Even voorstellen

[Rike80]

Hallo iedereen,

 

Ik heb me hier aangemeld omdat ik ook worstel met alcohol. 

De laatste jaren is het echt een gewoonte geworden, een hardnekkige gewoonte.... Heel lang heb ik mezelf nog voor de gek gehouden... 'ik heb het prima in de hand', 'ik drink nooit door totdat ik dronken ben', 'ik drink nooit overdag'

Voor velen denk ik herkenbare excuses om het (overmatige) alcoholgebruik goed te praten.

 

Ik drink omdat ik niet lekker in mijn vel zit, me niet (meer) kan ontspannen. Overigens is er wel sprake van onderliggende problematiek; emotionele verwaarlozing in mijn jeugd met als gevolg een (zware) depressie waar ik ook heel lang medicijnen voor geslikt heb. Het alcoholgebruik is pas later begonnen, in die alcohol vond ik de ontspanning die ik niet kon vinden in de medicijnen. Ik begon te vluchten in alcohol.... Met het drinken van alcohol om de 'verkeerde redenen', zoals ik het noem, ben ik begonnen toen ik 23 of 24 was. Inmiddels ben ik 33 en dus 10 jaar verder...

 

Die drankjes 's avonds (ik mag van mezelf absoluut niet voor half 10 's avonds drinken als ik alleen ben) kijk ik echt naar uit en helaas merk ik de laatste jaren dat een dag overslaan (of langer) me steeds meer moeite kost. Die paar uurtjes 's avonds... dat is echt 'mijn' moment, dan heb ik het gevoel dat ik weer kan genieten en kan ontspannen.

Begin dit jaar heb ik een maand niet gedronken, maar daarna toch weer begonnen.... 1 wijntje werden er 2 enz., en voor ik het wist zat ik weer in mijn oude ritme...

Ik drink nu gemiddeld (weer) 1 fles wijn per dag.

 

Heel lang heb ik dat ook als 'normaal' gezien. Mijn beide ouders dronken, zolang ik me kan herinneren, minstens een fles wijn per persoon per dag. Dat werd bij mij thuis als heel normaal gezien, heel lang heb ik ook gedacht dat 'iedereen dat deed'. Mijn moeder is inmiddels overleden maar mijn vader, die nog steeds stevig drinkt, houdt nog steeds vol dat het heel normaal is om 'een paar wijntjes' te drinken 's avonds.

Ik weet inmiddels wel beter...

 

Door mijn onzekerheid heb ik dit probleem sociaal gezien prima onder controle. Gek genoeg heb ik er een ontzettende hekel aan om in gezelschap te drinken, ik hou er niet van de controle over mezelf kwijt te raken (dan heb ik altijd het idee dat ik mezelf belachelijk maak) maar ben tegelijkertijd ook doodsbang dat mensen mij zien als alcoholist.

Daardoor drink ik in sociale situaties, op een etentje of op feestjes, bijna niet. Als ik al drink is het hooguit 1 of 2 glaasjes en zelfs dat liever niet. Het gevolg is dus dat mijn omgeving geen flauw idee heeft dat ik in mijn prive situatie zo worstel met de afhankelijkheid....

 

Het verhaal is toch iets langer geworden... maar bij deze mezelf dus even voorgesteld.

Ik heb nog veel te lezen hier, herken mezelf in zoveel verhalen! Ik heb misschien nog een lange weg te gaan maar me aanmelden op deze site is in ieder geval een stap vooruit...

 

 

 

 

 

 

 

 

[kruidenthee67]

Welkom Rike80!

 

Wat je al zegt, je hebt veel te lezen hier....

Kijk maar rond...herkenning...hulp, steun...je kunt het hier allemaal vinden.

 

Je verhaal is helder....

 

Jij zelf bepaalt wat je er mee wilt...dat kan ik uit je uitgebreide introductie nog niet helemaal filteren. Maar de excuses, jezelf niet willen zien als alcoholist zeggen mij wel wat...

 

Nogmaals welkom en succes bij de weg die jij inslaat...

[Skip]

Hoi Rike

Stap 1 is gezet.... En nu volgt vanzelf een tweede en dan misschien ook weer een stap terug

Zelf heb ik lang over dit traject gedaan want met 2 stappen vooruit en 1 achteruit duurt de vierdaagse heeeeel lang dat kan ik je we vertellen. Het kan korter.

Maar zoals bij elke vierdaagse zijn er posten waar je je blessures kan laten verzorgen en langs de kant van dit forum staan supporters die je graag op je wandeltocht willen begeleiden. Met of zonder bepakking :iedereen is welkom.

Er is muziek en ander vermaak

En het mooie van deze vierdaagse is dat je er niet 4 dagen over hoeft te doen! Elke dag krijg je weer een nieuwe kans.

Op de dagdraad kun je starten en wie weet kun je een finishplek reserveren op het jaarpact.

Erg stimulerend!. Het is daar een soort "via gladiola"

Elke keer als je weer een maand verder bent word je gehuldigd! ( door Jane en Jan onthou die namen)

Rike ik wens je veel succes op je route. In het begin denk je : waar ben ik aan begonnen .... Maar hoe langer je op weg bent hoe soepeler het gaat en hoe mooier het wordt!

[lady jane]

Welkom hier Rike

veel herkenbaars in je verhaal.

Veel eenzaamheid ook lees ik tussen

de regels door. Alsof je een dubbelleven

leidt/lijdt waarvan niemand mag weten.

Op dit forum zijn schuld en schaamte niet nodig.

We weten hoe het zit, hoe het zat en zijn het zat

zat te zijn. Ontspannen, relaxen, ontstressen, iets

vieren, iets wegdrinken, het is allemaal iets van de realiteit

ontlopen. Heel begrijpelijk gezien omstandigheden, maar

niet goed te keuren als je weet hoe het zit en dat je dat niet meer wilt.

Maak een plannetje, kom hier vaak lezen en schrijven, kijk of je extra hulp nodig hebt

en blijf stapjes zetten Rike, elke dag eentje of twee.

Je zult weer trots leren worden, blij met kleine dingen en je emoties worden weer van jou.

[Rike80]

Dankjewel voor jullie reacties. Wat een warm welkom!

 

Wat ik hiermee wil weet ik zelf ook (nog) niet. Wat Skip zegt, dit is stap 1...

Gek hoe het al als soort bevrijding kan voelen dat ik nu eindelijk besef -en vooral ook toe durf te geven - dat ik een probleem heb. Ook al is het 'veilig en anoniem' op een forum.

Schaamte is inderdaad iets wat heel hardnekkig aanwezig is bij mij. Zo erg, dat ik zelfs in mijn therapie glashard heb zitten ontkennen dat ik teveel alcohol drink....

 

Het is fijn hier mensen te treffen die weten wat het is, die hetzelfde of iets gelijkwaardigs doormaken. Dat voelt zo veilig!

[lady jane]

wat maakt het bij je therapeut

dan misschien onveilig Rike?

Want ook daar zou het veilig genoeg

moeten zijn om eerlijk te kunnen zijn.

tegen jezelf ben je het hier ook, en ik

kan me voorstellen dat je ther. ook

pas echt goed verder kan met je als

je open durft zijn daar. maar misschien voel je

iets aan en klopt het dat je het hier pas durft,

dus kijk daar goed naar. En leer je grenzen

kennen en respecteren, pas dan kun je ze verleggen.

[Skip]

Schaamte pfffff

Ik heb in het begin op mijn draad eens geschreven dat ik me schaamde toen ik dronk ten opzichte van mensen die niet dronken en toen ik stopte schaamde ik me opeens tov mensen die voorheen samen met mij dronken.

Het is inderdaad fijn om het eerst naar jezelf uit te spreken ( dat heb je nu gedaan ) en dan hier op het forum dat maakt het al iets gemakkelijker om er aan te wennen. ( want het is me nogal een stempel....! )

En later durf je er mee naar buiten.

Mijn directe omgeving vond dat ik toch zeker geen alcoholist was en dat ik het niet zo moest overdrijven. Dat maakt het wel moeilijker om bij je zelf te blijven. Als jij vindt dat het uit de hand loopt dan is dat zo. Wat een ander daar ook van vindt!!!!

En dat zijn de momenten dat je hier kunt gaan lezen.

Overal herkenning op elke draad!

[Rike80]

Ik kan dat zelf ook niet goed onder woorden brengen @LadyJane.

Ik denk dat het allemaal met angst te maken heeft, angst voor de stempel 'alcoholist', angst voor veroordeling, angst dat mensen er achter komen (het staat dan toch zwart op wit in mijn dossier...). Terug kijkend op de laatste jaren heb ik zoveel energie gestoken in het verborgen houden van deze 'zwakte'!

[lady jane]

dat begrijp ik Rike

en herken ik ook

van mezelf.

Hier mag je in elk geval

jezelf zijn zoals je nu bent.

En dat is iemand die hier en nu

aan haar problemen werkt

op de manier die nu bij jou past

[jart]

Wat een herkenbaar verhaal. Vooral die controle en de schaamte. En natuurlijk al van huis uit drank gewend zijn..... Toen ik (in maart pas) aan mijn moeder vertelde dat ik weer gestopt was met alcohol, reageerde ze bijzonder negatief, terwijl ze zelf ook weet welke gevolgen het kan hebben. Volgens haar ben ik geen alcoholist en moet ik rustig af en toe kunnen drinken net als zij. Jammer dat het zo weinig begrepen wordt......

[Monster]

Rike, welkom.

Iedere, iedere alcoholist herkent de schaamte. Ook de leugens, alsmede de ontkenning. 

Ook ik heb aanvankelijk gelogen tegen de therapeute (tegen mezelf natuurlijk). Vervolgens werd er te lichte therapie gegeven wat mij niet hielp. Dus was ik onnodig lang onderweg voordat ik echt stopte. En dan heb ik het nog niet over de opluchting die het geeft dat je érgens je ware verhaal kwijt kunt, bij de waarheid van je alcoholprobleem. De therapeute is wel wat gewend, ze hoort niet anders dan schrijnende verhalen. 

Je hoeft niets, je mag. Ik gun je de hulp, de steun. Je staat met lege handen; open ze maar dan kan iemand zijn hand daar inleggen en samen met jou op weg gaan.

[Gast]

Hoi Rike,

 

Welkom op dit forum!

Worstelen met alcohol, jezelf voor de gek houden, zeer herkenbaar.

 

Ook volgens regeltjes werken en dan toch langzaamaan meer gaan drinken is voor mij zeer bekend terrein. Net zoals jij kon ik me in gezelschap bijna altijd goed gedragen, om vervolgens thuis even de achterstand meer dan goed te maken. Mijn ervaring is echter, dat ook die laatste grens te slechten valt.

Ik hoop dat jij voor die tijd een ander pad kunt vinden.

 

Mensen die acoholisme ontkennen kunnen zich er geen voorstelling van maken (of hebben geen zin om na te denken) of ze hebben zelf een probleem. Dan is de ontkenning meer naar hen zelf toe, dan naar jou.

Niets van aantrekken, zelf blijven denken. Als ik je zo lees, dan heb je echt een punt.

 

Begin van het jaar heb je een maand niet gedronken. Dat kun je dus wel.

Alleen ben je weer teruggevallen. Ook dat is zeer herkenbaar.

 

Ik wens je heel veel succes hier.

Je berichten ga ik lezen en erop reageren.

Ik ben heel erg benieuwd naar wat je wilt.

 

Succes Rike!

[huttula]

Het woord alcoholist is zwaar

Ik gebruik het niet...

Probleemdrinker..emotiedrinker..verslaafde

Dat hoort in miW woordenboek

De hele wereld hoeft niet te weten dat je er een probleem meehebt

Therapeut zou wel handig wezen...1 en 1 is 2

Wat ik gemerkt heb dat alles..problemen ..vroeger..gevoelens en alcohol Heel veel met elkaar te maken hebben

En dat alles aanpakken...stoppen en puinruimen het beste is

Mooi moment om dit met therapeut te bespreken...daar is ze voor

Succes

[Menja42]

Rike,

 

Zeer herkenbaar verhaal, had het zelf kunnen schrijven, tien jaar geleden ook al, toen ik jouw leeftijd had. Goed dat je hulp zoekt, dat is lastig, maar het gaat om jou. Zie het niet als knieval, maar als overwinning. Over een tijdje, mits het levert wat je ervan verwacht, zal je erom lachen en jezelf afvragen waarom je het niet eerder hebt gedaan.

 

Succes!

[Rike80]

Hallo iedereen,

 

Inmiddels een paar weken verder en kan ik gelukkig zeggen dat ik weer een stap vooruit gezet heb. Ik heb het aan mijn psycholoog verteld!
Erg moeilijk vond ik dat, doodsbang voor de reactie! Gelukkig reageerde ze heel positief, dat wil zeggen, geen veroordeling, geen stempel, enkel begrip.

Ze wil me ermee helpen, om te beginnen met medicijnen die het gepieker en de spanning onderdrukken. Omdat er sprake is van (veel) onderliggende problematiek wil ze daar de prioriteit leggen.

 

Het is wel een bevrijding dat zij het nu weet. Het voelde toch een beetje als zinloos, die hele therapie, omdat ik zo'n groot en belangrijk iets van mezelf verborgen hield.

 

Wat nu... weet ik nog niet. Ik besef heel goed dat ik vroeg of laat een keer de sprong in het diepe moet nemen en zal moeten besluiten de alcohol te laten staan.

Dat beangstigd me alleen enorm.... Vooral het idee van 'nooit meer alcohol'

Het liefste zou ik een sociale drinker worden. Maar is dat niet een beetje mezelf voor de gek houden?

Is dat uberhaupt nog wel een mogelijkheid als afhankelijkheid een deel van je leven is (geweest)?

 

Ik moet wel zeggen dat het standpunt van de psycholoog -eerst medicatie om 'stabieler' te worden voordat ik kon gaan nadenken over het stoppen met alcohol- me wel verbaasde. Ik had verwacht dat ze me ter plekke zou verbieden nog te drinken...

Maar voor nu ben ik blij met de (volgende) stap voorwaarts.

 

Dat was even een kleine update... het is toch wel fijn om hier mijn eigen 'draadje' te hebben

[Skip]

Goed van je zeg!Rike ! een hele stap .

Je schrijft dat de psycholoog eerst de onderliggende problematiek aan wil pakken.

Meestal heeft het een met het ander te maken.

Als ik kijk naar wanneer ik steeds steviger ben gaan drinken was dat na aanleiding van verdriet en feleurstelling. Het verwerken van die zaken kan pas beginnen als je helder jn het leven staat . Mijn manier was om de boel te verdoven zodat het er niet was....ik voelde lekker niks meer.

Nu leer ik helder naar de dingen kijken en de gebeurtenissen te doorleven en te doorvoelen.

Eerder ging het niet beter met mezelf

Nooit meer drinken is ook erg lang.

Dat vind ik zelf ook.

Maar begin maar eens met 1 dag. Zo zijn we hier allemaal begonnen: eerst maar eens 1

En als je het een tijdje hebt uitgeprobeerd

zal het steeds beter voelen en steeds beter in je leven voegen.

Nu zou ik niet anders meer willen maar daar is een heel traject aan vooraf gegaan.

Een ding weet ik zeker : een sociale drinker word ik nooit . Ik heb al bewezen dat ik dat niet kan.

Dan maar een sociale niet- drinker.

Misschien wel socialer

[kruidenthee67]

Hoi Rike,

 

Top dat je het verteld hebt aan je psycholoog.

Eerlijkheid in dit alles staat voorop.

Ik heb ook lang gedacht te kunnen minderen, maar dat was niet zo.

Het werd zelfs meer, vaker...stiekem.

Dus uiteindelijk besloten om te stoppen.

 

Daarmee begon er van alles op zijn plek te vallen, keuzes die gemaakt had, therapie die ik had gekregen,

nu pas kon ik een vervelende vicieuze cirkel doorbreken.

Dat klinkt eenvoudig maar is het zeker niet, ben ik heel eerlijk in.

Ik bekijk het per dag...de eerste niet, met hulp van mijn partner en de steun en ervaringen van hier.

Soms is het lastig, oude patronen die terugkomen. Maar doordat ik nu letterlijk en figuurlijk helder ben kan ik het beter aan en hier en daar ook dingen echt anders doen. Dat is me veel waard en maakt het de moeite waard om het vol te houden elke dag de eerste niet te nemen. Met vallen en opstaan.

Voor een betere kwaliteit van mijn leven.

 

Het is goed dat je de stap hebt gezet en ik hoop dat je samen met de psycholoog een voor jou werkend pad kunt gaan bewandelen!

I

Heel veel succes Rike, ga ervoor, voor jezelf!

22 juli 2014 bewerkt door kruidenthee67

[Gast]

Hoi Rike,

 

Zo, dat is nu ook in beeld bij je tehrapeut. Beter zo.

 

Het idee ok nooit meer te drinken stond mij in het begin ook erg tegen.

Ik kreeg het er al warm van, als ik er aan dacht.

Er wordt geadviseerd om te beginnen met een lange periode niet drinken, liefst een jaar.

Ik heb in het begin nergens aan gedacht, behalve aan het idee “ vandaag drink ik niet”.

Dat zijn toch aardig wat dagen aan het worden zo.

Misschien moet jij het ook zo doen. Vandaag niet. Vandaag neem ik de eerste niet.

Dan stel je gewoon uit, hoe je er later mee om kunt of wilt gaan. Die beslissing hoef je nu nog niet te nemen.

 

Ik ben bienieuwd hoe je verder gaat de komende dagen.

Laat je wat horen?

[lady jane]

Hallo Rike,

wat verboden is, wordt soms

ook een uitdaging of aantrekkelijk.

En wij en drank, tja dat haalt niet het

meest volwassen deel in ons naar boven, toch?
Jou iets verbieden, zo dat al kan, zou zelfs paniek

op kunnen roepen. Blijkbaar voelt je psych. wat nodig is.

Als je stabieler bent heeft je plan ook meer kans van slagen.

Houd je stappen klein straks. En leef per dag, dat zou voor

veel mensen een goed plan zijn, alcoholprobleem of niet.

 

Fijn dat je ons even op de hoogte houdt en ik hoop dat je dat blijft doen

[huttula]

Niemand kan jou alcohol verbieden...grote kans als je drank wilt luister dat je het toch pakt

Stoppen is een afspraak met jezelf...daar komt niemand tussen

Wat je rr voor terug krijgt is zelfvertrouwen...zelfrespect..mooie bouwsteen om verder te bouwen

Tis vaak niet makkelijk maar tis het waard

Succes

[Rike80]

Nu ik eens rustig heb nagedacht over de reactie van mijn psycholoog snap ik het ook wel beter. Ze zag natuurlijk dat ik het doodeng vond om te vertellen, en dat ik juist begrip nodig had. Als zij geroepen had ''oke goed dat je het verteld, maar dan gaan we nu werken aan hoe jij (direct) kan stoppen met drinken'' had ze bij mij alleen maar een zeer defensieve reactie uitgelokt... Eind van de week moet ik weer terug, ik ben ook wel benieuwd naar het vervolg van het gesprek.

 

Met die medicijnen ben ik wel blij. Ik denk dat dat een juiste stap is. Zoals ik al had geschreven bestaan mijn psychische problemen al heel lang, pas jaren later ben ik die gaan 'verdrinken' omdat ik er niet meer mee om kon gaan. Ik besef echter wel dat, zolang ik blijf 'verdoven' met alcohol, ik die problemen ook niet op kan lossen.

Zelfmedicatie met alcohol is in ieder geval niet de manier... maar omdat ik nu absoluut niet stabiel ben denk ik dat ik wel ondersteuning nodig heb.

Zijn hier mensen die medicijnen hebben gebruikt om het stoppen met drinken makkelijker te maken?

 

'Leef per dag' lijkt me inderdaad de juiste manier om het aan te pakken. Ongelooflijk hoe beangstigend het idee van 'nooit' is. Dat is gelijk zo'n definitieve stap die ik dan zet!
Alleen dat moment... het is altijd maar morgen. Morgen ga ik minder drinken. Morgen ga ik geen alcohol drinken. Morgen morgen morgen.... maar morgen wordt altijd vandaag, en 'vandaag' is nooit de juiste dag (tenminste, ik weet daar altijd wel een mooie excuus voor te verzinnen)

Die cirkel... die kronkels in mijn hoofd bijna... het is een ijzeren greep waar ik echt uit zou willen komen!

En juist daar moet de motivatie uiteindelijk vandaan komen!