Maandag 12 april 2010

[witte]

Dank je wel Vie...

Ik denk van ja Alf
Er bestaat niet voor niets, naast de reguliere hulpverlening
vrouwenhulpverlening en mannenhulpverlening.
juist omdat het zo specifiek is

[Alf]

Had je het tegen mij Witte?
Nee, ben momenteel niet depri
althans het wordt de laatste tijd minder
maar als ik weer nadenk wat ik heb bereikt
dan wordt ik wel somber ja

[witte]

Tuurlijk had ik het tegen jou;)

[albertina]

Goh,

herkenbaar hoor Alf.
Ik ben zelf ook druk met onderzoeken bij mezelf
waarom ik zoveel aan een maatschappelijke status ophang.
Ik kom er niet echt uit, nog niet tenminste.
Door altijd een functie te hebben gehad waar ik
moest presteren ook op vlakken waar ik moeite mee had,
word ik mij wel steeds meer bewust dat het niet het allerbelangrijkste is.
Ik heb er wel het belangrijkste van gemaakt, ten koste van mezelf.
Nu is het dus zaak dat te accepteren.

[Alf]

Nou ja Vie, gevoelsleven,ik dénk te veel
en vaak te negatief, zie meer de nadelen dan de voordelen
van iets, nare eigenschap, heeft M ook moeite mee dat ik zo ben, die is ook
heel anders. Vrouwen zijn sowieso makkelijker met gevoelens
Ik wil niet harder in het leven staan, wel realistischer en wat opgewekter
dat kan ik wel,maar moet daar veel moeite voor doen.
Ik voel me best rijk van binnen,maar wat kan ik dar vervolgens mee?
Vie, ik hoop niet dat ik voor een drempel heb gezorgd mbt tot je Sertraline

[Houtje]

Tja, waar moet ik aan geopereerd worden!

(hier stond allemaal onzin, weggehaald, flauw).....

Ik heb een ernstige vorm van arthrose, zeg maar slijtage,
waardoor tussen mijn nekwervels op twee plaatsen de tussen-
wervelschijf is verdwenen.
Het rottige is daarbij, dat de wervels, het harde bot dus,
op elkaar is "gezakt" maar ..... daartússen komen de zenuwen
van je armen uit de ruggemerg, en die zitten dus al 2 jaar
muurvast.
Ik heb zoals dat deftig heeft neuropathische pijn, door druk
op die zenuwen, en dat is ongeveer de ergste pijn die ik ooit
gehad heb, en dat al 2 jaar, dag en nacht. Als ik auto heb
gereden, hebben die wervels wat meer gedraaid, en word ik
om 4 uur wakker van de pijn.
Sinds juni 2008!!!! ben ik aan de morfine, inmiddels een idioot
hoge dosering. De arts wil dat ik een pompje neem met een
24 uurs spiegel, maar dat heb ik altijd geweigerd.
Als die ****** in het ziekenhuis in Utrecht nu niet allerlei
stupide dingen hadden verzonnen zoals ..... inspuiten van die
zenuw die klem zit met hormonen (3x), een ingreep op de OK
met een zenuwblokkade in mijn linkerarm, ook 3x, toen dachten
ze: hé we hebben nog wat uit de middeleeuwen, tractietherapie,
nou dat ziet eruit zoals je het bedenkt ja.
Je kop in een harnas en een gewicht eraan en dan maar hopen
dat die wervels weer spontaan uit mekaar gaan. Jaja. Duh-huh.

Ik heb 3 MRI's gehad (2 maanden wachttijd) CT-scans en de rest.

Uiteindelijk ben ik naar de chirurg gestuurd, mijn neuroloog vindt
chirurgie geen oplossing eigenlijk, en die zei: er zit zoveel bot
tussen die wervels (wild-bot-aangroei) dat haal ik weg, dan moet
je een week platliggen in het ziekenhuis, en dan 6 weken revali-
deren.
Nou ja, doe dan maar.
Dat was ergens in februari. We zijn weer een paar kilo morfine
verder.
Uiteindelijk blijkt de wachtlijst nog máááánden te kunnen duren
en heb ik de verzekering gebeld wat zij ervan vonden.

Binnen een week stuurden ze me naar België, het zat daar
stampvol Nederlanders trouwens, die dok werpt één blik op
de CT en de MRI (op CD meegenomen hè) en zegt: ach, wat
zult u veel pijn hebben!
Ik kon wel janken.

Maar een zeer dierbare forumgenoot van hiero, die mij had
gereden hield mijn hand vast op de goeie momenten en gaf
op de andere goeie momenten een schop: mond houden!

Ik zeg hoe lang is die wachtlijst dan?
Nou zegt die arts, volgende week kan ik u wel opereren, dan
haal ik dat bot weg, en ik zet waar die tussenwervels weg zijn,
twee titanium protheses erin en wij doen dat anders dan in
Nederland, allez, daar doen ze dat met botsplinters uit
de heup, en dat doen wij niet. Met moderne botpasta groeit
alles mooi dicht en zijn uw zenuwen weer vrij.

(ik had ook kunnen zeggen: een cervicale anterieure
sicectomie met dubbele cage spondylodese maar dat zegt
zo weinig...)

de operatie gaat zo:

">http://www.youtube.com/watch?v=3XNpzChAi6s


en duurt een "uurtje" en vrijdagmiddag mag ik weer naar huis
en dan rustig aan doen even en weer alles langzaam oppakken.

Je hebt wel pijn in je nek omdat die spieren méé moeten rekken
met die ringen die ertussen zitten.

[bolletje]

Witte de zon schijnt hier weelderig meis.

Moghu vriend Alf.

Ja het lijkt me erg moeilijk als je, als je jong bent en een grootse plannen hebt met je leven, je daar niet aan kunt voldoen. Maar kijk eens hoe, zeker mannen, opgevoed worden met, je moet iets bereiken in je leven. Als je daar niet aan kunt voldoen, ben je een mislukkeling. En vandaag de dag is dat allemaal nog veel erger. Daarom zijn er ook zoveel jongeren die het erg moeilijk hebben met zichzelf.
En wat, als de vrouw meer bereikt dan de man? Ik heb het diverse malen gezien om me heen.
Geestelijke groei is inderdaad veel belangrijker maar dan moet de maatschappij veranderen. De eisen moeten veranderen. De opvoeding moet anders worden, en zo lang dat niet gebeurd, zal men het moeilijk hebben met niet behaalde toekomstperspectieven.
Van die kant ben ik zo blij met mijn opvoeding, er werd van mijn moeder niets geeist aan mij.

[Alf]

Tina
Wanneer je in potentie veel zou kunnen bereiken
en het is niet gelukt dan heb je te maken met
2 vervelende, tegenstrijdige gedachten.
Dat voelt niet prettig dus moet er een oplossing voor komen:
Óf je slaagt alsnog maatschappelijk, daar ga je dan voor
of je neutraliseert de 2e gedachte
door te zeggen:
ik hecht ook niet zo aan materie
ik heb toch een groot gevoelsleven
ik voel me gelukkig door mn kinderen etc.

[witte]

Ik heb aan je verhaal genoeg Houtje
Het filmpje laat ik voor wat het is;)

Echt schandalig jou verhaal
En dat, dat ook allemaal maar mogelijk is in Nederland
Bedoel dit kost A jou je gezondheid en B de verzekering klauwen met geld
Je zou onderhand toch denken dat we in een goed ontwikkeld land leven...

Ik wens je heel veel succes, ik eb trouwens van mensen die in Belgie zijn geweest voor een operatie
hele goeie berichten gehoord. Die gaan zo ver dat ze niet eens meer denken aan een opname in een Nederlands ziekenhuis.
Jou verhaal gelezen te hebben, snap ik nu ook wel waarom...

[Vie]

Hihi, Alf, die drempel, nou een heel klein beetje wel. Maar dat moet je je niet aantrekken. Dat is niet erg, gewoon even wat verder nadenken of ik weer een antidepressivum wil slikken, omdat ik met prozac en xeroxat, onprettige ervaringen heb.
En dank je voor je uitleg.
Misschien is het voor mannen toch meer een oer-gevoel om het Alf(a)- mannetje te zijn en huis en haard te beschermen. En als dat dan niet helemaal is gegaan zoals jij dat wilde....
Ik hoop niet dat je het de zoveelste dooddoener vindt, maar zoals jij denkt over de dingen en liefde hebt voor muziek en filosofie, dat komt bij mij wel sympathiek over. Veel beter dan dat gebral over hoeveel er dit jaar nou weer binnen is gekomen. Maar misschien ben je toch liever succesvol dan sympathiek.
Daarbij heb je toch maar mooi in samenwerking met je echtgenote, een aantal fijne kinderen op de wereld gezet.

Nu even de posting van Houtje lezen.

[Houtje]

Er zijn wél speciale mannengroepen hoor!

(weet ik!)

over die carriere en alles:
ik heb het allemaal gehad, goede baan, veel geld,
groot huis, aanzien, verre vakanties, mooie spullen,
en waarom zoop ik me nou te pletter toch steeds?

ik was getrouwd en niet gelukkig,
de BASIS was niet goed.
nu ben ik terug bij mijn basis
(niet altijd hoor)
en probeer ik maar gewoon met twee voeten op
de grond te blijven
ik ben volledig afgekeurd, en heb 10 jaar geknokt om
dat te accepteren
ik ben gescheiden en huis, vakanties, alles is weg.

Maar ik ben gestopt met drinken en daar had voor
nodig dat ik terug keerde naar mezelf.
Ik kon het tempo en de stress niet volhouden.
De angst te mislukken en iets fout te doen.
Alles zoop ik weg.
Nu durf ik te janken, te praten, en doe ik leuk
en nuttig vrijwilligerswerk.
Ik heb mega veel geweldige mensen leren kennen.

[albertina]

Alf,

werken is altijd een erg belangrijke invulling in mijn leven geweest.
Zeker na mijn echtscheiding
Kinderen heb ik helaas niet, inmiddels ben kan ik mezelf daar redelijk
bij neerleggen.
Eerlijk gezged hecht ik best wel belang aan materie.
ik zou jokken als ik zou zeggen dat het niet zo is.
Dus het dilemma met voors en tegens zal
nog wel even voortduren.
Geeft op zich niet, aldoende leer ik.

[zoermuis]

Goedemorgen allen,

Vandaag weer een dag ADB voor allen zou ik zo zeggen.

Vie: Mijn moeder is ook zo. Ze heeft het ook altijd over anderen die zooooo goed terecht zijn gekomen. Wat wij doen is nooit goed genoeg. Als er maar genoeg poen binnenkomt dan is het goed en ben je geslaagd. Het doet mij ook altijd pijn als ze zoiets zegt. Zelf is ze altijd goed verwend geweest door mijn vader en heeft het op alle fronten heel goed gehad door hem. Vind ik fijn voor haar. Wij hebben het ook niet slecht gehad op alle fronten. Maar nu nu ik me zo kwetsbaar voel kan ik dergelijke opmerkingen niet aan zoals wat wordt jij weer flink en mijn darm onsteking die een bacterie bleek te zijn werd afgedaan met: dat komt van al dat drinken enz. enz.enz. Ze vraagt me wel mee op vakantie maar dan moet ik dat zelf betalen en dat kan ik nu niet. Ben blij als er vakantie voor P. en de kids dit jaar aan zit. Dat snapt ze dan niet. Ik vind zoiets momenteel niet belangrijk mijn gevoelsleven gaat me nu voor alles. Ik begrijp sommige mensen ook niet dat materialisme zo belangrijk is. Wat koop je daarvoor als je niet gelukkig kunt zijn?

Mijn zus is nu mijn prioriteit: haar leven wordt arupt beeindigd terwijl ze nog zoveel tijd wil met haar gezinnetje.

[witte]

De grote vraag is:
Ben je een deel van het probleem of ben je een deel van de oplossing?

[Houtje]

Zeker Tina,

Ik ben ook niet helemaal "los" daarvan
maar ik heb geleerd met een héél ander
niveau te leven.
Deed ik vroeger altijd minzaam over een
"huurhuisje" nu ben ik toch blij dat ik de
buitenboel niet zelf hoef te verven (bv.).

En Alf,

Jouw dilemma is ook erg sprekend vind ik.
alleen je kúnt niet meer doorzetten en die
studie afmaken, je zegt zelf dat je met moeite
op dit niveau functioneert.
Ik kan niet voor jou zeggen wat voor jou goed
is, maar het is wél goed, om jezelf wat dat
betreft aan onderzoek te "durven" onderwerpen.

Nadat ik 4 jaar droog stond, ben ik naar de AA
gegaan, en ben ik met dat onderzoek begonnen.
Ik zal er de rest van mijn leven wel bezig mee zijn
denk ik.
Maar veel kleine stapjes maken ook grote afstanden.

[witte]

oei, ik was nog met het nadenken bezig Desi
Deze posting na jou zus staat een beetje raar.
Sorry daarvoor

[Houtje]

Desi,

Wat erg voor je zus en haar gezin.
Je zou toch denken dat je moeder zich in alle bochten
zou wringen om dáár te helpen en te zorgen dat alles
nu nog de laatste maanden zo perfect mogelijk mag
verlopen.
Nah, het klinkt niet echt warm, nee die moeder.

[albertina]

quote:

---

Originally posted by:

witte

De grote vraag is:

Ben je een deel van het probleem of ben je een deel van de oplossing?

---

Witte,

mooi opgemerkt,
het is de bedoeling dat ik een deel van de oplossing wordt.
Het kost wat tijd te accepteren dat wat ik altijd deed niet goed voor mij was.
Nu wennen aan het gevoel dat het anders moet om een beter leven te houden,
dat betekent een aantal zaken loslaten.
Daar hoot dan ook materie bij, maatschappelijk aanzicht enz.
Ik ben er nog niet uit, of laat ik het zo zeggen,
het stemt mij soms wat verdrietig, het loslaten en accepteren.

[Alf]

Houtje
Fijn dat ik je weer eens lees
al is de aanleiding absoluut niet fijn
Nou, ja wel dat er nu eindelijk eens wat gaat gebeuren
Jee, ik wist niet dat het zo erg was in NL itt Belgie
Ik wens je iig het allerbeste en hoop dat eindelijk van je
klachten afkomt!

Vie en Bol
Ja, ben natuurlijk opgegroeid met de man is kostwinner enzo
ook werd er, itt jouw opvoeding Bol, bij mij thuis gestreefd naar een hoog niveau
het kon altijd beter, dat dat niet is gelukt is dan extra teleurstellend
En ja liefde voor muziek en de vragen des levens heb ik zeker,maar daar koop ik geen
brood mee of een nieuwe auto.
Ik denk overigens dat sympathiek en succesvol goed samen kunnen gaan
Overigens wil ik niet al te somber overkomen hoor, het is zoals het is
het wordt niet beter voorlopig, maar ik laat mer er niet meer zo door beinvloeden
en dat vind ik wel een goede ontwikkeling.
Dank voor de reacties, moet nu echt wat gaan doen, collega belde al voor overleg
Laters.

[bolletje]

Goeie morgen Dees,
Ja ouders zijn nog zo opgevoed om zich erg te richten op materiele dingen. Het valt me trouwens op dat zoveel ouders zeggen dat het gras bij de buren altijd veel groener is, en dat die kinderen het beter gedaan hebben in de maatschappij. Daarmee zeggen ze toch ook indirect, ik heb het niet goed gedaan met de opvoeding. Dit reageren ze dan af op de kinderen. Dat doet pijn.
Hoe is het nu met je zus? En hoe is het met jou? Trek je het nog een beetje?
Ik heb vanochtend weer een groene in genomen. Jij ook lieverd?

[Vie]

Weet je Houtje wat ik nou het ergste vind aan je verhaal? (Maar ook wel fijn om te lezen), dat het al die jaren zo moeilijk bleek hier in Nederland, en dat je nu met een operatie en twee nachtjes blijven slapen, min of meer klaar zou zijn. Ik vind het echt geweldig als dit gaat lukken, en ik hoop zo heel erg dat de napijn - of is dat revalidatie - vlot verloopt.
Houtje wat zal het leven er voor jou beter gaan uitzien!!!!!
Vertel hoe laat de operatie is. Dan denk ik even extra hard aan jou, met een afrikaanse gelukskaars erbij.
En ja, ik vind ook dat jij ondanks wat je tegenzat, veel van je leven hebt gemaakt.

[albertina]

Ook zoiets, ik wil altijd meteen alle
typfouten verbetere.
Nu laat ik ze eens staan.

[Houtje]

Nou het is 10 uur, de eerste morfine zit er weer in.
Ik moet naar de apotheek, nog wat dingen regelen.

Ik zit nog in mijn pyjama-pon met fleece-trui en
sloffen aan.

En nog naar de bieb even. Een paar simpele
boekjes halen voor onderweg en in het ziekenhuis,
dan pieker ik niet zo.

[witte]

Wens je veel kracht toe Houtje
en weet dat er hier aan je gedacht wordt.

Het is ook niet makkelijk Albertina,
was het maar makkelijk he?
Jemmer dat er altijd zo veel bij komt kijken..
Maar ja, we doen ons best en dat is al heel wat

[witte]

ik laat m ook staan
Jemmer, jemmer, jemmer voor de mensen die zich eraan irriteren;)