woensdag 15 augustus 2007

[Vie]

Hè? Delta waarom blijf jij net zo lief thuis? Nieuwsgierig!

[HAPPY]

hahha DELTA ,
Nog rum één week , je bedoelt vast ruim....

[Soothe]

Hoi,
Running around in circels.
We leven nog.
Groeten Soothe!

[Vie]

Eet ze Delta. Nee nu begrijp ik het, maar eerst schreef je dat je het een grote uitdaging vond en ik denk zelf altijd aan uitdagingen in positieve zin: Eens kijken wat ik daar nou weer van bak.
Wel, word lekker dronken van de zon en de zee, en ook de Grieken kennen de kunst van heerlijke alcoholvrije drankjes.

[safidepafi]

Delta

Vergeet niet dat ik dan weer aan het roer sta en over je zal waken als een bescherm engeltje op je schouder aan de andere kant van die rot gremlins en ik zal ze allemaal stuk voor stuk voor je verslagen door hun kop af te rukken, hun poten af te trekken en ze door midden te snijden.
Zo..kom maar op met die vakantie...je gaat het gewoon helemaal TOF hebben als nieuw mens met een gezond lichaam en een gezonde geest
En je gaat heerlijk met je vrouw genieten van al die ontspanning zonder in een roes te zitten.
Waar gaan we heen trouwens...zodat ik me mentaal al een beetje kan voorbereiden?
Liefs:heart:

[Soothe]

Corinne,
Je vrouwelijke intuitie?
Het is diep lijden hier.
Bovendien ben ik van de betonnen trap gevallen.

Er is niets wat geen pijn doet!
Kan niet ademen,hoesten, lachen, alles doet zeer!
Groetjes Soothe.

[safidepafi]

Soothe
wat heb je nu gedaan..van de trap gevallen...jongen toch...wel goed op jezelf passen
Liefs

[safidepafi]

Moet nu eerst met de hond aan het werk..tot later mensen
en Soothe een kusje op elk zeer plekje
maar toch ook een beetje... een opstekend vingertje zo een als Corinne je laatst al gaf..

[Soothe]

Hi, Safi
Ik had het me anders voorgestelt.
Als de wijn is in de man,is de wijsheid in de kan.

Heb toch het advies gekregen er een paar te nemen.
Om de nogal heftige ontrekkingsverschijnselen,de kop in te drukken.

Blijf zoals je bent.

Liefs!

[Mick]

@Happy, van harte met je 4 weken.

Ik herinner mij die eerste 4 weken als behoorlijk pittig. De Gremlins lagen overal op de loer en ik was soms geneigd te "vergeten" waarom ik "gestopt" was met drinken. Ook ervaarde ik gevoelens van euforie en mijn zelfvertrouwen begon weer toe te nemen. Zou ik het nu dan werkelijk ECHT gaan volhouden? En met dit laatste woord moest ik oppassen. Het is geen kwestie van volhouden, maar een kwestie van ECHT niet meer willen en weten dat het echt niet meer kan. Zodra ik het ging/ga voelen als volhouden, dan geef ik de Gremlins de ruimte om een voet tussen de deur te zetten en begin ik een strijd, die ik uiteindelijk niet zal gaan winnen.

Op een dag nam de euforie af en kwamen er dingen naar boven, die ik al die tijd door de verdoving van drank en drugs niet had hoeven voelen. Drank had een functie, dus wat nu? Een gevoel van leegte en verveling kwamen regelmatig voorbij en nu nog steeds. Ik begon in te zien, dat alleen stoppen met drinken niet voldoende was. Drank is slechts een symptoom.
Bij sommigen zou het anders kunnen zijn en die zijn gaan drinken door een bepaalde duidelijk aanwijsbare gebeurtenis en wanneer zij stoppen, dan is het probleem vrijwel direct opgelost, maar velen onder ons zijn gaan drinken om bepaalde gevoelens te onderdrukken, die niet alleen van gister zijn, maar vaak al van heel lang geleden.

Stoppen met drinken is een proces, een groeiproces, dat vraagt om aandacht, geduld en tijd. Maar goed, misschien draaf ik nu een beetje door. Ik heb het hier vooral over mijn eigen proces (uiteraard) en merk dat er een hoop werk aan de winkel is. Ik ben opnieuw geboren en dat is vaak doodeng, verwarrend en pijnlijk. Dingen komen harder binnen en ik heb nooit geleerd hier nuchter mee om te gaan. Terug wil ik niet meer, want ik voel ook zo dat het de goede weg is en dat ik geen betere keus heb kunnen maken. Ik voel me ook momenten ECHT gelukkig, dit gevoel is zo puur.
Met drank en drugs kunnen dingen heel mooi lijken, maar hoe echt is het? De volgende dag denk je er vaak weer heel anders over en zijn er gevoelens van spijt.
Ik ervaar situaties nu veel intenser en vooral echter. Als ik lach dan lach ik echt en als ik huil, dan huil ik echt. Ik wil voelen wat ik voel, ik wil het niet meer verdoven.

Er gaat een hoop tijd in zitten, maar hoeveel tijd heb ik wel niet weggegooit aan die idioterie... en hoeveel tijd heeft er ook wel niet gezeten in al die pogingen tot stoppen, dan weer beginnen, dan weer stoppen...etc. om maar telkens niet door een bepaald gevoel heen te hoeven. Ik vind het niet erg om nu tijd te stoppen in het proces tot herstel, al zal ik er de rest van mijn leven over doen.
Wakker worden, wakker blijven...


Mick

Als alle dagen hetzelfde lijken, komt dat doordat we niet meer zien welke goede dingen zich allemaal aandienen in ons leven (Paulo Coelho).

[Houtje]

Pfffffffff

ben weer bijgelezen, een hele klus, rode ogen (had ik al, gisteren een huil-dag) en al gesport vanmorgen maar niet goed geslapen tot 2 uur liggen malen.Het forum gaat lekker, hier en daar een schopje onder de bips, een liefdevolle aai, een geleende gremlin-mep(per), heerlijk dat iedereen dat woord zo goed oppakt. Volgens mij is dit de manier zoals het ooit bedoeld is, ondersteuning, emoties delen, een lach en een traan klinkt als een smartlap maar zo bedoel ik het niet.

[Anna]

Aiai Soothe, van de trap gevallen! Ik weet uit eigen ervaring hoe dat voelt, al was het bij mij gelukkig geen betonnen trap. Blijf voorlopig maar even met beide voetjes op de grond. Pijnstillers slikken, en voorzichtig blijven bewegen, maar niets forceren. Dat was destijds het advies toen ik veel te laat naar de huisarts ging.

Marieke, fijn dat het met je man weer beter gaat. En ook fijn dat ze je gisteravond nog een keer de ogen geopend hebben, al kan dat pijnlijk zijn. Ik had vorige week echt even de schrik te pakken hoor.

Ik mag weer naar therapie zometeen, en daar ben ik oprecht blij om. Dat had ik me een jaar of een half jaar geleden niet voor kunnen stellen. Ik heb er heel lang niet voor open kunnen staan. Bij iemand die niet sterk genoeg in de schoenen staat neem ik de regie over, en ga ik zelf zitten vertellen hoe de vork in de steel zit. Ik heb het allemaal ook best redelijk op een rijtje, op een rationeel niveau. Maar ondertussen zit ik emotioneel in een enorme onontwarbare knoop, waar ik het begin en het eind niet van kan ontdekken. Hoe dieper ik erin duik, hoe vaster die knoop komt te zitten.
Ik heb nog steeds wat moeite me ervoor open te stellen, maar ik probeer mijn innerlijke weerstand te overwinnen omdat ik gemerkt heb dat het helpt. Hoe zwaar en heftig het soms ook is. Ik ben bang dat een uur vandaag nauwelijks genoeg is, want ik loop al een week over van vanalles waar ik net niet helemaal de vinger op kan leggen. De depressie begint de kop weer op te steken, en ik wil niet terug naar dat zwarte gat. En ik wil ook niet terug om het meer van wijn dat ik al door mijn keelgat heb gegoten nog verder aan te vullen. Dus: actie!

Allemaal een fijne dag! Iedereen die een nieuwe mijlpaal bereikt heeft, een dag, een week, een maand, gefeliciteerd! Ga zo door, en hou het vandaag droog.

[Francesca]

@Mick

Voor mezelf, en met de weinige ervaring die ik heb wat lang droog staan betreft, heb ik het gevoel dat het meer een soort ontwaken is uit een coma of alles opnieuw 'moeten leren' na een hersenbloeding of zo. Zoveel dingen zijn geassocieerd met drank, dat zelfs een telefoongesprek ineens 'moeilijk' kan lijken zonder een paar pinten erbij. Maar dat zijn de 'praktische' dingen, zullen we maar zeggen.

Gek genoeg heb ik het ergste van vroeger gewoon ZONDER drank overleefd. Ik ben pas begonnen toen ik 25 was, dus heb ik 25 jaar lang alles overleefd zonder de verdoving van de drank. Pas toen ik die verdoving leerde kennen, had ik ze ook 'nodig'.

Pas de laatste jaren begin ik echt te beseffen dat verleden en heden gewoon echt voortdurend door elkaar lopen, zoals Rudy ook schrijft. Ik blijf het een beetje gek vinden dat het pas zoveel jaren later allemaal naar boven komt, maar blijkbaar hoort dat er op een of andere manier bij. Zelfs als je nog niet lang gestopt bent.

Niet dat ik de hele tijd aan vroeger zit te denken of zo. Het komt nu en dan in flitsen naar boven, gewoon omdat ik ook met therapie bezig ben en dus dingen herken die me aan vroeger doen denken.

Het zijn precies de 'overlevingsstrategieën' die je als kind 'aanleerde' die je later nekken.

Ben ff een beetje warrig geloof ik, maar dat geeft ook niet.

O ja, ik voel het dus niet echt aan als opnieuw geboren worden, maar als een soort van ontwaken. En ja, ik denk vaak van 'Stomme trut! Je hebt 15/16 jaar van je leven gewoon weggegooid!'. Tegelijk denk ik ook dat je sommige dingen pas doet als je er op een of andere manier klaar voor bent. Ook mensen die nooit drinken kunnen blijven stilstaan en achteraf spijt hebben van alles wat ze niet (of wel) gedaan hebben.

Natuurlijk houdt drank je wel grotendeels op je plek, en groei je niet zoals je zou willen groeien. Maar misschien zouden we hier ook allemaal niet mee bezig zijn, hadden we geen drankprobleem gehad. Dus misschien is het allemaal wel ergens goed voor geweest.

Fran

[Mick]

@fran:

Ik zie geboren worden ook als een soort ontwaken.

[Francesca]

''t Zijn ook maar woorden, hoor, Mick. Het gevoel is waarschijnlijk hetzelfde.

[CPAS]

@Happy,
Bepaald geen goeie ervaringen. Je heden ziet er veel en veel prettiger uit.
Goeie omstandigheden om de drankzucht de baas te worden.
Vecht voor je toekomst.

@Ferry,


@Delta,
Vakantie is leuk, maar een valkuil voor droge alcoholisten.
Maak een lijst met helpende gedachten en een om om te gaan met gevaarlijke situaties.
Zeg maar een vergelijkbare lijst als bij voorbeeld: wat te doen bij brand.
Maak een mantra van de gedachte: ik drink niet. Zeg hem flink wat keer per dag op.
Hou vertrouwen in jezelf. Je doet het goed en die vakantie kun je heus wel aan met al die wapens op zak.
Doe het gewoon dag per dag, uur per uur, desnoods minuut per minuut.
Wie weet vind je onderweg nog wel een internetcafe en kun je even komen piepen op het forum.
Eerlijk gezegd was ik blij dat wij deze zomer geen vakantieplannen hadden.
Maria Hemelvaart heeft alles te maken met moederdag. Maria is toch de moeder aller moeders, omdat ze de moeder van Jesus is.
Voor de scholen wordt dezelfde dag als in Nederland gebruikt als moederdag.

@Soothe,
Je PC laat je toe op het forum.
Au, klinkt alsof je je ribben gekneusd hebt. Als je veel pijn blijft houden, ga dan naar je huisarts en blijf er niet mee lopen. Je moest dat vallen en opstaan niet zo letterlijk nemen, hoor.
Zei een ervaren van de trap valler.
Welke onverlaat heeft jou het advies gegeven een paar (of meer) wijntjes te drinken om nota bene ontwenningsverschijnselen te onderdrukken. Daarvoor heb je toch de Librium in huis. Laat a.j.b. in het vervolg je oren die naar die man of vrouw hangen.

@Safi,

[Anna]

Francesca, ik ben het grotendeels met je eens dat je kennelijk dingen pas doet als je er klaar voor bent. We lachen hier vaak om de beschamende en genante dingen die we dronken hebben gedaan, en kijken met schaamte op die periode terug. Voor een deel terecht, want dat herinnert ons eraan waarom we niet moeten drinken.
Toch heb ik in al die jaren dat ik gedronken heb ook dingen goed gedaan. Ik heb vaak periodes gehad dat ik het min of meer in de hand had, altijd gevolgd door periodes dat het weer volledig uit de hand liep. Ik heb periodes gehad dat ik stomweg niet in staat was de pijn uit het verleden en de pijn uit het heden tegelijkertijd te verdragen. De verdoving stelde me in staat te functioneren, niet optimaal, maar toch, en de dingen te doen die nodig waren. Er zijn momenten geweest dat ik zonder verdoving wellicht ergere wanhoopsdaden had begaan.

Begrijp me goed, ik zeg niet dat dit een excuus is om te drinken. Ik ben slechts één keer naar de huisarts gegaan in die tijd, en heb zijn advies om 's avonds een glas wijn te drinken terdege aangepakt. Ik had ook vol kunnen houden, naar een andere huisarts kunnen gaan, en andere oplossingen kunnen verlangen. Dat heb ik niet gedaan. Maar ik vraag me ook af of ik zoveel beter af was geweest met een pillenverslaving.
Mijn therapeut zegt ook, dat verwerken van het verleden niet mogelijk is als het heden nog te pijnlijk is, en dat is lange tijd zo geweest. Het was ook niet mogelijk toen ik te zeer opgeslokt werd door zorgen om mijn kinderen met wie het ook niet goed ging, met vechten voor een heden een een toekomst. Ik heb gekozen voor alcohol als medicijn. Niet slim, want ik ben eraan verslaafd. Maar ik ga mezelf niet veroordelen omdat het gebeurd is.

De Anna die dronk ben ik ook, zij is een deel van mij. Hoe kan ik ooit mezelf accepteren, als ik niet ook dat stuk van mijzelf accepteer? Ik heb ook dingen geleerd in die tijd, en doordat ik het afgelopen jaar ervaren heb dat ik nuchter helemaal niet zoveel anders ben dan als ik drink, weet ik ook dat ik al die dingen die ik alleen dacht te kunnen met alcohol op nuchter ook moet kunnen.
Kennelijk had ik niet eerder dan een jaar geleden de rust en de ruimte om te beginnen aan waar ik nu mee bezig ben. Kennelijk kon ik daarom niet eerder stoppen.

[Francesca]

Dat heb ik hier ook al vaker geschreven, Anna. Die 15/16 jaar zijn niet helemaal in de vuilnisbak gegooid. Ik ben best veel gegroeid in al die tijd, ook mét drank. En nee, dat is geen excuus om te blijven drinken, maar die jaren zijn ook niet waardeloos geweest.

[CPAS]

@Mick,

Ik ben niet gaan drinken vanuit een of andere aanleiding, gewoon eentje vroeger drinken en dan toch dat van de vaste tijd drinken, nog eentje na dat van de vaste tijd. Die 'eentjes' werden 'tweetjes', 'drietjes' enz... En kijk toen ontstond een probleem en dat probleem werd groter en groter en vermenigvuldigde zich. Ik had een probleem en wel meer, maar dat lag toch niet aan de alcohol, nee hoor, maak dat de kat wijs. En maar vrolijk doordrinken tot ik van die alcoholproblemen in alcoholdepressies duikte. He, daar werd er eentje wakker. Toch maar proberen te dat spul niet meer te gebruiken. Toch was ik hardleers, want pas toen ik hier kwam bij mijn tweede behandeling, is het knopje echt omgegaan.

Ik ben dus nu behalve van het drinken ook van de problemen af. Nu moeten nog wel enige deukjes, die mijn relaties hebben opgelopen, helen dan wel geheeld worden. Gelukkig voor mijn gezin en mijzelf is de schade niet al te groot en het vertrouwen is al voor een groot deel terug.

Voor een verder gelukkig leven staat het licht op groen, mits ik die eerste maar laat staan. Ik hoef dat glas niet eens meer.


@
Ondertussen ben ik van alle mannen verlost: de schilders zijn klaar en de CV monteur is klaar met het onderhoud van onze ketel. Nog even een uurtje geduld en dan kan het huis weer deugdelijk afgesloten worden en de katten de logeerkamer uit. Kan ik een boodschapje doen en snel de konijntjes verzorgen.
Om vijf uur kan ik dan naar de afspraak met de kapper. Zit mijn haar netjes voor de sollicitatie morgen.

[CPAS]

@Houtje,
Kan alleen maar zeggen: ja, ja, zo ging dat, he.

@Anna,
Succes met je therapiesessie.

@Francesca,
Zeer herkenbaar: "Pas toen ik die verdoving leerde kennen, had ik ze ook 'nodig'."
Zelf moet ik zeggen (ik evolueerde ook nauwelijks stil tijdens mijn drinkjaren) dat ik ontnuchterd en wel veel leer door terug te kijken op die jaren van stilaan meer gebruiken. Door de behandeling heb ik ook anders naar mijzelf leren kijken en heb ik kwaliteiten in mij ontdekt, waar ik niet wist dat ik ze bezat.
Zoals Cruijf (schrijf ik die voetballer zijn naam goed?) als zei: elk nadeel heb zen voordeel.


He, zou het Ontwaakt, ontwaakt, verworpenen der aard... uit de Internationale ook betrekking hebben op ons alcoholisten?

[RJB]

Dankjullie allemaal wel voor de feedback van vanmorgen! Lief forum is dit toch!

Het heeft verder niet echt geholpen.. Het is gewoon een waardeloze dag, geloof ik.. Ik voel me zo opgesloten in mezelf en zo leeg; ik zie op tegen de kleinste dingetjes; ik sleep me een beetje voort..

Ik ben evenmin als Corinne ooit gaan drinken om een bepaalde reden. Ik ben een uit de hand gelopen gezelligheidsdrinker geworden, waarbij drank heel goed bleek aan te sluiten bij mijn zwakheden.. Ik ben een vermijder, een vergeter, een uitsteller en heb een KOLOSSALE behoefte aan liefde en harmonie.. Drank vulde alle gaten: ik kon vergeten en vermijden en uitstellen omdat ik dronk en de drank leek alles te veranderen in een soort mild sprookje van wazigheid.. Het begon ermee dat mensen in mijn omgeving wel eens vroegen of ik niet teveel dronk... en het groeide uit tot stiekem drinken, tot ontsporen, opname en waar ik nu ben.

Goed op dit moment: ik drink niet, ik heb ook geen last van gremlins, ik slik opgewekt mijn Refusal, ik skate als het weer het toelaat.

Slecht: ik ben bang voor de toekomst, ik ben bang voor alles wat ik moet loslaten om tot de kern-RJB te komen en ik ben heel bang dat de kern-RJB helemaal niets voorstelt (het definitieve door de mand vallen, zeg maar), ik ben bang voor - nog grotere - eenzaamheid, ik ben bang voor onproductiviteit..

Ik heb geprobeerd mijn "blessings" te tellen, maar die vervullen me - ook - met heel veel schuldgevoel..

Nou ja, zo is het op dit moment.. Meer kan ik er niet van maken!

[CPAS]

Delta,

Heel goed van je en heel attent van je begeleidster. Zo gewapend en met een dosis fris verlangen naar een andere omgeving, moet het wel lukken.

Volgens mij schuilt er een hele mooie RJB diep in je, laat deze vrij en je zult zien...
Ook als je niets doet, gebeurt er wat.
Weet dat hoe eenzaam je je ook voelt, er altijd wel iemand is die aan je denkt en om je geeft.
Een held is diegene die zijn angst heeft overwonnen.



Iemand heeft de volgende tekst eens op het forum gezet.
Voor jou zet ik 'm nog eens neer (ook voor anderen).

OM LOS TE LATEN IS LIEFDE NODIG.

Loslaten betekent niet dat het niet meer uitmaakt,
het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan doen.

Loslaten betekent niet dat ik 'm smeer,
het is het besef dat ik een ander niet kan beheersen.

Loslaten is machteloos toegeven
hetgeen betekent dat ik het resultaat niet in handen heb.

Loslaten is niet proberen een ander de schuld te geven,
het is jezelf zo goed mogelijk te maken.

Loslaten is niet zorgen voor,
maar geven om.

Loslaten is niet even regelen,
maar ondersteunend zijn.

Loslaten is niet oordelen,
maar de ander toestaan mens te zijn.

Loslaten is niet in het middelpunt staan en alles beheersen,
maar het de ander mogelijk maken hun eigen lot te bepalen.

Loslaten is niet ontkennen,
maar accepteren.

Loslaten is niet treiteren, schelden of ruzie maken.
maar juist zoeken naar eigen tekortkomingen en die verbeteren.

Loslaten is niet alles naar eigen hand zetten,
maar elke dag nemen zoals hij komt en jezelf daar gelukkig mee prijzen.

Loslaten is niet spijt hebben van het verleden,
maar erdoor groeien en leven in het hier en nu, voor de toekomst.

Loslaten is minder vrezen
en meer beminnen.


~schrijver onbekend~

[An]

Ja RJB, bang zijn voor?? voor de angst??? De kunst is om alleen naar vandaag te kijken. Maar hoor wie het zegt: IK, ben zelf doodsbang.
Benthe, dat broodje heb ik vanmiddag inderdaad op een terrasje zitten eten. Die bagger in mijn mond blijft. Dus Corinne ik drink me nu wezenloos aan water. Zoveel drinken, haha.... hoeveelheden die ik normaal ook drink, maar dat ging makkelijker.
Ja Ferry de AA is geweldig. Mij heeft het destijds echt geholpen!
Ik zweet als een otter heel de dag, maar voel me beter als vanmorgen. VANDAAG DRINK IK GEWOON NIET. Denk niet dat het makkelijker is of wanneer je ervaring hebt te stoppen zo weer kan stoppen.
Dus stoppers, begin NOOIT meer, want het is een mega hel om weer helemaal opnieuw te moeten beginnen. Sterkte allemaal.

[CPAS]

An,

Tegen wie zeg je het. Het feit dat je weet wat aan ontwenningsverschijnselen je weer mag ervaren en voelen, maakt het extra zwaar. De vrees voor de bekende pijn zal ik het maar noemen.
Je komt het door, denk maar gewoon dag per dag, uur per uur. Kijk nu eens het is alweer drie uur, de dag schiet aardig op.

Ik ga zo maar eens tot actie over, anders red ik het niet voor mijn afspraak met de kapper.

[haddock]

quote:

---

Originally posted by:

delta2

@Haddock: Bingo dus! Groen! En nu wat betreft die umpire. Scoor ik daar ook een beetje mee.

---

Sorry, zero points, though game not over.

gamekeeper