Iedere dag een nieuwe kans om te starten, laat de dag van gisteren achter je. 11-4-2010.

[tasseke]

ik heb weer heel wat gemsit, zo te lezen
ga alleen niet terug lezen.

dagboeken..........

ik heb al hele stapels volgeschreven, soms leuk om terug te lezen maar vaak verdrietig
heb een tijd terug de dagboeken van oma meegenomen, die lagen al 10 jaar op zolder, maar dat is pas raar om terug te lezen.
kan mijn oma helemaal niet voorstellen als een jonge flirterige dame.

[bolletje]

Goeie morgen Hermie en Tassie.

Wat heerlijk joh dat het eindelijk zo ver is, en natuurlijk ben je ook bang voor wat er naar boven komt. Dat kan ik me heel goed voorstellen. Heb je het idee dat je het nu niet meer helemaal zelf in de hand hebt als er iets naar boven komt? Ik heb altijd geleerd dat, als er iets naar boven komt, je het ook aan kunt. Het onderbewuste laat niets toe wat je niet aan kunt.
En je moet niet vergeten dat je gewoon een grote Kanjer bent. Je kunt het aan. Maar als je je angstig voelt, schrijf er dan over. Misschien kunnen we je er doorheen trekken?

Isje de behoefte aan slaap is voor iedereen verschillend. De een moet 9-10 uur slapen en de ander heeft aan 4-5 uur genoeg. Mijn moeder had aan 3 uur genoeg en bij mijzelf is het heel verschillend. 's zomers heb ik minder slaap nodig. En als ik ergens aan bezig ben wat ik leuk vind vind ik slapen iets wat onze Lieve Heer niet uit had moeten vinden:(

[tasseke]

hermie,

ik ga een speciale therapie voor borderliners doen, vanalles wat
cognitieve therapie, pyschotherapie, vers training en nog wat creatieve dingen.
het belangrijkste is in ieder geval dat ik mijn regelmaat terugkrijg en er zal behoorlijk wat geknutseld worden aan mijn zelfbeeld

[Hermie]

Vers training Tas, wa's dah???

Morgen Bollie.

[ekstertje]

Fijn te horen Isa dat het zo goed ging. Je zult het verdient hebben:) En nu inderdaad lekker morgen zingend naar je werk!
Ik geniet ook nog steeds erg van mijn werk. Ben erg blij dat ik indertijd de overstap heb gemaakt van mijn oude baan in de zorg naar deze baan in een winkel. Een nieuwe uitdaging en dat houdt je scherp.

[tasseke]

Bol,

tuurlijk ben ik bang voor wat komen gaat
maar eigenlijk ben ik banger voor mijzelf als ik hier niets aan doe

op dit moment ben ik redelijk stabiel omdat ik op de bank zit en redelijk geisoleerd leef
maar ik voel me ook slechter worden omdat ik toch weer het gewone leven inmoet
het idee alleen al dat ik zou moeten werken, zonder dat ik heb geleerd om te overleven in het dagelijske leven........ brrrr paniek slaat toe dan
maar tja, thuis op de bank blijven zittten? ook daar ga ik van panieken

maar zwaar gaat het worden.

[tasseke]

hermie,

een vers training is bedoeld om je emoties te leren kennen en hoe je daar mee om moet gaan.
ik herken maar twee emoties boosheid en blijdschap
alles wat er tussen zit is voor mij onbekend, ik heb ze natuurlijk wel maar ik herken ze niet

dat kan erg makkelijk zijn maar over het algemeen heb ik altijd het gevoel dat er iets aan mij voorbij gaat, verwarrend dus.

[Hermie]

OK Tas duidelijk. Werk aan de winkel dus. Sterkte meid en bedenk aan het eind van elke tunnel is licht, echt waar:rose:

[tasseke]

Hermie,

daar ben ik van overtuigd, dat er licht is aan het einde

maar jij gaat ook lekker beginnen,
is dat van jou een groepstherapie of zoiets? en moet je lang?

[Hermie]

Ja het is groepstherapie, helaas tot nu toe alleen maar kippetjes;) persoonlijk heb ik liever dat er een paar mannen bij zitten alleen al vanwege de andere kijk op dingen maar je weet niet wat er nog in gaat stromen. Duur van de therapie is in principe 40 weken, elke vrijdagochtend van 09.15 tot 11.45 uur oefff... De schema's waar ik aan ga werken zijn wantrouwen, zelfopoffering en hoge eisen. Dus ja ook hier werk aan de winkel.

[tasseke]

Bol,

waarschijnlijk ben ik een zeikerd eerste klas

maar wil je de volgende keer de dag en datum bij het draadje vermelden?
ik zoek me een breuk iedere keer!

jajaja, ik ben erg lui en weigerachtig om te onthouden

[tasseke]

pfff, daar noem je nogal wat op!

direct zware onderwerpen, gelukkig heb je 40 weken de tijd
inderdaad, veel werk aan de winkel
maar ik ben er wel van overtuigd dat het alleen maar ten goede kan keren

[tasseke]

jij hebt het over kippetjes........

ik zit me af te vragen of dit soort onderwerpen ook op mannen van toepassing zijn
of zit ik nu in hokjes te denken?
dat er echte mannen en vrouwen problematiek bestaat?

[tasseke]

Zo Bol,

jij houdt van aanpakken!

thankx

[bolletje]

Tas je bent helemaal geen plassert hoor.
Je schreef dat je angst hebt om gewoon te leven.
Is dat angst om je onder de mensen te begeven? Ik ken dat gevoel n.l. goed vanuit het verleden. Hoe langer ik niet onder de mensen was, des te prettiger ik me voelde. Maar daarna kwam ook het gevoel van eenzaamheid om de hoek kijken. En daar werd ik heel depri van.
Maar ik was ook erg bang voor mensen omdat ik mezelf heel erg kwetsbaar voelde, ik was niet op gewassen tegen de boze maatschappij.
Heb daar nog wel eens last van hoor maar het is grotendeels weg, omdat ik toendertijd toch de keuze heb gemaakt om me meer onder de mensen te begeven. En ik moet je zeggen dat me dat erg goed bevalt. Dat me onder mensen begeven ging heel geleidelijk zodat ik er aan kon wennen.

[Hermie]

Persoonlijk denk ik niet dat er een specifieke mannen- of vrouwenproblematiek bestaat, het is meer de benadering en rationalisering. Vrouwen hebben nu eenmaal een uitgebreider vocabulaire dan mannen dus wij zullen het anders brengen maar het probleem blijft hetzelfde. Vandaar dat mijn voorkeur uitgaat naar een gemengde groep.

[tasseke]

Bol,

ik heb altijd het gevoel dat ik niet aan de wensen van een ander kan voldoen
contact met mensen voelt voor mij aan als verplichting en dan schiet ik vast in mijn gevoel.
als gevolg van dat onbekende gevoel kan ik hele rare dingen doen waardoor ik mensen weer kwets.

maar juist omdat ik niet weet wat er gebeurt kan ik er ook slecht over praten.
komt er ook nog bij dat ik mensen niet vertrouw, voel me heel snel aangevallen in het normale leven.
dat heeft allemaal weer consequenties in mijn werk, relaties enz.

het rare is dat ik eigenlijk heel goed met mensen om kan gaan, zolang het maar niet over mij gaat.
uit zelfbescherming houdt ik mijzelf zo oppervlakkig mogenlijk maar tja, dat geeft weer heel veel boosheid, het gevoel dat ik nooit mijzelf kan en mag zijn

[bolletje]

Oké Tas gesnopen. Ik hoop echt dat het zo ver komt dat je inderdaad jezelf kunt zijn bij anderen en dat je niet iedere keer moet doen wat jij denkt dat anderen van jou verwachten. Het zal je een hoop rust en gevoel van vrijheid geven meid. En dat gun ik je.

[tasseke]

ik ben ook voor de gemengde groepen hoor
al is het alleen maar om de simpele nuchterheid van mannen
de mogelijkheid om het probleem als een zelfstandig iets te beschouwen zonder daar nog meer bij te halen.

misschien is het inderdaad alleen de benadering
lekker belangrijk eigenlijk

[Jannigje]

Dag allemaal

Ik schrijf bijna niet, want ik voel me nog erg onwennig en eigenlijk een beetje een buitenstaander. Niet omdat ik een ander probleem heb, want dat heb ik niet. Ik ben hier om dezelfde reden als jullie, maar ik kijk van de buitenkant "in een warm en vertrouwd nest" ofzo. Klinkt misschien stom, maar zo voelt het. Één van mijn problemen overigens, het gevoel "er niet bij te horen, er niet te mogen zijn".

Maar nu wil ik toch graag iets delen, want ik kreeg vanmorgen een bericht waardoor ik danig in de war ben.
Eerst even ter verduidelijking: ik zit met 3 anderen in een intervisiegroep, wij hebben allemaal dezelfde therapieopleiding gedaan. De anderen zijn erin geslaagd een eigen praktijk te beginnen, ik niet. Ik worstel al jaren met perioden van zware depressie en lijk alleen maar bezig te zijn mijn hoofd boven water te houden. ( EN DRANK HELPT DAARBIJ NIET, al lijkt dat heel even wel zo. Maar dat weten jullie ook allang)
Om een eigen praktijk te kunnen beginnen zou ik iets op moeten bouwen naast mijn bestaande baan (ik ben alleen en er moet wel brood op de plank komen). Ik kan mijn baan al bijna niet aan (heb langdurige periodes van uitval, werk nu weinig op therapeutisch basis) dus laat staan daarnaast nog een praktijk opbouwen. Ik vind het heel moeilijk om dat te accepteren.
Maar gelukkig was er toch de intervisiegroep, a.h.w. mijn enige aansluiting bij de anderen waar ik wel in meedraaide. Maar nu gaat die groep stoppen, te klein, en ben ik mijn enige lijntje met het vak en de anderen kwijt.
De anderen gaan naar een andere groep, maar ik kan daar niet heen, want ik heb geen praktijk.
Ik voel me dus (opnieuw) zooooo mislukt!!!!
En wat is dan de eetsre gedachte: zie je wel, JIJ kunt het niet, het is allemaal zinloos, geef het maar op!! Je kunt net zo goed weer gaan drinken, dan voel je de pijn niet meer. En oohh een deel van mij wil dat zoooo graag. Niet elke keer die pijn!!!
Maar ik ben niet voor niets hier begonnen!!! (zie de toetsen niet meer goed door de tranen)
Ik heb al 20 dagen niet gedronken.

[Hermie]

Nou ja als je 40 weken een halve dag per week met elkaar door moet brengen wordt het toch wel belangrijk hoor;)

Maar goed ik ga weer een poging wagen om me over de botjes, spiertjes en alle mogelijke bewegingen te werpen want het (her)examen nadert met rasse schreden.

[tasseke]

Bol,

ik zal maar eerst aan stap 1 beginnen
Wie ben ik in hemelsnaam?


raar he?

ik heb altijd geleerd dat een dubbeltje nooit een kwartje zal worden
maar ik heb me er nooit bij neer kunnen leggen dat dit kwartje in een dubbeltjes wieg is te komen liggen.

[tasseke]

hermie

tuurlijk is de samenstelling van de groep belangrijk!
ik doelde op het eventuele verschil, maar dat snap je ook wel

studeer ze!

[Hermie]

Jannigje het gevoel een 'loser' te zijn is zooo herkenbaar. Jarenlang heb ik de kar in mijn relatie en werk getrokken, o.a. daardoor ben ik ook gaan drinken om even de druk van de ketel te halen. Uiteindelijk heeft het erin geresulteerd dat ik mijn baan en relatie kwijt was, terwijl ik heel wat opleidingen met succes heb afgerond hoor. Ik ben zelfs in het ziekenhuis opgenomen met een alcoholische hepatitis, kantje boord allemaal. Maar hey kijk.. ik ben er nog steeds! Ik studeer nu voor sportmasseur waar ik ook echt mijn werk van wil maken en het is zwaar en af en toe denk ik ook van pfff laat maar.. maar ik ga door.
Zoek diep in jezelf en probeer kracht te vinden om door te gaan, of het roer helemaal om te gooien. Dat is eng en je weet niet waar je uitkomt maar zoals het nu gaat, gaat het ook niet goed. Komop niet het koppie laten hangen, je bent zo goed bezig:heart:

[tasseke]

he jannigje!

als eerste,
dit warme nest is voor jou ook beschikbaar!
je moet alleen nog even durven om jezelf die warmte toe te staan

als tweede,
potver.............dat is inderdaad een rot mededeling en je gevoel daarbij kan ik goed voorstellen
maar inderdaad, drinken helpt daar geen bal bij, het zet je alleen maar verder weg van de anderen.

maar is dit tegelijkertijd niet een mooie kans om eerst aan jezelf te werken?
even de verplichting van werken, een eigen praktijk opzij zetten.
als ik het goed begrijp probeer je nu uit alle macht vanalles goed te doen, prive, opleiding werk en ga maar door.
maar als je alles tegelijk en ook nog goed wil doen, dan loop je jezelf omver en meestal blijkt dat je alles half hebt gedaan.