Voorstellen Maxi

[Rosie]

Een enorme stap voor me om me hier aan te melden.

Maar ik denk dat ik het nodig heb...

Het alcoholgebruik is er ingeslopen bij mij.

Lange tijd hield ik niet eens van drinken.

Ik ben zeer verslavings gevoelig, maar over alcohol zei ik altijd, dat doet mij echt niks, ik hou er niet van, ik zou daar nooit verslaafd aan kunnen raken.

Hoe anders denk ik nu.....

Eigenlijk gaat het sinds twee jaar fout.

Van iedere dag 1 wijntje naar 2 wijntjes naar driekwart fles per dag.

Het is echt helemaal fout gaan lopen.

Al vanaf 17 uur beginnen met de eerste.

Vanaf 16 uur stiekem op de klok kijken of ik al mag.... (En dan soms gewoon al beginnen)

Als mijn man uit zijn werk komt al flink aangeschoten zijn en dan geen zin meer hebben om te koken, zo'n drukke dag gehad....we bestellen wel wat....

Als man naar bed gaat, op blijven zitten om in alle rust en stilte te kunnen drinken.

Mezelf laveloos de trap ophijsen met een enorm schuldgevoel; wat nu als mijn dochtertje vannacht wakker wordt en me nodig heeft?

Iedere ochtend heel veel moeite om uit mijn bed te komen, 2 wekkers moeten zetten.

Stiekem doen, snel nog even een fles kopen en net doen alsof het nog gewoon dezelfde fles is die in de koelkast staat.

De lege fles onder in de vuilniszak proppen.

En gewoon geen dag zonder kunnen!!!

Na een algehele bloedcontrole voor een onderzoek te horen krijgen; mevrouw drinkt u soms veel alcohol, uw leverwaardes zijn ontregeld.

Zelfs een echo van mijn lever gehad (Die zag er gelukkig goed uit!) Maar niet stoppen, ik zag zelf niet echt een probleem.

Niet meer scherp kunnen zijn op mijn werk, terwijl dat heel erg nodig is...

Ik heb een paar keer geprobeerd te minderen, alleen in het weekend te drinken.

Maar het lukt me niet.

Ik heb totaal geen rem.

Nu wil ik stoppen, ik heb nu 5 dagen niet gedronken.

In de ochtend geeft dat een heerlijk gevoel, tegen 17 uur word ik heel onrustig.

En ik voel met een natte dweil, zijn dit afkickverschijnselen??

Ik sta heel zwak en slap op mijn benen.

Ik tril, mijn handen,armen en benen.

Ik drijf mijn bed uit van het zweet, echt niet normaal.

En ik heb hartkloppingen.

Hoe lang duurt dit?

Ik hoop hier een beetje steun te vinden.

[lady jane]

Hoi Maxi, welkom hier.

Ja dat zijn wel detoxverschijnselen

althans wat ik ervan herken.

Als het goed is heb je het ergste nu gehad.

Oppassen dus, want sommigen worden hierna

euforisch. Ik kan dus zonder, nou dan kan ik ook

wel weer mèt een beetje/eentje/twee.

Fijn dat je wilt stoppen en niet minderen,

stoppen is uiteindelijk gemakkelijker.

Mij gaf het veel rust en ik ben al langer een alles

of niks type.

Het is handig je stappen even klein te houden;

vandaag neem ik die eerste niet. Dat is te overzien.

Het woord nooit schrikt af of maakt bang vaak.

Zelf had ik veel aan Mindfullness; in het hier en nu

blijven en dealen met wat ik nu voel; met wat ik nu te doen heb

en met wat ik nu kan/wil plannen eventueel.

En hier komen schrijven/lezen helpt ook, het houdt je scherp,

er is weinig oordelen hier, want we komen uiteindelijk allemaal voor hetzelfde.

Ik hoop dat je je snel thuis voelt hier, succes!

[Hanneke]

Goedemorgen Maxi,

 

Welkom hier.

 

Je verhaal is wel herkenbaar. Hoewel het er bij mij niet insloop. Ik ben willens en wetens veel gaan drinken. Alleen heb ik me nooit gerealiseerd dat ik verslaafd kon raken. Ik was heel destructief bezig.

 

Ik werd verslaafd en weet dat de enige weg voor mij nu stoppen is. Ik heb geprobeerd met minderen. Tot voor niet heel lang geleden. Maar ik bleef de hele dag met drank bezig. Wanneer mag ik weer drinken en hoeveel haal ik in huis enz. Dat gezeur. Het was op het laatst niet eens zo dat ik vaak dronken was. Maar het er in gedachten mee bezig zijn wijst er op dat ik geen "normale" drinken ben.

 

Ik heb veel aan de AA en de 12 Stappen  waar ik intensief mee werk. Ik deed de online behandeling. Dat leverde me in ieder geval op dat ik weet wat me triggert. Wat zijn mijn valkuilen. En op dit moment slik ik Refusal. Daarbij kan je echt niet drinken. Kun je alleen via je huisarts krijgen. Je moet wel zeker weten dat je stoppen wilt. Want drinken met Refusal kan dodelijk zijn. Maar het is wel heel rustig.

 

Ik wens je veel sterkte. Wat je beschrijft zijn denk ik afkickverschijnselen. Maar tob niet te lang alleen rond en ga naar je huisarts. Plotseling stoppen kan ook gevaarlijk zijn zonder begeleiding. Zeker als je veel gedronken hebt.

 

Hanneke

[ollie65]

hoi maxi

Ik kan me inderdaad aansluiten met het laatste wat Maxi zegt. Plotseling stoppen is gevaarlijk. Bij mij is het drinken er ook heel geleidelijk aan ingeslopen en ook

ik begon steeds vroeger. Zelfs 's nachts als ik wakker werd en mijn man lag te snurken kon ik nog wel even naar de kelder en een paar goede slokken nemen waardoor

ik zo weer voor even in slaap viel. Ik heb door het plotselinge stoppen een insult gekregen en ben daardoor in het ziekenhuis beland en is mijn drankgedrag uitgekomen.

Bij tactus zei men naderhand, dat het heel gevaarlijk is geweest wat ik heb gedaan en dat ik geluk heb dat ik geen schade ervan overgehouden heb door van het een op het

andere moment te stoppen.

Het trillen , de zweetbuien, chagarijnig zijn.....allemaal afkickverschijnselen. Het ontgiften van je lichaam. De pijn: alles heb ik ook gehad.

zet door en houdt mij ook scherp. Ik vind het nog moeilijk ondanks dat begin december het bij mij is uitgekomen en ik nog wel eens weer fout ben gegaan. Niet laveloos maar

toch wel een paar biertjes. stom Stom

Ollie

[dribbeltje]

Dag Maxi,

 

Die hartkloppingen en onrust zijn er bij mij ook, was 3 weken gestopt, weekje gedronken en nu weer 1 week alcoholvrij en de onrust is nog enorm. Hartkloppingen komen af en aan, is erg wisselend. Hoor dat dit na enkele weken beter gaat dus volhouden en dan voelen we ons iedere dag beter en niet alleen de ochtenden!!! Je bent goed bezig!!

 

Dribbeltje

[Arjan]

Hallo Maxi,

 

Knap, dat je jezelf realiseert dat je een probleem hebt, dat je dat durft te zeggen en dat je op eigen kracht al bijna een week droog staat. Het echte ontwennen duurde bij mij bijna twee weken. Daarna kon ik, zolang er niet zoiets gebeurde als een open fles naast mijn stoel of de geur van glühwein in de keuken, vrij makkelijk zonder echt met smacht te denken aan drank de dag doorkomen. Het zal altijd wel een probleempunt blijven voor iedereen die ooit verslaafd is geraakt. Jammer, maar het is niet anders. Ik houd me maar voor dat het gewoon niet nodig is om te drinken. Ik wil mijn eigen leven leiden en dat gaat stukken beter zonder te drinken.

Ik hoop dat voor jou ook snel de grote voordelen zichtbaar worden. Laat je nog eens iets horen?

[Rosie]

Hallo allemaal,

Bedankt voor jullie reacties.

Ik schrik er ook wel van.

Er nooit over nagedacht dat opeens stoppen gevaarlijk zou kunnen zijn.

Ollie; een insult! Wat verschrikkelijk!

Hoe lang was je al gestopt toen je dat overkwam?

Maar zoals ik me nu voel en gevoeld heb vind ik het niet eens gek dat zoiets kan gebeuren.

Ik heb ook op het punt gestaan om de huisartsenpost te bellen drie dagen geleden.

Ik voelde me zo ziek en zwak dat ik bijna niet op mijn benen kon bleven staan.

Ook was ik absoluut niet helder in mijn hoofd.

Nog steeds niet eigenlijk maar het is wel beter nu.

En ik dacht dat ik iets anders onder de leden had, dat kon toch niet komen door stoppen met de alcohol???

Maar wel dus....

Hoe bizar...

Ik vind het zo erg dat het zo ver heeft moeten komen bij mij.

Wat vroeger uitspattingen waren tijdens het stappen is naar dagelijks gebruik over gegaan.

Ik weet ook wel waar het door komt, wil ik verder niet op ingaan.

Maar het heeft te maken met veel spanningen en die niet aan kunnen.

Door het drinken werd ik rustiger en kon ik mijn zorgen even vergeten.

Ik voelde me ook echt fijn als ik in een roes was. Ik genoot daarvan.

En " extreme" hoeveelheden (maar wat is extreem?) heb ik nooit nodig gehad om in die roes te raken.

Een glas of 6 (maar wel nokkie vol).

Dat is voor mij echt de limit, daarna ga ik overgeven.

Wel eens gehad hoor, wakker geworden in mijn eigen braaksel, is niet fijn.

Sinds een paar maanden besef ik pas dat ik een probleem heb.

Ik heb een paar keer geprobeerd er iets aan te doen maar het lukt gewoon niet.

Na 2 dagen niet drinken vond ik toch dat het probleem heus niet zo groot was en dat ik best een wijntje had verdient.

En dat voelt dan ook echt als een hunkering.

Ook al had ik een doodmoe kind in de auto na schooltijd, mama moest toch nog even langs de supermarkt.

De insteek was dan maar 1 of 2 glaasjes te drinken.

Maar ik kan echt niet stoppen na 2 glaasjes, ik blijf bij schenken.

En mijn gezin heeft dit zo niet verdiend!

Ze hebben me juist keihard nodig ( en die last valt me erg zwaar waardoor ik steeds meer ga drinken).

Mijn dagelijks functioneren heeft erg te lijden onder mijn probleem.

Vandaar dus nu mijn besluit om niet meer te drinken.

Maar oh, wat moeilijk moeilijk...

[Arjan]

Onze lieve jobcoach heeft een mooie uitspraak:

"het hoeft niet altijd makkelijk te gaan"

Dat gaat hier zeker op. Je zult vast wel gaan merken dat het je uiteindelijk heel veel zelfvertrouwen geeft, kunnen stoppen met zoiets dwingends als een drankprobleem.

 

Extra vitaminen slikken kan trouwens al helpen tegen sommige onthoudingsverschijnselen. Een beetje drinker komt nogal wat tekort, met name vitamineB en dat zorgt voor een boel problemen. 

[ollie65]

hoi Maxi

Dacht eerst dat ik griep had en gooide het daarop en kon ook mijn man daarmee mislijden. Paar keer gehad. Koud, warm, hartkloppingen,

trillen, zere botten bla bla bla. Wel eens bij mezelf gedacht: dit konden wel eens afkickverschijnselen zijn maar aan als ik dan toch wel weer

iets gedronken had ging het wel goed.....toch????

Op een gegeven moment na zondag niets meer gedronken. Op maandag naar de huisarts met mijn man en dochter omdat ze vonden dat ik

zo vaag deed , maar zelf nog niets gezegd. Dinsdag bloed laten prikken en toen was ik blijkbaar weer helemaal vaag en afwezig zodat mijn man

wederom de huisarts heeft gebeld en uiteindelijk mochten we dan toch maar komen. Op de weg naar de huisarts heb ik in de auto

het insult gekregen en ben met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht.

Bij het intake gesprek bij Tactus lazen ze mijn gegevens en die gaven dus aan dat ik heeeeeel veel geluk heb gehad en nooit zo had mogen stoppen.

Dus wees gewaarschuwd.

Maar al met al ben ik een heel gedeelte kwijt en dat is niet fijn.

Zet door en bij teveel pijn ga naar je huisarts en vraag om medicatie. Al is het alleen al om de nacht een beetje door te komen en rustig te worden.

Ook had ik door het vele drinken een groot vitamine gebrek. 

Hiervoor ook medicatie gehad en het eten, stoelgang etc. is nu al stukken verbeterd !

Houdt vol Maxi en schrijf. Laten we samen sterk zijn.

gr.Ollie

[Rosie]

Hoi Ollie,

Wat erg voor je zeg.

Dat "vage" herken ik wel. Ik was ook vaag.

Alsof ik een heel verlaagd bewustzijn had.

En dat is nog steeds niet helemaal over.

Pijn heb ik ook.

Heel erg in mijn nek, schouders en bovenrug.

Maar ook dat wordt nu minder.

Ik lees hier veel over snoepen en snacken.

Maar dat herken ik juist niet.

Het eten staat me vreselijk tegen.

Ik moet mezelf dwingen iets te eten en het kost veel moeite, ik word er erg misselijk van.

Begin van de avond kreeg ik weer een erg zwak moment.

Ik stond echt te twijfelen om toch weer iets te drinken.

Al die ellende die ik nu voel....

Maar toch niet gedaan.

Flink aan de slag gegaan in huis maar voel me nog steeds erg onrustig.

Ik heb melatonine tabletten gekocht van 3 Mg.

Die ga ik straks innemen om te proberen iets beter te slapen.

[ollie65]

hoi

Het gebrek aan eten kan komen door een vitamine gebrek. Ik heb namenlijk een vitamine B complex  tabletten gekregen en sindsdien

kan ik het eten weer verdragen en vindt het ook weer lekker. Toen ik nog zoveel dronk had ik regelmatig diaree waardoor mijn eetlust

ook compleet verdween. Wie weet helpt dit bij jou ook???

Ollie

[Rosie]

Twee weken zonder alcohol!

Ik voel me redelijk goed.

Ik merk dat ik een leuker mens ben zonder alcohol.

Ik ben vrolijker, minder snel moe, geduldiger.

En er is nog een kwartje gevallen.

Ik gebruikte alcohol om mijn zorgen "weg te drinken". Even ontspanning en geen zorgen aan mijn kop.

Maar door de alcohol zakte ik steeds verder weg in mijn zorgen.

Ik was te moe,te brak,te ziek om mijn zorgen overdag (dan dronk ik niet) aan te kunnen.

Een vicieuze cirkel dus. Want 's avonds dronk ik alles weer weg. Ook een soort zelfmedelijden, van "wat heb ik het toch zwaar".

Nu ik weer een stuk opgeknapt ben merk ik ook dat ik mijn zorgen beter kan handelen.

De pijn komt scherper binnen.

Maar ik kan er nu helderder over nadenken en dat helpt.

Even wat gemijmer over mezelf dus....

Vind ik fijn om nog eens terug te lezen als ik een moeilijk moment heb.

Maar ik ga ervoor!

[lady jane]

heel herkenbaar Maxi.

Mijn wereld draaide om drank, ook op de

niet drink-dagen. Werd dus van lieverlee een erg

klein wereldje en daarin waren de redenen waarom ik

dronk steeds de "hoogte-(lees diepte)punten.

Nu ik mijn leven weer op orde heb en niet meer drink of

daarmee bezig ben, zijn mijn zorgen een onderdeel van

een groter geheel. Minder belastend dus en in evenwicht met de rest.

Incidentele grote dingen, daar heb ik dan alle aandacht voor en kan

ook nog eens in de actie, waar nodig.

Wat een verschil he, en dat ik dat jaar na jaar af heb laten glijden, daar

kan ik me nu nog wel eens om verwonderen. Hoe sluipend dat is gegaan.

Blijkbaar kon het niet anders, maar oh wat ben ik blij met hoe ik nu weer leef.

[Rosie]

Wat erg! Een heel stuk tekst getypt, en kwijt!!! Pffffff....

[Rosie]

Dus nu even kort maar....

Het gaat niet goed hier!

Lees al weer een paar weken mee en inmiddels de kracht gevonden weer een bericht te plaatsen.

[Rosie]

Ik heb hulpverlening gehad ( met een rekening van 365 euro eigen risico, en bedankt!).

Deze had ik ingeroepen voor mijn alcohol problematiek.

Daar kwam na vele gesprekken uit dat ik adhd had. Geen verrassing.

Ik kreeg medicatie.

En het niet drinken ging prima.

[Rosie]

Na verloop van tijd begon ik ook onrustig te worden door de medicatie. Dit gaf me een "niet ontsnappings" gevoel.

ik ben er mee gestopt.

Helaas is het drankgebruik er toen weer ingeslopen.

[Rosie]

Wel gecontroleerd. Ik ben zelf zeer gedisciplineerd. Dus dagen niet drinken, soms 2 glazen, maar soms ook een fles.

Daar baal ik enorm van. Ik heb dan geen controle en wil onrust wegdrinken.

[Rosie]

Soms denk ik (vaak eigenlijk) , ben ik te streng voor mezelf? Maar dat is ook mijn valkuil.

Ik wil het gewoon niet. Als ik een fles weg drink doe ik dat om de verkeerde redenen.

Ik drink onrust weg, ellende weg. Het is niet uit gezelligheid. Ik zoek de roes, de vergetelheid.

[Rosie]

Ik wil het niet meer.

Ik wil zuiver leven, zuiver voelen.

De problemen in mijn leven helder de baas zijn.

Maar dat valt me zwaar.

[Rosie]

Ik lees jullie, zoveel kracht!!!

Waarom heb ik die niet?????

Wanhoop!!!!

[Meya]

Hey Maxi, goed dat je je hier (weer) meldt. Heb je een plan om zaken aan te gaan pakken? Een plan geeft soms hoop, en kracht. En ben je al bij de huisarts geweest? Oh ja, en niet onbelangrijk, drink je nog op dit moment?

In elk geval een warm welkom terug. We doen het niet alleen.

[Rosie]

Dank jullie wel voor het welkom!

Nog niet bij de huisarts geweest, wel van plan.

En ja, ik drink nog, onregelmatig.

Lars, ik heb je hele verhaal gelezen, met gemengde gevoelens.

Voor je alcoholverslaving heb je therapie nodig, zeker!

Voor je asperger....twijfel...

Mijn dochtertje is ook autistisch met hoge intelligentie.

Zij is wie ze is. Daar hoeft ze niet voor in therapie.

Zij is wie ze is, ze is prachtig!

Ik snap dat het moeizaam is, emotionele omgang met anderen, in speciaal met je vrouw.

Maar jij bent wie je bent.

En je bent goed zoals je bent!

[Rosie]

Filmpje van Els Noorlander heb ik inmiddels gekeken.

Heel verhelderend.

Bedankt voor de tip!

[mikki]

Hallo Maxi,

'

Mij lukte het ook steeds niet om te stoppen, soms voor even, of een paar dagen..

Uiteindelijk na veel pogingen naar mijn huisarts en nu in dagbehandeling en al 2 weken nuchter (al/ maar...;-))

Ik zie nu in dat stoppen niet gewoon stoppen is, maar veel meer.

De denkpatronen veranderen en goed kijken in therapie.

Ik zag er enorm tegen op, maar vind het nu het beste wat ik in jaren heb gedaan; voor mezelf en voor het leven kiezen.

Ik hoop dat jij ook de goede stappen gaat nemen voor jezelf en voor jezelf kiest. En je dochtertje uiteraard.

Na 5 dagen dagbehandeling kan ik zeggen dat het mij nu al veel heeft bebracht en ik weet dat ik op het goede spoor zit en opweg naar herstel ben.

Wie schrijft, die blijft