NU dan echt?

[dribbeltje]

Ik probeer te bekijken waar het mis ging, als ze niet met mij mee was gegaan weet ik zeker dat ik naar bed was gegaan, het was ten slotte al half twaalf. Ik was ook echt erg moe maar ik vond dat niet zo gastvrij, iets wat ik heel belangrijk vind! Maar tegelijkertijd weet ik dat ik dan niet goed voor mezelf aan het zorgen ben, zij kan meestal uitslapen en ze weet dat dat bij mij anders is. Ik durf dan eigenlijk niet te zeggen dat ik te moe ben en mijn bed in wil. Dat nee zeggen is wel een dingetje ...om het voorzichtig uit te drukken.

Ben weer eens een heel stuk tekst kwijt....lang leve de i-pad....

Het zal wel ergens goed voor zijn. Moet zo alweer weg.

Dribbel

[Snoek]

Ha Dribbeltje!

 

Je hebt heel wat te stellen zeg. Maar ik denk dat je ergens ook wel beetje aardig en mild voor jezelf kan zijn. Probeer ergens ook de leuke dingen in te zien. Je bent weggeweest met een vriendin, iets leuks gedaan. Toch in de verleiding gekomen en het tot maar twee weten te beperken. Kom op! Met waar je vandaan komt, maak je volgens mij toch ook flinke sprongen. Dat het lastig is is duidelijk, maar er gaat ook veel goed en dat moet je niet vergeten. Juist als je de verlichting van alcohol niet hebt moet je ook oog houden voor de mooie dingen lijkt me.

 

Verder ben ik het wel met andere eens dat AD wat ver gaat. Volgens mij is het logisch dat je wat down voelt. Doordat je veel alcohol drinkt, maakt je lichaam vanuit zichzelf minder dopamine aan. En het duurt even om dat weer op orde te krijgen. Je kan dat volgens mij wel verlichten me AD, maar daar moet je dan uiteindelijk ook weer van af toch? Wellicht wat meer sporten? Blijf ons in ieder geval op de hoogte houden!

[dribbeltje]

Het wordt wat saai maar het gaat hier slecht, gistermiddag/ avond een dieptepunt. Mijn zoontje is me naar de keel gevlogen, hij stond op de gang ( op visite) vanwege het slaan van zijn zus waar hij niet mee stopte na een waarschuwing. Toen ik hem weer wilde ophalen, wilde ik even met hem praten, hij stond inmiddels op de trap zodat ik niet door de knieën hoefde. Hij werd weer zo boos dat hij zijn twee kleine handen echt om mijn hals/ keel kneep. Hij is 6 !! Ik heb hem van de trap getrokken, stevig aan zijn arm en hem een klap op zijn billen gegeven. Ik was even de controle kwijt. Heb hem daarna de jas en schoenen aangedaan en naar de auto gebracht. Ondertussen zijn zus gezegd dat ze snel haar spullen moest pakken en dat we weg gingen. Dag geroepen en weggereden. Wel rustig maar zo onmachtig en verdrietig en met maar 1 ding in mijn hoofd, thuis ga ik me helemaal vol drinken en ik meld me ziek op mijn werk. Hij bleef in de auto zijn zus slaan, haar voorin gezet en toen trapte hij door de stoel naar mij. Al schreeuwend hem gewaarschuwd en gezegd dat ik hem anders uit de auto zet.

Gelukkig moest ik eerst voor de kinderen zorgen, met mijn zoontje proberen te praten maar het enige dat hij zegt is dat als hij zo boos is HIJ moet vechten/ anderen in elkaar wil slaan. Huh? Samen gehuild, voor de 1 ste keer, hij schrok daarvan zag ik en kroop bij mij op schoot. Ik hebnkg sorry gezegd voor het slaan en zeggen dat ik hem uit de auto zou zetten. Inmiddels was mijn man weer thuis , kort en zakelijk mijn verhaal gedaan en toen snel met de i-pad mijn bed in zodat ik niet zou gaan drinken.

Nu voel ik me nog verdrietig, maar vooral onmachtig.

Moet gaan, want ik ga natuurlijk wel gewoon naar mijn werk!

Dribbeltje

[lady jane]

ach Dribbel. wat een onmacht.

het samen huilen raakt me,

soms is dat even nodig.

en wie weet levert het nu meer op

dan het samen boos en gefrustreerd zijn.,

we zijn mensen he en huilen hoort daarbij!

[dribbeltje]

Genoeg is genoeg zou je denken maar het houdt niet op hier. Uit mijn werk de kinderen opgehaald, zoals meestal boos. Er was weer wat voorgevallen maar de ervaring leert dat ik daar zo min mogelijk op moet reageren. Lopen we langs het water zegt min dochter " ik wil in het water springen, dan verdrink ik en ben ik dood" Ik ben rustig gebleven en gevraagd waarom ze dood wil, ze haatte haar leven. Verder niet op ingegaan. Het is niet de eerste keer dat ze aangeeft dat ze haar leven haat, wel de eerste keer dat ze dood wil. Ze is pas 8! Ik wil niet overdreven reageren en het zwaarder maken dan dat het is maar dit vind ik toch echt zorgelijk. Ik weet ook even niet wat ik moet doen, zeggen kinderen dit soort dingen wel vaker als ze boos/ verdrietig zijn of maak ik me terecht zorgen. Niet dat ze dit gaat doen maar wel een schreeuw om hulp lijkt me!

En IK, ik wil nu echt alleen maar heel veel drinken, maar dat lost niets op en maakt het probleem alleen maar groter maar wil zo graag niets voelen, al is het maar voor een paar uurtjes..!

Sowhat, ik denk dat je gelijk hebt maar ik durf niet zo goed aan te geven dat ik het niet trek op het moment, daarnaast vind ik stiekem dat ik het werk en thuis gescheiden moet houden en ik kies ervoor te werken en kies voor een gezin

[dribbeltje]

Ik was nog niet klaar maar drukte per ongeluk op plaats dus ga nu gewoon verder. ......

dus mijn verantwoordelijkheid en daar moet mijn werk njet de dupe van worden.

MG, ik ben al minder gaan werken vanwege de kinderen, nog minder is financieel niet aantrekkelijk.

Ietje , e- nummers enzo, ik weet het niet....?

Jane, dat samen huilen leverde in ieder geval een jongetje op dat bij zijn moeder op schoot kroop en dat was mooi te zien en zeker te voelen. Maar ook zo vreemd, want ik wil mijn kind niet opzadelen met mijn verdriet. Zo zie ik dat vaak, ook al weet ik wel beter. Maar ja dingen weten en dingen doen liggen soms mijlenver uit elkaar. Zoals we ook allemaal weten!

Dribbeltje

[lady jane]

Je zadelt een kind niet op met je verdriet Dribbel, je laat je kind

zien dat je verdriet hebt en dus mag hij het ook hebben.

Zolang jij het niet uitr gaat spelen (mama is niet boos, mama is verdrietig)

is er niets aan de hand. Wees eerlijk, daar help je iedereen mee ook jezelf.

Kinderen hebben veel meer in de gaten dan wij soms willen (weten), ze voelen jouw

verdriet toch wel, en ook als je boos bent en dat niet uit. En er is een verschil in hoe

of je uit. Zoals jij beschreef was het verdriet delen.

Over je dochter; neem haar serieus. Zoek hulp, ook hoe jij ermee om kunt gaan.

Een kind van 8 wil niet verder leven zoals het is, maar kiest meestal niet voor de dood.

Maar als moeder kun je er geen risico mee lopen. Mijn zoon was 9 en had ook signalen.

Later bleek hij daar heel anders in te staan dan ik dacht en bang voor was. het kan maar

beter onderzocht en uitgesproken worden, maar misschien ook met een hulpverlener erbij.

Als je accuut met zo'n situatie wordt gekonfronteerd kun je ook altijd 113 bellen. Een luiserend

oor, en op hun site 113 online kun je veel meer info lezen waar je misschien wat aan hebt.

En verder via je huisarts. heb je zelf al een gesprek gehad inmiddels? Trek kun je nu eigenlijk niet gebruiken

Dribbel en drank al helemaal niet. Dek je hier tegen in als je kunt, dat geeft hopelijk al wat rust voor je.

sterkte meis.

[dribbeltje]

Ik ben niet bang dat ze zichzelf daadwerkelijk iets aandoet, dat zal idd niet gebeuren maar het is wel een (nood) signaal wat ik zeker serieus wil oppakken. Jouw zoon had ook signalen schrijf je? Later bleek dat anders te liggen? Kan/ wil je daar iets meer over vertellen?

Misschien dat ik me morgen toch ziek meld, maar wat is dat een grote stap zeg maar idd ik moet het volhouden!! Mijn gezin is het belangrijkste dat er is!

HA heb ik nu 3 x gesproken voor mezelf, psycholoog op de wachtlijst. Vervolgafspraak 8 april met HA. Voor nu vrijdag afspraak voor mijn zoontje, ik wil een verwijzing naar de psychiater voor hem, voor verder onderzoek/ hulp. Het alcoholprobleem vindt zij wel meevallen, omdat ik al gestopt was en hulp had via dit forum. Ben ik misschien niet duidelijk genoeg geweest? Komt wel bij de psycholoog.

Ik weet dat alcohol alleen maar meer ellende veroorzaakt maar ik heb toch een biertje op en net een klein flesje wijn. Nu heb ik niets meer in huis behalve sterke drank en dat heb ik al vanaf mijn eerste bezoek hier, eind nov. Niet gedronken en ga ik nu ook niet doen.

Sorry! Ben er al misselijk van en dat kan toch echt niet aan de hoeveelheid liggen. Is niet goed , ik weet het!

Welterusten, ik hoop op een paar uurtjes slaap en morgen verder denken.

[dribbeltje]

Met te weinig slaap de dag begonnen met ruziënde kinderen. Ik loop een beetje duf rond maar wel heel rustig. Heb besloten me ziek te melden, heb eigenlijk een aantal belangrijke dingen op het werk maar juist dat zorgt nu voor ongezonde stress. Ik wil nu eerst thuis even het eea regelen, ook al weet ik niet wat, en tot rust komen. Moet zo gaan bellen en weet eigenlijk niet wat ik moet zeggen, zie er vreselijk tegenop en ik weet dat ik dan weer teruggebeld ga worden door de manager en daar kan ik dan zo zenuwachtig van worden. Alleen vandaag ziek melden of direct voor de hele week? Ik weet het echt niet. Zit echt niet op vragen van collega' s te wachten.

Dribbeltje

[lady jane]

Dribbeltje, soms kunnen werk en privé niet gescheiden gehouden worden.

Je wordt helemaal in beslag genomen door de situatie thuis.

Waar is je man in dit verhaal? Kan hij iets overnemen van je?

Je klinkt alsof je tegen een burn-out aanzit en misschien is het

goed iemand in vertrouwen te nemen. Ik weet niet of dat iemand van je werk

kan zijn, of een bedrijfsarts ofzo. Dat kan misschien ook anders uitpakken dan je wilt.

Maar het zou wel opluchten en ruimte creeren denk ik.

Met je kinderen zit je in een vicieuze cirkel. Hoe die te doorbreken weet ik niet.

Méér van hetzelfde (aandacht) werkt meestal niet, maar misschien bij jullie wel.

Jij kunt hen beter inschatten natuurlijk. Lastig om nu op je intuitie te vertrouwen he.

Ik hoop dat je met je partner hier oprecht over kunt praten, want je klinkt wat eenzaam.

Wat is wijsheid he, we kunnen niet in de toekomst kijken helaas.

Mij heeft een soortgelijke situatie uiteindelijk mijn werk helemaal gekost. Ik zou het zo

weer zo doen hoor, maar leuk was het niet en makkelijk zeker niet. Ik heb dus geen

echt advies voor je. Maar blijf delen, wie weet reageert er iemand met iets waar je wel wat aan hebt.

[dribbeltje]

Ik ga overal nog op reageren hoor maar nu lukt het allemaal even niet, lees wel.

Heb niet weer gedronken, gisteren belde mijn manager al, had hem een mail gedaan waarin in het kort mijn overbelaste thuissituatie heb uitgelegd. Ik had net een migraine aanval en gezegd dat het niet uit kwam. Vanmorgen terug gebeld en op zich best een goed maar zakelijk gesprek gehad, wel gezegd dat ik er morgen gewoon weer ben. En dat terwijl ik dat eigenlijk niet wilde. Stom, denk dan door de afstand die ik schep dat het wel weer kan en ik voel de druk toch. Anders neem ik een volgende week een weekje vrij misschien?!

Mijn man was wat boos dat ik wel weer aan het werk ga, ik ben nl gisteravond zo ongelofelijke uit mijn slof geschoten naar mijn kinderen. Ik heb zo hard geschreeuwd dat ik er zelf van schrok, ik was mezelf volledig kwijt en had er totaal geen controle over. Mijn man kwam naar boven rennen en mijn zoontje barstte in tranen uit. Dit kan echt niet, geprobeerd te praten met de kinderen. Iig excuses aangeboden. Dit kan en mag niet weer gebeuren, het zegt wel wat over hoe onmachtig ik me voel. Daarna voor de eerste keer uitgehuild bij mijn man en dat voelde goed. Hij vroeg ook direct of bij wat voor me kon doen, dus dit was wel een eye opener, voor ons allebei. Vanmorgen voor de allereerste keer aan de telefoon gehuild toen ik mijn moeder aan lijn had, en zijn huilde mee. Ik heb mijn moeder nog nooit zien , in dit geval, horen huilen en er is voldoende verdriet geweest. Wij blijven altijd sterk! En sterk in onze familie is, er wordt niet gehuild want dat lost niets op. En alles van de positieve kant zien want aan al het negatieve heb je niets. Dus dat mag er niet zijn. Ze hebben aangboden op de kinderen te willen passen zodat wij even rust hebben, volgend weekend. Of de kinderen om en om. Ik weet het niet.

Contact met school gehad, maar hoe verder weten we niet. Ik wacht op een 'spoed' afspraak bij de ouderbegeleider van mijn dochter om de juiste stappen te gaan zetten.

Op het werk volgt een afspraak, ik heb iig al aangeslingerd dat ik gesprekken ga krijgen met een psycholoog en datbik die ga proberen te plannen buiten werktijd maar als dit niet kan of als ik daardoor langer moet wachten dat ik dan graag onder werktijd wil.

Maar 1 positief punt, ik drink niet! En voor dat onderdeel is werken wel weer heel goed, in een ritme blijven, als dat wegvalt wordt de verleiding en de mogelijkheden ook groter. De behoefte is iig weer volop aanwezig!

Dribbeltje

[lady jane]

wat mij betreft hoe je niet inhoudelijk te reageren

kijk maar gewoon wat je uit de postings pikt.

Je hoeft je hier niet te verantwoorden.

Alles wat helpt is meegenomen.

Fijn dat je met man en ouders samen deelt,

de binnenring in de familie is de basis en erg

belangrijk. Mooi dat dit kan zo.

Houd vol meis, en drinken is gewoon geen optie nu

huilen wel, het ruimt op en de druk wordt minder,

lost geen problemen op, maar jij kunt dat beter na

een huilpartij misschien. En het wordt heus geen gewoonte

om altijd maar te huilen, met jouw achtergrond☺☺

[Monster]

Dribbel, ook heel veel sterkte van mij en heel goed dat je niet je heil hebt gezocht in drank!

Iedereen die meeleest zal trots op je zijn en je dapper vinden.

[dribbeltje]

Niet te geloven maar onze kater is zo ziek geworden ineens dat hij nu bij de dierenarts moest blijven en geopereerd moet worden, vanavond nog. Verstopte urinebuis waardoor hij zichzelf aan het vergiftigen is.....hij werd steeds zieker, veel gespuugd dus einde van de middag kon ik terecht. Gaat een duur grapje worden! Moet gaan...

[lady jane]

mijn kater had het ook

ik heb een paar keer een homeopathisch druppeltje gegeven

en nooit meer last, en niks geen duur dierenartsenvoer,

gewoon wat net in de aanbieding is aan merken of het huismerk.

Ik had wel geluk dat ik het besprak met een maatje op t strand

die homeopaat is en vaak voor dieren hetzelfde als mensen voorschrijft.

Dus ik mocht 3 korreltjes oplossen in water en daar een deel van geven steeds.

[dribbeltje]

Operatie is goed gegaan, hij moet morgen nog blijven en daar verder kijken. Ook al wil ik me geen zorgen maken over de kosten, ik kan dat dan niet loslaten. Voor vanavond was het al bijna 300 euro en morgen gaat de teller weer verder. Ook al is het het enige wat we kunnen doen, toch denk ik dan ook even, daar gaat onze vakantie.........die druppels ga ik op terugkomen want ze heeft idd al gewaarschuwd voor wat er nog komen gaat. Ik had me toch moeten verzekeren maar dat leek me overdreven.

Heb vanavond de film, flight gezien, een piloot die alcoholist is, was confronterend! Ga nu mijn bed in, morgen weer werken!

Dribbeltje

[dribbeltje]

We mogen ons katertje vanavond weer halen, moeten een bench huren want hij moet de katheter inlaten tot maandag, dan weer teug en na 2 weken urine langs brengen. Inderdaad speciaal voer, voor hoe lang weet ik niet. Even afwachten wat ze adviseren.

Alles bij elkaar zijn we rond de 500 euro kwijt. Onze dochter hoorde ons al praten over dat we dan misschien maar niet op vakantie moesten gaan, ook vanwege de kosten van de psycholoog en de verandering van medicatie van onze dochter. Die is te duur om volledig vergoed te worden. Ze werd direct boos dus heb ik uitgelegd dat we het nog niet weten maar dat we wel samen vrij zijn 3 weken en dat we echt wel leuke dingen gaan doen maar dan fijn in ons eigen bed konden slapen! En dat we dan ook zelf voor onze kat kunnen zorgen!

Heb vanmiddag vrij genomen want er viel iets uit, kinderen halen en even van het mooie weer genieten!

Vanavond sporten dus ik pak de draad weer op!

Dribbeltje

[dribbeltje]

Goedemorgen,

Inmiddels ons katertje weer terug, wel zielig met een kraag en inde bench omdat zijn katheter in moet blijven.

Gelukkig wel wat gegeten, maar nu zag ik weer wat bloed bij zijn urine dus zo maar weer bellen. Ben wel bang dat het zo niet ophoudt, meer kunnen we echt niet betalen dus als er weer een complicatie bij komt dan weet ik het echt niet meer. Ik ga echt geen lening aan voor mijn kat, heb ik in mijn hele leven lang nog niet gedaan dus nu ook niet. Ik voel me nu moedeloos, ik ben zo moe van alles. Heb inderdaad het gevoel dat ik tegen een burn-out aan zit, vergeet de stomste dingen. Een ding tegelijk is nu genoeg. Maar ja, de dingen komen op mijn pad en daar verander ik niet veel aan. Wel hoe ik ermee omga, en niet drinken is nu zo moeilijk. Maar ook zo belangrijk!

Vanmorgen bij de HA een verwijzing voor ons zoontje gevraagd dus kan nu contact opnemen. Longinhoud onderzoek is hij nog te jong voor.

Vanavond alleen thuis dus vroeg naar bed want anders wordt het wel heel gevaarlijk! Morgen vroeg op dus des temeer reden om niet te drinken!! Morgenmiddag winkelen met 2 vriendinnen en uit eten. Is nu een beetje lastig, wil niet zeggen dat ik er eigenlijk geen geld voor heb. Dat ik niets kan kopen vind ik niet zo'n probleem maar dat eten wordt wel lastig. Goedkoop tentje opzoeken dan maar. De voorspellingen zijn ook niet zo mooi dus ik vind het dan wel moeilijk het nog positief te zien. Zou het stiekem het liefst afzeggen allemaal. Ga

Moet weer stoppen! Wel fijn hier te schrijven merk ik.

Dribbeltje

[lady jane]

misschien een mooie gelegenheid juist

om de bezuinigingen èn niet drinken

te kombineren en zo te brengen?
Echt geen schande hoor Dribbel

eerder hip tegenwoordig.

Ik zei wel eens dat ik liever kleren voor de kinderen

kocht waar ze weer lang mee deden, dan in één avondje

aan eten en drinken. En dat geldt nog steeds.

Een uitje dat je echt leuk vindt is hard nodig

en als het kan dan kan het natuurlijk.

[dribbeltje]

Ons zoontje is ziek geboren zeg ik wel eens, heel veel ziek geweest, vele longontstekingen en oorontstekingen, eigenlijk liepen de ontstekingen steed een beetje uit de hand bij hem. Meerdere zkh bezoeken en opnames en zelfs een keer met spoed geopereerd vanwege een ontsteking die richting zijn hersenen ging. Opvallend was dat hij zich wel redelijk doorontwikkelde. Het laatste jaar gaat het goed, maar door de beschadigingen in zijn longen kan het zijn dat hij minder lucht/ zuurstof heeft. Aangezien ik geen nare onderzoeken meer wil als het niet echt noodzakelijk is wachten we het maar af.

Tja, ik kan het zeker wel uitleggen, eigenlijk is het ook wel logisch dat het na zo'n bedrag even ophoudt maar ik ben dan bang dat zij zich bezwaard voelen en dan rekening houden met mij. En dat wil ik niet!

De drank, tja, ze zullen zeer verbaasd zijn als ik niet drink maar aangezien ik ze toch naar het station moet brengen met de auto kan ik niet drinken. Dat helpt. Heb nu wel een fles rosé in de koelkast staan voor als ze nadien nog wat komen drinken. Een wat zoetere die ik wat minder vind. Maar ja, als er niets voor handen is dan dronk ik zelfs zoete wijn hoor. Ik denk dat ik gewoon met de billen bloot ga, dat blijf ik lastig vinden. Toch een soort van schaamte om te zeggen dat ik er kennelijk geen controle over heb.

Dribbeltje

[lady jane]

Ga er maar gewoon voor Dribbel, die blote billen dus, ha ha

Je zult zien dat het meevalt en dat je het als een opluchting ervaart.

Het zijn toch je vriendinnen en tegen wie kun je beter eerlijk zijn dan hen?

Ik deed het ook (volleyvriendinnen) en eigenlijk stelde het niets voor. Mijn ertegen opzien

was veel groter dan het doen zelf. En ik profiteer er al jaren van nu; zij drinken amper nog bij mij.

We hebben er goed over kunnen praten (een deel van hen dronk zelf ook stevig) en

als ze bij mij in de sauna komen, vraag ik de drinkers samen een fles mee te nemen, de anderen nemen

dan hapjes of nootjes mee. Iedereen neemt wat over is mee terug en de fles is vaak nog dicht!

En eerlijk is eerlijk, onze avondjes zijn nog gezelliger geworden. Ik heb geen schuld en schaamte

meer en kan gewoon mezelf zijn. Gaan we de stad in of naar het filmhuis dan is het een sport

om voor €1,= het 4 uurtje te nemen, een ontbijtje of met bonnen naar de V&D. het hoeft niet duur om

leuk te zijn. Met groupon uit eten als ik zo 1 keer per jaar dat doe, is ook een uitdaging.

Wij staan er als groep al om bekend. Typisch huisvrouwengedrag, bonnen uitwisselen, koopjes

doormailen en soms zelfs voor elkaar gaan halen ook. Maar ook, als er één ziek is of wat heeft,

gerust bij elkaar gaan stofzuigen of boodschappen gaan doen. Met mijn verhuizing heb ik geen

kwast of poetsdoek in mijn handen gehad. Dat deden mijn maatjes; ik organiseerde, caterde en sjouwde mee.

Met mijn sores over kidz, kon ik bij hen terecht en ook dat hielp mij. En andersom zeiden zij dat ik hen

eindelijk de kans gaf iets terug te doen. Want ik vroeg nooit wat (valse trots?). Ik heb in mijn moeilijkste

jaren juist het meest waardevolle van vriendschappen ervaren Dribbel. Maar moest daarvoor ook met de billen bloot.

(en het zijn grote hoor )

[dribbeltje]

Ik ben niet met de b.b. Gegaan, tijdens het winkelen wel verteld dat ik drastisch aan het minderen was met drinken, of eigenlijk geheelonthouder wilde zijn en blijven maar daar werd laconiek op gereageerd, was ook niet een goed moment. Minderen vonden ze een goed plan maar niet drinken dat was een stapje te ver. Het ging al snel over de nieuwe vriend van die dagelijks dronk. Gemiste kans dus......tijdens het eten na een spaatje toch 2 glazen wijn gedronken. Maar thuis niet verder gaan drinken, hun na het eten weggebracht naar de trein en de fles snel opgeruimd! En een Spa genomen......

Maar toch, wel en niet tevreden .....raar eigenlijk.

[Rosie]

Lieve Dribbeltje,

Ik volg je strijd....

Heb lang niets laten horen omdat ik moeite kreeg met het forum.

Het bleef mij bezig houden met alcohol terwijl ik dat juist niet wilde.

Maar helaas loopt het bij mij ook niet van een leien dakje.

Ik drink weer bijna dagelijks, niet overmatig, maar toch....

En ik wil dat niet!

Ook bij mij speelt mijn thuissituatie een grote rol.

Een kindje met veel problemen.

De buitenwereld/ hulpverlening neemt dat niet helemaal serieus.

Mijn man is altijd weg voor werk, dus ik sta er alleen voor.

Ook ik heb een baan en mijn huishouden en daarnaast alle afspraken/regeldingen rondom mijn bijzondere kind.

Ik geef toe, ik kan dat niet aan.

Terwijl ik een heel sterke vrouw ben, was.........

Ik drink de problemen dus weg.

En steeds heb ik weer het excuus; als we eenmaal echt hulp krijgen stop ik ermee.

Want dan is het niet meer nodig.

Maar ik besef dat dat misschien niet gaat gebeuren.

Deze week heb ik een afspraak bij de kinderpsychiater, de triljoenste afspraak om duidelijk te maken dat het spaak loopt thuis.

Dit is mijn laatste strohalm.

En dan sta ik er alleen voor.

Als we geen structurele hulp krijgen moet ik alleen zorgen dat mijn kind het gaat redden in deze wereld.

Dat valt me zwaar.

Ik herken veel in je berichten.

De strijd.

Ook mijn kind (6 jaar) grijpt me naar de keel en doet uitlatingen dat ze niet meer wil leven.

Bij de hulpverlening past ze zich aan (extreem hoge intelligentie) en niemand ziet problemen.

Thuis voelt ze zich veilig en gaat ze los.

Het is zo moeilijk om dit duidelijk te maken aan de omgeving.

Ben nu aan het filmen....

Sterkte!

[lady jane]

Maxi, sterkte!

maar vergis je niet; als er hulp is

is drinken niet meer nodig,

daarmee houd je jezelf voor de gek.

Ook met hulp blijft alert zijn belangrijk.

En nu is drank helemaal uit den boze.

ik weet dat ik makkelijk praten heb,

ik kreeg het zelf destijds ook niet voor elkaar.

maar oh wat heb ik spijt dat ik pas kon stoppen toen ik

deze site en dit forum ontdekte.

Het is een loodzware verantwoording om kinderen te hebben,

en met drinken erbij is het helemaal bijna niet te doen.

Ga voor Refusal/Baclofen om eens 1/2 jaar te kijken wat

een leven zonder alcohol je brengt.

Moederen is nuchter echt veel beter te doen! :heart:

[Rosie]

Hoi Lady Jane,

Ik weet dat moederen zonder alcohol beter te doen is.

Veeeeel beter te doen! Ik heb dat ervaren de afgelopen tijd.

Maar toch ben ik weer in de val getrapt.

Ik denk na over refusal of baclofen.

Wat is het verschil tussen deze twee?

En is het de combineren met anti depressiva?

Kan iemand me dat vertellen?