Woensdag 27 juni 2012

[Emmaroos]

Zag je Ronaldo sneu zijn???

Narcist!!

[Travel]

Gwen, aan de ene kant jammer denk ik dat je Italië weer voor even verlaat.

Aan de andere kant weer back to normal.

En..lekker wat bestellen zou ik zeggen.

Goeie reis terug!

Nu ga ik echt afsluiten.

Liefs en

[Travel]

Ik bedoel natuurlijk eten!

Nu echt weg.

[gwen]

Morgenavond wordt ook spannend

op het piazza hier.

Met barbeque, loterij,ze hebben alvast een bandje besteld

om de overwinning op Duitsland te vieren...

[gwen]

Frikandellen? Travel, huh?

bestellen?

[lady jane]

Spanje is door.

slaap lekker

nu echt.

heintje:lips:

[Emmaroos]

Gwenn, goede reis terug!!!

[gwen]

Dank je, Em.

Ik zag dat je je bij Jan gemeld hebt.

Nu kan ik tenminste je nuchterheidsdatum zien!

Toppie!

[Emmaroos]

Ja dat was 6 april, op goede vrijdag.

Niet duidelijk eigenlijk he?

Zal het even veranderen.

[gwen]

Goede reis, Emma.

Ach... muziekje erbij, een goed gesprek,

Holland by night.

Nighty night!

[Teveel]

Ik snap het Emmaroos,

Hoop dat ie een prachtvakantie heeft en jullie een leuke, en veilige, nacht.

[Emmaroos]

Dank je Teveel, superlief van je.

Zo is dat Gwenn, komt helemaal goed.

En dan lekker samen naar bed, gezelliiiii

[Emmaroos]

Mensen, ik wens jullie een goede nacht.

Ik sluit af, we gaan straks rijden.

Tot morgen maar weer, toedeloe.

[Jen]

Wat mij betreft mag het ochtend worden... Ik ben vanavond in slaap gevallen op de bank en nu klaarwakker, maar wat doe je in godsnaam 's nachts? Ja, drinken deed ik vroeger dan, maar nu? Lastig.

[Leeg]

Ik heb precies hetzelfde "probleem" maar heb een groot glas water bij me staan.

Ik wil ook dat het ochtend wordt, kan niet wachten tot ik het licht zie aangaan buiten

[Jen]

Het is fijn om weten dat ik niet de enige ben.

Vreemd eigenlijk, bedenk ik, dat drinken de nacht sneller voorbij zou doen gaan. Alsof het een tijdsbesteding is. Ik denk ook wel dat ik met drinken voornamelijk een soort van leegte probeerde op te vullen, en op een bepaalde manier werkte dat. Op een vage manier filosoferen en voor me uit staren... ik vermoed dat ik min of meer op die manier de uren doorkwam. Nu ben ik nuchter en verveel me. Had ik maar zin om te lezen...

Wat doe jij zoal, Leeg, om deze uren door te komen? Ik keek zonet naar the dog whisperer maar ben nu inspiratieloos.

[Leeg]

Nee, je bent zeker niet de enige. Al wil ik dat niemand dit gevoel kent, moet ik bekennen dat die woorden "het is fijn om te weten dat ik niet de enige ben" mij nu op dit uur enorm veel steun bieden, en een soort van troost. Raar wat een mens zo voelt, voel me echt raar. Maar o zo wakker. En ook bang. Want morgen komt en die dag wil ik niet verprutsen. Ik drink, dronk moet ik denk ik dan maar beter zeggen, al voelt dat echt raar, ook om een leegte op te vullen. Een bodemloze put natuurlijk. Worstel hier mijn leven zowat al mee. En het gekke is dat soms ik de fles pak(te) en dit gewoon wist. Zoals nu ook. Maar zo'n vage roes die me dat laat vergeten. Nergens over na denken en laaien maar. Zonder drank ben ik ook veel leuker. Klinkt stom misschien om te zeggen, maar als ik terug kijk zie ik dat zo helder.

Ik heb hier nu niets aan staan. Totale stilte. Alles in huis slaapt. Zit aan een tafel met mijn laptop. Te bedenken hoe ik dat morgen ga doen, lijstjes in mijn hoofd maken. Hopen dat mijn man nog in me geloven kan. En de tijd doden, dat voelt héél belangrijk.

[Jen]

Ik ben leuker met (een beetje) drank. Het is niet zo dat ik me dat verbeeld, want ik hoorde het ook van anderen. Toen mijn eigen broer me naar de afkickkliniek voerde, een aantal jaren geleden, vertelde hij me "ik heb dat al wel gezien, als je een beetje drinkt dan word je veel grappiger en socialer. Dat moet moeilijk zijn voor jou."

Het feit dat mijn familie weet dat het moeilijk is, steunt me wel. Niet dat we er veel over praten. Nooit meer eigenlijk, gelukkig maar misschien.

Met veel drank op ben ik uiteraard niet meer leuk, maar alleen maar vervelend. En het heeft me in zeker opzicht mijn baan gekost (het is ingewikkelder dan dat, maar dat zet ik hier niet allemaal uiteen).

Totale stilte benijd ik je eigenlijk wel. Nog steeds heb ik opvulling nodig, 'k kan geen moment alleen zijn ook. Ja, echt alsof ik een leeg vat ben dat constant vulling van buitenaf nodig heeft. En genieten doe ik daar dan niet eens van. Genieten doe ik van de meer "moeilijke" zaken. Een boek, een studie, een film of documentaire die aandacht vraagt. Maar daar ben ik niet steeds toe in staat.

Ik schrik ervan als ik dit zo opschrijf. 'k Ben al maanden niet meer zat geweest, en dacht eigenlijk dat ik al veel verder stond. Maar nu mijn opleiding is afgelopen, voel ik me weer in een zwart gat zakken.

[Jen]

Leeg, ik hoop ook voor je dat het nog in orde komt met je partner. Zelf ben ik gescheiden toen ik nog volop dronk. De drank was niet de enige reden van onze scheiding, maar speelde zeker wel een rol.

[Leeg]

Ik heb overdag ook steeds die opvulling nodig, en ook een bepaalde mate van spanning. Ik hou ontzettend van spanning. Met een slok op lukt dat aardig. Een paar glazen maken me losser, sociaal lijkt het dan heel wat, maar meer dan een paar glazen maken van mij regelmatig een monster. Hoor ik dan terug, want ik kan het me dan maar moeilijk herinneren, in flarden of heel anders dan ik dacht dat het ging. Met dat maak ik alles ook allemaal veel minder erg, maar anderen zien het helder en nuchter. Nee, geen leuke dame na een fles of 1 1,5 en dan ben ik vaak nog niet eens klaar. En o wee wie me wilt afremmen. Bah. Maar dat probeer ik deze nacht achter me te laten.

Niet alleen kunnen zijn lijkt me zwaar. Ik herken het genieten van moeilijke zaken. Stort mij daar meestal helemaal in. Drank maakt dat wel een stuk moeilijker.

Ik ben nog maar aan mijn begin maar ik denk wel dat wanneer je voelt dat dat zwarte gat aan je trekt, je dit misschien ook kan zien als iets wat je ziet/waarneemt en dus waarschijnlijk snapt van jezelf? Een valkuil die moeilijk is, maar wel een waar je je op kunt voorbereiden? Misschien klopt het totaal niet wat ik zeg hoor, maar zo te lezen sta je verder dan je zelf wellicht dacht? Zo lees ik het, maar zo voelt het misschien wel helemaal niet.

[Jen]

Black-outs zijn mij jammer genoeg ook welbekend. Dan was mijn man 's morgens kwaad op me omwille van dingen die ik gezegd had, en ik wist er niks meer van. "Och ik meende dat niet," zei ik dan, alsof dat alles zou oplossen. Ik voelde me werkelijk waar niet verantwoordelijk voor wat ik zei/deed als ik gedronken had; dat ik zelf toch echt die drank had ingenomen scheen niet tot me door te dringen.

Niet alleen kunnen zijn, is inderdaad zeer lastig. In feite ben ik tegelijkertijd een eenzaat, hoe tegenstrijdig dat ook moge klinken. Het gebrek aan concentratie speelt hier wellicht een rol: als ik me op iets kan storten, dan voel ik me niet alleen. Ik meldde het hier eerder: ik zit momenteel in een te klein wereldje. Zo volg ik het nieuws niet. Op zich is dat niet belangrijk en al helemaal niet erg, maar ik voel het als een teken aan de wand: mijn interesse en geëngageerdheid staan op een te laag pitje.

Dat ik de valkuil zie, dat is inderdaad een vooruitgang. Maar hoe ik het moet oplossen, dat weet ik nog niet helemaal. De eerstvolgende periode gaat wellicht lukken, omdat ik op korte termijn reisplannen heb. Maar toch, waarom ben ik dan niet gewoon vrolijk een reisgids van Sicilië aan het lezen? Ik had het hier ook al eens over voorpret, maar ik kan dat gevoel niet opwekken als het er niet ís. Dus er is een zekere angst: ik ben toch niet naar een depressie toe aan het sukkelen?

[Jen]

Het doet me goed om hier te praten, dank daarvoor. Nog twee uurtjes en de dagdraad van donderdag wordt gestart

[Leeg]

Mijn man is vaak om die reden ook heel boos op me. Ik roep schijnbaar de vreselijkste dingen. Ik zei al; ik word een monster.

Ik heb een hele lieve, begripvolle vent maar hij heeft me een kort tijdje geleden gewaarschuwd na een ruzie. Na de ruzie bleef hij drie uur weg. Dat hij de deur dicht sneet kan ik me nog herinneren. Ik wist niet dat hij zo lang weg gegaan was, ik sliep mijn roes uit op de bank. Alles kwijt. Dat hij weer binnen kwam, wilde praten maar het op gaf omdat ik "weer zo was".

Ik heb gisteren met hem gepraat, en het was een heel fijn gesprek. Ook bij het eten toen ik dronk en daarna, zei hij dat hij nog steeds gelooft dat ik beter kan. Maar die blik zegt in mijn ogen heel wat anders. Bijna een soort walging. "Daar gaat ze weer", dat is wat ik zie. Het zou me moeten laten stoppen, onmiddellijk, maar het valt me dan nog zwaarder. Of het is een soort van excuus.

Vind het niet tegenstrijdig klinken, wat je zegt. Eerder wel logisch. Herken dat deels ook. Ik voel me vaak verloren in de grote gezelschappen, maar die ik steeds weer op zoek, ook juist om ongegeneerd te drinken.

Een reisje maken, dat klinkt heel mooi. Hoop dat je daar van kunt gaan genieten, het naar toe leven en het er zijn. Maar je kan dat inderdaad niet opwekken.

[Leeg]

Ja, doet mij ook goed, dus jij ook heel erg bedankt

[Jen]

Ik weet ook niet of het werkt om voor een ander te stoppen. Zelf ben ik overigens niet gestopt, ik ben een minderaar, maar ik doe het dus voor me myself and I. Klinkt misschien egoïstisch, maar het is het enige wat voor mij werkt. Ik herinner me dat ze daar in de afkickkliniek een probleem mee hadden ("de rest hier heeft ook andere mensen waarvoor ze het doen").

Ik vind afkickkliniek overigens een zwaar woord. Zelf had ik helemaal geen last van afkcickverschijnselen namelijk. Wat me dan ook bracht tot "zo erg is het niet met mij". 'k Zag daar mensen met bevende handen, dus ik had echt geen probleem. De kliniek heeft me overigens niet geholpen, want ik was niet gemotiveerd toen.