zondag 10 december

[Mick]

quote:

---

Originally posted by:

petra

Over ruzie/confrontatie: vroeger was ik dodelijk bang voor ruzie, was het voor mij een voorbode van definitief doorgesneden banden en opgezegde relaties.

dat was in mijn omgeving ook vaak zo: mijn ouders zagen hun ouders in boze gekwetstheid soms jaren niet, negeerden elkaar dagen tot weken, heel eng voor een kind.

---

@Petra:

Heb het zelf ook nog heel moeilijk met confrontaties. Kom het dagelijks tegen. Vind het een groot gebrek aan mijn opvoeding, dat alles onder het vloerkleed geschoven werd. Hup, zand erover. Dronken en vaak ook nuchter werden de vreselijkste dingen gezegd en later werden ze gewoon weer dood gezwegen. Alsof er niets gebeurd was. Want stel je voor......

[Ellie]

Nog even voor de duidelijkheid een discussie kan soms hoog oplopen en persoonlijk hoeft het niet te worden.Dat gebeurd vaak doordat mensen zich aangevallen voelen of het zelf persoonlijk maken....volgens mij zijn er voor communiceren met elkaar hele studie,s dus is het niet vreemd dat het soms uit de hand loopt....


Houtje sterkte en hou vol he.

[Mick]

@kohtje:

Levenslang vind ik zelf wat negatief klinken. Zo wil ik het ook niet zien. Het klinkt als gevangenschap en ik doel eerder op vrijheid. Volledige vrijheid.

[sneeuwwitje]

Mick, levenslang heb ik gezegd.
Kohtje antwoordde er op.

Ik ga ook wel voor vrijheid en op een gegeven moment ga je je ook gelukkig vrij voelen, maar wij zullen nooit die vrijheid krijgen om te kiezen tussen een alcoholvrij drankje of alcohol.
Als je denkt, dat je na jaren droog te staan, die vrijheid wel weer hebt, dan hou je jezelf voor de gek.

[Ellie]

Petra en Mick zo herkenbaar...ook bij mijn ouders werdt alles onder stoelen en banken geschoven. We waren voor de buiten wereld het perfecte gezin. Tegenspraak kwam en komt niet bij m,n ouders in hun woorden boek voor. Vandaar dat mensen zoals wij/ik ons achter een fles verstoppen en alleen wanneer je genoeg op hebt durf je je te uiten.
Confrontatie,s ben ik alleen maar uit de weg gegaan veel roken (verstop je achter de rook)of veel drinken emotie,s zeker niet voelen.... Nu ga ik het juist aan en leer ik ervan!

[Mick]

quote:

---

Originally posted by:

sneeuwwitje

Mick, levenslang heb ik gezegd.

Kohtje antwoordde er op.

Ik ga ook wel voor vrijheid en op een gegeven moment ga je je ook gelukkig vrij voelen, maar wij zullen nooit die vrijheid krijgen om te kiezen tussen een alcoholvrij drankje of alcohol.

Als je denkt, dat je na jaren droog te staan, die vrijheid wel weer hebt, dan hou je jezelf voor de gek.

---

@Sneeuwwitje:
Ik denk hier heel anders over. Het is die knop, waar Kohtje het over heeft.

[Anna]

Marion, ik waag het te hopen dat ik niet voor de rest van mijn leven met die strijd bezig ben. Hooguit met wakker blijven, zoals Mick zegt. We zullen het zien. Hoe is het verder met jou? Voel je je alweer beter?

Ellie, je positieve instelling vind ik heel verfrissend. Je hebt natuurlijk gelijk, net als in de stukjes van Mick. Alleen is het soms zo moeilijk om daaraan te denken. Misschien moet ik maar ergens in huis een spreuk ophangen.

[anjo]

Kohje.

volgens mij heb ik weer je naam verkeerd geschreven:$

Ik herken je gevoelens maar je kunt mensen proberen te helpen maar uiteindelijk moeten ze het zelf doen. En dat betekent loslaten. Niet van de mensen maar van dat gevoel.
Plus dat we niet allemaal op dezelfde etappe zijn van onze levensweg. niet in jaren, niet in ervaringen en
niet in kracht.
Er is volgens mij wel een einddoel, uiteindelijk wil je terug kijken op een leven waarin je gegroeit bent, door ervaringen wijzer en waarin je wat betekent hebt voor de mensen die je hebt ontmoet.
Er is ook een einddoel met het gevecht met alcohol. Dat je ECHT geaccepteerd hebt dat je het drinken niet voor jou is en dat je daar vrede mee hebt.
Sommige mensen bereiken dat gevoel, anderen zullen bij tijden dat gevecht weer moeten strijden.
Maar volgens mij is niemand constant in gevecht na het stoppen met drinken. het is gewoon iets waar je alert op moet zijn.

In mijn ervaring is te veel drinken een levenswijze en als je er mee stopt valt ook een manier van leven weg. Dit maakt mensen ongemakkelijk, in weze houd een mens niet van verandering.
Het is dus zaak om je leven anders in te vullen dan daarvoor en de redenen te vinden waarom de vlucht zo belangrijk was en dat te onderkennen en in de kern iets te veranderen.

Je helpt mij met dat beeld dat ik van je heb opgebouwd, een man die zijn dagen invult op de wijze dat hij dat wil doen en die ondanks alles zijn relatie heeft behouden.
Mensen hebben "rolefigures" sorry ik kon niet op het nederlandse woord komen, nodig in hun leven. nIet alleen als kind maar ook als volwassenen.
Stel je voor dat er hier op het forum alleen maar mensen zaten die in de eerste fase zaten, dat schiet toch niet op?
Iedereen heeft toch een voorbeeld nodig van kijk het kan gedaan worden?

Liefs,
Anjo

[anjo]

Oke, Hoe kan het zijn dat in de tijd dat ik dit schreef, jullie allemaal reageerde dus dat ik dat eigenlijk niet meer had moeten doen?

[sneeuwwitje]

Ellie,
dat heb ik ook altijd gedaan in mijn vorige huwelijk, confrontaties uit de weg gaan.
Altijd maar proberen te schipperen, mond dicht houden.
Ik loste het wel samen op met mijn fles.

Als kind hoordde ik bijna iedere avond de ruzie's tussen mijn ouders.
Dat was iets wat ik mijn kinderen absoluut niet aan wilde doen.
Maar ondertussen heb ik mijn kinderen vroeger wel iets anders aangedaan.
Een moeder die bijna altijd een kater had daardoor veel in bed lag.

Ik heb nog steeds moeite met ruzie's, maar probeer nu wel van me af te praten.
En dat heb ik vrijdag ook hier gedaan.
Normaal zou ik het hebben genegeerd.

[sneeuwwitje]

Anna en Mick,

Jullie hebben gelijk. Het zal ook niet je hele leven een strijd blijven, dat heb ik gelukkig zelf ook ervaren.
Maar het blijft wel je hele leven een valkuil waar je voor moet oppassen.
Ook dat heb ik ervaren.

Anna, het gaat met de dag beter, alleen had ik gisteren wat nootjes gegeten en toen kreeg wel even last.
Denk dat het te vet was.

[Mick]

Iemand nog zin in een verhaaltje?

[sneeuwwitje]

JA!!!!!!!!!!

[Ellie]

Ik ga ervan door... Heb een lunch met vrienden en familie. Eerste keer dat ik nuchterga blijven spannend.

Ik drink vandaag niet!

[Ellie]

Joh Mick kom maar op!!!

[Anna]

Anjo, het overkomt mij zo vaak dat ik een berichtje zit te typen, en dat er dan weer vijf boven blijken te staan, waardoor ik het gevoel heb dat ik het wel achterwege had kunnen laten. Dat is onzin. Wat jij zegt is heel zinnig. Iedereen heeft inderdaad voorbeelden nodig, mensen aan wie je kunt zien dat het kan, wat je wil bereiken. Maar iedereen moet het wel zelf doen.

Ik ben het met je eens dat het ook geen gevecht van 24 uur per dag is. Ik heb na vier maanden beslist minder trekmomenten dan in het begin, en ik kan er ook beter mee omgaan. Maar ik héb ze nog steeds wel, en met name op mijn traditionele momenten dat ik veel dronk: als ik moe ben, gespannen, nerveus of als er ruzie is. Want ook ik kan daar niet goed tegen. En soms is het meer dan alleen alert zijn, dan is het nog echt een gevecht.

Anna

[anjo]

Het is inderdaad een knop die om moet, een vriend van mij heeft dat gedaan.
Zonder tactus maar gek genoeg op dezelfde manier, jezelf belonen als je een strijd hebt gewonnen.
HIj vertelt mij dat hij nu absoluut geen last meer heeft van het duiveltje.

verder denk ik dat ik boter op mijn hoofd heb want ik merk het ruzie gedoe niet zo op.
Goed gisteren was ik boos en opstandig en dan geef ik antwoord uit bozigheid maar nooit om mensen te kwetsen. Meer om ze een spiegel voor te houden.

Houtje,
Het spijt me dat het je niet mee zit. Als je moeite hebt met het kiezen van een school misschien kan ik je dan helpen. Docenten zijn een hecht netwerkje. Ik kan het zo uitvinden voor je. Geen probleem.

liefs,
Anjo

[Mick]

HET VERHAAL VAN VERDRIET EN HOOP

Er was eens een kleine vrouw die langs een stoffige veldweg kwam. Ze was wel al tamelijk oud maar haar loop was licht en haar lachen, had de frisse glans van een onbezorgd meisje. Bij een inééngekrompen gedaante bleef ze staan en keek naar beneden. Ze kon niet veel herkennen. Het wezen dat daar in het stof op de weg zat leek bijna figuurloos. Het deed haar denken aan een grauwe flanellen deken met menselijke vormen. Ze bukte zich en vroeg "Wie ben jij?"

Twee bijna levenloze ogen keken moe ophoog. "Ik? Ik ben het Verdriet." Fluisterende een stem stamelend en zo zacht dat ze het bijna niet kon horen. "Och, het Verdriet!", riep de kleine vrouw blij alsof ze een oude bekende begroette. "Je kent mij?" vroeg het Verdriet wantrouwend. "Natuurlijk ken ik jou. Steeds weer heb je mij een stuk weg begeleid". "Ja maar, stotterde het Verdriet, Waarom vlucht je dan niet voor mij?" "Waarom zou ik voor je vluchten, mijn liefje? Je weet toch zelf maar al te goed dat je elke vluchteling inhaalt. Maar wat ik je wilde vragen, waarom zie je er zo moedeloos uit?' "Ik... Ik ben verdrietig" antwoordde de grauwe gedaante met gebroken stem. De kleine oude vrouw ging naast haar zitten. "Je bent dus verdrietig" zei ze en knikte vol begrip met haar hoofd. "Vertel me eens wat jou zo bedrukt."

Het Verdriet zuchtte diep. Zou dit keer echt iemand luisteren? Dat had ze zich al zo vaak gewenst. "Ach, weet je, begon ze voorzichtig, het is zo. Niemand mag mij. Het is nu eenmaal mijn bestemming om onder de mensen te gaan en een tijdje bij ze te blijven. Maar als ik kom schrikken ze terug. Ze zijn bang voor mij en mijden me als de pest.".

Het Verdriet slikte hard. "Ze hebben spreekwoorden uitgevonden met welke ze me willen verbannen. Ze zeggen "Ach, het leven is een groot feest". En hun valse lachen leidt tot maagkrampen en ademnood. Ze zeggen "Geërgerd is datgene wat hard maakt". En dan krijgen ze hartpijnen. Ze zeggen "Je moet je maar bij elkaar houden" En ze voelen het getrek in de schouders en de rug. Ze zeggen dat alleen zwakkelingen huilen. En de opgekropte tranen doen hun hoofd bijna uit elkaar springen. Of ze verdoven zich met alcohol of drugs opdat ze mij maar niet hoeven voelen."

"Och ja, bevestigde de vrouw, zulke mensen ben ik al vaker tegen gekomen.'! Het Verdriet zakte nog verder in elkaar."En dat terwijl ik alleen maar de mensen wil helpen. Als ik heel dicht bij ze ben kunnen ze zich zelf ontmoeten. Ik help hen een nest te bouwen waar ze hun wonden in kunnen verzorgen." Wie verdrietig is heeft een erg dunne huid. Het leed breekt weer op als een slecht genezen wond en dat doet pijn. Maar alleen wie het Verdriet toe laat en alle ongehuilde tranen huilt, kan zijn wonden werkelijk genezen. Maar de mensen willen helemaal niet dat ik ze help. In plaats daarvan schminken ze een schelle lach over hun littekens. Of ze leggen een dik pantser over hun bitterheid heen." Het Verdriet zweeg.

Haar huilen was eerst zwak ,toen sterker en tenslotte erg vertwijfeld. De kleine, oude vrouw nam de in elkaar gedoken gedaante troostend in haar armen. Wat voelt ze warm en zacht aan, dacht ze en streelde zachtjes het bevende hoopje. "Huil maar, verdriet" fluisterde ze liefdevol. "Rust maar uit zodat je weer nieuwe krachten krijgt. Vanaf nu zal je niet meer alleen zijn. Ik zal je begeleiden zodat de moedeloosheid niet meer aan de macht is." Het Verdriet stopte met huilen. Ze ging rechtop zitten en bekeek haar nieuwe met gezellin verbaasd aan. "Maar.....maar.. wie ben jij eigenlijk?" "Ik?", vroeg de kleine oude vrouw grijzend, maar daarna lachte ze weer onbezorgd als een jong meisje, "Ik? ,ik ben de Hoop."

[sneeuwwitje]

Veel plezier Ellie.

[sneeuwwitje]

Mooi verhaal Mick.

En hoe langer ik over het woord hoop nadenk, des te meer doet het me beseffen dat eigenlijk ons hele leven uit hoop bestaat.

[Anna]

Mooi Mick, dank je wel.

[Mick]

@sneeuwwitje:
Ja ook. Ik denk dat ons leven uit ALLES bestaat.

[anjo]

Mick,

Wat een mooi verhaal.

Ik heb wat toe te voegen. Je kunt ook verdriet hebben omdat je iets waardevols bent verloren.
Ik ben 45 en ik heb vrienden die tegen me gezegd hebben dat ze bijna bang waren om vrienden te zijn van me. Dit omdat ik in korte tijd veel naasten heb verloren.
Ja, ik mis hen. Ze waren waardevol voor me en nu ze er niet meer zijn mis ik ze.
Maar als je iets waardevols heb dan loop je de kans om dat te verliezen.
Verdriet hoort bij het leven.
en. Was ik bang geweest voor verdriet dan had ik me niet aan mensen gehecht,
Ik heb daar werkelijkswaar wel eens over nagedacht, ik leerde een leuke vrouw kennen maar ik wist dat ze ziek was. oei dat gaat pijn doen dacht ik misschien maar beter dat ik het contact stop voordat ik mijzelf te veel hecht. Ik ging naar Amsterdam samen met vriendin H en sprak met haar erover.
We bekeken de tuinen en gingen naar een mooie voorstelling en dast gesprek ging maar door.
Uiteindelijk dacht ik dit is een niets onderwerp. Vriendin H heeft haar man verloren, ook iemand van wie ik veel hield. Daar voor was H mijn rots in de branding er ineens niet meer. De vriendin die ziek was heb ik nog steeds.
Je hebt verdriet omdat je je van iemand hield en hij er niet meer is, dat betekent dat hij/zij waardevol voor je was. en nu laat ik de Bard er maar op los, Better to have loved en lost then to have never loved at all.

Verdriet dat je hebt omdat je zelf stomme dingen hebt gedaan verdwijnt als sneeuw voor de zon als je er wat aan doet en dan heb je hoop.

Er zitten twee hele grote verschillen tussen die twee dingen. IK heb behoorlijk wat verdriet gehad om dingen die ik zelf heb gedaan. Maar er is hoop. Mijn oudste dochter was heel boos op mij, ik mocht dus absoluut niet alleen zijn met haar kind. Is dus toch gebeurd en het ging goed. Nu kreeg ik een kaart van haar voor de best grandma!

heb je verdriet hebben om dingen die je zelf hebt veroorzaakt, doe er dan wat mee. Dan komt hoop in je leven en daar kan je elke dag mee beginnen.

[Mick]

Houden jullie van opera?

[knuffie]

Hoi allemaal

Hier ben ik efkes terug! Vrijdag een ongelukje gehad met de diepvries(zoals je kon lezen in m'n berichtje 's avonds) en gisteren de ganse dag zandkaarten gemaakt, spelletjes gespeeld met de kindjes en 's avonds gezellig samen een filmpje bekeken!

Mijn bedoeling toen ik op dit forum kwam was om drastisch te minderen met alcohol en dat is me tot nu toe heel erg goed gelukt! sedert dinsdag heb ik vrijdag op een feestje enkel 4 pintjes gedronken en daarna limo! Ik kreeg wel heel wat opmerkingen maar hoe meer ze erover lacherig deden hoe vastberadener ik werd om aan de limo te blijven, begrijp je, net alsof ik mezelf wou bewijzen! Normaal was het mijn bedoeling om alleen nog in het weekend iets te drinken en nooit meer in de week maar het is nu reeds zondag en behalve die paar op het feestje heb ik anders nog niets gedronken!!Ik kreeg door alles te herlezen wel een beetje de indruk dat er op mij heel weinig gereageerd wordt en ik denk dat dat is omdat ik niet volledig stop!! Is dat zo of is dat gewoon een hersenspinsel van mij?

Hoi marion, voel je je vandaag goed? Waarom mag je geen vet meer eten?

Hoi anna, ik ben het helemaal met je eens dat je niet moet persoonlijk iemand aanvallen want daar is niemand bij gebaat! En ja, ik heb me vrijdag toch wat laten meeslepen omdat joann me zo goed geholpen had m'n eerste dag hier!!

Hoi kohtje, ik had ook soms bij jou het gevoel alsof je me rapper wilde doen lopen dan ik al kon! Toch vind ik dat alles wat je me zei heel verhelderend voor me was!! Ik hoop nog met jou te kunnen praten zodat ik eens goed kan uitleggen wat ik wil en hoe ik het zie!!

Hoi moesje, alles goed?

Hoi mick, amaai, echte poëet ben jij ,zeg!!

Veel groetjes aan allemaal van knuffie