Spring naar bijdragen

Donderdag 23 augustus


BamBam

Aanbevolen berichten

  • Antwoorden 131
  • Created
  • Laatste antwoord

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Het drankdeuntje, bedoelde je!
Ik snapte het ff niet!
Sterkte, voor iedereen trouwens. Volgens mij hebben ze ergens een nieuw blik gremlins opengetrokken, want er hebben er velen (ik ook) last van!

Maar @Tapas, er staat een kaarsje te branden voor jou en Kaatje!
Doe ik bijna nooit, en helpt bijna altijd!
Ik hoop vandaag zeker!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Benthe

helemaal vergeten dat je lieverd vandaag kwam...wat heerlijk voor je...en wat zal je genieten en morgen vroeg als je wakker wordt kijkt dat lieve kopje je aan en dan smelt je van binnen.
Is ie al een beetje gewend?
Vind ie zijn mandje leuk?
Heeft ie speeltjes om lekker te vermorzelen i.pv. jouw sokken?
Tell me babe!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Even ter verduidelijking........

Er is mij ter overweging gegeven eens heel goed naar mezelf en mijn motieven te kijken.
Om te onderzoeken wat mijn motivatie nu precies is, en om vooral heel eerlijk te blijven daarin!
Dat advies heb ik ter harte genomen, en ik kijk dus nu heel eerlijk naar waar ik sta, wat ik wil en hoe ik dat wil.

En ik was eerlijk in het feit dat ik zei te twijfelen!
Nog niet eens zozeer aan het volledig stoppen, maar wel die schijnbaar levenslange strijd.
Ik wil gewoon niet de rest van mijn leven in gevecht zijn met mezelf en mijn alcoholprobleem!
En ja, dan is het teleurstellend als je leest dat iemand die al veel langer droog staat hervalt....
niet omdat ik geen begrip heb voor de persoon an sich..of de omstandigheden, maar juist omdat het
dan aangeeft toch weer die levenslange strijd te moeten worden....

Ik wil niet meer drinken, doe het ook niet...
maar ik wil ook niet de rest van mijn leven over mijn schouder moeten kijken!
Ik weet echt wel dat er emoties los komen, die ik nuchter moet verwerken....
dat is ook niet erg.
Dat mijn leven niet van de ene op de andere dag in een sprookje zal veranderen is me ook duidelijk!
Maar al heb ik dan levenslang.......ik wil er niet elke dag mee bezig zijn.
Dat maakt voor mij het leven onleefbaar!

Ik ben zoekend naar hoe het dan wel moet of kan.....
Niet meer drinken maar zonder steeds aan dat levenslange te blijven hangen!
Toen ik gister aangaf dat de balans een bepaalde kant op ging, bedoelde ik de goede kant!
De kant van volledig stoppen....zonder terugvallen (want daar wordt je echt moe van!)
Dat ik mijn wenkbrauwen optrok bij het uitblijven van inhoudelijke reacties.....kwam van verbazing!!
Niet omdat ik gepikeerd was, want dat was niet zo!
Ik verwachte dat er meer herkenning zou zijn van het twijfelgevoel, misschien niet van nu maar dan toch uit de beginperiode..
Het ging niet om mij persoonlijk maar om het twijfelgevoel!
Ik kan echt niet geloven dat ik daarin de enigste ben...!
Iedereen is ergens begonnen met nadenken over zijn/haar drankprobleem en daarbij komt ook twijfel over volledig stoppen/ minderen kijken! En twijfel na een terugval, twijfel over wat de juiste methode is..ect!

Ik ben nu een jaar bezig met mijn worsteling, want zo zie ik het zelf nog wel.
Maar pas sinds 2 maanden kijk ik nuchter naar het probleem, en dat betekend dat ik het eigenlijk
helemaal opnieuw moet doen!

Ik ken de voordelen van niet drinken, maar ook de voordelen van wel drinken!
En ja die zijn er wel degelijk....anders was ik er niet zolang in blijven hangen!
Ik weet wat de concequenties zijn op korte en lange termijn van drinken...
en ook dat niet drinken veel gezonder en uiteindelijk prettiger is!
Mijn keuze gaat dan ook steeds meer naar niet meer drinken!
Afscheid nemen is niet mijn ding.....en dat is wat ik aan het doen ben!
Ik neem langzaamaan afscheid van mijn oude levensstijl, mijn oude ikje...
en dat voelt wat eenzaam. Ik voel me een beetje Remy, al weet ik dat ik het allemaal zelf moet doen.

Ik wilde geen opsomming van voordelen van niet drinken, ik zocht niet naar de nadelen van wel drinken!
Dat weet ik ondertussen allemaal wel! Ik was ook niet op zoek naar motivatie, ik ben gemotiveerd genoeg! Ik hoopte op herkenning van een gevoel......maar niet om aandacht te krijgen!
Herkenning maakt het minder eenzaam, gevoelsmatig voor mij..

Hopelijk is het nu duidelijker wat ik precies bedoelde?

@Marion, gelukkig maar dat het niet mijn twijfel was....
hopelijk heb je je zelf weer bijeen geraapt?

@ Bambam, beterschap !! Jammer dat zo'n lekker broodje uiteindelijk zo slecht valt!

@Koh, hopelijk vandaag een frisse start?

@Rudy, dank je wel....voor al je wijze woorden!
Zeker je opmerking over het gevoel te willen gaan drinken te zien als een denkfout....
Daar kan ik wat mee aanvangen met een denkfout, dat ligt in mijzelf...en daar kan ik dus aan werken om dat te veranderen! Beestjes op mijn schouder kan ik wegjagen, maar vallen buiten mijn controle!

@Anna, ik weet wel zeker dat in benevelde toestand gaan werken niet de juiste manier is!
En ben dat ook zeer zeker niet van plan!

@corinne, alles oke?

@Tapas, ik hoop dat je eigewijze poezebeest snel weer opduikt!

Iedereen die een feestje heeft vandaag......gefeliciteerd,
voor wie het moeilijk heeft..sterkte!

Ik heb vandaag niet gedronken, en ga het ook niet doen!
En morgen, dat zien ik dan morgenvroeg wel weer...nu nog even niet!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Bedankt Joann voor je openheid.
Tis duidelijk.
Nadat ik accepteerde dat drank mijn leven beheerste en ik daarom moest stoppen, heb ik nooit meer over drank gesproken.
Wel over de achterliggende problemen uit mijn verleden, reeds aanwezig toen ik nog niet dronk, nadien sterk uitvergroot door de drank.
Ik keek niet meer naar mensen die steeds weer hervielen maar wilde bij de karige drie procent horen die slaagden.
Ik wilde niet die ene persoon zijn wiens relatie naar de knoppen was maar wilde één van de twee zijn die zich staande kon houden in een relatie.
mijn glas was niet meer half leeg maar half vol.

Het proces om een verslaving op afstand te houden door jezelf te leren kennen duurt een levenlang.
Tijd daarin is onbelangrijk.
Accepteer dat en verwonder je erover dat zo denken poorten opent die voorheen gesloten bleven.
Stop met vechten, het leven is niets anders dan accepteren wat je pad kruist
En daar mee leren omgaan nu zonder drank...

Makkelijk nee, het vereist dicipline en doorzettingsvermogen, maar miljoenen mensen zijn ons vóór gegaan en er uiteindelijk in geslaagd een nieuw leven op te bouwen zonder drank.

Rudy

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Joan je schreef o.a.:
'Ik wil gewoon niet de rest van mijn leven in gevecht zijn met mezelf en mijn alcoholprobleem! '

Als je erkent dat je een probleem hebt, en dat heet alcoholverslaving, moet je leren accepteren dat je een echt probleem hebt. Je kan het wel niet willen, maar het IS er. Iemand die in een rolstoel zit, wilt dat ook niet. Iemand die diabetes heeft wilt dat ook niet.

Dus stap 1 is het accepteren dat je er machteloos tegenover staat tegen die rotzooi!! De enige manier om dit de baas te worden is te stoppen.

Reken maar dat dit jaren en jaren van mijn worstelen heeft gekost. Ik moest zo enorm diep zakken, dat ik dacht wanneer ik nu nog een dag drink ga ik dood. Het is ellendig, maar niet anders.
Ik begrijp je helemaal. Het is mooi waardeloos, maar er is wat aan te doen. Er zijn zoveel andere mooie dingen in het leven, die ga je dan vanzelf ontdekken......
:rose: Stel je voor dat je je niet meer druk hoeft te maken over katers, alle ellende die die alcohol met zich meebrengt. Ik vind het ergste dat het mijn eigen IK helemaal omver gooit, ik was ik niet meer.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dank Safi en Joann, het is heel leuk, zo'n huisvriend. Ik moet me wel inhouden om niet teveel naar hem te kijken, want dan begint hij meteen te kwispelen, zo van: zullen we weer gaan spelen? Safi ik heb je eerdere tips ter harte genomen. Streng, rechtvaardig en op mijn tijd lekker spelen.

Joann wij kennen elkaar niet zo goed, maar ik wil toch ingaan op je vorige bericht.
Je zegt dat je leven voorlopig echt geen sprookje zal zijn en dat je opziet tegen de strijd. Maar als je wel drinkt, dan is het toch nog meer een strijd? Ik bedoel, dan heb je er nog een probleem bij. Een sprookje, dat denk je toch zelf ook niet, zelfs niet als je nuchter bent? Ik weet niet goed hoe ik het beter moet uitdrukken.
Misschien is het mensen wel eigen die gevoelig zijn voor verslavingen, dat ze te perfectionistisch zijn en alles ideaal willen hebben?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Joann, natuurlijk is er hier herkenning van twijfel. Het is tevens een heel moeilijk onderwerp. Je kunt hier vrijwel dagelijks lezen dat meerdere mensen moeite hebben met de woorden 'nooit meer' en 'voor altijd'. Niet voor niets krijg je overal het advies het dag per dag te bekijken, dat is te overzien. Angst om de rest van je leven een gevecht te moeten leveren is precies hetzelfde als de angst voor nooit meer.

Wat er met Kohtje gebeurt is schokkend, ja. Het is voor mij ook een signaal om alert te blijven, en ik heb het er ook moeilijk mee. Maar waar jij zo bang voor bent, namelijk een leven lang vechten, zie ik er niet in. Je hebt zelf vaak genoeg kunnen lezen hoe gemakkelijk het hem dat eerste jaar af ging. Misschien wel té gemakkelijk. Hij voerde helemaal geen dagelijks gevecht. Maar hij is in een valkuil getrapt die hij nog niet eerder tegen was gekomen, en waar hij niet op bedacht was.

Ik denk dat je het zo moet zien: je hoeft niet de rest van je leven te vechten, ik vecht op dit moment ook niet meer. Maar je moet wel de rest van je leven alert blijven, opletten, en heel goed letten op signalen dat het niet zo goed met je gaat, want dan moet je extra voorzichtig zijn.
Dat is misschien moeilijk, het kost inzet en wat energie. Maar het kan een tweede natuur worden volgens mij, en dan ben je je niet meer zo bewust van die extra inzet.
Ik vergelijk het een beetje met de extra alertheid die ik heb moeten aanleren om gewoon te kunnen leven met astma en een groot aantal allergieën. Ik let op dingen, waarvan mensen die mijn kwaal niet hebben zich totaal niet bewust zijn. Ik weet dat ik niet over een te grote afstand heel hard hoef te gaan rennen om alsnog een trein of bus te halen, want dat red ik niet, verspilde moeite. Ik weet dat ik geen lange wandeling moet gaan maken met mist of smog, of als het hard vriest. Ik mijd lopen door open veld als het gras of bepaalde andere planten bloeien. Ik zal altijd gladde vloeren moeten hebben, en geen tapijten en zware gordijnen. Ik ben altijd alert op de aanwezigheid van stekende insecten. Blijf altijd hetzelfde wasmiddel trouw. Toch ervaar ik dit niet als extra moeite, en ook niet als een gevecht. Het is een tweede natuur geworden, waar ik verder geen last van heb. Zo kan de alertheid op valkuilen om te gaan drinken ook worden. Een soort alarmbelletje zodra je je rot voelt, moe, onzeker over de toekomst, etc..

Kohtje was er volgens mij zo aan gewend dat hij niet meer hoefde te drinken, de behoefte niet voelde, dat zijn aandacht verslapt was, en er geen alarmbel af ging toen hij helemaal in de put zat. Hij wilde alleen maar een beetje troost, vergetelheid, en was net voldoende in slaap gesust om erin te trappen. Klopt dat een beetje Koh?

Geloof me, iedereen die twijfelt en het moeilijk heeft. Het vechten wordt steeds minder. Ik heb máánden gevochten, op een gegeven moment niet meer dagelijks, maar toch regelmatig. Maar de dagen dat je niet vecht worden steeds talrijker, en schakelen zich aaneen. Ik maak nu regelmatig iets mee, waarvan ik weet dat ik er een jaar of langer geleden om zou zijn gaan drinken. En dan voel ik me blij door de rottigheid heen, omdat ik er nu niet om hóef te gaan drinken. De behoefte is er niet eens.
Maar ik besef ook, dat ik daarom juist alert moet blijven. Er niet op kan vertrouwen dat er nooit meer een moment zal komen dat ik vergetelheid wil zoeken, en het denken wil stoppen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoi Joann,

ik heb je gisteren en vandaag gelezen. Gisteren was ik echter te moe van het piekeren over hetzelfde waar jij over schrijft, dat ik me er niet toe kon zetten om daar 's avonds nog een keer vol in te gooien. En om zo maar een geodbedoelde kreet te posten, dat zag ik ook niet zo zitten. Ik ben de laatste dagen heel erg veel aan het bedenken:
Is dit het nou?
moet ik zo verder leven?
Alles, of niets?
En is er nog een tussenweg..?
Het lijkt mij soms een ondoorbreekbare vicueuze cirkel....
Alleen vandaag dan, maar wat komt er morgen?
Ik weet het zelf allemaal niet meer. Ik lees en leer heel veel van iedereen op het forum, maar ik ben ook wel eens zóoooo moe.... Soms denk ik: Ik kan mezelf niet eens helpen, hoe kan ik dan in hemelsnaam een ander helpen?
Kortom, ik voel me knap waardeloos, en ik zie als een berg tegen de toekomst op.
Ik voel de kranen van mijn tranen opengaan, en ik kan er niets aan doen!
Straks maar verder!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

En daar heb je nu juist dat woord Anna......
Angst, het is doodgewoon angst!
Ik ben bang......voor de strijd, een terugval..en nog veel meer!

Acceptatie is het punt niet, angst voor de rest...dat is wat me dwarszit!
Mijn verzet tegen het levenslange strijden komt voort uit angst!
Goh, ik ben hier nu al dagen mee bezig...maar pas het lezen van het woord angst
laat mijn belletjes rinkelen!

En even snel denkend kan ik al mijn angst weerleggen, toch blijft het gevoel.
Een en een optellend kom ik dan op leren accepteren dat ik bang ben...?
Acceptatie van het probleem was een, acceptatie van de angst voor wat er daarna komt...
is dan het volgende...........?
Daarna komt er ruimte om de angst stukje bij beetje te onderzoeken, op realiteit te controleren en te vervangen door ander gedrag???

Of maakt mijn brein nu weer denkfouten?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Joan

Ik kan me alleen maar bij An, Rudy en Anna aansluiten en dat gedeelte vind ik ook nog erg moeilijk te accpteren dat wat An schreef

quote:


Als je erkent dat je een probleem hebt, en dat heet alcoholverslaving, moet je leren accepteren dat je een echt probleem hebt. .


Ik heb het al eerder gezegd voor mij is het ook een rouwproces omdat het altijd zo'n groot deel van mijn persoon, mijn bestaan, met hoe ik in het leven stond en voor jouw denk ik ook...je schrijft

quote:


Afscheid nemen is niet mijn ding.....en dat is wat ik aan het doen ben!Ik neem langzaamaan afscheid van mijn oude levensstijl, mijn oude ikje...

en dat voelt wat eenzaam. Ik voel me een beetje Remy, al weet ik dat ik het allemaal zelf moet doen.



Ik hoop dat we er gauw uitkomen

Link naar opmerking
Deel via andere websites

RJB

Ik heb vandaag onder een wandeling met de hond lopen denken aan wat je gisteren schreef over je schaamte over alle dingenh die je door de alcohol hebt gedaan.
En ik kwam tot deze gedachten.
Schaamte achteraf heeft geen zin meer... dat is al geweest...je kan het niet meer veranderen en je maakt jezelf ziek en daar heeft niemand wat aan...je bent niemand tot steun als je je zo voelt....het lost niets op.....
Maar als je echt wat aan die schuldgevoelens wilt doen, hou dat gevoel van schaamte dan vast en gebruik het elke keer dat je alleen al aan drank denk
zorg ervoor dat het schaamte vooraf i.p.v. achteraf wordt

Dan hoef je je in de toekomst alleen nog maar in/voor je gedachten te schamen en niet meer voor je daden.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Tollie en Joann en nog vele anderen, die strijd ben ik ook enorm mee aan het worstelen, iedereen om me heen drinkt en ik "mag" niet drinken maar leg dat wel mezelf op... tuurlijk mag ik drinken, alleen weet ik dat het gevaarlijk is en drink ik daarom niet.. maar daarnaast ben ik ook zo'n eigenwijze trien die denkt, okee, wat was er ook alweer gevaarlijk aan drinken? en dan moet ik meestal weer even proberen om te weten waarom het ook alweer niet goed was....

strijdstrijdstrijd dus!

Tollie wat lief dat je een kaarsje brand!! ik hoop zo dat Kaatje hier weer eens voor de deur staat, ze is nog maar anderhalf jaar oud en hoort gewoon in dit huis bij de hond en bij mij!!!! grmpfffff

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Nee hoor Benthe,
Anna noemde alleen het woord angst......
en toen begon er ineens van alles te draaien in mijn brein!

Maar de vraag is niet specifiek aan iemand gericht...
ik zet alleen mijn sneltrein aan gedachten hier neer...
dan raak ik ze in ieder geval niet kwijt!
En voel je vooral vrij om er op in te gaan!

Om jou vraag nog te beantwoorden....ik bedoelde met dat mijn leven niet zou veranderen in een een sprookje......dat problemen niet direct verdwijnen door niet meer te drinken!
Eigenlijk begint het daarna pas...! En wat dat perfectionistisch en idealistisch zijn betreft....in mijn geval beide zeker van toepassing!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden

×
×
  • Nieuwe aanmaken...