Rock Bottom

[Mauro]

Hallo allemaal,

Ik zou me graag aan jullie voorstellen en in het kort 'mijn verhaal' schetsen. Ik ben alcoholiste, eigenlijk al zolang ik me kan herinneren en ik ben pas 31. Toen ik enkele jaren terug een dagboek herlas van toen ik 15 à 16 jaar was, botste ik op een passage waarin ik geschreven had dat ik het niet kunnen vond om al af en toe dronken te zijn in het weekend en dat ik mij er toen al schuldig over voelde. Dat schuldgevoel en de bijbehorende schaamte zijn gebleven alsmede mijn overmatig drankgebruik...

Op mijn 24ste ben ik informatie gaan opzoeken op het internet en kon ik eindelijk een 'etiket' kleven op wat er met mij aan de hand was. Ik was alcoholiste, wat een bevrijding en opluchting. Nu kon ik eindelijk werken aan mijn problemen (die grotendeels veroorzaakt werden door mijn drankgebruik) en mezelf want nu wist ik wat er scheelde.

Vol goede moed begon ik aan mijn probleem te werken, maar telkens vergat ik, of ging ik 1 ding uit de weg. Namelijk dat ik niet op een normale manier met drank kan omgaan. Nooit geweest en nooit zal kunnen.

Intussen zijn we enkele jaren, met vele stop- en minderingspogingen verder en sta ik nog geen stap verder.

Ja, mijn drankgebruik is met sommige momenten binnen de aanvaardbare norm, maar vroeg of laat glij ik ondermijdelijk onderuit met alle nare gevolgen van dien.

Mijn negatieve ervaringen met alcohol zal ik jullie nu nog besparen, maar het zijn er héél veel.

Het gevolg hiervan is dat ik heel veel mensen verdriet en pijn heb gedaan niet in het minst mezelf.

Maar goed, deze keer wil ik het echt doen slagen en voel me sterk omdat de nefaste gevolgen van de drankduivel nog fris in mijn geheugen liggen. Ik weet echter heel goed dat die gevoelens op den duur weer gaan vervagen en dat ligt voor mij het moeilijkst, doorbijten wanneer ik denk dat ik het misschien ooit toch wel zal kunnen. NIET dus...

Momenteel sta ik 6 dagen droog en slik mijn antabuusjes plichtsgetrouw.

Hopelijk kunnen we samen wat ervaringen delen, want praten helpt.

Vele groetjes,

Mauro

[AlbertRemmo]

Mauro

Welkom terug hier hoor

nooit iemand die jou iets verwijt want we kennen het allemaal

probeer vol te houden nu en er gaat een wereld voor je open

niet dat die weg veel beter is hoor maar wel handelbaarder

Ga goed

[platypus]

Hey Mauro,

Hmmm zelf drink/dronk ik ook vanaf mijn zestiende of zo, maar die schuldgevoelens ken ik niet zo.

Ik dronk juist met plezier tijdens het uitgaan.

Uiteraard ken ik vele gevoelens van spijt en vele dagen van doodziek zijn.

Heb je daar inzicht in, waarom het bij jou zo op die 'schuld' zit?

Verder heel veel succes en sterkte.

Groeten, platypus

[Mauro]

Bedankt voor julli reacties AlbertRemmo en Platypus,

Schulgevoelens had en heb ik voornamelijk omdat ik zo verander wanneer ik drink, precies of ik word een totaal ander persoon en dingen doe en zeg die ik anders nooit zou doen/zeggen of mij op zijn minst weten in te houden.

Ik ben sowieso al een heel direct persoon en neem daar dan nog eens wat wijn bij en dan krijg je een zatte snol die zich van niks of niemand aantrekt :$

Wel weet ik dat ik mettertijd alcohol ben gaan nuttigen omdat ik me in bepaalde sociale situaties geen houding wist te geven. Ik had altijd het gevoel dat mensen mij aanstaarden of mij gewoon niet leuk vonden.

Nu is dit laatste jammer genoeg waarheid geworden door mijn drankmisbruik.

Zo ik begin aan mijn zevende dag zonder, maar voel me verschrikkelijk duf. Zal wel met het ontgiften te maken hebben waarschijnlijk.

[Bella]

Hi Mau,

ik herken die schaamtekater wel hoor.... vooral achteraf. Drankjank, over the top reageren en snollerig gedrag.... hmmmmmm. tja.

wat dat betreft kan ik alleen maar zeggen: niet teveel achterom kijken en er zijn vast ook wel incidenten waar je later om kan lachen.

zo heb ik laatst een stuk vloerbedekking uit mijn huis verwijderd omdat ik daar WAARSCHIJNLIJK (niemand weet t) een keer in mijn dronken kop op heb zitten plassen. Toch fijn om nu laminaat te hebben, voor de zekerheid :-)

kop op en vooruit kijken!

XB

[Mauro]

Hi Bella,

'Schaamtekater', is een leuke omschrijving die het gevoel perfect omschrijft. Zal ik zeker onthouden. Jakkes, wat haat ik mezelf wanneer sommige scenario's in mijn koppie voorbij flitsen.

Vooruit kijken is inderdaad de boodschap en mezelf voor ogen houden dat niet ik, maar de dronken ik alle dingen deed en zei. Ik probeer op die manier mezelf te vergeven voor de vele dingen die gebeurd zijn.

En wie weet kan ik er met tijd inderdaad eens hartelijk om lachen en mezelf grlukkig prijzen dat al die rottigheid in een ververleden liggen.

Wat is dat trouwens met drinken en je wildplassen . Zo kwam mijn ex vannacht thuis (we wonen momenteel nog samen, maar eind deze maand verhuis ik) en plaste ie doodleuk in de wasbak...

Wel was ik blij dat ik het deze keer met nuchtere kop aanschouwde.

Liefs,

Mauro

[platypus]

Hey Mauro,

Okay dank je nu begrijp ik het.

Een zatte snol.... ik werd altijd een dronken dropje ;-)

Maar daar schaamde ik me niet voor (misschien is dat nog wel erger :-) )

En inzicht in het waarom van de behoefte aan alcohol heb je al.

Bij mij zit er ook zoiets, een basale verlegenheid (meer dan gemiddeld) van jongs af aan vermoed ik.

Drank hielp me over drempels heen en maakte me los, een beetje gek zelfs.

Nu zonder alcohol en ik niet meer zo jeugdig ben, merk ik dat ik het zonder ook wel kan eigenlijk.

Die moeheid heb ik ook. Sta sinds 16 november droog en heb er nog steeds last van.

Ik sliep veel lichter in het begin en droomde enorm veel.

Verder voel ik me nu heel goed. Geen drang naar alcohol meer en ik ben ondanks de moeheid toch veel actiever.

Dus keep it up!

Je bent niet in 1 week in de problemen geraakt, dus kom je er ook niet in 1 week af.

groeten, platypus

[Bella]

ooooooooooooh je wilt niet weten waar ik allemaal geplast heb hoor. Ik vond het een beetje onkies om het hier allemaal op te schrijven, maar binnenshuis heb ik ALLE units met een afvoer gehad, behalve de wasmachine. Buitenshuis ook nog heel wat gekke plekken.

het is denk ik vooral dat je erg nodig moet, van de drank, en het je niet echt interesseert waar je het doet.

mijn motto is: dingen niet zwaarder maken dan ze zijn, overal (proberen) de humor van in te zien, zonder het natuurlijk weg te lachen. Ik vind de combinatie van zelfspot én jezelf toch serieus nemen wel een mooie. Als je alleen maar negatief naar de uitglijders en de missers kijkt, dan praat je jezelf ook nog eens een heel laag zelfbeeld aan, en dat is iets waar veel alcoholisten sowieso al mee kampen.

dapper trouwens dat je nu in een scheidingsproces van je vriend zit én tegelijkertijd je drankgedrag wilt aanpassen. Zal niet altijd makkelijk zijn. Toch denk ik dat het heel goed is, want je kunt het gebeuren met je ex dan gelijk op een goede manier verwerken. Met alcohol verwerk je m.i. niet echt wat, je schuift het alleen vooruit.

[Mauro]

@Platyplus,

Die basale verlegenheid herken ik ook wel. En is dubbelzijdig bij mij, aan de éne kant ben ik een open en sociaal persoon en aan de andere kant ook heel erg onzeker, altijd al geweest.

De drang om me een houding te weten geven en de onzekerheid anderzijds hebben mijn drankgebruik zeker in de hand gewerkt.

Het klopt dat met het ouder worden je gaat beseffen dat je je niet anders moet voordoen dan je bent en de persoon zonder alcohol meer de moeite waard is dan de persoon met alcohol. Zo ervaar ik het toch tenminste en geeft me de kracht om momenteel ver we van de drank te blijven.

@Bella,

Je positieve spirit spreekt me heel erg aan. Het klopt dat humor een helend middel is, dit in combinatie met zelfrelativering. Zo kunnen we stukje bij beetje dat afgetakelde zelfbeeld terug opbouwen.

En het klopt dat je enkel kan verwerken in een nuchtere toestand. Ik herken heel sterk het gevoel van niet geconfronteerd te willen zijn met mijn gevoelens en angsten en als medicijn nog maar een flesje open te trekken.

Mauro

[platypus]

@Mauro,

Klopt zo ervaar ik het ook nu ik al een tijdje een oudere jongere ben :-)

Dan leer je toch te zien dat je niet alle gedachten voor anderen kunt invullen en dat je ook gewoon maar een ongewoon mens bent eigenlijk ;-)

Van kinds af aan was ik behoorlijk stil en geremd, maar desondanks ook sociaal.

Eerst de kat stevig uit de boom kijken deed ik denk ik.

En na wat biertjes kon ik ook meedoen met de spontane jongens.

En stukken uit het tapijt heb ik ook, van het kotsen :-)

En als man kun je zo lekker makkelijk bij de wasbak en hoef je niet helemaal naar beneden :-)

Is wel zo snel en efficiënt, scheelt ook bakken drinkwater van het niet hoeven doortrekken, dus erg duurzaam en groen.

Zo helpen we de planeet.

Maar goed ik ben erg blij dat ik al een hele tijd niet meer zo ziek ben geweest (om met een serieuze noot te eindigen).

Groeten, platypus

[lady jane]

Welkom Mauro,

je schrijft al lekker actief mee

veel succes en steun hier:present:

[Mauro]

Dank je jane4