Probleem. Maar ook weer niet.

[Kosies]

Goed, hier gaat ie. Mijn eigen draadje. Toch maar.
Ik heb een probleem met alcohol. "Maar ook weer niet".
Een half jaar geleden kwam ik tot de conclusie dat mijn drinkgedrag abnormaal was. Smoesjes alom, altijd een 'goeie' reden. Ondertussen maakte ik vreselijk veel kapot, omdat ik niet voor rede vatbaar was. Ik heb hier toen mijn verhaal gezet en dat was tot nu toe genoeg om me een half jaar vooruit te helpen.

 

Nu, na dat half jaar, heb ik het weer moeilijk. Ik kan heel goed niet drinken, maar het houdt me voortdurend bezig: Het stoort me. Ik wil erin vluchten.

Ik heb nooit goed geleerd hoe je zelfverzekerd moet zijn, en dat heb ik me zelf aangeleerd door me aan de drank te vergrijpen. Keer op keer. Op keer. Op keer.

Ik zag niet dat ik een probleem had, omdat ik wel nog goed functioneer. Ik ben moeder, ik ben echtgenote, ik ga naar school en ik werk.
Ik behoor tot de gelukkigen die op tijd inzag dat ik niet goed bezig was. Ik vond het doodgewoon om een fles wijn te drinken per dag, of een sixpack bier te nuttigen. Ik werd pas wakker toen die fles wijn veranderde in iets sterkers. Wat ik eerst als "borrel" zag, werd GELUKKIG al snel mijn eyeopener.
 

Zonder huisarts, of zonder medeweten van mijn omgeving ben ik gestopt met drinken. Zomaar. En pijn dat het deed. Je leert jezelf kennen, en je leert waarom je oorspronkelijk in de drank gevlucht was. Horror gewoon. Ik heb mezelf toen niet leuk gevonden. Maar ik was ook trots, omdat ik eindelijk het juiste deed. Ik bleef mezelf. Zonder zooi. Zonder verdoving.

Nu, een half jaar later, heb ik het toch weer moeilijk. Er komen veel dingen op mijn pad die ik niet verwerkt krijg. Mijn brein werkt niet mee.
Ik heb het nodig om simpelweg van me af te kunnen schrijven en dan ben ik al geholpen.
 

Het komt erop neer dat ik dit helemaal zelf kan, maar niet zonder jullie bemoedigende woorden. Herkenning. Acceptatie. Al is het maar eens per half jaar .
 

Groetjes,
Kosies.

 

 

 

 


 

[lady jane]

Kosies, iets in jou lijkt zich

te verzetten om hulp in te schakelen.

Is het trots? Schaamte? Iets anders?

Ik herken er wel wat in en weet uit eigen ervaring

hoe eenzaam ik in dit stuk was.

Hier delen, de boel op een rijtje schrijven, kan genoeg zijn.

Het kan ook blijken juist dingen los te maken en niet genoeg te zijn/blijven.

Waarom niet open houden of het nodig zal zijn hulp te vragen?
Je zou jezelf misschien tekort doen, en je wilt vast niet dat deze ervaring

averechts gaat werken toch? Je bent het waard om de investering die je nu doet

in jezelf ook optimale kans van slagen te geven.

Bij elk van ons die stopte met drinken werden er dingen losgewoeld. We dronken immers

niet voor niets. De meesten van ons hebben zware trajecten afgelegd, en sommigen nog steeds.

Voor mij bleek therapie, Mindfulness, meditatie, spirituele groei nodig, en dit alles had pas

optimaal effect na het stoppen. Ik had dit nooit alleen gekund.

Ik heb geleerd hulp te vragen, en vooral te aanvaarden ook.

en ook om het oogsten nu te aanvaarden, soms zijn positieve dingen nog moelijker om te aanvaarden

dan de bekende negatieve en moeilijke dingen.

[Kosies]

Bedankt voor je reactie Lady Jane.

Ik denk inderdaad dat schaamte mij tegenhoud. Op zich heb ik geen moeite met hulp vragen. Wellicht vraag ik het zelf te veel. Maar in deze situatie: Ja, ik schaam mij.
Geef mezelf op mijn kop dat het ooit zover heeft kunnen komen.
Heb om hele andere redenen (die waarschijnlijk wel degelijk bijdroegen aan mijn alcoholprobleem) wel therapie gehad, zowel regulier als alternatief. Ik heb echter nooit met een woord durven reppen over mijn drinkgedrag. Omdat ik bang was voor een stempel, denk ik.
 

Tot nu toe gaat het echt goed en ben ik trots. Maar ik maak me niks wijs: Ik ben verslavingsgevoelig en vooral voor alcohol (je hoeft maar de winkel in immers).
Ik ben oprecht als ik zeg dat ik het in de hand heb. Maar ik ben ook oprecht als ik zeg dat ik jullie nodig heb. Ik voel me gesteund, door het lezen van alles op het forum.
Hierdoor leer ik dat ik niet alleen ben. Dat wij alleen inderdaad niet zomaar voor de lol dronken. Er gaat van alles schuil achter.

Ik kreeg de tranen in de ogen toen je schreef dat ik het waard ben om deze investering een optimale kans van slagen te geven. Wellicht is dat het stukje dat ik niet goed tegen mezelf kan zeggen.

En eenzaam is inderdaad ook. Maar dat wil ik zo dragen. Hoewel deze verslaving mij is "overkomen",  is het toch iets wat ik zélf heb aangericht. Ik vind dat ik dit daarom ook zelf moet dragen om oprecht beter te worden. Misschien zie ik het wel als straf. Voor de schade die ik heb aangericht.

Eigen schuld, dikke bult, zoiets. Denk ik.



 

[lady jane]

als een verslaving je is overkomen

verdien je geen straf.

Zelf was ik ooit erg "slachtoffer" van alles

wat mij overkwam. Nu ik niet meer drink kan

ik wat mij overkomt aan en ben ik geen slachtoffer meer.

en is ook de schuld/boete gedachte weg.

Als ik destijds anders had gekund

had ik anders gedaan

dat weet ik zeker.

hoe jij omgaat met je verslavingsgevoeligheid

is jouw eigen verantwoordelijkheid,

en nu je meer inzichten krijgt

(ook nog door je vroegere therapie waarschijnlijk)

kun je door gestopt te zijn en blijven

als volwassen mens je verantwoordelijkheden nemen

en handelen om van een neerwaartse spriaal

in een opwaartse te komen

eigen schuld dikke bult hoort bij

moedwillige fouten maken

je maakt mij niet wijs dat jij moedwillig teveel dronk

ik ben bang dat je toen te weinig zelf inzichten had,

te weinig draagkracht misschien om je lot aan te kunnen

nu je die wel hebt en nog steeds krijgt

kun je er naar handelen

alleen al door hier te delen

geef je anderen zelf ook

je doorbreekt hiermee al een stukje eenzaamheid

[Kosies]

Wauw. Ik heb even geen andere woorden. Je woorden komen binnen in ieder geval. Op een prettige manier.

[Lotus66]

Dag Kosies,

Wees welkom! Een weder welkom zoals ik begrijp. Fijn dat je de weg hier naar toe weer hebt gevonden. Lady heeft al heel mooi (en fijn) geschreven. Ik kan daar eigenlijk niet aan toevoegen. Ik vind het wel heel 'verdrietig' dat je schrijft dat  jouw verslaving en alle gevolgen een 'eigen schuld dikke bult is'...Wat moet dat voor jou moeilijk zijn om te dragen. Niemand vraag om een ziekte. Of het nu gaat om een gebroken been, een burn out, .....Het overkomt je. Een verslaving overkomt je ook! Het overkomt jou, mij en een ieder op dit forum. Waarom, daar zijn theorieen over. Nu even niet belangrijk. Belangrijker is dat als je ziek bent wil genezen. Ook jij. Je hebt al hulp gehad...En nu heb je nog wat extra hulp nodig. Grijp het aan. Grijp die hulp aan die voor jou belangrijk is om een fijn en prettig leven te hebben. Ook jij verdiend het en bent het dubbel en dwars waard. Zorg goed voor jezelf een ander doet het (vaak) niet. Toen ik hier net om de hoek kwam kijken zei iemand 'de schaamte voorbij'....Ik vond dat zo mooi, een duwtje in de rug. Deze wil ik jou ook geven....Heel veel sterkte!

[kruidenthee67]

Hoi Kosies,

 

Dank je wel voor je reactie op mijn verhaal van de vakantie...

Ik las gisteren al jouw verhaal hier en wilde reageren omdat ik geraakt werd,

maar ik vond de woorden niet.

Gelukkig is er Lady Jane, zij kan gedachtes/gevoelens perfect onder woorden brengen.

 

Ik werd enorm geraakt door je 'eigen schuld dikke bult' redenering.

 

Ooit was ik ook zo hard/streng voor mezelf...

Tot ik erachter kwam dat het me niets bracht...ja, meer ellende.

 

'Stap op één of andere manier uit de slachtofferrol en neem je verantwoordelijkheid',

daar kan ik me in vinden en jij hopelijk ook.

 

Toen ik dat kon, ging ook de knop wat betreft alcohol om en voel ik van harte dat 

ik het waard ben om mijn leven een andere wending te geven. En dat het ook mijn verantwoording is,

op een goede manier...het maakt me sterker, zekerder, trotser....op mezelf. Ik word een fijner mens

voor mezelf...vind mezelf aardiger, mag fouten maken en kan weer meer genieten van het leven.

En daardoor gaan ook andere processen meer in beweging komen.

En dat lijkt als ik dat zo schrijf heel simpel..dat is het niet want het is een pad met vallen en opstaan.

maar wel voorwaarts met meer positiviteit.

 

En jij bent het ook waard!

 

Ga ervoor Kosies! 

[Monster]

Als er schuld is en schade dan kun je dat niet altijd makkelijk wegwuiven. Maar schade kun je goedmaken zonder het woord verslaving te laten vallen, en zonder je achter alcohol te verschuilen. Schuld zegt iets over onze daden, die waren niet altijd goed. Schaamte zegt iets over onszelf; schaamte is dan ook zinloos geweld. En deze uitdaging alléén aangaan is onverstandig. Geheime fouten worden gelijmd met geheime oplossingen en zo blijf je verstrikt in een web van leugens waar NIEMAND WEET HOEVEEL JE DRAGEN MOET. Doe dit niet alleen, je hebt geen idee hoe leugenachtig je ziekte is en hoe sterk.