Dinsdag 09 Maart 2010

[Soothe]

notify..

[Soothe]

Isa, luister eens naar deze"oude" man.
Het lijkt of de drankgedachte weer een beetje obsessief is.

Misschien troost het je, ik heb dat allemaal ook meegemaakt.
Je hoeft het niet eens zo sterk als een obsessie te voelen, toch kan dat de reden zijn.

Als je het stoppen als een soort curve ziet, dan zijn er vaste punten
met een verhoogde aandrang b.v drie maanden een half jaar ( 7 maanden, kan ook)
Rond de twee jaar ook moeilijk.

Dat is niet bij iedereen hetzelfde, maar het gebeurt.
Er ontstaat een soort verzet! hoe kan dat, ik ging zo lekker.
De kunst is een beetje meebuigen (als bamboe in de wind)
Het gaat ook weer voorbij en dan kom je nog sterker terug.
Zet de angst voor de angst opzij, neem desnoods een pilletje, maar drink niet.
Geef het verzet op, ga desnoods een uurtje plat.
Wandelen( niet langs de wijnrekken) is ook goed.

Het lijkt me, dat je je het gevoel moeilijk loslaat.
Bijt je er niet in vast, het gaat over, gegarandeerd.

Stoppen is een lang proces. Geef het tijd en zie wat je bereikt hebt.

Take Care. Sterkte:present:

[Soothe]

En... zeven maanden is een megaprestatie.

[PROUD2BME]

Toch fijn hoor die goede raad van die ""oude"" man soms!

Hou je taai Isa,
ook van deze ervaring ga je weer leren en kom je er weer sterker uit!

Knap hoor al 7 maanden!

Op naar de volgende 7 he!

[PROUD2BME]

goeie instelling,

helaas heb ik geen pilletje voor je!

[Soothe]

De verhoogde greepy toestanden kunnen wel weer een keer de kop op steken.
Ze worden herkenbaarder, je gaat zien dat het niet het eind van de wereld is,
dan ga je er beter mee om.

Ik heb ook wat restverschijnselen, beetje te gespannen
wat obsessief gedrag.
Dus wat psychologische hulp, daarvoor schaam ik me niet.
Beter een leuke psychologe dan drinken, maar de trekimpulsen
zijn helemaal weg.

Het gaat over.

Lekker fris de lente in.

Nu met Woef uit.

Groet.

[Soothe]

Je kan een librium pilletje vragen, maar ook dat is zeer verslavend.
Even om de onrust te temmen, dus niet tot in lengte van dagen.

Een pammetje of zo is beter dan tegen het plafond zitten.
Volgende week gaat het misschien weer wat beter.

Sterkte Woef Waft, ik wil wandelen.

[Otje]

Valdispertje is ook lekker (of twee)
Werkt echt wel goed tegen onrust en het gevoel dat je tegen het plafond aan vliegt.

[lady jane]

Isa en Yajala,
Wat Soothe zegt is het enige dat je kunt doen
accepteer de situatie
het hoort erbij
wat je kan helpen is er aandacht aan te geven
in plaats van afleiding zoeken
Doordat het gevoel geaccepteerd wordt, komt er ruimte voor iets anders
als je er voor wegloopt (letterlijk soms isa;)) of het "mag"niet
dan komt het des te heviger terug, want het is er nou eenmaal.
Met mindfulness leer je er aandachtig naar te kijken
en te voelen waar in je lichaam die stress/onrust zit
je hoeft er niets mee op dat moment
er is wat er is
en dan komt er weer iets anders,
net als het weer
het komt zoals het komt en als je dat
kunt accepteren heb je er het minste last van
en het meeste plezier
Tapas heeft de site hier vermeld: www.mbcttrainingen.nl als je audiobestanden aanklikt
kun je gratis wat oefeningen downloaden en met een korte beginnen,
gewoon maar eens kijken wat het je brengt (en als dat onrust is is dat onrust, gewoon toelaten)
bevalt het niet, niets verloren, maar wel wat geprobeerd.
succes meiden, het is niet de oplossing voor alles
maar brengt vnl rust
en dan is angst ook weg

[lady jane]

Een keer oxazepam nemen is niet erg,
maar ook dit is verslavend en is goed om een crisis(gevoel)
te bezweren, dan blijft het ook bij ff een. Maar komt het terug, dan is het toch belangrijk
te ervaren dat het ook zonder kan, of in elk geval met iets natuurlijkers. Of er doorheen te gaan op eigen kracht als je dat aandurft. daar kom je het sterkst uit en dan hoeft er ook geen angst te zijn voor een eventuele volgende keer.
Ikzelf heb zelden angsten gelukkig, maar neig wel naar somberte in dat soort situaties, weet niet wat gemakkelijker is, misschien wel even moeilijk, maar je kunt niet de situatie veranderen, wel de manier waarop je ermee omgaat,
succes meiden
en vooral hier blijven schrijven
wie schrijft die blijft
(en drinkt niet, hopelijk!!!)

[lady jane]

Nee de meeste geven ze niet gemakkelijk.
Ik heb er nog een paar van zoon en heb er ooit
ook een gebruikt echt voor nood dus.
Gewoon doen hoor als je dat rust geeft.
En zo niet dan kun je andere dingen proberen.
Het gaat over Isa, die zekerheid heb je, soms is iets uitzitten het enige dat kan.
Bij groep zegt de dokter: als je niks doet duurt het 14 dagen
en als je middeltjes neemt, 2 weken;)

[bolletje]

Goeie middag kanjers.

Isje ik heb bij jou vaak het gevoel gehad dat het vluchtgedrag, ondanks je niet meer drinkt, gebleven is. Misschien komt nu alles er uit. Vandaar die onrust. Ik hoop dat je gauw weer wat rust in je lijf vind meis.

[lady jane]

Sammy heeft bij tips de uitzending van gisteren
geplaatst van Een vandaag, ADB:present:
voor wie m gemist heeft of nog eens wil kijken.

En nu ga ik de buurtkrant rondbrengen,
dus tot laters maar weer

[bolletje]

Ikzelf ben net terug van Jos. Hij is op genomen in het ziekenhuis. Z'n nieren schijnen niet goed te functioneren. Dat zou te maken kunnen hebben met het stoma waardoor hij toch te weinig vocht binnen krijgt en het veel medicijn gebruik.
Het was erg moeilijk voor hem en ik heb veel gesproken om te proberen het niet al te negatief te maken.
Gezegd dat hij in goeie handen is en dat het niet het einde betekent. Ze kunnen nu gericht iets aan die vermoeidheid gaan doen.
Goed mensen, ga nu ff de familie inlichten.
Later.

[tapas]

De enige juiste tip is al gegeven, accepteren dat je je rot voelt Isa
Je schrijft ergens al dat je je niet rot wilt voelen maar wat is er zo erg aan je rot voelen..
vergaat de wereld dan??? Komt het dan nooit meer goed?
Rot voelen hoort bij het leven en soms is het een teken dat je voor een ontwikkeling staat maar dat er eerst iets moet indalen
als je het accepteert kan je loslaten en kan je ook weer verder.

In die 7 maanden is er zoveel gebeurd en dat is allemaal in een sneltreinvaart gegaan
misschien is het nu tijd om eens rustig terug te gaan kijken en te voelen wat er allemaal gebeurd is! want dat is niet niks!!
heb je wel de tijd genomen om daarover te rouwen? je relatie die er niet meer is, geen werk hebben, geen huis en geen drank
niet weten waar je over een jaar zult zijn... alle reden om te mogen rouwen, boos te mogen zijn en verdriet te mogen hebben
als je nu kan rouwen kom je er zeker sterker uit!!!!

dus probeer het te zien als een geestelijke griep die je moet uitzieken zoals je ook zou doen als je lichamelijk ziek zou zijn.
schrijf hier van je af wat je allemaal denkt en voelt want schrijven kan ook helpen!
Sterkte Isa!!


Marieke, als jij wilt dat je zoon zelfstandig wordt en zelf de verantwoordelijkheid gaat nemen dan is het alleen maar goed dat hij bij jullie uitgeschreven is
Hij is gewend dat er altijd wel een oplossing is en jullie uiteindelijk toch wel voor hem zullen zorgen. Niet dus!!
Hij is volwassen en zal zijn eigen leven in eigen hand moeten nemen
hij zal zelf moeten erkennen dat hij het anders moet gaan doen
hij moet zelf een traject opstarten en evt schuldhulpverlening aanvragen
misschien moet hij daarvoor letterlijk op straat komen te staan voordat ie dat inziet.

het is moeilijk maar je zult hem moeten loslaten want je hebt je handen al vol aan jezelf.
Sterkte Marieke!!


Ik heb vandaag mijn eerste echte factuur verzonden joepie!!
raar wel hoor!! de eerste stap!
nu is het helemaal echt!
schouderklopje voor mezelf!!

[PROUD2BME]

Lieve Bol,

Succes met alles!

Isa,we houden vol he!

En Jane,
dank voor je mooie stukje,
ik ben idd nog een wegloper,
ik zoek afleiding,ben bang,
bang dat ik te zwak ben,
bang dat ik het niet aankan,

de confrontatie durf ik op een of andere manier nog niet aan,

kijken naar het waarom...
het onder ogen zien.

maar je zet me wel aan het denken!

En dat is ook afleiding:D

Een bloemetje voor jou!
Heb het gered!

Mag naar m,n werk! JOEPIE!!!!!!!!!

[dhen]

De staart van maart kwispelt

[tapas]

Tuurlijk wil je het beste voor je zoon, dat snap ik helemaal Marieke
moederliefde is misschien wel de sterkste liefde die er is!

maar volgens mij zijn er meer opties om aan een adres te komen, daar kan maatschappelijk werk je denk ik wel bij helpen
soms staan mensen bij een opvanghuis of een sociaal pension ingeschreven
Heb je wel eens gehoord van de RIBW? dat is een instelling voor begeleid wonen.
hij zou daar best wel eens voor in aanmerking kunnen komen, want zelfstandig wonen red hij schijnbaar niet.
De RIBW is er voor mensen (vaak jongeren) die door psychische problematiek niet voor zichzelf kunnen zorgen
ze wonen dan zelfstandig maar worden begeleid daarin, omgaan met geld, met stress, met alles wat je tegenkomt in het leven.

[bolletje]

Lieve Mariek,
Ik denk dat het misschien erg moeilijk is voor je om de verantwoording over te dragen aan iemand anders. Een begeleider. Doen ze het wel goed? Gaat hij het wel redden enz. Maar heb maar vertrouwen.
Ik vind het hartstikke fijn te lezen dat je het dadelijk wat rustiger krijgt en eens aan je zelf kan gaan denken zonder dat je konstant ergenissen hebt. Dadelijk is er één iemand die belangrijk is en dat is Marieke zelf. Die het goed gedaan heeft.
Je huis gaan op knappen en alles zo neer zetten zo als jij dat wilt, en dat je zoon op bezoek kan komen zonder bij je te wonen. Hij wordt hierdoor alleen maar zelfstandiger en volwassen.
Koop morgen maar eens iets moois voor je zelf of trakteer jezelf en je man maar eens op een lekker gebakje.

[bolletje]

Hoe is het nu met je Isa? Gaat het weer een beetje beter? Voel je je een beetje rustiger of is het nog steeds moeilijk?

[lady jane]

Hoi Bol,
en hoe is het met jou?
Heeft het je wat rust gebracht dat Jos in het ziekenhuis ligt?
Wel veel bellen en regelen de eerste dag,
maar daarna kun jij je ook wat beperken met bezoek en wat loslaten he,
mag je tegen jezelf zeggen dat ie in goeie handen is.

[bolletje]

Gelukkig Isje. Ik hoop dat je vanacht in ieder geval goed slaapt. Misschien dat je je dan morgen weer wat beter gaat voelen.

[bolletje]

Jane lieverd wat lief van je om daar naar te vragen. Ja hoe voel ik me. Ik dacht goed maar na een gesprek met onze allerliefste vriendin, begon ik toch te huilen.
Het is me nu ook heel duidelijk wat Jos heeft. Hij is geestelijk erg ziek. En zit erg met zichzelf in de knoop.
Wil als klein kind alle aandacht van mij, schopt overal tegenaan en kan dit niet veranderen.
Wat ik moet doen is, maar wat mee gaan in z'n geklaag en geschop en op een gegeven moment het gesprek proberen te veranderen. Het zou in ieder geval voor mij een stuk rust geven als ik accepteer dat hij niet anders kan.
Verder deed het me erg veel pijn, toen hij in de ambulance gereden werd.. Ik heb hem geen kus kunnen geven omdat ik met de verpleger stond te praten.
Morgen gaan we samen naar hem toe en zal ik hem eens een lekker knuffel geven en zeggen dat ik nog steeds veel van hem houd.
Voel me nu wat verdrietig.

[bolletje]

Isje:heart:

[lady jane]

Ach Bol, wat erg he, ja zo wil je ook niet met je partner zijn,
je gunt hem wat anders en verdient zelf ook wat beters.
Dit is ook afscheid nemen van iets wat jullie ooit hadden
en wie weet of er nog iets van die gelijkwaardigheid terugkomt.
Ik hoop dat ze jou daar ook wat in kunnen begeleiden. Misschien kan je huisarts
daar iets in betekenen of je iemand aanraden? Het is rouwen Bol, en rauw verdriet.
(ook maar ff een gebakje gaan halen, als dat nog kan daar in jouw dorp;)) beam wel een brownie over!
....................................... zoeff, lekker he?

Ik ga zo met mijn volleycluppie een uur tennissen en dan koffie met die brownies en nog meer lekkers;
we bestaan 20 jaar vandaag en houden het sportief, simpel en sober, ja ja sober betekent ook nuchter!