Alcohol, wat doet het met je?

[Gast Loen]

Leeg

10 oktober 2015 bewerkt door Loen

[wimmelt]

Hier maar even hetzelfde verhaal als op het refu-draadje van vandaag.

 

Per ongeluk weer geslikt, had pas morgen gemoeten maar beter een half teveel dan een half te weinig.

Ik kan me er  over opwinden dat mensen die refusal slikken laf zouden zijn en eigenlijk niet gestopt zijn met drinken, wat is dat voor een calvinistisch oordeel? Ben je laf als je pijnstillers slikt als je je poot breekt omdat je de pijn zelf niet kunt overwinnen. Ben je laf als je om euthanasie vraagt omdat je ondragelijk lijdt en het niet meer volhoudt? Ben je laf als je suikerziekte hebt en daar medicatie tegen neemt? Verslaving is een ziekte, een hersenziekte wel te verstaan, mag je dat niet met een pil bestrijden? Hoe veel moet je lijden om hier toe over te gaan, 40 jaar in mijn geval? Had ik maar dood moeten gaan aan de drank zodat mijn nabestaanden kunnen zeggen: Opgeruimd staat netjes, hij heeft ons leven en het zijne zelf verpest? Moet ik mijn diepe depressie waarbij ik in een zwarte schaduw leef zelf overwinnen en in geen geval medicatie nemen omdat lafheid anders mijn schande is? Ben ik liever een totale ramp voor heel mijn omgeving dan dat ik tenminste probeer om een pil te slikken waardoor ik en mijn omgeving een dragelijk leven hebben?

En dan de bijwerkingen van e.e.a.: Het valt mij op dat verslaafden vaak angstig zijn voor de bijwerkingen van medicatie en zich ternauwernood afvragen wat de bijwerkingen zijn van het middel waar ze verslaafd aan zijn. Liever iedere ochtend een mega-kater, met koppijn, kotsen en de uiteindelijk leverkwalen en de dood, dan 3 weken lichte slapeloosheid, wat verminderd libido of duizeligheid. Dit niet te willen is naar mijn idee een verkapte  onbewuste mega-smoes om toch weer te willen gebruiken. Natuurlijk weet ik best dat de farmaceutische industrie ons graag ziekt maakt om eraan te verdienen maar we zijn zelf toch wel in staat om uiteindelijk de juiste afwegingen te maken, samen met degenen die de medicatie voorschrijven?

Had men mijn ADD maar herkend toen ik in de 20 was, had ik mezelf maar 20 jaar eerder toegestaan om refusal te gaan slikken , dan had mijn leven er heel anders uitgezien. Pas sinds een paar jaar slik ik een antidepressivum om dit onder controle te houden, precies het stofje wat mijn hersenen het evenwicht geeft om wat rustiger te worden. Had ik dat met mn toch al zo drukke kop er zelf nog bij moeten doen, of was het beter door te zuipen om die broodnodige rust te creëren. Ik slik nu 10 maanden een halve refu om de dag, dat houdt mij van de drank af en geeft mij ruimte om mijzelf verder te ontwikkelen in plaats altijd maar bezig te zijn met hoe kom ik van die drank af! Had ik daarnaast met mijn drukke hoofd ook nog de taak erbij gehad om het gevecht tegen de drank zelf te winnen? Dankzij de medicatie heb ik nu een leven waarvan ik in het verleden nog niet eens durfde te dromen. Eindelijk na 45 jaar vechten ben ik dankbaar dat ik in een tijd leef waarin dit mogelijk is en niet middeleeuws eindig als een nietsnut en een zatlap.

Natuurlijk is het proces voor iedere verslaafde anders, dat begrijp ik natuurlijk ook wel, maar vanuit mijn ervaring weet ik nu dat er sommigen zijn die het allemaal zelf kunnen, maar ik weet ook dat het merendeel van de verslaafden uiteindelijk weer terugvalt , getuige de massa's die zich hier aanmelden en uiteindelijk, na korte of langere tijd in het niets verdwijnen. Natuurlijk is dit geen pleidooi om maar meteen bij de eerste tekenen van ziekte een pil te slikken. Het gevecht tegen verslaving levert ook iets op. Het is ook gevecht tegen hebzucht in het algemeen en, als het werkt, je ook een zekere mate van spiritualiteit oplevert, alle hebzucht is vaak de oorzaak van ellende. Maar bij de meesten van ons is de kracht die ervoor nodig is om zonder hulp of medicatie te overwinnen, juist door het gebruik, niet voldoende. Dat is geen schande, niet iedereen is een heilige, de meesten van ons niet. Ik schaam mij er niet voor dat ik mijn verslavin(gen) niet helemaal zelf overwonnen heb en uiteindelijk ervoor gekozen heb om dit met enige chemie op te lossen. Ik erken dat ik het zelf, ook met professionele hulp niet kan. Is mij daarom een normaal leven mij misgunt? Ik ben er van overtuigd dat medicatie zin heeft, ook al is het om tijdelijk rust te krijgen waardoor je aan het probleem kunt werken zonder verstoring. Dit zal vast een hoop reactie oproepen, maar dat is dan ook precies de bedoeling. Ik hoop dat anderen geen gevecht van 45 jaar nodig hebben om tot dezelfde conclusie te komen en op tijd tot de ontdekking komen dat na vele terugvallen het gevecht hopeloos genoemd mag worden en medicatie de goede optie is.

Pff, dat moest er even uit!

[wimmelt]

Fijn Loen!! Dat was nou net de bedoeling!

[Blekje]

En ik maar zoeken naar een draadje over algemene zaken met alcohol gerelateerd. Ik dacht: ADHD, nee, die bestond al. Waar is nou toch dat draadje van Loen. Ik vind het wel jammer dat je het draadje zo genoemd hebt, want misschien dat niet-ADHD-ers hier nu niet komen. En dat terwijl er voor mij zoveel herkenbaars in staat. Ik heb alles gelezen Loen

Wat bij mij overeenkomt:

Aandachtstekort: helemaal

Impulsiviteit: voor de helft (ben geen flapuit en val ook niemand in de rede)

Hyperactiviteit : niet

 

Ik herken de drukte in mijn hoofd wel heel sterk en het bang zijn voor de verveling. Dus ik heb als ik bijvoorbeeld aan het handwerken ben, altijd iets op de achtergrond waar ik mee kan luisteren: luisterboek, programma op tv. Als mijn aandacht maar afgeleid is. Want bij mij is het geen storm, maar de confrontatie met gedachten die onaangenaam zijn.

 

Toen bij mijn man op zijn 60ste ADHD geconstateerd werd, dacht ik dat daar bij mij ook wel eens sprake van kon zijn. Of in ieder geval ADD, vanwege de onrust in mijn hoofd en omdat ik ook nooit dingen af maakte. Ik was al jaren onder behandeling bij psychiaters, verslavingspsychiater ook en sinds vier jaar intensief bij het FACt hier en op mijn verzoek werd er (opnieuw) psychologisch onderzoek gedaan, mede gericht op ADHD. Hier kwam uit dat ik geen aandachtstoornis heb. Wel PTSS (complex) en persoonlijkheidsproblematiek en natuurlijk alcoholafhankelijkheid. Maar er is veel overlap met ADHD. De PTSS is succesvol behandeld met EMDR twee jaar geleden, maar de persoonlijkheidsproblematiek nog niet

 

Ik heb jaren net als jij Loen 1 fles wijn per dag gedronken. Nog wel anderhalf ook voordat ik 10 jaar geleden bij de verslavingszorg aanklopte. Daarna kon ik het redelijk bij 1 fles houden en heel vaak ook minder. Pas nadat de PTSS klachten verdwenen waren kon ik vorig jaar echt nadenken over mijn alcoholprobleem. Want ik vond eigenlijk dat ik geen alcoholist was. Maar ik weet nu dat ik zelfs met 2 halve liters bier per dag en soms zelfs 0 of 1 en dan regelmatig uitschieters naar boven echt alcoholist ben. Dat merk ik nu ik niet meer drink. Want ik wil al mijn stress oplossen met alcohol. Hoewel de gewoonte er nu wel uit is en alcohol niet het eerste is waar ik aan denk bij een beetje stress.

[Blekje]

Wat roept bij jullie de trek op? En wat is de trigger om te gaan drinken, mocht je jezelf toestaan om te gaan drinken? 

 

Bij mij is dat alles waar ik niet zelf de hand in heb. Dat wil zeggen: andere mensen. Ik ben heel snel uit mijn evenwicht als ik ga nadenken over wat anderen van mij vinden. Als ik onzeker word over gesprekken met anderen: heb ik niet iets verkeerds gezegd? Hij of zij keek toch een beetje bedenkelijk, heb ik iets gedaan wat niet goed was? Heb ik niet te veel zus of te weinig zo. Zouden ze me nog wel aardig vinden? Dat soort dingen

Ik heb ook heel erg de neiging om voor andere mensen te denken (alsof ze dat niet zelf kunnen) en denk te weten wat er in ze omgaat wat mij betreft. Erg vermoeiend en erg onrustig.

Maar ook krijg ik stress (en dus trek) van het idee dat anderen iets van me verwachten. Ik denk dan al snel dat ik niet aan die verwachtingen kan voldoen en dat geeft druk die ik denk niet aan te kunnen

En dan heb ik nog allerlei ideeën over wat ik van mezelf vind dat ik zou moeten (huishouden, werk, vrijwilligerswerk) en stel daar erg hoge eisen in voor mezelf. 

Verder moet alles meteen van mij. Als ik een idee heb dan wil ik dat meteen uitwerken of door anderen uitgewerkt zien en dat botst nogal eens met de ideeën die anderen hebben. 

Ik mag dan geen ADHD hebben, ik ben wel heel vaak aan het hyperfocussen. Dan ben ik helemaal als een bezetene bezig met iets en dan is alleen dat ene belangrijk.

 

Bij mij geldt op dit moment: een beetje stress die snel afzakt geen trigger om echt te willen drinken, ook al heb ik trek. Maar als de stress hevig is of langer aanhoudt, dan zou ik zeker gaan drinken als ik de refusal niet gebruikte

19 juni 2015 bewerkt door Blekje

[Blekje]

Even tussendoor: ik heb het zo genoemd omdat ik al een tijdje terug beloofd had, om juist een specifiek draadje te openen. Nu denk ik zelf ook wel: liever alles door elkaar, het is allemaal alcoholgerelateerd en een verslaving is een verslaving... hoe je die aanpakt, vind ik gewoon erg interessant. En leerzaam.

Iedereen is welkom. De titel aanpassen lukt me nu niet meer... misschien de Helpdesk vragen, de moderators ?

Je kunt misschien ook de onderwerpen hier kopieren en een nieuw draadje ervan maken. Ik weet niet of dat kan

[Blekje]

Dat lijken me goede manieren om je trek door te komen. Ik doe zoiets ook in mijn telefoon bij notes. Dan maak ik een checklist met de klusjes die ik kan doen. 

 

Omdat ik heel veel zit te hangen in mijn stoel en dan aan mijn electronische sigaretje zit te hijsen met een bak koffie, heb ik op de dagdraad een tip opgepikt om elk uur 5-10 minuten een klusje te doen. Dat zijn voor mij dan meest huishoudelijke klusjes en als ik erg in een dip zit en ik weet niet wat ik in huis zou moeten doen buiten de gewone dingen, wc, keuken, stofzuigen etc, kan ik daar uit putten. Meer om actief te blijven ook fysiek dan om de klusjes gedaan te krijgen. Ik zie namelijk altijd erg tegen het huishouden op om dat lang achter elkaar te doen. En nu is mijn doel meer actief te worden dan het huishouden, maar zo wordt het toch gedaan en ik voel me er beter door.

Ik voel me namelijk altijd erg schuldig als ik volgens mijzelf niet genoeg doe in huis (ben ook geen goede huisvrouw).

 

Ik ben nu wel zo lang van de drank af dat ik merk dat de trekmomenten meestal maar kort zijn en ook omdat ik vanwege de refusal niet kan drinken heeft het toch geen zin om er lang bij stil te staan.

Dat lukte mij een paar maanden geleden niet. Ik ben in september gestopt, maar half december kreeg ik heel veel trek aldoor en liet regelmatig de refu staan. Toen ben ik begonnen met regelmatig benzo's te nemen. Vervanging dus. In februari was ik erg depressief. En dat is de ware trigger, want toen heb ik de refu zo lang overgeslagen dat ik weer kon drinken en ben 1 dag teruggevallen. Een uitglijder. Daarna niet meer. 

Voor mij is het van belang dat ik niet in een depressieve toestand zak. Dat moet ik doen door goed actief te blijven, ook als ik slechte dagen heb. En niet alleen met mijn hobby. Want daar ben ik wel heel veel mee bezig, alleen leidt mij dat vaak onvoldoende af.

 

Maar ik moet ook iets aan mijn problemen doen. Zorgen dat ik op de slechte dagen mezelf beter uit dat gat kan krijgen. Met mijn valkuilen aan het werk. Anders gaan denken en mezelf corrigeren. Dat hoop ik in de schematherapie te leren. Want ik kom zoveel tegen in het dagelijks leven dat mij stress oplevert en waardoor ik dan heel slecht functioneer en erg depressieve gedachten krijg of heel druk word in mijn hoofd

19 juni 2015 bewerkt door Blekje

[Blekje]

Hoe is het met jouw stemming over het algemeen Loen? Heb jij ook last van wisselende stemmingen?

En ben je dan ook echt de hele dag actief? Als ik stil zit en niks doe, gaan mijn gedachten met me op de loop en word ik vaak somber, maar ik geef me wel vaak over aan dat niets doen en die gedachten omdat ik het zo moeilijk vind om op gang te komen

[Blekje]

Ik denk dat het voor veel ADHD-ers geldt dat ze zich beter voelen als zelfstandige dan in loondienst. Dat was bij mijn man ook zo. Toen wij ons bedrijf hadden, bloeide hij helemaal op. 

Wat leuk voor je dat je in het schrijven je werk kunt vinden. Heerlijk toch, dat je er ook zelfvertrouwen aan ontleent?

 

Wij wandelen ook meerdere keren per dag. We hebben een golden retriever en die heeft nogal wat beweging nodig. Dat vind ik ook fijn om te doen. Bewegen is altijd goed.

Op het moment zit ik toch weer in een dip en dan denk ik regelmatig: waarom de refu niet laten staan. Gewoon weer gaan drinken, wat maakt het uit. En kom ik ook minder in de benen. 

[Blekje]

De dip begint eigenlijk meer op een depressie te lijken. Het gaat al even zo. Overdag erg neerslachtig en nergens zin in en 's avonds klaar ik op. Maar dat is me niet vreemd. Ik doe wel dingen hoor. Ik maak quilts. Als ik ze met de hand naai, moet ik er iets afleiding bij hebben omdat ik teveel kan nadenken, maar als ik het op de naaimachine doe wordt het meer werken en dat geeft meer afleiding. Dus dat doe ik nu maar. Vandaag hebben we ook wel gefietst en op een terrasje gezeten (met hond). Daar klaarde ik ook niet van op, maar ja ben ik weer een anderhalf uur verder de dag door. Ik ben overdag ook wel wat met m'n hobby bezig als ik in een dip zit/depressief ben, maar ik heb dan totaal geen lol in wat ik doe en krijg er ook snel genoeg van dan. Maar ik weet dat ik dan toch dingen moet doen omdat ik anders helemaal zo weg zak en de dag ook erg lang duurt. 

 

De persoonlijkheidsproblematiek zit hem daarin dat ik veel afhankelijke trekken heb en ook wat borderline trekken. En ik heb veel problemen met sociale contacten. Ik ben erg veel bezig met zelf invullen wat anderen van me denken of verwachten en kan daar helemaal van in de war raken tot paranoide toe. Het zijn gewoon erg lastige valkuilen. Ik voel me ook heel snel aangevallen en ga kritiek al bij voorbaat uit de weg.

 

Toch ben ik ondanks de dip niet heel veel met drank bezig. Wel besluit ik op de ochtend dat ik de refu moet nemen dat ik hem oversla, maar als ik 's avonds dan weer opklaar neem ik hem toch. Als ik geen refu zou gebruiken zou ik zeker zijn gaan drinken nu, dat wel. Als ik zo ben, is mijn motivatie om niet te drinken weg en heb ik ook geen wil meer. Daar moet ik zeker aandacht aan besteden bij Tactus straks

20 juni 2015 bewerkt door Blekje

[Blekje]

Vandaag was een goede dag. Die heb ik er ook tussen zitten. En dan ben ik een dag als gisteren alweer kwijt. Dat is het rare. Als ik zo'n naargeestige dag heb, denk ik dat het heel vaak zo is en dat het nooit meer overgaat. En als ik dan een goede dag heb, sta ik er niet meer bij stil en vind het eigenlijk wel meevallen. Maar als je erin zit, valt het ontzettend tegen.

 

Ik heb een tijdje op een forum gezeten voor lotgenoten, maar daar werd overwegend geklaagd en narigheid troef. Daar werd ik echt niet vrolijker van. Ik gebruik al heel lang een onderhoudsdosering antidepressiva en tijdens een depressie wordt de dosis voor een aantal maanden verhoogd. Ik heb nu eenmaal een depressieve stoornis en ik denk dat ik daarmee gewoon moet leven. Na de EMDR van twee jaar geleden is het twee jaar weggebleven en dan mag ik in mijn handen knijpen. Misschien dat het nu ook te maken heeft met de turbulente periode die ik achter de rug heb. Heel veel stress opgebouwd vorig jaar al, veel angsten, in de war en een opname in april. Daarna ook nog weer onrustig en angsten en veel overprikkeld. Het was allemaal heel heftig. Dus misschien niet gek dat ik daar een reactie op heb. En ik vind mezelf vaak parasiteren op de samenleving. Ik heb een WAO uitkering omdat ik volledig arbeidsongeschikt ben verklaard een aantal jaren geleden. Dat kan ik niet goed accepteren. En dan consumeer ik ook nog een hoop zorg. Ik weet dat het niet terecht is dat ik zo denk, maar ik krijg die overtuiging niet uit mijn hoofd.

 

Ik was bezig met de online behandeling, maar omdat het zo slecht ging met me, hebben we besloten dat ik de intensieve behandeling ging volgen. Dat is 11 weken wekelijks face to face contact met de psycholoog bij Tactus.

 

Vandaag was mijn dochter met haar gezinnetje hier en ik heb genoten van mijn bijna 2-jarige kleindochter. Heerlijk zo'n kind

 

Is het gelukt met het afstrepen?

21 juni 2015 bewerkt door Blekje

[Blekje]

Over welke onderwerpen schrijf je over het algemeen? Of kan dat van alles zijn.

Het is goed dat je een week-weekendritme hebt. Dat helpt ook erg met het omgaan met alcoholproblemen. Daar kun je je aan vasthouden. Bij mij gaat de ene dag eigenlijk meer in de andere over. Door de week heb ik wel vaker afspraken, sport of eens een cursus, maar erg weinig invulling buiten de deur of dingen die moeten.

Hoeveel uren werk jij nu ongeveer per week? 

 

Ik schrijf ook graag. Heb zelfs een boek geschreven over mijn ervaringen met de EMDR voor de traumabehandeling en heb dat in eigen beheer op een selfpublishing platform uitgegeven. Is bijna niets van verkocht hoor en ik heb het aanvankelijk allemaal opgeschreven ook als extra verwerking, maar mijn omgeving vond dat ik het best uit kon geven.

Ik ben er altijd wel enigszins ambitieus in geweest en heb vaak op vrijwillige basis en ook wel kort freelance geschreven, maar op het moment doe ik er niets mee. Behalve af en toe een blog van onze hond

 

Ik heb bij elkaar ongeveer twee jaar veel EMDR gedaan en daar valt niets meer te halen voor mij.

[Blekje]

O, leuk woorden bedenken. Voor mensen die dat doen heb ik een heilig respect. Zo leuk. Ik kan het zelf niet. En snotvergeme vind ik een erg leuke.

Je hebt duidelijk een heel brede belangstelling. Heb ik ook altijd gehad en wilde me overal wel in verdiepen. Zo verrijkend!

Een maatschappijkritische blog lijkt me erg leuk. Ik ben ook veel bezig met allerlei ethische en maatschappelijke kwesties waar ik me nogal eens druk over maak. Ik denk er eigenlijk te veel over na en ik breng mezelf ermee in de problemen.

 

Bijvoorbeeld. Ik heb het gehad over gedachten die ik op sombere dagen heb over parasiteren:

Sinds mijn PTSS klachten verdwenen zijn, heb ik een tijdlang meer kwaliteit van leven gekregen. En nog op goede dagen. Maar ik merk heel sterk bij mezelf dat ik dan in conflict kom met mijn individuele waarden en gemeenschappelijke moraal. Ik vond eigenlijk meteen al dat ik dan bij de uitkeringsinstantie aan moest geven dat ik minder klachten heb zodat ik er geen recht meer op volledige arbeidsongeschiktheidsuitkering. Mijn psycholoog gaf aan dat ze mij toch gunde dat ik ook eindelijk ging genieten van de dingen. En ik weet wel, dat als ik herkeurd en gedeeltelijk weer goedgekeurd zou worden mij dat weer zoveel stress op zou leveren dat ik weer meer klachten zou krijgen. Ik ben bijna 60 en zal toch niet meer iets in loondienst vinden. En wie gaat er nu zoiets zelf bij het UWV aankaarten. Dat is een overdreven hoge moraliteit zouden velen vinden. En ik zou de grootste ruzie met mijn man krijgen. 

Maar ja, ik voel me er niet lekker bij, want we leven al in een maatschappij van pakken wat je pakken kan want iedereen kent zijn rechten en de plichten worden al snel de hoek ingestuurd. In feite zat ik begin dit jaar ook op dat punt en kwam daar zo mee in conflict dat het mede de oorzaak was dat ik opgenomen moest worden. En ook nu maak ik mezelf depressief met dit soort gedachten. En dan is het cirkeltje rond, want dan voel ik me weer een nutteloos lid van de maatschappij, vind ik dat ik geen recht van bestaan en al helemaal geen recht op geluk heb en kom ik in een toestand waarin ik weer meer zorg nodig heb en word ik weer meer een last voor de maatschappij. Eigenlijk een heel maffe situatie.

 

Nee het is maar het prettigst om gewoon werk te hebben en niet dat gedoe met instanties en vooral niet in jezelf

23 juni 2015 bewerkt door Blekje

[Blekje]

LOL, nee, mevrouw Ten Kate ken ik helemaal niet, maar hij is leuk

 

Helemaal gelijk wat werken betreft. Ik heb altijd veel plezier gehad in het werken en heb in de tijd dat mijn kinderen klein waren ook veel vrijwilligerswerk gedaan. Dat gaf me een goed gevoel. Toen ik 11 jaar geleden ziek werd heb ik dan ook alles op alles gezet om weer aan het arbeidsproces deel te nemen. Heb van alles geprobeerd, maar uiteindelijk heeft ook het UWV gezegd dat ik helemaal afgekeurd moest worden omdat het gewoon niet ging en ik teveel klachten had. Nu ben ik zo lang uit het arbeidsproces en ben bang dat het gewoon ook teveel druk gaat geven nog. Ik ben begonnen met weer vrijwilligerswerk, waar ik ook het afgelopen jaar bijna niet ben geweest omdat er aldoor wat mis ging met me. Er is gewoon aldoor wat en dat geeft me het idee dat ik niet meer kan meedoen omdat mensen niet op me kunnen rekenen. Ik durf gewoon geen afspraken meer te maken omdat ik bang ben weer af te moeten haken. Ik probeer me dus zoveel mogelijk bezig te houden met de dingen die hier in huis moeten gebeuren en mijn hobby's en daar vind ik een leuke daginvulling in. Eigenlijk vind ik zelf wel dat ik het idee van werken ook achter me moet laten; het gaat me gewoon te veel energie kosten om een werkritme op te bouwen. Ach, misschien is het ook allemaal te vroeg en moet ik gewoon eerst eens helemaal stabiel worden en dan kijken of ik misschien toch niet weer wat regelmatiger vrijwilligerswerk op kan pakken. Ik kan ook wel erg moeilijk doen voor mezelf.

Ik begin half juli met het traject voor Tactus. 

[Blekje]

Ik ben benieuwd hoe het je bevalt zo'n tijd zonder therapie

Ik ben op het moment nogal boos op mijn hulpverleners. Ik voel me over een aantal zaken niet serieus genomen en niet gehoord. Dat roept allemaal heel veel spanning en trek op. En dan baal ik ervan dat ik Refu slik. 

[wimmelt]

Gedverdakke, hier ook zo'n schrijver! Op de middelbare school leverde ik al opstellen in van tientallen pagina's waar de hele goegemeente dubbel lach van de lagstuipen. Maar van pa moest ik wiskunde studeren dus verder dan het hobbystadium is het nooit gekomen. Ook weer zo'n smoes om dan maar de fles aan de mond te zetten. Dan zet je natuurlijk helemaal geen letter meer op papier, en met wiskunde ben ik nooit verder gekomen dan de wetenschap van het bestaan ervan. Een dagboek heb ik wel 30 jaar bijgehouden maar pas de laatste jaren zit daar enige samenhang in.  De pagina's de jaren daarvoor vol zitten met kringen van het glas en omgevallen flatsen bier. Daartussen door een fikse portie bijna niet te lezen genoteerde drankjank gelardeerd met flarden beschuldigingen aan het adres van anderen daar ik mijn eigen verantwoordelijkheid niet wenste te nemen.Schrijven was eigenlijk niet nodig, de vlekken zeiden genoeg. De diameters van de kringen heb ik regelmatig getracht op te meten en dat was ook tevens het enige wat er van de wiskunde ooit terecht is gekomen. De afgelopen tijd schrijf ik er helemaal niet meer in omdat het niet meer nodig is. De dingen die ik mee maak kan ik nu zo ook wel onthouden omdat ik niet mijn gulzigheid maar mijn geest weet open te stellen voor wat er met mij gebeurd. Het dagboek zit nu weer in mijn kop en ik kan weer schrijven voor de lol en voor het nut van het algemeen. Dank Loen dat je het onderwerp hebt aangeroerd, ik ga weer schijven!

Terwijl ik dit schrijf kwam er een "zendeling" aan die deur die mij het kruis aan wilde smeren. Aangezien ik dat al heb is de man onverrichterzake een deur verder gegaan. Ieder huisje heeft zijn kruisje! En ik een rotsvast geloof in een verslavingsvrij bestaan, waaraan ik werk maar nog niet klaar mee ben.

1 juli 2015 bewerkt door wimmelt

[blondie6173]

Wauw Loen.

Kippenvel hier.

[Anette69]

Moeilijk, maar zo'n waardevol proces als je t aan durft, kunt en wilt gaan. Respect

[kruidenthee67]

[Monster]

Loen wat mooi beschreven en hoe waardevol!

 

In navolging van jou;

Gedurende mijn actieve verslaving manipuleerde ik mensen om ze gedrag te ontlokken dat mij goed uitkwam. Nu zie ik dat gedrag in mijn dochter terug als aangeleerd gedrag alsof het normaal is. Dus moest ik het gesprek aangaan met haar, niet om haar te veranderen maar om haar te laten zien wat alcohol met mij deed. En dat ik geen schaamte meer voel voor mijn gedrag, maar wél de feiten erken.

 

Loen, jij hebt geweigerd om je zoon schade te berokkenen wat jij zelf wél hebt ondergaan. En daar is moed en inzicht en nóg meer moed voor nodig. En zo werd je een voorbeeld voor mij.

Dank je wel.

[mariana]

Adhd en alcoholmisbruik. Ben nog niet zolang op dit forum. Maargoed, heb zelf adhd, en heb eigenlijk nooit de link gemaakt met alcoholmisbruik.dus lees graag mee. Voor mij heel herkenbaar nl.

[mariana]

Ps. LOEN WAT MOOI EN HELDER GESCHREVEN.

[mariana]

Ik volg geen behandeling. Heb ik wel geprobeerd. Ik heb een half jaar niet gedronken vorig jaar. Ik slikte 30 mg baclofen. Maar had veel last van bijwerkingen. En werd nog depressiever. Maar niet stoppen is ook geen optie. Voel mij nu ook behoorlijk stuurloos. Binnenkort krijg ik therapie. Maar niet specifiek over mijn verslaving. Fijn dat je reageerde.

[Blekje]

Wat maak je grote stappen Loen. Wat heerlijk te horen. dit is inderdaad een mooie waardevolle draad geworden ineens. 

Ik heb nu ineens ook weer interesse in andere mensen. Ik ben de afgelopen tijd erg ver weg geweest wat dit weekend geescaleerd is in een crisisopname. Onder andere door gedoe met benzo's. Maar het is te heftig om hier allemaal op te schrijven. Maar het was een wakeup call voor me en ik ben nu soort van wakker geworden en niet meer bezig met dood willen zijn. Ik wil aan mijn herstel werken en ben nu ook hard aan het werk met Tactus. Dat gedoe met de pillen had net zo goed alcohol kunnen zijn, want ik wilde hetzelfde effect bereiken: rust in mijn hoofd en niet meer wanhopig en somber voelen. Er even helemaal niet meer zijn, soort van slaapkuur wilde ik. Gelukkig heb ik dat niet met alcohol gedaan want dan had ik niet aan de bel getrokken en was ik ook niet opgenomen, wat me uiteindelijk gered heeft. Ik heb borderline en daarbij komt ook vaak drank om de hoek kijken. Borderline heeft veel overeenkomsten met ADHD. maar ik weet het nog maar sinds kort omdat het zich de laatste maanden sterker heeft geopenbaard. Onder andere doordat ik al langere tijd niet meer drink en nu aldoor tegenkom dat ik mijn emoties niet meer kan afvlakken met alcohol. Ik kan de emoties niet hanteren en kan ze niet goed verdragen omdat ze zo heftig zijn en ik dan ook niet goed meer kan nadenken.

[Blekje]

O, en dat dagboek schrijven. Dat deed ik heel veel. Vooral als ik gedronken had en ben nu nog bezig met de vertaling.