Spring naar bijdragen

Donderdag 23 augustus 2012


Shahire

Aanbevolen berichten

  • Antwoorden 248
  • Created
  • Laatste antwoord

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Ik ben een minderaar Rae, ik drink maar wil niet dronken worden, da's voor mij de betekenis grofweg.

Als ik aangeschoten ben, dan verandert er iets in mijn hoofd. Een soort van "foert"-gevoel. Afgelopen februari ben ik fatsoenlijk doorgeschoten, en zelfs dronken verschenen op mijn stageplek. Nadien heb ik me hier aangemeld.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Originally posted by: Rae
Je moet toch geen artiesten kennen, of akkoorden, of studies of uitvoeringen om muziek lief te hebben.quote>


Dat is waar, maar sinds mijn man weg is zet ik nauwelijks muziek op en ga ik niet meer naar concerten. 'k Heb echt iemand nodig die me op sleeptouw neemt.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Originally posted by: Jen
Ik ben een minderaar Rae, ik drink maar wil niet dronken worden, da's voor mij de betekenis grofweg.

Als ik aangeschoten ben, dan verandert er iets in mijn hoofd. Een soort van "foert"-gevoel. Afgelopen februari ben ik fatsoenlijk doorgeschoten, en zelfs dronken verschenen op mijn stageplek. Nadien heb ik me hier aangemeld.quote>

Dan vermoed ik dat je beter gaat voor 'stopper'. Het gevoel in je hoofd in gezelschap ervaar ik als 'stop! Dit bevordert het sociaal contact en je welbevinden niet meer'.

Hangt uiteraard af van wanneer je 'aangeschoten' bent. Na een halve kriek vind ik bv. dat het al genoeg geweest is. Na twee zware bieren (= 5 pintjes) moet je niet meer rekenen op die remming. Ze is reeds weg.





Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik bewandel een gevaarlijk pad dat rakelings langs ravijnen loopt. Maar is dat niet de definitie van elk levenspad?

Die twee duvels onlangs waren inderdaad kantje-boordje. Gelukkig ben ik toen bijtijds in slaap gevallen.

Ach, bestaan er algemene regels? Ik verzin mijn eigen regels. Wel laat ik me nauw opvolgen: er zijn externe alarmbellen als het misloopt.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Nietzsche heeft het vaak over de kracht om te leven. Mijn favoriet is 'Also sprach Zarathustra'. Hij neemt de afgrond als opperste vorm van het leven.

Boeddha heeft het ook over de kracht om te leven. Terwijl Nietzsche de sprong in het gevaar nam als teken van het echte leven, beschreef Boeddha het leven als lijden PLUS de mogelijk om het lijden te overwinnen. De kracht om gelukkig te leven dus.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik vermoed dat ik het boeddhisme niet vat, want op mij komt het negatief over. Als ik het juist gesnapt heb, dan moet je je eigenlijk onthechten. Ik word meer aangetrokken tot een positieve benadering van het leven. Een hedonistische levensstijl, maar dan zoals bedoeld door de oorspronkelijke hedonisten (zij dronken ook alleen met mate, om een voorbeeld te geven). Ik bewonder enthousiasme, en dat mis ik in het boeddhisme.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

mja, moet ik even op repliceren.

het boeddhisme is een zoektocht naar vreugde.

Aangezien het Boeddhisme het leven erkent als een mix van vreugde en lijden, zoekt het een manier om het lijden te vermijden en biedt het daarvoor ook de nodige oefeningen en leringen. Negatief kan ik het dus niet noemen. Het gaat uit van de menselijke psychologie om geluk te bevorderen en lijden te vermijden.

Een boeddhist in het dagelijks leven praktiseert bewust vriendelijkheid en mededogen. Maar daartussen zitten massa's leringen die vorige paragraag in theorie en oefening omzetten.

Rae

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik moet hier diep over nadenken.

Enerzijds: ik ben christelijk opgevoed, en dat impliceert toch wel in zekere mate een verheerlijking van lijden. Niet dat ik gelovig ben, maar wellicht ben ik diep doordrongen van het christelijke gedachtegoed.

Anderzijds: ik heb een hekel aan het woord "vermijden". Ik houd van het idee om overal ten volle in op te gaan, ook in het lijden dus.

De boeddhistische ethiek staat me wel erg aan, overigens.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Het is geen ethiek, Jens.

Eerder een psychologische benadering van welbehagen en het 'vermijden' van onbehagen. Een heel dierlijk instinct.

De 'christelijke' verheerlijking van het lijden staat wat mij betreft ook haaks op de evangeliën. Die staan, dacht ik, net in het teken van verlossing van het lijden.

Sinds Constantijn en het filosofisch werk van Augustinus werd het lijden in dit leven een wapen van machtshebbers die het lijden gebruikten als excuus voor het rijk Gods. Konden ze lekker 1500 jaar lang rotzooien met God als achterhoede.

Rae

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Misschien had ik moeten zeggen dat ik "katholiek" werd opgevoed, Rae. In feite was het een mengeling van beide. Eingewickelt.

Het kan zijn dat het boeddhisme psychologisch geïnspireerd is (mijn lectuur beperkt zich tot een inleiding en Hesse), maar er vloeit toch een ethische levensstijl uit voort? In mijn optiek is elke ethiek deels op eigenbelang gebaseerd.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Het boeddhisme erkent eigenbelang als motor tot mededogen. Verder heb ik geen goesting er verder over te praten. Ik heb de neiging mensen hun naam inderdaad lichtjes te vervormen als ik me aangenaam voel bij iemand en je bent niet de eerste die me daar op wijst.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden

×
×
  • Nieuwe aanmaken...