Voorstellen, Indigo

[Akkordeon]

Hoi Indigo,

Ik vind het super wat je beschrijft en geloof er ook in. Alle gevoelens bekijken als gasten.

Geloofde ook dat het beter was mijn emoties te verbergen voor de kinderen. En ik kan natuurlijk niet voor de jouwe spreken, maar mijn dochter was het daar niet mee eens. Ze was super blij toen ik tijdens de gezinstherapie mezelf wel helemaal liet zien... Ze vertrok toen niet dadelijk op vakantie natuurlijk, maar ik wilde het toch graag even meegeven. Ze merken wel wat van die emoties en het is ook verwarrend als ze dat niet kunnen plaatsen.

Veel sterkte tijdens de drukte en veel plezier binnenkort met je vrije weken!

[Indigo]

Kids voor de verandering uit logeren... En in plaats van een huilbui komt er even rust. Rust om jullie berichten te lezen, en djee wat besef ik me daardoor veel.. Jullie woorden, ze blijven in mijn hoofd hangen, vandaag nog meer lieve woorden erbij, dezelfde strekking: 'kijken naar wat jij nodig hebt', 'het is jouw proces', 'ik gun je dat je ruimte durft in te nemen', 'nu jij nog', 'jezelf niet verwaarlozen is het belangrijkste'..... Korte samenvatting van een mooie boodschap. Een belangrijke boodschap.

 

Besef me ineens waar ik mee bezig was met zeggen dat ik even weg blijf..... De oorzaak van mijn burn out jaren geleden was niet mijn jeugd an sich, was niet 'het te druk hebben', er zijn zoveel moeders die het alleen doen allemaal. 

Nee het punt is dat me vind dat ik constant tekort schiet. Ik doe het niet GOED genoeg.

Liet ik steken vallen op het werk: foei!! Kids niet genoeg aandacht gegeven: slechte, slechte moeder! Loop ik achter met het huishouden: slons! En heb ik even te weinig energie om te steunen op het forum: blijf dan weg zeg, je moet het GOED doen! Anderen een hart onder de riem steken, niet egoïstisch over jezelf zitten schrijven.

 

Ai... En wat zei ik op het vorige forum regelmatig, wat zeg ik hier soms.... "kies nu even voor jezelf, en als er meer ruimte komt, dan komt dat steunen van anderen wel"... Tss, wat weet ik zaken leuk te verkopen aan een ander.

 

En ik vind het delen moeilijk, niet altijd fijn, want haalt mijn 'onzichtbaarheid' weg. Maar ondertussen merk ik plots dat ik door delen, schrijven, wel een paar stappen verder kom in voelen hoe ik in mekaar steek. Niet dénken over hoe ik in mekaar steek, maar echt voelen. 

Ik moet alles, maar dan ook echt alles GOED doen, helemaal goed... Niet een beetje, maar helemaal. Ben vele malen kritischer dan dat ik dacht. Ow zal vast een dooddoener zijn voor velen, maar ik besef het me nu pas echt.

Mede door regelmatig mediteren komen de 'automatische gedachten' goed in beeld. 'Ow shoot de tuin móet nodig gebeuren', 'wat heb je dat weer dom aangepakt', 'ai heb al dagen niet op het jaarpact-lijntje geschreven' enzovoort.... 

 

Sorry, kom misschien wat warrig over, maar wat ik helder heb voor mezelf: al die boodschappen van mijn innerlijke criticus, al die gedachtenflitsen vol afkeuring, als ik daar nou eens naar leer te kijken, zonder er nog in te geloven.... Als ik begin met weigeren te geloven dat dat stemmetje waarheid is.... Dan zou ik wel eens een heel belangrijke voedingsbodem om te willen drinken ook droog kunnen gaan leggen. Want als er geen ontsnappen is aan een innerlijke criticus, dan biedt wijn een uitkomst.... stiller, zachter, ach alles valt best wel mee. Met alcohol kon ik dat krengetje het zwijgen opleggen. Tijdelijk dan, het schreeuwde de volgende dag twee keer harder want kon mezelf dan extra uitfoeteren omdat ik óók nog ns gedronken had. Djee wat ben ik het willen stoppen met drinken ook ontelbaar vaak op mijn plaat gegaan.

 

Wat nu overheerst, is dankbaarheid. Mag dan jaren stil gestaan hebben, al die pogingen om te stoppen hebben nu wel geleid tot in ieder geval een half jaar droog. Ik kijk nog niet verder dan vandaag. Maar als iets wat zo moeilijk, zo niet onmogelijk leek, nu al een tijdje lukt, geeft me dat hoop dat ik ook kan afleren nog naar die 'pestkop' in mijn hoofd te luisteren. Milder worden... Me niet schuldig en egoïstisch voel als ik bijvoorbeeld alleen even deel, in plaats van op alle draadjes mijn steentje bijdragen.... Dat mijn best doen goed genoeg is. 

 

Pfff woorden vliegen eruit momenteel, wat lucht dat op. Werkt beter dan een huilbui : ))

En nu weer even het moment dat ik zit te twijfelen tussen deleten, me verontschuldigen... Of die zaken achterweg laten en dit maar gewoon te laten staan. Ik laat het staan. 

Wat een kanjer van het andere forum altijd zegt: delen is leren, voor jou, voor anderen, dus win-win. Dank Cta!!

En dank kanjers hier, voor weer een leermoment... Slaap lekker

[lady jane]

en wij zeggen hier:

delen is helen

met dank aan onze Rudy.

[Gast]

Mooi mens ben je, Indigo.

En wat maak je hier een grote stappen.

[ProudMary]

Petje af voor jou Indigo.

Goed bezig.

[Indigo]

Bij elk compliment tikkie ongemakkelijk, zo van 'onverdiend', ik doe niks anders dan vele, vele anderen hier. Steek de complimentjes toch maar heel erg onwennig in mijn zak, jaaa leerproces.

 

Nee petje af voor jou Proudmary, al meer dan een jaar gestopt, terecht Proud!! Hoop ook ooit wat trotser te worden.

En nu ik toch bezig ben, lieve Gerrit en Lady Jane, hebben jullie enig idee hoe veel jullie doen voor anderen, jullie zijn twee onvermoeibare rotsen in de branding voor ons drenkelingen, onmisbaar hier. Overal duiken jullie op, steunen echt op elk denkbaar mogelijk draadje, voorbeelden van het zuiverste water (over water gesproken, hoop dat je vanaf nu alleen nog maar zon ziet tijdens je vakantie Gerrit!) Prachtig Lady Jane, delen is helen.. En waarheid, want het geeft inzichten, helpt je verder, en misschien en hopelijk daarmee ook anderen.

 

En Vino spreekt tegenwoordig Zweeds ; ) Ja ik lees vele draadjes, reageer binnenkort weer wat meer, maar wat ga je lekker! En nee, ik hoef inderdaad niet 'extravert' te worden, zit niet in me.... Dat hoe ik ben, goed genoeg is, ik werk er aan. Alles beter dan mezelf geweld aandoen met kunstmatige middelen om toch maar anders te proberen te zijn..

 

Kruidenthee, met zo veel zelfreflectie, diepgang en medeleven. Pumpkin altijd warm en o zo positief.

En Monster, jouw 'besluit' 'vertrouwen dat niets fout is, hooguit onhandig', tomeloos respect voor. Wat lijkt dat me een verademing om zo te kunnen en mogen leven! Wauw! (mag je me toch eens uitleggen hoe je dat voor mekaar gekregen hebt)

En Akkordeon, overal zie ik je verschijnen, steunen, meeleven, alsof je hier al jaren meedraait, mooi! En je hebt gelijk, kids mogen best emoties zien, is natuurlijk en beter voor ze om te beseffen dat het leven vol zit met emoties. Maar deze vakantietijd, mijn dochter vindt het heel moeilijk, wil dat ze met een fijn gevoel vertrekt. Verder krijgen ze echt wel eens mee dat mam er even doorheen zit, of verdrietig is... Met de uitleg dat het bij het leven hoort, iedereen wel eens off days heeft

 

Heerlijk bijgetankt, lekker uitgeslapen (sorry, mensen die nog korte nachten draaien  ), al een stuk gewandeld al was dat in de regen, nu rustig hier schrijven en zo nog wat bij lezen. Die vakantie van de kids gaat goed komen, tijd voor mezelf is eigenlijk helemaal niet verkeerd.

En dat het voorlopig weer even een emotionele rollercoaster blijft, het zij zo.... Dagje up, dagje down, het hoort bij het leven zoals jij zei Kruidenthee. En wat ik ook begin te leren; ik hoef niet alleen mezelf te laten zien als de zon schijnt, als het even regent mag ik dat ook laten zien. Wel zo eerlijk, wel zo echt. 

Blij dat ik vandaag niet drink. En heel blij dat ik hier mag zijn. 

[lady jane]

onderschat jezelf niet Indigo

ook jij bent een aanwinst voor dit forum

[Akkordeon]

Hoi Indigo,

Ik ben onder de indruk van je stuk over je innerlijke criticus. Maar ik heb er nog een vraag bij. Waar je overigens helemaal niet hoeft op te antwoorden. Ben je zeker dat het jouw innerlijke criticus is? En niet een stem van een belangrijk iemand uit het verleden die je vertelde dat het nooit goed genoeg was?

Ik ken jou helemaal niet goed genoeg om dit te weten, maar heb wel anderen gekend die na het vinden van de oorsprong van die stem makkelijker vooruit konden. Ben er eigenlijk zelf ook een voorbeeld van. Daarom dus even mijn vraag. Misschien heb je er ook wat aan.

Ik wens je dat je echt kan genieten van de tijd met jezelf! Want al ken ik je nog niet goed, weet al wel dat je dat zeker waard bent!

[kruidenthee67]

Ik ben diep onder de indruk van je schrijfsels...je pent hier in no-time, zo natuurlijk een aantal enorme inzichten neer.

Lees je ze zelf ook af en toe terug? Doen hè...dat is echt helpend...je hebt het volgens mij zo enorm goed in kaart,

hoe het werkt, hoe de mechanismen werken...hoe je bedacht hebt te moeten zijn, voldoend aan verwachtingen..aangeleerde overlevingsmechanismen uit je jeugd, die toen werkten, maar je nu tegenwerken, maar vooral die automatische gedachten...precies wat je zegt! En dit zien en voelen, betekent dat je er wat mee kunt. Je bent ze niet.

 

Wat ga je snel...wat heb je al vele stappen gezet...en o...je stapt ook heus nog eens terug..weet ik uit ervaring, maar je valt niet meer om!

 

Respect voor jou en blij met je bijdragen hier. En blij dat jij je laat zien zoals je bent  (zouden meer mensen moeten doen.... )

Trots op jou.

[Indigo]

Thanks lieve mensen, but way too much credit.

En veel zaken 'wist' ik  eigenlijk al. Tijdens en na mijn burn-out therapie gevolgd, en uiteraard kwam dat naar boven: kritisch naar mezelf etc. 

Grote verschil voor mij maakt de mindfulness, gedachten (en gevoelens) pas écht in beeld krijgen, alsof ze in de lucht geschreven staan. En dan van een klein afstandje 'bekijken'. Pas nu besef ik hoe vals, afbrekend, gewoonweg gemeen die gedachten zijn, en hoe ontzettend vaak ze voorbij komen,  

Als iemand dergelijke zaken elke dag tegen mij zou zeggen, zou ik die persoon nooit meer willen zien of spreken (understatement).

Maar aangezien het onderdeel van mezelf is, en ik een lobotomie niet echt zie zitten, moet ik hier zelf verder mee aan de slag.

 

Na de mfn heb ik een compassietraining gevolgd, en heb daar geleerd er een 'innerlijke helper' tegenover te zetten. Na jah, laten we zeggen dat ik de tools om dat te gaan doen gekregen heb. Maar pfffff vele vele malen moeilijker dan de mfn, veel actiever mediteren, visualiseren enzovoorts. En het belangrijkste van alles: de 'helper' gaan geloven ipv de criticus.

Haha, moet even lachen om mezelf. Als men mij jaren geleden verteld had dat ik ging mediteren, visualiseren enz had ik ze vierkant uitgelachen. Want vond het ooit maar vaag en zweverig gedoe 

 

Ondertussen weet ik beter, niks vaags aan, maar zo helpend. Voor de westerse sceptici ligt er nu zelfs bewijs dat je hersenen daadwerkelijk veranderen.

Gun het een ieder, die ervaring, en bij mij werden de cursussen vergoed. Een schat van een huisarts die heilig gelooft dat mfn meer heelt dan alle 'praat' therapiesoorten bij mekaar. Voor mij een feit. Dus mensen die graag de cursus willen volgen, check eerst even wat er vergoed wordt, voor mij was het anders onbetaalbaar geweest. Als het in mijn stad mogelijk is, met verwijzing van een huisarts en complete vergoeding, dan moet het in de rest van het land toch ook mogelijk zijn? 

Voor een ieder die graag meer wil weten over hoe het letterlijk en figuurlijk je brein verandert, even een link: 

 

 

Want ik 'voelde' wel dat er wat veranderde, maar als echte westerling vond ik deze bevestiging erg prettig 

Oh ja, Akkordeon, ik weet inderdaad waar het vandaan komt, dank je voor het meedenken!

[Indigo]

Oeps, geen link maar gelijk het filmpje.... 

[kruidenthee67]

'Compassie' ik neem aan allereerst voor jezelf?  En MF....

Voor mij twee heel belangrijke ingrediënten voor 'change of life'

En dat hoeft niet revolutionair te zijn...maar het laat me anders kijken naar mezelf,

Jahaaaa...'die gedachten'...en de wereld om me heen. Inderdaad andere mindset of zo...

 

En weten is niet genoeg, dat inzicht moet landen en...het is oefenen, ervaren, doen....mooi hoor!

Ga je filmpje kijken...had ik nog niet gedaan.

 

Bedankt!

[Indigo]

Dank je lieve Kruidenthee, was ff bang dat ik als enige dit als een openbaring zag... Overigens weer een gevalletje van het 'weten' maar de afgelopen drukke dagen natuurlijk geen ruimte voor gemaakt. Allemaal smoesjes, de kids, het mooie weer, etc etc. En je hebt weer helemaal gelijk, in de compassie oefeningen lukt het aardig goed als ik me richt op anderen, op mezelf mwa...

Ook weer het gevoel dat ik alleen moet schrijven als ik euforisch/blij ben, want niemand moet afhaken doordat het bij anderen allemaal niet 'altijd gemakkelijk' gaat. Weer een gevalletje van het goed moeten doen, en anders láát maar. Bah kan zo balen van mezelf.

Paar dagen terug 'ouderwetse' trek gehad, een avond uitzitten.... Wilde hier komen schrijven, maar ow nee dat ontmoedigt misschien anderen, pfff, hoe moeilijk kan ik het mezelf maken?

 

Raar, aan de ene kant is het fijn dat het na bijna 7 maanden steeds meer 'normaal' wordt dat ik niet drink, aan de andere kant soms weer die gevaarlijke gedachten... 'Valt het eigenlijk niet mee, ben ik wel echt verslaafd, en ow de gevaarlijkste: ik dronk toch niet elke dag?? Is dat geen teken dat het mee viel? Argh, moet gelijk zaken ontkrachten. Want inderdaad, kon het vaak weer 1 tot 2 dagen uitstellen voor ik weer ging bingen, maar dat is per saldo even veel alcohol in je lijf als iemand die net ietsje minder dagelijks drinkt. En daarbij, ooit begonnen met alleen in het weekend bodemloos, en die kleine pauzes die er nog waren zouden ook gaan verdwijnen. Ik zou verdwijnen.

 

En de aanleiding laatst.... Mmm, kids zitten in het staartje van thuis vakantie, budget op, vriendjes op vakantie, verveling dus vervelend soms.... En een berichtje van een ex-vriendje, dat hij me 'mist'. Was een eindeloos verhaal van aantrekken en afstoten, een met wijn doordrenkt gebeuren waar weinig goeds in zat. Maar toch... die associatie, je verliezen in 'verliefdheid' en drank.. Het leek even weer aantrekkelijk. Dat was eigenlijk wel de grootste trigger.

Nu ik schrijf, besef ik me dat 'verliefd' worden ook iets was waar ik me op kon storten en in verloor... Wist ik ook op een bepaald niveau want het compleet ontlopen afgelopen 3/4 jaar was ook niet voor niks. Het grootse, meeslepende gebeuren, liefdeseuforie of liefdesverdriet, allemaal ook een soort 'rush'. En eigenlijk vlucht dus.. Vlucht voor het 'normale', vlucht voor mezelf. Wat ben ik een ster in mezelf willen 'verliezen'. Of was ik dat? Want in plaats van mezelf verliezen, voelt het nu als de hoogste tijd dat ik mezelf ga vinden. En ow wat klinkt dat lekker makkelijk, vind niks moeilijker dan dit. Alle cursussen ten spijt, voel me vaak nog als een drenkeling op zoek naar de juiste boeien.

 

Om terug te komen op eergisteren, waar ik me aan vast klampte: de kids zijn thuis, ze zijn blij dat ze met een gerust hart kunnen gaan slapen en niet als ze wakker worden een drinkende moeder op de bank aantreffen. Pas veel later, toen ik ging slapen, ging het even over mezelf. Ik wil mezelf geen geweld meer aandoen. Het zou weer van voor af aan beginnen, zo niet dat ik vervolgens weer een tijd, zo niet altijd in dat drinken blijft hangen. En toen opluchting.. Ook het forum ging door me heen, shoot dan moet ik gaan vertellen dat ik ben uitgegleden. En de gedachte aan anderen hier die tegen hetzelfde vechten, die er ook mee dealen, vanaf willen. Ik sta hier niet alleen voor. Ook dat sterkte me.

Het is gebleven bij 1 avond vechten, de volgende dag was het weer weg. Maar djee wat nemen dan kromme hersenspinsels even het roer over bij mij. Dan voelt het weer even als alle strohalmen bij mekaar harken aan hulp- en redmiddelen.

Alert blijven weer, en als de kids weg zijn straks, mijn extra stok achter de deur, ren ik gelijk naar het forum als er weer zo'n vlaag voorbij komt. Want ik WIL het echt niet meer. Mijn vader kon het soms ook een tijdje 'laten', maar hij viel altijd weer terug in bodemloos en tomeloos, djee hoe veel 'voorbeeld' heeft een mens nodig?

 

Dank dat ik hier van me af kan schrijven, zo waardevol, deze plek. Opgelucht

[Monster]

Je bent niet alleen.

Je bent niet raar.

 

'Alle cursussen ten spijt, voel me vaak nog als een drenkeling op zoek [..]'

Je bent niet raar en niet alleen in je zoektocht. Al heb je kennis en kunde verzameld bij de cursussen, ingesleten gewoonten en gedachtestructuren veranderen niet zo maar. Het is een proces en groei vergt tijd.

 

Je schrijft zó mooi, daar logt een mens voor in!

Dank je wel.

[Indigo]

Krijg hier even kippenvel van, vind jouw reactie weer zo to the point, wijs, relativerend, troostend, Monster. Als niet drinken en aan jezelf werken je zo veel verder helpt, zo veel wijzer maakt zoals ik hier lees bij velen, dan zit ik vast op de goede weg.... Thanks 

[Gast]

Hoi Indigo

Zo herkenbaar dat stemmetje. Maar je doet het goed!!!!

Lekker blijven schrijven. Dat sterkt mij ook weer.

Liefs Pumpkin

[kruidenthee67]

Wat een herkenning in je verhaal...

 

Neem je tijd, de ruimte, investeer ook in jezelf, je hebt de inzichten 

en zoals Monster ook al zegt, kost het tijd om patronen

te doorbreken en je zult ook nog regelmatig in een oud patroon stappen.

Je wordt steeds sterker.

 

Maar,

 

Neem de eerste niet!

 

En schrijf ook als je het moeilijk hebt, ook dat is helpend voor een ander.

Dit is jouw ruimte hier die je mag vullen met wat er voor jou is.

Ik lees je graag.

4 augustus 2015 bewerkt door kruidenthee67

[Akkordeon]

Ik heb ervoor gekozen refusal op zak te houden. Heb ik iets bij de hand als de stemmetjes komen. Kan ik een pilletje nemen en zijn de stemmetjes weg. Al zou het kunnen dat het niet helemaal werkt omdat ik het de niet regelmatig neem, ik neem het risico niet. Ik ken het verhaal van een vriend die met de ziekenwagen moest worden afgevoerd. Mij niet gezien! Pilletje nemen en geen twijfel meer!

Heb er de afgelopen 23 dagen maar 2 gebruikt....

Wens je veel succes bij trek momenten!

En doe vooral verder met die schitterende inzichten van jou!

[huttula]

Indigo

Waar jij nu staat heeft alles te maken met jou.

Jij laat dit gebeuren.

Jou droogstaan

Jou groei,jou ontwikkeling.

Jij hebt jou richting gekozen

Jij bent sterker dan ooit

Dat doe jij, dat ben jij.

Onderschat jezelf niet

[Indigo]

Dank je lieve Pumpkin, blij dat het meer functie heeft dan alleen 'ikke' : ) En jaa Kruidenthee, dat terugstappen in oude patronen, hou op.. Maar gelukkig is er nu tenminste het besef dat ik dat doe. Zo lang alles onder de mantel der alcohol bleef, kon ik mijn kop in de grond blijven steken. Nu steeds meer mijn kop eruit, en beetje bij beetje verder om me heen kijken. 

En Huttula, jouw mooie schrijfsels geven me zo vaak hoop. Hoop dat ik op een dag om me heen kijk, en besef: het is goed zo, ik ben wel oké zoals ik ben. Niet meer geleefd worden door oude patronen, oude overlevingsmechanismes. Dank daar voor!

Als ik hier even terug lees, zie ik zo vaak het woord 'ontroering' van mijn pen staan, voel bijna schaamte dan, zo van sentimenteel schaap... maar zo is het wel. Een groep mensen die mij begrijpt, mensen waarbij ik me steeds meer 'thuis' voel, en dat is een zeldzaam iets....

 

Akkordeon, dank je voor je lieve reactie! Eigenlijk zijn het niet meer 'trekmomenten', die waren er veelvuldig in het begin. Momenteel is het eens per maand, eens per twee maanden... een associatie, iets dat nog niet de revue gepasseerd had sinds ik niet meer drink. En de ene keer pakt het mild uit, een andere keer weer even alles uit de kast trekken. Zoals laatst, dat duurde uren. Heeft niks meer te maken met de 'lichamelijke' verslaving uiteraard, wel met die associatie die soms heel sterk kan zijn. Heb 'stappen' ingebouwd voor zo'n aanval. Het over me heen laten komen, voelen, en maar even laten.... Vaak wordt het me in de loop van zo'n trekaanval wel duidelijk waar het vandaag komt. Als ik het gevoel heb dat ik het niet red, gelijk naar het forum rennen... En de belangrijkste van allemaal: verder helemaal niets doen (tenzij het een blok om is door het bos). Met mezelf afgesproken dat als het weer eens zo sterk terug komt, als het zo heftig is, ik die dag NIKS doe, niet zoals vroeger naar de supermarkt spurten. En keer op keer is gebleken dat de volgende dag het gezond verstand, gezond voelen weer terug is gekeerd. Plus enorme blijdschap en dankbaarheid dat ik de dag ervoor niet toegegeven heb. Per dag leven en besluiten blijft zo helpend. 

 

Ik probeer het maar niet meer te 'begrijpen'. Blijkbaar zijn bepaalde associaties zo sterk dat er plots die golf over me heen komt. Ach, als ik eens in de zoveel tijd weer even moet knokken, blijven staan in heftige branding, het is eigenlijk wel oké, geeft balans want anders ga ik er te licht over nadenken als het weer een tijdje vrij moeiteloos lijkt te gaan. Plus geeft me weer reden om nooit te bagatelliseren. Het viel niet mee, anders was het met gemak heel snel uit mijn systeem gegaan.

Alcohol is nooit een oplossing, alleen maar een enorm probleem erbij

[Akkordeon]

Zo mooi verwoord! Alweer.

Jij bent hier echt goed in!

Super hoe je schrijft over het gevoel de dag nadien, als je weer gewonnen hebt! Stoppen is inderdaad veel meer dan kommer en kwel!

Doe vooral zo verder: jij gaat goed!

[Indigo]

Wat heb ik me druk gemaakt.... Voorgaande jaren, als de kids op vakantie gingen met hun vader, slempen, zelfmedelijden. Dit keer: relaxen, uitslapen, uitgebreid ontbijten, in de tuin zitten met een heerlijk boek, rust. Geen enkele behoefte om te drinken.

Soms denk ik dat ik stil sta of dat alles veel te langzaam gaat. Maar dan weer een besefmoment zoals nu.

Het leven is veel beter zonder wijn, ik ben vele malen sterker dan vorig jaar zomer.

 

Heb er zin in! Een lieve vriendin komt terug van haar vakantie komende week, samen paar dagen weg. Nog een aantal dagen naar familie. Denk dat deze vakantie voorbij gaat vliegen, even niet zorgen voor, ja voor mezelf... hoogste tijd 

[Gast]

Zo mooi. Er trok langzaam een grote glimlach over mijn gezicht bij het lezen van jou bericht.

[Monster]

diezelfde glimlach deel ik met Gerrit, práchtig om te lezen!

[Akkordeon]

Hoi Indigo,

Dat vind ik nu het grootste voordeel van gescheiden zijn: even vakantie kunnen nemen van mama zijn! Geniet van die tijd voor jezelf! Je hebt hem zo verdiend!