het gedrag van mijn dochter naar mij toe ondraaglijk leek. Drank hielp wel.

Lastig was dat ik minder dronk dan vroeger en toch katers had. En een maagontsteking kreeg.

Uiteindelijk heb ik meer last van trek als ik wel drink ( om de kater en de maagpijn tegen te gaan) dan nu ik niet drink.

Terug stoppen is gelukt omdat ik de negatieve gevolgen niet meer wilde en omdat er vrienden zouden komen tegen wie ik niet wilde vertellen dat ik weer dronk. Vertellen dat ik hervallen was maar me weer herpakt had, durfde ik wel.

Wat ik nu wil is eigenlijk kinderachtig: ik wil mijn leven terug van toen ik dronk maar het niet uit de hand gelopen was. Die tijd dat ik dacht dat ik gelukkig was. Met inderdaad 6 duvels per dag. Waar ik nog geen last van ondervond. Behalve dat ik rationeel wist dat ik veel dronk, had ik nergens last van. Nu ziet alles er helemaal anders uit. Het idee dat ik mijn verleden verwerkt had bleek niet te kloppen. Dat ik geleerd had ook niet.

De tijd van katers en de hele dag vechten tegen het eerste glas wil ik niet terug.

En dat is waarschijnlijk wel wat er komt als

ik nu terug ga. Niet waarschijnlijk, zeker.

Dat maakt het nu zo frustrerend. Ik kan niet terug. Maar momenteel geraak ik ook niet vooruit. In een dal zitten en zelfs fysiek gedwongen worden om te blijven zitten is echt niet mijn ding.

Ik hou me vast aan alle getuigenissen hier van mensen de zeggen dat het beter wordt. Maar als Huttulla spreekt over 5 jaar, weet ik niet of ik daar de moed voor kan opbrengen.

Nu ja, dat is vandaag. Morgen kan weer anders zijn.

Wel bedankt voor je vragen. Ze hebben me over de streep getrokken om vandaag de refusal te nemen. Ben ik weer 14 dagen verder.

Het spijt me. Ik denk niet dat dit leuk is om lezen. Maar het is wat er nu is.

Hopelijk hebben jullie een beter dag!

[Akkordeon]

Net telefoon gehad van het centrum. Na 3 keer overleggen hebben ze beslist om me in groep 3 te zetten. De groep voor de trauma verwerking.

Ik sta als eerste op de wachtlijst. Wat wil zeggen dat ik misschien al in december kan beginnen. Maar kan dus ook nog januari worden. Gewoonlijk weet je ongeveer een week vooraf wanneer je mag starten. ( bij groep 1 stonden er 4 mensen voor mij. Zou dat dan wachten tot mei zijn geweest?)

Wachten dus.

[Akkordeon]

'Misschien al in december' was sarcastisch bedoeld. Ik vind dat nog behoorlijk lang wachten. Zeker als dat met hele dagen op de bank moet gevuld worden.

Hoe sneller hoe liever, denk ik. Des te sneller ben ik ermee klaar.

Op het werk werd ik geprezen om mijn geduld. Maar als ik mezelf lees is dat iets wat ook alleen op anderen gericht is. Voor mezelf telt dat voor akties die ik van anderen naar mij toe verwacht nog wel. Wachten op enige blijk van liefde van 'lief' daar kan ik heel geduldig in zijn. Maar als ik zelf aktie moet ondernemen heb ik het graag snel en efficiënt.

Wat minder geduld voor anderen en wat meer voor mezelf zou in deze niet slecht zijn...

Leunt ook weer aan bij dat vechten en loslaten, accepteren versus fatalisme. Enfin, zaken die ook op andere draadjes actueel zijn nu.

Maar je kan niet strijden voor geduld of vechten voor loslaten. Dat vraagt een nieuwe/ andere techniek.

Misschien zie ik die kapotte knieën van vandaag ooit nog als een prachtig kado voor een nuttige levensles.

Voel ik me duidelijk toch weer een stuk positiever dan eerder...

[Anouk]

Hoi Akkordeon,

 

Wat rot van je knieen, ik hoop dat de dokter donderdag iets verzint, waardoor je weer snel op de been bent.

Je weet maar nooit wat een stel zere knieen je uiteindelijk kan opleveren. Ik bedoel de 'nuttige levenslessen'    Overigens kwam ik vandaag een bericht tegen over glucosamine, dat zou vooral pijn in de kniegewrichten verzachten.

 

Ik hoop dat de wachttijd voor je therapie een beetje opschiet. En inderdaad, hoe eerder hoe beter, dat zou ik willen. Maar ik hoop vooral dat de therapie je een stuk verder zal brengen. Strenger zijn voor jezelf dan voor de rest van de wereld, dat komt me ook bekend voor. Lastig om het te hanteren, het is nogal diep geworteld.

En geweldig dat je ondanks alles, wiebelig en wel, van de alcohol afblijft!! Je kunt voor jezelf beredeneren, waarom je het niet moet doen. Daar heb ik echt bewondering voor.

 

Sterke en beterschap

[Akkordeon]

Dank jullie wel!

Vandaag eens niet een hele dag op de bank. Ik ben gevraagd om akkordeon te komen spelen op een kinderen zangwedstrijd. Niet dadelijk de boeiendste opdracht, 40 keer hetzelfde kinderliedje spelen. Maar wel gepast, nu ik al maanden niet gespeeld heb. En met kinderen vind ik altijd fijn.

Lief wil me helpen bij het transport. Met deze knieën een akkordeon lopen sjouwen is ook geen goed plan! Ik zal wel met gebogen benen moeten zitten. Hopelijk lukt dat!

Fijne dag!

[Jeanne]

Veel plezier met de muziek en de kinderen! Pak je rust daarna!

Ik hoop ook op een positief bericht van de artsen over je knieën. Toi, toi toi!

[Akkordeon]

Net terug van de specialist.

Knieën zijn overbelast en licht ontstoken, maar er zit geen water op. Dat is goed nieuws!

Nu fysio en RX en binnen 3 weken terug.

Blijven bewegen is de boodschap. Omdat anders de spieren verzwakken en die moeten net sterker. Maar alleen die bewegingen die geen pijn doen. Nu geraak'ik de laatste 2 dagen al wel terug tot aan het toilet zonder pijn, maar verder nog niet. Weet dus niet zo best hoe ik dat ga aanpakken. Maar dat moest ik dus overleggen met de fysio.

Daar had ik net antwoordapparaat, dus ik weet nog niet wanneer ik kan gaan.

Ben ik wel vergeten te vragen naar die glucosamine. Volgende week eens bij HA informeren.

Het ziet er dus naar uit nu dat het een tijdelijk probleem is en geen permanent.

Anderzijds begreep de arts niet goed hoe ik met zo weinig fietsen dit resultaat heb, terwijl ik toch echt geen zittend leven heb.

Zoals verwacht nog geen zekerheden vandaag. Maar toch al meer hoop. Een mens moet ergens beginnen.

[Jeanne]

Dat het tijdelijk is en niet permanent of progressief is heel goed nieuws!

Ik hoop dat de fysio je kan helpen om meer duidelijkheid te krijgen over wat je nog te wachten staat.

Veel sterkte!

[Meya]

Volgens mij goed nieuws. Zodra de fysio met je klaar is beginnen we een saaieknieoefeningenpact ok?

[erik]

Dat is geweldig nieuws! Niks geen progressief verhaal maar een te behandelen overbelasting.

 

Die fiets van je, is die maat goed en goed afgesteld? Is een keer vragen aan fietsenmaker of iemand met verstand van fietsen een idee? Dat je controleert dat kniepijn niet komt van een fiets die verkeerd afgesteld is.

 

En over die glucosamine, dat is vooral symptoombestrijding maar het kan wel helpen. Maar alleen als je het langdurig neemt waarbij kosten wellicht een punt is. En als je het gaat kopen is rondkijken op internet nuttig dat scheelt heel veel geld vergeleken met de lokale drogist. Ik heb wel tips.

 

En iets anders, heeft de fysio nog iets gezegd over koelen met een coldpack ivm ontsteking?

12 november 2015 bewerkt door erik

[huttula]

Dat maakt het al heel anders ..Akkordeon..voor de toekomst

Tijdelijk en niet permanent.

Gelukkig.

Beterschap