Maandag 12 april 2010

[bolletje]

Gelukkig Tien dat jij je fouten durf te laten staan. Dan ben ik de enigste niet die constant bij ieder berichtje moet aanpassen.

[bolletje]

Ja maar heu, als ik dat zou doen is er geen touw meer aan mijn berichtjes vast te knopen.
Toch mogen we zeker hier ook fouten maken. Als we maar niet de fout ingaan. Doe maar lekker veel fouten maken hoor, dan val ik niet meer zo op.

Houtje ook hier wordt er aan je gedacht hoor meis. Ook hier wordt er een grote kaars aangestoken.:heart:

[albertina]

Bol,
;);););););)

[Vie]

Whèèèhhh, Albertina is een perfectioniste...
Ik doe het ook hoor, als het me opvalt. Net schreef ik "doodoener" en dan moet ik toch weer even terug om het aan te passen.

Witte, wat zou jij in je leven willen veranderen of verbeteren? Als ik dat vragen mag. Ik bedoel, heel veel mensen hier lijden wel aan een of andere vorm van depressie. Jij doet dat niet.
Ik voel me in de grond ook niet depressief. Al deprimeert het me wel vaak hoe ik door drank veel dingen in de soep heb laten lopen, waar ik nu nog voor "betaal".

Verder vond ik het een erg interessante discussie om nog verder over na te denken, de discrepantie tussen wat je denkt dat je zijn moet en wat je bent.

En Witte, ik moet nu vreselijk lachen en ik ga je het vertellen ook. Goed Nederlands is: je "ergert je ergens aan", of "iets irriteert je", maar je ergens aan irriteren bestaat niet.
Hihi, ik hoop dat je de lol er van in ziet.

[zoermuis]

Met mijn zus gaat het langzaam naar het einde toe. Gisteren had ze een slechte dag en was ze ook niet helder. De angst maakt haar paniekerig. Ze was bang dat ze alles vergat want ze kende geen namen meer onthouden. Hoe moet dat dan wanneer ik niks meer weet, vroeg ze me de hele tijd. Ik kon geen antwoord geven. Alleen dat ik haar probeerde te helpen met onthouden. Wetende dat het steeds erger zal worden.
Straks ga ik weer naar haar toe kijken hoe ze de nacht heeft doorstaan. Ze heeft nu nachverzorging. Het gaat op en neer zullen we maar zeggen.Hoe lang nog weet niemand Haar lichaam is op haar geest nog niet.

Ik ga om 12.00 naar CAD om mijn "groen" pilletje in te nemen. (9 weken).

Ik sla me er wel doorheen Bol. Kan het nu zeker niet opgeven!

[zoermuis]

Houtje: heel veel sterkte bij je operatie. Hoop dat je eindelijk van die vreselijke pijn verlost wordt. Zal voor je duimen.

[albertina]

Desi,

heel erg veel kracht toegewenst.

[Vie]

Desi, ik wens jou veel sterkte met het bijstaan van je zus.
Toen mijn moeder stierf (leukemie) herkende ze op het laatst ook niemand meer. Toch was ze op een bepaalde manier nog helder en wist ze van zichzelf dat ze het allemaal niet meer zag.
Het is vreselijk zwaar en moeilijk om daar mee om te gaan, want je wil toch dat ze op een rustige manier gaat, als het echt niet anders kan. Sterkte, sterkte en nog eens sterkte.
Hebben jullie hulp van een arts, voor als het te erg wordt? Heeft ze zelf aangegeven wanneer het genoeg is?

Ook dankjewel dat jij dat herkent van jouw moeder, dat "geslaagde."

[jacc]

Goedemorgen allemaal..

Ik herken heel veel in de posting van Tina om 09.56.. zo ben ik ook altijd geweest..
Ik heb de afgelopen week een beetje dezelfde verschijnselen als Alf al een tijdje heeft, gewoon depressief... Ik kan ook niet meer genieten van normale dingen en sluit me steeds verder op, waarom: ik weet niet niet!

Ook al drink ik al een paar maanden niet meer, toch heb ik nog steeds het gevoel alsof ik mijn maatje mis, het is zo lang deel van mijn leven geweest en nu moet ik plotseling zonder. Zeker na de dood van mijn lievelingskat heb ik al een paar keer langs het wijnrek in de super gelopen en smachtend zittend kijken, gaat het nu nooit over?

Ik ben niet meer zo vaak op het forum omdat ik gewoon niets zinvols te vertellen heb, als ik zo lees wat voor werkelijke problemen mensen zoals Desi en Houtje en ook anderen hebben zeg ik tegen mezelf: zeur niet mens, je kunt nog steeds je huur betalen, werk komt ook wel weer, je hebt vriendinnen om je heen als je ze toelaat dus waar maak je je druk om??

Pff, moeilijk allemaal, ik ben ook niet iemand die makkelijk het achterste van mijn tong laat zien, niet omdat ik mensen niet vertrouw maar ik ben wel iemand die de kat heel erg uit de boom kijkt met 'nieuwe mensen'...

Verder niets zinvols te melden, ik had vorige week al verteld dat er waarschijnlijk duiven een nestje aan het maken waren, helaas is dit nu zo, ik kan het ook niet over mijn verkrijgen het nu weg te halen dus laat het maar zitten, als het kroost wegvliegt ga ik wel de hele boel schrobben

[witte]

Ik zie helemaal de lol er van in hoor Vie.
Je zou is moeten weten hoe slecht mij Nederlands is.
(waarschijnlijk is het je al opgevallen hihi)

Enne verbeter punten genoeg hier hoor Vie.
Ik hoop toch echt niet dat ik hier de indruk wek dat er aan mij geen mankementen zitten
Want dan herstel ik dat bij deze direct!!!

[albertina]

Jacc,

wat je schrijft is heel zinvol hoor.
En al zou het niet aansluiten op postings van anderen,
je mag schrijven wat je voelt hoor!

[witte]

Ik ben het helemaal met Albertina eens jacc

Desi ik wens jou ook heel veel stetkte toe:heart:

[albertina]

Mijn moeder is ook aan kanker overleden,
ze was tot het laatste moment nog helder.
Ondanks alle medicatie.
Toen de arts kwam om euthanasie toe te dienen
was ik erg dankbaar dat het zo kon.
Ze is ingeslapen toen ze niet meer kon en wilde.
Ik vind het fijn dat die mogelijkheid er is.

[zoermuis]

Mijn Engelenkaartje van vandaag:

Rijkdom
Boven je,
Om je heen.
In je.

[bolletje]

Lieve Dees. Ja als je zus het laatste beetje controle gaat verliezen, gaat dat gepaard met het krampachtig vast houden daaraan. Het is nog het laatste beetje dat zij heeft om hier te willen blijven., Als ze dat eenmaal kan op geven, zal ze hoogstwaarschijnlijk ook rustiger worden. Je hoort vaak van mensen die, vlak voordat ze dood gaan, een zaliger rust krijgen, en dan zijn ze ook toe aan het overgaan.
Ik wens je heel veel sterkte lieverd, want voor jou is het ook een strijd tussen hoop, en haar moeten zien lijden.

Jacc jouw problemen zijn voor jou het ergste hoor, dus is het wel zinvol als je daar over schrijft. Ze wegen altijd het zwaarst.
Als je zegt "stel je niet zo aan, er zijn altijd anderen die meer te lijden hebben"betekent dat dat je je zelf en jouw moeilijkheden nog niet zo serieus durft te nemen.
Maar als je er aan toe bent komen die gevoelens van zelf wel hoor daar ben ik van overtuigd. Maar door hier mee te lezen en mee te schrijven, heb je soms wel eens dat je dingen gaat herkennen bij anderen en kan dat een opening geven naar je eigen gevoelens.:present:

[jacc]

Weet ik Tina, het is al heel wat voor me dat ik dit zo maar schrijf op een openbaar forum maar ik moet het gewoon even kwijt en en daarom meld ik me weer, ik zit gewoon momenteel helemaal niet lekker in mijn vel, als ik alles zo lees over mensen die therapie kunnen krijgen, als ik naar mijn huisarts ga met zoiets zal hij het dikke doktersboek erbij moeten pakken, de sukkel! Ik ga het ook wel redden hoor, ben gewoon niet in mijn normale doen momenteel, normaal word ik blij van het zonnetje en de vogeltjes die al vroeg beginnen, nu is het zo van: pff alweer een dag, wat nu...

[Vie]

Nee, totaal niet Witte, er is me verder nooit opgevallen dat jij je nederlands slecht gebruikt, echt niet. Alleen deze keer was het zo grappig.
Ik zal je iets vertellen. Afgelopen week was ik dus bij die psychiater en hij vroeg: "heb je wel eens last van je slechthorendheid?" Ik verstond hem niet en vroeg oprecht: "Wat zegt u?"
Nou, een stijlfoutje is niet te vergelijken met slechthorendheid, maar ik vond er dezelfde humor in zitten. Meid schrijf gewoon wat je wil en hoe je het wil.
En ja, met allemaal moeders en zussen en nichten die lerares Nederlands zijn, bèn ik er een beetje pinnig op. Dat is mijn makke en ik hoop dat het me vergeven wordt.

Jacc, echt nooit het idee gehad dat jij iets onzinvols postte. Alleen al dat je zegt dat je je "maatje" mist is toch al zinvol?
Kun je er iets mee, en hoe voel je je verder in je besluit om niet te drinken?

[albertina]

Jacc,

als je de behoefte voelt om hulp te vragen kan je
toch aan je arts voorleggen hoe je je voelt?
Wellicht kan hij of zij je doorverwijzen.
Soms is het lastig alles in je eentje te doen,
ondanks vrienden of vriendinnen.
Het stoppen met drinken is niet alleen het 1e glas laten staan.
Er komt wel een zelfonderzoek bij kijken om ook gestopt te blijven.
Zelf heb ik veel steun bij AA en therapie.
Ik wens jou ook veel kracht toe.

[jacc]

Hihi over taal gesproken... Ik lees mijn posting na en het blijft maatje, ik ben nog steeds aan het matten met mijn maatje....

Nee Vie, drinken zit er niet meer in en daar moet ik gewoon vrede mee krijgen, het is meer een soort nutteloosheid gevoel wat ik momenteel heb.. Ik kan ook niet meer blij zijn en dat is niets voor mij, ik kan me gewoon de tijd niet heugen dat ik bijvoorbeeld de slappe lach heb gehad, zulk soort banale - maar goede - zaken dus..

[witte]

Mijn middelbare schooltijd heb ik een soort van niet goed gebruikt dus, daarom hapert er vaak iets aan mijn Nederlands.
Ik moet ook altijd lachen om mijn collega Vie. Haar vader was ook leraar Nederlands en als ik een stuk naar buiten laat gaan, controleert zij altijd even voor de zekerheid.
Zij komt ook altijd met uitleg. Dan probeer ik die regeltjes zo in mn hoofd te stampen, maar als ik dan weer bezig ben met iets te schrijven ben ik gefixeerd op het verhaal dat ik het prompt weer vergeet.
Daar lachen we al jaren om. Alhoewel ik inmiddels wel veel weet en die nu voor automatisch aan neem.
Ben jou regeletje nu ook aan het stampen maar ik beloof niks hoor....
Dus ik nodig je alleen maar uit, om me erop te wijzen.

[albertina]

Jacc,

een heel klein adviesje.
Ik heb een schriftje gekocht
waarin ik elke avond opschrijf wat wel goed
is gegaan.
Dat doorbreekt toch een beetje de negatieve spriraal.
Wellicht zou dat voor jou ook kunnen helpen?

[Emmaroos]

Goedemorgen allemaal,
Allereerst wil ik jou, Houtje, heel veel sterkte wensen met de operatie, ik ken je al een aantal jaren maar wist ook niet waaraan je geopereerd moest worden, schaam schaam.
Ik denk aan je, dat je dat maar weet.
En Dees, ook jij bent veel in mijn gedachten, wens je heel veel moed en kracht met je zus.
Verder vind ik het een leuke discussie hier. Carriere, ja, hoe belangrijk is dat he.
Mijn pleegmoeder, over wie ik al veel geschreven heb hier, zei altijd dat ik niks voorstelde, ik was niks en niemand en het zou nooit wat met me worden.
Ik ben toen zelf zo hard gaan werken aan mijn carriere want ik wilde laten zien dat ik wel wat kon.
Nu zit ik totaal in het verkeerde beroep want in de verpleging word je niet rijk, never nooit niet.
Maar ik ben begonnen als verpleeghulp, heb me opgewerkt als Ziekenverzorgende en later Verpleegkundige. Tusendoor nog 1000 andere banen en opleidingen gehad en dat alles tijdens mijn huwelijk en kleine kinderen waarvan de oudste een forse gedragsstoornis had en later borderline kreeg. Moeilijk dus. Theo heeft carriere kunnen maken dankzij mij, ik cijferde mezelf totaal weg voor hem, voor alles en iedereen.
Maar ook hij is verpleegkundige en komt ook niet met een vette salarisstrook thuis.
Maar het was in de ogen van mijn pleegmoeder nooit genoeg en ook ik moest altijd maar verhalen horen van mensen die het gemaakt hadden in het leven.
Nu ben ik door heel veel schade en nog veel meer schande wijs geworden en weet waar de waarde in het leven inzit.
Mijn gezin komt nu op de eerste plaats, niets is belangrijker dat mijn eigen volkje en dat Theo en ik al 33 jaar getrouwd zijn is ook uniek, dat we ieder jaar maar op vakantie kunnen gaan is toch super- rijkdom?
Dat we alle rekeningen wel kunnen betalen ook al valt dat soms wat tegen is toch prachtig?
Gezond zijn we niet bepaalt, Theo heeft al 40 jaar Diabetes en heeft de nodige complicaties. Mijn hersenbloeding heeft ook sporen nagelaten maar mensen, we kunnen nog zoveel.
Wat is carriere en geld dan?
Ben dankbaar dat ik nu zo kan denken en dat de jaloezie, ingegeven door mijn pleegmoeder, me niet meer pakken kan, daar ben ik blij mee.

[witte]

Emmaroos:heart:

[jacc]

Tina, ik ben een aantal jaren geleden bij de AA geweest, ik ben er na meer dan een jaar (mijn penning) mee gestopt omdat ik iedere keer dezelfde ellende verhalen van mezelf (als we nieuwkomers hadden) en anderen moest aanhoren, ook omdat er mensen die mij dierbaar waren opnieuw begonnen na 10 jaar +. Ik heb er ook best leuke momenten meegemaakt, het is tenslotte allemaal heel herkenbaar zoals waar alles te kopen zodat het opvaslt, flessen weg te gooien, kortom: we moesten af en toe ook wel heel erg lachen om onszelf

Mijn probleem is dat ik denk dat ik het allemaal alleen kan doen, dat kan ik ook wel tot op zekere hoogte maar misschien gaan deze gevoelens die ik nu heb de afgelopen week me toch boven de pet

[Vie]

Haha Jacc, want ik schreef matje, en dat heb ik stiekem gauw aangepast.
Matten met je maatje, heb jij uitgevonden.
Ja, ik weet het niet meer eigenlijk van de eerste paar maanden.
Wel vind ik het ontzettend knap van je dat je toch doorgaat hoewel het je nu niet zo goed bevalt. En dat je niet zo lekker in je velletje zit.
Dat het hier openbaar is, vind je dat vervelend om te vertellen wat je dwarszit?
Onder een scxhuilnaam kan dat toch niet zoveel kwaad?
Als je maar weet dat er alle aandacht is. En wie weet of je er iets aan hebt.