battle for life

[finniks]

Hi ik ben Nancy .en ik ben 27 jaar.

in mijn opvoeding is er altijd al drank geweest.

Mijn ouders drinken veel ( nu nog ) en toen ik 13 was sloeg ik door

van mijn ouders mocht ik drinken dan wel thuis breezers. Wat zij niet wisten is dat ik buiten ook gewoon ging halen.

Rond mijn 16 was ik elke weekend dronken en elke zondag ziek. Rond mijn 18 dronk ik bijna elke dag . En in 2010

Was ik aangeschoten bezig met mijn eind examens

bizar genoeg slaagte ik ook nog

Hierna ging ik werken

ik werkte bij de thuiszorg en elke dag zat ik met spanning te wachten tot het tijd was om weg te gaan bij mijn klanten zodat ik een paar blikjes baco naar achteren kon gieten (uit respect voor mijn klanten was ik bij hen wel nuchter)

juli vorig jaar was voor mij het punt om te stoppen

het was 11 uur smorgens en ik zat in een parkje met en markt erom heen dronken en huilend en vriendin te bellen omdat ik het niet meer zag zitten

een paar dagen daarna ben ik gestopt

Een hoop lichamelijke klachten die ik had zijn nu ook gestopt ( gelukkig )

Maar ik blijf die dorst behouden. Ik mis het gevoelen de vrijheid die het me laat voelen

Het is soms verstikkend

[huttula]

Hoi nancy

Mooi om te lezen dat je alweer 3 kwart jaar gestopt bent.

Klasse.

Gestopt en dan lees ik uit je posting...

Ik herken het zover...

Kwa dorst...word echt minder namate je droog staat.

Invulling van je leven.

Je was gewend om veel te drinken..en dat was jou leven

En nu vraagd het om invulling..

De wereld staat voor je open..tis wat jij ermee doet

Er is meer als stoppen..dat is vrijheid

Ontdek wat zinvol voor jou is..

Hoop dat je hier wat aan hebt

Succes

[lady jane]

jeetje Nancy,

je klinkt als een oude ziel

in een jong lichaam.

Ik gun je zo een iets lichtere jeugd

want 27, dan kun je nog zo'n heel ander

leven hebben he, dan rond drank

en drankgedachten en dat smachten.

Maar je bent al lang gestopt nu, heb je genoeg

evenwicht aan leuke nieuwe dingen?
En hulp mag ik hopen.

In elk geval een warm welkom hier, hopelijk

vind je hier nog wat dingen/mensen aan wie je

een houvast of hoop kunt ontlenen.

Fijn dat je meeschrijft!

[finniks]

Dank je wel.

wat een lieve reacties.

ik heb inderdaad vanaf juli 2014 niet meer gedronken.ik ben min of meer gedwongen door mijn lichaam .kreeg ineens heel erg veel last van mijn darmen tot aan bloede toe

maar zodra ik stopte was het weg ,gelukkig.

het stoppen met drinken was wel verwarrend voor mijn man hij begreep niet waarom ik stopte en zag er ook geen problemen in.

hij wist ok niet dat als ik onderweg naar huis ging al begon.

Everwicht aan leuke dingen.op dit moment niet.

Ik werk op dit moment veel.en mijn man vraagt veel aandacht. Hij heeft im 2010 een burnout gehad en heeft daar nog erg beel last van(angstaanvallen, depressieve gedachtes tot aan zomaat gaan huilen)

over het verstikkende gevoel

Ik ben een heel teruggetrokken en onzeker persoontje.door alcohol kon ik me uiten en durfde ik eindelijk te zeggen wat ik dacht.nu voel ik me opgesloten in mijzelf.

Oh sorry voor mijn rare type gedrag.

ik ben zwaar dyslectisch en zie vaak niet waar de punten moeten komen.

28 februari 2015 bewerkt door finniks

[Tine]

Heel knap van jou!!

Super!!

Wat Gerrit schrijft klopt voor mij!!

Ga er mee aan de slag meisje, en leef in echte vrijheid!!!

Tine

[huttula]

Valt mij niet op

Je schrijft best op een fijne manier.

Toen ik een lange periode gestopt was...voelde ik me best down

Ondanks dat ik doorging endoorging en positief bleef.

Inwendig giga onrustig.

Heb het voorgelegd bij huisarts.

Ik kon er zelf niks meer mee.

Heb een groepstraining gehad en in therapie gehad ook om mezelf te worden...immers ik was ook heel jong begonnen met drinken..ook geen voorbeeld ouders gehad en mijn leven daarnaar aangepast.

Mijn huisarts was een goede stap

Voel me eindelijk mezelf en dat voelt goed

ik heb mijn gevoelens..gedachtes toendertijd op papier gezet en aan de huisarts laten lezen

Omdat ik het moeilijk vond om het mondeling te uiten

Want ja dat was ik ook niet gewoon.

Denk aan jezelf ..je bent het waard

[kruidenthee67]

Wow..wat een verhaal Finniks.

Knap dat je het al een tijd volhoudt.

Ga voor jezelf, je bent het waard!!

[Monster]

Finniks welkom.

 

Je schrijft al dat drank heel gewoon was in jullie gezin, en dat je man niet wist hoe afhankelijk je geworden was van de drank. Vóór alles vind ik het erg sterk van je dat je hebt kunnen stoppen. Je man heeft jou nodig, jij hebt jouw man óók nodig. Hoe depressief zijn gedachten soms ook mogen zijn, vertel hem ook hoe hij er kan zijn voor jou. Ik vul in dat jij thuis telkens de voortrekker moet zijn, de sterke vrouw op wie men kan leunen. Mijn ervaring is dat je nóg zo sterk kunt zijn, maar dat verslaving aanpakken niet eventjes tussendoor gedaan wordt. Jij hebt steun nodig maar je moet er wel zelf om vragen.

 

Finniks, ik gun je dat je steun gaat vragen voor jezelf. Hier, bij de huisarts, bij je man of bij een vriendin. Verslaving is een gemene ziekte, geen zwakke tekortkoming. Heel veel succes en wat ga je al goed!

[Burchill]

Hoi Nancy met nickname Finniks,

 

Sorry, nu pas gelezen. Ik zag je al op de dagdraad langskomen.

Van mij ook een warm welkom en hierboven is al veel goede

advies gegeven waar ik me bij aansluit.

 

Er zijn hier ook een paar artikelen die de moeite waard zijn

om te lezen. Ik zal ze straks even naar boven halen.

 

Doe je het stoppen nu volledig op eigen kracht? Met een online

training van bijv. Tactiv kun je je ook voorbereiden op uitglijders die

weer naar een terugval kunnen leiden. Daar weten wij allemaal

wel van mee te praten (ervaringsdeskundigen).

 

Ik wens je een nuchter en trots leven toe zonder de drank. Het is

toch een mooie weg om aan te werken? Om uit je schulpje te komen

als een prachtig en zelfstandig mens?

 

Tot ziens op de dagdraad. Kijk ook eens naar 'Samen leuke dingen doen',

dan kun je ook andere Frummers ontmoeten en ervaringen uitwisselen.

Daarnaast is het in zo'n setting ook fijn om met iemand te praten die

vanuit zijn/haar ervaring jou begrijpt.

[finniks]

Dank je wel

ik ben op mijn eigen houtje gestopt.

ik vertel mezelf dat als ik het wel zou doen dat ik dan dood ga.

en dan beelden ik de lichamelijke klachten in die ik had toen ik dronk

dat heeft heel lang geholpen. Alleen begin ik nu steeds vaker te denken

het is nu al zo lang geleden wat als mijn lichaam hersteld is zou

het een klein slokje aankunnen -.-

Ik wou niet naar een specialist omdat ik met mijn man al zoveel van dat soort tegenkom

en een tijdje heb ik en psygoloog gezien maar ik kreeg niet het gevoel dat hij me serieus man

oh en ik heb hem ook dat niet verteld