Cato's draadje.

[ferry]

Hoi Cato,

Ik ben heel blij voor jou en met jou, dat het zo goed met je gaat. En volgens mij, ga jij het echt wel redden.

veel succes, Ferry.

[cato39]

0

[Mick]

Sorry Cato, maar ik las over je draadje heen. Ik volg inderdaad vrijwel alleen maar de dagdraad en kijk af en toe (nu dus) wat verder.

Ik vind het erg knap hoe je bezig bent en dat je je door je opstakels heen bijt en niet voor de bijl gaat.

Groet, Mick

[cato39]

0

[Twan]

Beste Cato,

Ik ken je nog niet, maar wilde toch even reageren op de stukken die je geschreven hebt.
Zo te horen ga je hartstikke goed, en je klinkt heel sterk. Goed dat de combinatie van verschillende therapiën zo goed aanslaat.

Ik trek me ook je kritiek over het inhoudsloze nivo op de dagdraad aan. Misschien heb je wel gelijk, en moeten we voor het 'keten' een aparte draad openen in 'ditjes en datjes'. Ik weet wel -in ieder geval de keren dat ik er getuige van was- dat nieuwkomers hartelijk welkom worden geheten en hun verhaal kwijt kunnen. Het is volgens mij niet zo dat de aanwezigen alleen maar voor de lol komen, maar op een gegeven moment ben je soms ook uitgepraat over alle problemen en is het juist fijn om lol te hebben met elkaar -zonder daarvoor te hoeven drinken-.

Voor mezelf sprekend kan ik in ieder geval zeggen dat ik een groot deel van de lol in een dag op het forum vind, en dat is ook wat waard. Het is heel begrijpelijk dat een 'buitenstaander' (iemand die inlogd en binnenvalt in zoveel ongein) hier moeilijk tussen komt en zich buitengesloten voelt, vooral als hij of zij een verhaal kwijt wil. Dat laatste is natuurlijk het eerste doel van het forum, daar heb je helemaal gelijk in...

Het is in ieder geval geen onwil, en ik denk ook niet dat iemand bewust anderen wil buitensluiten, maar misschien denken we er wat te makkelijk over en is het inderdaad goed om voor 'lol' een aparte draad te openen. In ieder geval bedankt voor je mening hierover.

Groet,
Twan

[Houtje]

Dat bedoelde ik dus gisteren precies zo.
Een schaterlach-draadje voor een grap en een grol is toch prima?

[Mick]

Ik denk dat het moeilijk is om een apart "lol" draadje te openen, omdat het vaak zomaar ineens ontstaat. Het is niet iets wat we van te voren afspreken. Het begint vaak met een grap op een serieus onderwerp en dat is denk ik niet te vermijden. Het lijkt mij zo moeilijk om allemaal regels op te leggen op een openbaar forum. Er gebeurt gewoon wat er gebeurt en precies zo gaat het. En ja, daar zitten hele stukken oppervlakkige poeplol in, maar die zijn voor mij ook een goede drijfveer om niet te drinken. Persoonlijk vind ik het heel leuk, dat er van alles en nog wat gebeurd. Maar ja, misschien was het afgelopen dagen wel erg "lollig", maar ook dat lost zich zelf wel weer op, want zie wat hier dan weer gebeurd.
Het is net het dagelijkse leven. Daar heb je ook zo weinig invloed op, of eigenlijk.... een heleboel. Actie, reactie... de wet van Karma.

Groet, Mick

[cato39]

0

[cato39]

0

[Mick]

We zouden het allicht kunnen proberen.

[cato39]

0

[cato39]

0

[cato39]

0

[visje]

Fijn om te lezen dat het zo goed gaat met je cato. Heerlijk die energie terug, geniet ervan! Liefs Visje

[petra]

Lieve Cato,
Wat je beschrijft: een teleurstelling en dan weer de trek naar het drankgordijn; weet je, die link verdwijnt, dooft uit als je er een tijd niet aan toegeeft.
Je ervaart (negatieve, maar positieve kan ook goed!) emoties: vroeger kwam daar drank achteraan en hoppakkee: daar verlangt je lijf en je hoofd naar de reflex: drank!

Het verdwijnt echt.

en plotseling realiseer je je dat emoties normaal zijn, vervelend of fijn, dat je er niet aan dood gaat, dat er niets vreselijks met je gebeurt en dat je alles zonder drank kunt doorstaan.

Voliá!

Wij hebben ergens ooit die dwarsverbinding gelegd, om een of andere reden toen en het is een eigen leven gaan leiden. Maar het is niet voor eeuwig.
Ik sta nog steeds niet te juichen om negatieve en veel te sterke emoties, echt niet. Zeker niet als ik ervaar hoe hard ik mijn best moet doen om er doorheen te komen en hoe (ogenschijnlijk?) makkelijk anderen eromheen fietsen. Nooit anders hebben gedaan.
Maar ik ben ik en niet die ander.
Ik heb mijn eigen portie, jij ook, iedereen zijn eigen deel op zijn eigen wijze.

[cato39]

0

[Kohtje]

Hoi Catootje,

Je zit me dwars. Niet persoonlijk maar door wat je allemaal zei de laatste dagen. En waarom zit je me dwars? Tja, omdat ik het helemaal eens met je ben en ook helemaal niet eens. Ik zit al een tijdje te malen om je een compact en samenhangend antwoord te geven op je kritiek op het forum maar ik dwaal steeds alle kanten op, de ene keer in het voordeel van jou, de andere keer in het voordeel van de andere forumleden. En daar voel ik me een beetje schuldig over. Dat is weer oud gedrag wat velen hier ook wel zullen kennen. Niet kiezen voor iemand of tegen iemand en dan zelf maar weer de schuld op je nemen. Want wat doe ik hier nog als ik het met niemand echt eens ben? Nou ja, daarop is het antwoord heel simpel: ik ben hier graag.

Waar gaat het nou eigenlijk om? Bij mij bedoel ik dan. Ik schrijf hier nu toch ook al weer een redelijke tijd mee. In het begin vond ik hier veel herkenning (dat overigens nog steeds) en kon ik mijn visie van het verhaal op dit forum plaatsen. Dit gaf een gevoel van wederzijdse ervaring delen met lotgenoten. Doordat de strijd tegen alcohol een eenzame strijd is die je in je uppie voert was het verwarmend om te zien en te lezen dat ik die eenzame strijd niet helemaal alleen voer. En ervan uit gaande dat anderen dat ook ongeveer zo beleefden vond ik het fijn om mijn strijd en de gevolgen daarvan mee te delen op dit forum. De medeschrijvers/sters werden een soort van goede vrienden want heel persoonlijke dingen worden hier gedeeld.

Na verloop van tijd gingen enkele mensen die ik hier van het begin af had meegemaakt weg en er kwamen nieuwe bij. Dit gaf mij de energie om nog een keer dezelfde ervaringen mee te delen, zij het in andere bewoording. Maar aangezien het forum steeds in beweging is wat betreft de samenstelling van de groep mensen werd het wel steeds moeilijker om te onderscheiden wat nou al eens gezegd was en zelfs al meerdere keren en wat nog niet. Bovendien zag ik dat anderen vaak veel beter wisten te verwoorden wat ik ook wel had willen zeggen. Ik ging me langzaam maar zeker overbodig voelen. Dat maakte me ietwat verdrietig want dan zou ik dus het forum vaarwel moeten zeggen. Dacht ik.

Doordat ik de mensen hier niet zomaar de rug kon toekeren ben ik eerst maar eens een paar dagen mee gaan lezen zonder te reageren. Toen viel me ook op dat de sfeer anders was dan toen ik nog maar pas op het forum was. Er werd meer gedold. Maar ik zag wel dat de serieuze zaken ook wel behandeld bleven worden. En daar ben ik het dus niet met je eens. Het serieuze is er nog wel degelijk zij het dat het wat verdund wordt door wat hier geiten genoemd wordt. En hier zag ik ineens de sterke overeenkomst met de groep waar ik deel van uitmaakte tijdens m'n behandeling. We konden ontzettend keten met elkaar, zelfs de therapeuten gingen hier in mee. Maar altijd was er wel iemand, hetzij een therapeut, hetzij een cliënt die dan weer de serieuze draad oppikte.

Toen ik nieuw in die behandelgroep kwam waar iedereen elkaar al wat langer kende voelde ik me in eerste instantie helemaal niet thuis. Hoe kwam ik hier ooit tussen? Ze zullen me wel een rare vinden dat ik niets weet te zeggen dacht ik. Maar de combinatie ernst-lol haalde me al snel en makkelijk binnen. Dus ik denk niet dat mensen wegblijven als er wat gegeit wordt. Als ze een tijdje meelezen cq de kat uit de boom kijken zullen nieuwe mensen hier altijd wel een ingang kunnen vinden. Altijd maar zware discussies werkt ook niet op iedereen even aantrekkelijk.

Zit ik nog een beetje met de vraag aan mezelf: moet ik hier nog wel blijven? Ik heb voor mezelf besloten dat ik wel blijf. Niet meer zo aanwezig als in het begin want het voelt niet lekker om steeds hetzelfde verhaal te vertellen. Maar ik lees graag nog mee en af en toe kan ik misschien toch iemand nog wat vertellen of ook wel vragen. Want ik vind het leuk om op deze virtuele manier mensen te leren kennen. Inclusief jou. En als het op geiten aankomt en ik ben er voor in de stemming, dan vind ik het heerlijk om mee te doen. Da's leuker dan een computerspelletje. Dus ik denk dat ik -tot het moment dat ik van het forum gegooid word- hier zal blijven, soms in de zaal, soms op het podium. Ik hoop dat jij in elk geval ook in het "gebouw" zult blijven en ook af en toe het podium betreedt.

Liefs, Kohtje.

[cato39]

0

[Kohtje]

Lieve Cato,

Jazeker herken ik dat, die moeite om met veranderingen om te gaan. Ik nestel me ook graag in de warmte van het bekende en daardoor relatief veilige. Dat was in die behandelgroep ook zo. Elke keer als er iemand afscheid nam had ik het daar wel moeilijk mee want dat bracht weer verandering met zich mee. Maar ik heb ook meer leren inzien dat afscheid nemen niet het einde van iets vertrouwds is. Tenminste niet in die zin dat je eigen leven daardoor totaal verandert. Verandering is zelfs uiteindelijk prettig gebleken omdat je zo jezelf flexibeler leert opstellen naar je omgeving en daaruit voortvloeiend ook naar jezelf toe. Juist het krampachtig vasthouden van wat nu is is uiteindelijk doodvermoeiend omdat het vechten tegen de bierkaai is.
Loslaten en meebuigen in de stroming is veel bevredigender. Nieuwe omstandigheden kunnen beangstigend zijn als je ze bij voorbaat al gaat vergelijken met bestaande of voorbije omstandigheden. Je moet jezelf wel de tijd en de rust gunnen om veranderingen te ondergaan. En er zeker niet bij voorbaat al bang voor zijn. Jij verandert ook, misschien soms zonder dat je het zelf in de gaten hebt, en dat is ook goed. Maar accepteer de veranderingen, ga er in mee.

Klinkt allemaal zo makkelijk, nu ik het zo opschrijf. Maar ik realiseer me dat het bij mij ook niet van de ene dag op de andere ging. En nog steeds betrap ik mezelf op moeite hebben met veranderingen. Maar doordat ik me ervan bewust ben geworden, en jij zegt zelf ook dat je je hier nu bewuster van wordt, is het makkelijker geworden met veranderingen om te gaan. Niet altijd even leuk, maar wel makkelijker.
Ik hoop dat je dit ook gaat ondervinden want het neemt een hoop spanning van je af als je erkent dat wat Ziza meerdere malen gezegd heeft: de wereld draait niet om ons eigen persoontje. De wereld draait gewoon z'n rondjes en wij moeten er mee meegaan. En met hoe minder weerstand we dat doen, hoe soepeler alles verloopt.

Nog even tussen haakjes, die PAS 52 dagen droog is natuurlijk op een mensenleven niets, maar ik vind het toch al een hele tijd, hoor, voor iemand die net gestopt is. Geef dat inderdaad niet op. Het is mooi dat je het gevoel hebt vooruit te komen. Doordat je dat gevoel hebt kom je ook daadwerkelijk vooruit.
Sterkte en succes ermee.

Liefs, Kohtje.