Zondag 5 oktober 2014

[Skip]

Neeeee Jopie...... Wat doe je....

Ach wat verdrietig voor jou dat dit zo gaat...

[lady jane]

truste

[lady jane]

Wijfie

hoe is het met jou?

[Jen]

Hey wijfie, hoe is het met je? Ik denk regelmatig aan je. Een soort van herkenning wellicht.

[jowan]

Ik meld me weer droog af voor de dagpact.

Een redelijke dag tot vanmiddag.

Daar weer flink de fout ingegaan met een behoorlijke portie "oude gedrag"....

Daar moet ik wat mee, want dat is het paadje naar het begin van de glijbaan naar beneden..

En daar wil ik nooit meer naar terug.

[Jen]

Wil je erover praten, jowan?

[Jen]

Ik vind het heel moeilijk om me kwetsbaar op te stellen.

'k Heb wel een manier gevonden om daarmee om te gaan, maar die manier grenst erg aan onverschilligheid en egoisme.

Toch denk ik dat dat het em zal worden.

[jowan]

Ik wil niet een heel verhaal ophangen. Het is lastig om dan alleen de kern eruit te halen zodat het begrijpelijk wordt.

 

Ik had een principe-afspraak voor vanmiddag, af te sluiten met een etentje waar ik voor genodigd was.

Zij is mijn vriendin, hij is haar partner.

Ze hebben een boot en daar zouden we naar toe. En dat etentje dan. Verder waren geen details afgesproken.

Krijg ik vanmorgen een bericht op mijn telefoon van haar: geen bootweer. (Het was hier nog geen 10 graden en het regende, miezerde en geen wind, niks voor een zeilboot.)

Ik hoor verder niks, verander mijn plannen in een dag op mezelf en ga naar de winkel om spullen om te koken te halen. Ik had zin in lekkere couscous.

Zit ik in mijn huispak boven, zie ik dat ik een paar gemiste oproepen op mijn telefoon had. In mijn broekzak en in de auto hoor ik die niet. Soms ligt het ding ergens in huis maar niet noodzakelijkerwijs vlak in de buurt. Ik hoef niet 100% bereikbaar te zijn.

Berichten waren: "Moet ik je komen oppikken?" en : "zij gaat overigens niet mee" Berichten kwamen van hem.

Ik heb met haar iets, hem accepteer ik erbij, hij is haar keuze. Maar niet mijn vriend. Ik ging er ook vanuit dat we gedrieën gingen.

Ik volde dat ik een keuze moest maken en een boodschap moet brengen.

De tijd haalde me in en er werd aan de deur gebeld. Ik deed niet open en zag door een bovenraam dat het hun auto was.

Ondanks dat hij wel zeker 20 minuten probeerde om contact te krijgen, maakte ik niet open.

 

Dat was in mijn zuipperiode ook zo, mensen konden bellen wat ze wilden, als ik aan de eerste begonnen was, was ik voor niemand meer thuis.

 

Na een paar uur heb ik gebeld, kreeg haar er aan en vertelde een smoes, een leugen dus. Dat ik in het schuurtje bezig ben geweest en ook weer te voet naar de buurtwinkel was geweest.

Het lijkt daarmee grotendeels uit de lucht, maar voor mij voelt het dus niet goed, terwijl mijn keuze wel goed was en is.

 

Ik mis de openheid en eerlijkheid om rechtstreeks voor mijn gevoel en keuzes uit te komen. Laf eigenlijk.

Terwijl ik me ook realiseer dat ik lang niet alles zomaar kan zeggen en vertellen.

 

Ik hoop dat het een beetje duidelijk is.

[Jen]

Lijkt me wegvluchten, jowan. 

[Jen]

Ik denk ook niet dat je alles moet zeggen, maar je moet wel jezelf kunnen blijven.

[jowan]

@Jen:  Ja, misschien wel, laf, ik zei het zelf al.

Er zitten twee dingen aan: dit ding in ieder geval voor mezelf rechtzetten.

Maatregelen nemen zodat ik dit in de toekomst niet meer zo doe.

Niet meer zo hoef te doen.

5 oktober 2014 bewerkt door jowan

[Jen]

Dat lijkt me wel belangrijk, jowan. Niet onder de mat vegen.

 

Gerrit, zou kunnen. Ik ben geloof ik nog niet toe aan een evenwicht. De hulpverleners van mijn man verwachten nog steeds dingen van me die ik niet kan waarmaken, naar mijn gevoel. Dus ik plooi me een beetje terug, of zo. Snap je?

[Jen]

Ik ga nu maar best slapen denk ik. Morgen weer de wekker om 6 uur immers. 

Slaapwel mensen, en houd u. U bent het waard.

[jowan]

Ik ga er ook in, welterusten, thnx voor de reacties.

[lady jane]

thnx gerrit

hoe wist je dat ik

leesverslaafd ben?